OTOTOKSİSİTE

1. OTOTOKSİSİTE Dr.Muhammet Pamukçu İ.Ü.Cerrahpaşa Tıp Fakültesi KBB ABD

2. OTOTOKSİSİTE: Ototoksisite çeşitli terapötik ajanlar ve kimyasal maddelerle karşılaşma sonucu koklear ve vestibüler organda ortaya çıkan hasarlanmaya verilen genel bir isimdir. İç kulağın çeşitli kimyasal maddelere karşı duyarlılığı yüzyıllardan beri bilinmektedir ve günümüzde de ototoksisite ,işitme kaybı ve denge bozukluğuna yol açan önemli bir nedendir.

3. İç kulak temporal kemik içinde yer alır ve işlevsel olarak iki kısımdan oluşur; • Vestibüler sistem. • Koklear sistem

4. VESTİBÜLER SİSTEM: Vestibül’e açılan üç semisirküler kanal • superior, • posterior • lateral ile vestibülün içinde • utrikül (utriculus) • sakkül (sacculus) vestibüler sistemi oluşturular. Normal koşullarda bu sistem denge ile ilişkili olmakla beraber, ana sistemin bir parçası olarak işitme sistemindeki bozukluklardan da etkilenebilirler. Utricle Saccule

5. KOKLEA: Kemik labirent’in salyangoz şeklindeki kısmıdır ve iç kulağın primer işitme organını barındırır. Giderek azalan çapı ile kendi üzerinde 2 5/8 kere sarılır ve apeks’de kör olarak sonlanır. Koklea’nın spiral kanalı yaklaşık 35 mm. uzunluğundadır ve tüm uzunluğu boyunca iç duvara dayalı ince bir kemik raf ile (kemik spiral lamina) kısmi olarak ikiye ayrılır.

6. Baziler membran apeks bölgesi hariç kemik koklea’nın dış duvarındaki spiral ligaman’a bağlanır ve spiral kanalı iki boşluğa ayırır. • üst(scala vestibüli) ve • alt (scala tympani) Bu iki boşluk apeks’de birleşmiş olurlar (burada baziler membran olmadığından).  Baziler membran toplam 34 mm. uzunluğundadır. Apikal uçta daha geniş, daha gevşek ve daha gerilimsizdir. Bazal ucu daha dar ve daha serttir.

7. Üst boşluk (scala vestibüli) stapes’in Tabanının oturduğu oval pencere’den (fenestra vestibüli) helicotrema’ya kadar uzanır. Alt boşluğun (scala tympani) yuvarlak adı verilen bir açıklığı vardır ve ince bir membran scala tympaniyi timpan boşluğundan ayırır. Reissner membranı isimli narin bir membran kemik spiral lamina’nın üzerindeki bir noktadan yukarıya doğru diagonal uzanır ve dış duvarda baziler membranın yapıştığı yerin biraz üzerinde bir yere bağlanır. Koklea boyunca apeks’e doğru devam eder ve helicotrema’da baziler membranla birleşerek sonlanır.

8. Böylece koklea’nın ortasında tamamen izole bir kanal (kese) oluşur ve koklear kese ya da koklear duktus (scala media) adını alır. Koklear duktus, “yukarıda” çapraz olarak Reissner membranı, “aşağıda” yatay olarak baziler membran ve “dışta” stria vascularis ile sınırlanır. Koklear duktus’un dış duvarındaki stria vascularis çok vaskülarize bir yapıdadır ve elektriksel aktivite açısından bir nevi batarya gibi görev yapar; koklea’nın temel metabolik kontrolunu sağlar. Koklear duktus membranöz labirentin bir parçasıdır; içinde kendi sıvısı olan endolenf vardır. Koklear duktus’un çevresinde, scala vestibuli ve scala tympani’de perilenf vardır.

