1 / 15

Zagrożone gatunki ryb

Zagrożone gatunki ryb. Dennik. Budowa zewnętrzna.

delling-ull
Télécharger la présentation

Zagrożone gatunki ryb

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. Zagrożone gatunki ryb

  2. Dennik

  3. Budowazewnętrzna • Dennik jest bocznie spłaszczony, ma otwór gębowy końcowy i nagą skórę, płetwy piersiowe bardzo szerokie, a brzuszne zrośnięte w przyssawkę. Ciało bywa zwykle brunatno żółte, a niekiedy występują na nim ciemniejsze smugi. Osobniki stare są ciemniejsze od młodych i często nakrapiane w odcieniu czerwonym lub niebieskim. Maksymalna długość dennika wynosi 30 cm, zwykle jednak nie przekracza 15 cm długości.

  4. Występowanie • Dennik zamieszkuje przydenne strefy wód północnego Atlantyku i mórz przyległych. W Bałtyku bywa rzadko spotykany, najliczniej w jego wschodniej części

  5. Tryb życia • Tarło odbywa w miesiącach zimowych, składając ikrę w sporych grudkach. Larwy wylęgają się po 6-8 tygodniach i wiodą początkowo pelagiczny tryb życia. Z prądami morskimi bywają przenoszone na znaczne nieraz odległości.

  6. Uwagi • Zakaz połowu - prawem chroniona: • Mocą Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 września 2001r w sprawie określenia listy gatunków zwierząt