9. Reissner’s membrane Scala vestibuli Scala media Scala tympani Tectorial membran Auditory nerve Outer hair cell Basilar membrane Inner hair cell

10. PERİLENF: Perilenf tipik bir ekstrasellüler sıvıdır ve iyonik kompozisyonu plasma ya da BOS ile yakındır. Ana katyon Sodium’dur. Scala Vestibuli ve scala tympanideki perilenflerin içeriği de idantik değildir. SV de daha fazla Kt ve daha az Na+ vardır ENDOLENF: Endolenf iyon kompozisyonu vücudun başka hiçbir yerindekine benzemeyen özel bir ekstrasellüler sıvıdır. Ana katyon Potasyum’dur ve teorik olarak hiç sodyum yoktur. Total iyon içeriği de perilenf’den fazladır Endolenf’in ayrıca çok düşük Ca++ içeriği (yaklaşık 20 mikroMolar) ve yaklaşık 85 mV kadar pozitif voltajı vardır . Perilenf, Endolenf ve Corti organı arasında belirgin kimyasal yapı ve elektriksel potansiyel farklılıkları vardır

11. Semicircular canal Stapes Oval window Auditory nerve Incus Malleus Round window Cochlea Ear drum (tympanic membrane) Eustachian tube Sound Ear canal

12. CORTİ ORGANI: Koklear duktus’da, baziler membranın scala media yüzünde Corti organı yer alır.   Corti organı içinde , koklear duktus boyunca uzanan bir tünel vardır (Corti tüneli). Bu tünelin içindeki sıvıya da cortilenf adı verilir.  Corti organı sensoriyel (tüylü hücreler) ve destek hücrelerden oluşur. Sensoriyel hücreler iç tüylü hücreler(İTH) ve dış tüylü hücreler (DTH) olmak üzere iki gruptur. Tüylü hücre sayıları toplam:16.000 civarındadır ve bunların % 80 ini DTH ler oluşturur (12.500 hücre). Kalanı da İTH lerdir (3.500 hücre).

13. Sensoriyel hücreler mekanik enerjiyi elektrik potansiyellerine çevirirler Bu aksiyon potansiyelleri beyin sapındaki akustik nukleuslara ve beyindeki akustik merkezlere İletilirler. Destek hücrelerden Deiters hücreleri tüylü hücrelerin altında bulunurlar ve her bir tüylü hücreye bir Deiters hücresi düşer. Silendrik Deiters hücresinin üst ucu çanak şeklinde bir yapı oluşturur ve buraya da tüylü hücrenin tabanı oturur. Dieters hücresinin gövdesi bazilar membrana oturur. Bu yolla Corti organına, beslenme ve destek için çok nazik bir hücresel destek sistemi sağlamış olur.

14. TEKTORİAL MEMBRAN : Her DTH nın siliyasının en uzun boylu sırasının uçları, tektoriyal membran denen, renksiz liflerden oluşan bir doku ile temastadır. Tektoriyal membran yumuşak, şerit tarzında bir yapıdır; bir ucundan spiral limbus’a, diğer ucundan da belki Corti organının dış kenarına (destek hücreler tarafına) bağlıdır.

15. ENERJİNİN TRANSDÜKSİYONU VE NAKLİ Stapes’in titreşimleri ve iletmesi perilenfi, scala vestibuli boyunca hareket ettirir; bu hareket helicotrema’dan scala tympani’ye geçerek yuvarlak pencere membranını dışa doğru iter. Perilenfin bu hareketi gerek endolenfin, gerekse bazilar membranın titreşmesine yol açar. Bazilar membranın titreşmesi de, üzerindeki Corti organının tüylü hücrelerinin siliyalarının eğilmesine neden olur. Bu eğilme hareketi, tüylü hücrenin bazalindeki sinir ucunun nöral potansiyel başlatmasına yol açar. Böylece mekanik enformasyon nöral enformasyona dönüşmüş olur.

16. Bazilar membranın titreşme patterni çok defa aynı kalır. Bazilar membran boyunca her nokta stimulus ile aynı frekansda titreşir; fakat bu titreşimin amplitüdü, stimulusun frekansına ve şiddetine göre bölgelere göre farklılık gösterir. • Bazilar membranın eni ve gevşekliği stapesden helikotremaya doğru giderek artar; böylece, doğal titreşme frekansı helikotremaya doğru giderek azalır. • Koklea’nın bazalinde (stapes’e yakın) dalga boyu kısa olan yüksek frekans sesler; apikalinde dalga boyu uzun olan alçak frekans sesler doğal titreşme frekansına da uygun olarak ağırlıklı olarak algılanır.

17. Öykü ve fizik muayene Planlanan ototoksik ilacın uygulanması Aminoglikozitler Diğer antibiyotikler Salisilatlar Kemoterapi Diüretik Antimalaryal ilaçlar Böbrek yetmezliği Hikayede geçirilmiş ototoksisite Kullanım planı OTOTOKSİK İLACIN KULLANILMASI (A) Kullanıma bağlı hikaye Laboraatuvar İşitme testi :Odyogram, ABR, OA emisyon İlaçların serumda seviyesi Böbrek fonksiyonu

18. Değişiklik yok Tedaviye devam İşitme taraması iki haftalık odyogramlar ABR, Veya OA Emisyon Vestibüler tarama-fizik Muayene (C) Kullanım planı Tinnitus İşitme kaybı Baş dönmesi Nistagmus (D) Dengesizlik İşitme eşiği değişikliği Kullanıma bağlı hikaye OTOTOKSİSİTE

19. Önemli sensörinöral işitme kaybı İlacın kesilmesi Mümkünse ilaç Kullanmama İlk ay ve yıllık odyogram (işitme stabil ise) (E) İleri deresece bilateral sensörinöral işitme kaybı Şiddetli tinnitus Önemli vestibülopati OTOTOKSİSİTE

20. Önemli sensörinöral işitme kaybı İşitme cihazı İleri deresece bilateral SN işitme kaybı Koklear implant? Şiddetli tinnitus Semtomatik tedavi Önemli vestibülopati Semtomatik tedavi

21. OTOTOKSİSİTEYE YOL AÇAN AJANLAR: Antibiyotikler • Aminoglikozitler • Makrolitler • Vankomisin Antineoplastik ajanlar • Platinum Bileşikleri Diüretikler • Loop diüretikler Şelat yapıcı ajanlar Antienflamatuarlar Antimalaryal ilaçlar Topikal ajanlar

22. İlaçlara bağlı ototoksisitenin en fazla görülen semptomları • tinnitus, • işitme kaybı ve • baş dönmesi Tinnitus en sık görülen semptomdur ve ardından görülebilecek pekçok toksik etkinin erken habercisidir. Sıklıkla işitme kaybından önce ortaya çıkar Tinnitusun tam olarak ortadan kaybolması nadirdir ancak nöral elemanların dejenere olması ile tinnitus şiddetinde azalma olabilmektedir. İşitme kaybı ve tinnitus hemen hemen her defasında • bilateral ve • simetriktir Tek taraflı olması ototoksisite yoktur dedirtmez.

23. Vestibüler fonksiyon bozukluğu nadiren kendini gerçek vertigo olarak gösterir Daha çok dengesizlik şeklinde ve hastalar dizziness veya denge kaybından yakınır. Vestibüler semptomlar tam vestibüler kayıp gelişmedikçe zamanla kompansatuar mekanizmaların sayesinde azalma eğilimindedir. Nistagmus olabilir veya olmayabilir.

24. Bazı hastalar ototoksisite için daha yüksek risk taşır. Odituar ve vestibüler toksisite için potansiyel olarak daha yüksek risk grupları : • Böbrek yetersizliği • Karaciğer yetersizliği • İleri yaş • Ototoksisite öyküsü olması • Bilinen ototoksik ajanların aynı anda kullanılması • Gürültüye maruz kalma • Önceden sensörinoral işitme kaybı olması • Kollejen vasküler hastalıklar

25. ANTİBİYOTİKLER AMİNOGLİKOZİDLER: • Gram-negatif aerobik bakterilere karşı bakterisidal etki. • Bakterinin 30s ribozomal altgrubuyla etkileşip protein sentezini inhibe ederek dirençli enfeksiyonların tedavilerinde önemli rol oynamaktadırlar. • Bu sınıftaki tüm ilaçların vestibüler ve koklear toksisitesi ortalama % 10 civarındadır. • AG’ler yüksek polaritesi olan bileşiklerdir ve bu nedenle gastrointestinal sistemden emilimleri çok zayıftır ( %3 ) Bu nedenle genellikle paranteral olarak kullanılırlar.Ototoksik etkileri de hemen her zaman bu yolla kullanıldıklarında görülür. • Glameruler filtrasyon yoluyla atılırlar ve böbrek yetmezliğinde kreatin klirensine bakarak doz ayarlaması yapılmalıdır.

27. KLİNİK: AG ototoksisitesi • tinnitus • baş dönmesi ve • işitme kaybı şeklinde ortayaçıkabilir. Ancak bunların hiç biri AG ototoksisitesine özgü değildir. Ototoksisite AG tedavisi başladıktan hemen sonra yada tedavinin ilerleyen dönemlerinde ortaya çıkabilir. Etkilenen hastaların yarıdan fazlası bir hafta ile altı ay içerisinde düzelir. AG ‘lere bağlı vestibülotoksik etki ise muhtemelen geç saptanması nedeniyle genellikle kalıcıdır. Osilopsi: Aminoglikozitlerin yol açtığı vestibuler toksisitenin ağır bir semptomu osilopsidir Vestibüler fonksiyonların total bilateral yokluğu sonucudur ve okülomotor fiksasyon bozukluğu sonucu oluşur , kişiyi iş yapamaz hale getirir Asilopside hasta yürürken hareketsiz objeleri sallanıyormuş yada dikey yönde hareket ediyormuş gibi algılar.

28. AG kullanımından sonra herhangi bir frekansta bilateral 10 dB’lik işitme kaybı ototoksisite olarak tanımlanmaktadır. ( 20 dB ? ) İşitsel hasar genellikle tinnitus olarak başlar fakat bu olmadanda işitme kaybı olabilir. İşitme kaybı ilk olarak yüksek frekanslarda başlar ve ilerleyicidir. İlk önce 16 000 Hz ve üzerindeki frekanslar etkilenir. Hastalar 3000-4000 Hz’de 30 dB lik kayıp olmadıkça işitme kaybından yakınmadıklarından , AG kullanımı sırasında uyanık olunmalıdır.

29. DİHİDROSTREPTOMİSİN: İlaç kesilmesinden 2 ay sonra bile şiddetli işitme kaybına neden olduğu ve bu etkinin doza bağımlı olmadığı için kullanımdan kaldırılmıştır. STREPTOMİSİN: Primer olarak vestibulotoksiktir ve bu yüzden işitme kaybı ve tinnitus olmadan baş dönmesine neden olmaktadır. Bu etki yüzünden sadece Tbc tedavisinde kullanılmaktadır.

30. GENTAMİSİN: Streptomisinden daha az olmakla birlikte vestibüler sistemi odituar sistemden daha fazla etkilemektedir.% 2 sinde işitme kaybı bildirilmektedir. KANAMSİN: Neomisin gibi primer olarak kokleayı etkilemektedir.Vestibüler sistemi etkilemeden sensorinöral işitme kaybına neden olur.AG arasında kanamisin unilateral işitme kaybına neden olma olasılığı en yüksek olanıdır.

31. TOBRAMİSİN: Primer olarak kokleotoksiktir.Vestibüler semptomlar çok nadirdir. AMİKASİN: Kanamisin gibi unilateral işitme kaybı oluşturabilir . Primer olarak kokleotoksiktir. NEOMİSİN: Çok şiddetli kokleotoksiktir. Paranteral kullanımdan çıkarılmıştır. Streptomisin ve gentamisin daha çok vestibüler sisteme zarar verir.Bundan dolayı bu ilaçlar Meniere hastalığında vestibüler fonksiyonları ortadan kaldırmak için kullanılır.(trantimpanik yol )

32. TOKSİSİTE MEKANİZMALARI: • Mitokondri ve hücre membranında fosfotidil inozitole bağlanarak membran geçirgenliğini arttırırlar.Bu geçirgenlik artışı sonucu oksidatif fosforilasyon için gerekli bir kofaktör olan Mg kaybı gerçekleşir ve hücre ölümü olur. • Ca duyarlı K kanallarını geçici olarak bloke edererek hücre fonksiyonlarını bozar Bazı yazarlar genetik geçişli bir mitokondriyal fonksiyon bozukluğu olduğunu ileri sürmüştür. AG kullanımından önce dikkatli bir aile öyküsü alınması önerilmektedir.

33. HEDEF ORGAN : Corti organında AG lerin bağlandığı bölgeler bulunuştur. Bazal kıvrımdaki ilk sıra dış tüylü hücreler , apikal iç tüylü hücrelerden daha önce etkilenir. Tüylü hücre kaybının ilerlemesi bazalden apikale ve dış tüylü hücrelerden apikal iç tüylü hücrelere , apikal iç tüylü hücrelerden destek hücrelerine ve buradan spiral ganglion hücreleri gibi daha santral yerleşimli nöral yapılara doğrudur. Bu ilerleme nedeniyle kokleotoksik AG ‘ler klinikte ilk önce yüksek frekanslarda işitme kaybına yol açar.

34. AG TOKSİSİTESİNDEN KORUNMA: Genel önlemler: Subklinik düzeyde toksisiteyi belirleyerek ilacı hastanın tedavi programından erkenden çıkarmak yada alternatif tedavi uygulamak gerekir. Böbrek fonksiyonları gerektiğinde hidrasyon ve diürezisle maksimize edilir. Serum düzeyleri monitörize edilir. İlacın dozu ve doz aralığı dikkatli şekilde ayarlanmalıdır. Günlük odyometri (özellikle yüksek frekans odyometrisi ) ve mümkünse henüz geçiciyken toksisiteyi belirlemek için elektronistagmografi yapılmalıdır. Uyarılmış otoakustik emisyon testi mükemmel bir tarama yaklaşımı sağlayabilir.

35. Spesifik önlemler: AG’ lerin ototoksik etkilerini azaltmak veya önlemek için çeşitli ajanlar önerilmiştir: Glutatyon yapılan çeşitli çalışmalarda AG lerin tüylü hücreler üzerindeki toksiketkilerini sınırlandırmış ve işitme kaybını önlemiştir.(Serbest radikal etkilerini azaltarak ) Fosfomisin (sıçanlar üzerinde çalışmada) a-lipoik asit (serbest radikalleri azaltarak) Fe şelatörleri (AG-demir kompleksi ) Çeşitli büyüme faktörleri

36. MAKROLİTLER: Eritromisin ilk ve en yaygın kullanılan makrolittir. Bakteriostatik bir antibiyotiktir ve bakterinin 50s ribozomal alt birimine bağlanarak protein sentezi inhibisyonuyla etkisini gösterir. Hem oral hem IV yolla kullanımı sonucu birçok vakada bilateral çoğunlukla yüksek frekanslarda sensörinoral işitme kaybı bildirilmiştir Çoğu hasta karaciğer veya böbrek hastalığı olan 60 yaş üzerindeki hastalardır. İşitme kayıplarına üfleme tarzı tinnitus ve nadiren de vertigo eşlik etmektedir ve bu semptomlar tedavinin sona ermesinden yaklaşık iki hafta sonra kaybolmaktadırlar.

37. Makrolit antibiyotiklere bağlı ototoksisite mekanizması tam olarak bilinmemekle birlikte hastaların pek çoğunda konfüzyon, diplopi , dizartri ,paranoya , histeri ve baş ağrısı gibi santral sinir sistemi semptoları da gözlenmiştir. Bu bulgular periferal toksisiteden çok santral jeneralize bir toksisiteyi düşündürmektedir.

38. Makrolit ototoksisitesi doza bağlıdır. Böbrek yetersizliği olan hastalarda 1.Yeni bir işitme kaybı fark edildiğinde derhal ilaç kesilmeli ve günlük odyogram takibi yapılmalıdır. 2.Serum kreatinin konsantrasyonu 180 mol / L nin üzerinde olan hastalarda günlük doz 1.5 gramın altında tutulmalı 3.Diğer ototoksik ilaçlarla birlikte kullanılmamalıdır.

39. VANKOMİSİN: Bir glikopeptit olan vankomisin , İV olarak metisiline dirençli Staphylococcus aureus enfeksiyonları ve enterekok enteritinin tedavisinde kullanılmaktadır. Oral olarak sadece Clostridium difficile enterekolitinde kullanılır. Oral emilimi yoktur. Vankomisin ototoksisitesi olarak bildirilen olguların tamamına yakını daha önce veya birlikte AG kullanmış olan hastalardır. Vankomisinin AG ototoksisitesini arttırdığı ileri sürülmüştür ve yapılan hayvan çalışmalarında da bu gösterilmiştir.Sadece vankomisin verilen hayvanlarda ototoksisite görülmemesine karşın bununla birlikte çok düşük dozlarda AG verilen olgularda tüylü hücre kaybı geliştiği gösterilmiştir.

40. İşitme kaybı ilerleme gösterebilen ve tüm frekanslarda tam bir sağırlığa neden olabilen bilateral yüksek frekans SN işitme kaybı şeklindedir. Toksisite genellikle kalıcıdır. Toksisiteden kaçınmak için ilacın serum düzeyini izlemek, seri odyogram almak ve diğer ototoksik ilaçlarla kombinasyondan kaçınmak gereklidir.

41. ANTİNEOPLASTİK İLAÇLAR PLATİNUM BİLEŞİKLERİ: Sisplatin ve karboplatin klinikte en sık kullanılan ve ototoksik etkisi bilinen kemoterapötik ajanlardır. Sisplatin daha çok kokleatoksiktir ve kullanıldığı hastaların yaklaşık % 7 sinde işitme kaybı görüldüğü bildirilmiştir. Vestibülotoksisitesi nadirdir.

42. Toksisite insidansını ve şiddetini arttıran faktörler: Yaş Diğer ototoksik ajanlarla birlikte kullanılması , Gürültü , Düşük renal fonksiyon , Kraniyal radyoterapi Daha önceden işitme kaybının olması Sisplatin ototoksisitesine bağlı tinnitus genellikle bilateral ve gelip geçicidir. Sıklıkla bilateral , orta derecede veya şiddetli 4000 Hz üzerindeki frekanslardaki işitme kaybıyla birliktedir.

43. İşitme kaybı çocuklarda erişkinlere göre daha şiddetlidir. Bu çocuklardaki baş boyun solit tümörlerinde daha fazla radyoterapi kullanılmasına bağlanmıştır. Sisplatin ototoksisitesi dozla ilişkilidir. Ototoksik etki genellikle tedavi başlangıcının ikinci günü ortaya çıkar ve tedavi kesildikten yedi gün sonraya kadar devam edebilir. Sisplatin nefrotoksisitesi diüretik ve hidrasyon amacıyla hipertonik solusyonların kullanılmasıyla azaltılabilir fakat ototoksik etkiyi azaltmaz. Bu da nefrotoksik etkiyle ototoksik etki mekanizmasının farklı olduğunu göstermektedir.

44. Sisplatin ototoksisitesi etki mekanizması : İnsan ve hayvan çalışmalarında sisplatin stria vaskülaris ve corti organında değişikliklere neden olduğu gösterilmiştir. İlk etki kokleanın bazal kıvrımındaki DTH dir ve ilerleyici olarak daha apikaldekiler ve İTH etkilenir.

45. Literatürler sisplatinin yol açtığı ototoksisitenin iki ayrı mekanizmayla oluştuğunu göstermektedir: İyon kanalı blokajı :DTH lerin membranındaki tüylü hücre hiperpolarizasyonuna ve işitme eşiğinde yükselmeye neden olan iyon transdüksiyon kanallarının blokajını içermektedir. Lipid peroksidasyonu :Bu mekanizma sisplatin uygulandıktan sonra kokleada oksijen radikalleri oluşmasına dayanır.Serbest radikal oluşumu intraselüler glutatyon düzeyini azalttığına ve antioksidan enzim aktivitesini bozduğuna inanılmaktadır. Antioksidan savunma sisteminin bozulması lipit peroksidasyonunu arttırır buna bağlı olarak tüylü hücrelerde , destek hücrelerinde , stria vaskulariste ve odituar sinirde apoptosiz meydana gelir

46. Yapılan çalışmalarda intraperitoneal sisplatin uygulanan (16 mg/kg) sıçanlarda koklear glotatyon düzeyleri kontrol grubuna göre %53 azalma tespit edilmiştir. Antioksidan olan süperoksit dizmütaz, glutatyon redüktaz , glutatyon peroksidaz ,katalaz gibi enzimlerde kontrol grubundan yaklaşık % 50 -70 lik düşüşler izlenmiştir. Lipit peroksidasyon ürünü olan malondialdehidin kontrol grubuna göre bu sıçanlarda % 165 lik bir artış görülmüştür.

47. Karboplatin azda olsa kokleatoksik etki yaptığını gösteren çalışmalar vardır. Sisplatine benzeyen doza bağlı ototoksisitesi vardır ve daha çok 8000-12 000 Hz arasındaki frekansları etkilemektedir. Tümorisid etkisi karşılaştırıldığında karboplatin erken sisplatin toksisitesi görülen yüksek riskli hastalarda alternatif olarak düşünülmektedir.

48. Sisplatin ototoksisitesinden korunma : Lazaroidler (Serbest oksijen radikal temizleyicileri ) Sodyum tiosulfat Fosfomisin Lipoik asit 4-metiltiobenzoik asit D-metionin ( stria vaskularisi sisplatine bağlı gelişen hasrdan koruduğu çalışmalada gösterilmiş) B vitamini E vitamini

49. LOOP DİÜRETİKLERİ Böbrekte henlenin çıkan kolundaki epitel hücrelerinde Na-K pompasını inaktive eden diüretikler kıvrım diüretikleri olarak bilinir. Bunlar diüretik etkilerini Na , K , Cl ve suyun emilimini engelleyerek gösterir. Furosemid , Bumetanid ve etakrinik asit en sık kullanılan ve üzerinde en çok çalışma yapılan ototoksik diüretiklerdir. Bumetanid alan hastalarda yaklaşık % 1.1 , Furasemid alan hastalarda yaklaşık % 6.4 ototoksik etki saptanmıştır. Etakrinik asit genellikle diğer diüretiklerin yetersiz kaldığı durumlarda veya furosemid allerisi olduğunda kullanılır. Bu drog için yaklaşık işitme kaybı insidansı % 0.7 dir.

50. Loop diüretiklerinin ototoksisitesinde tinnitus ve işitme kaybı en sık görülen semptomlardır. Vestibüler semptomlar seyrek olarak görülür. Etakrinik asit genellikle kalıcı ,frosemide geçici işitme kaybına neden olmaktadır. Frosemidin kalıcı işitme kaybı yaptığı hasta grubunun tamamında böbrek yetersizliği veya beraberinde başka ototoksik ilaç kullanıldığı tespit edilmiştir. Furosemid ototoksisitesi 15 dakikadan daha uzun süreli olan yavaş infüzyon kullanımı ile azaltılabilmektedir.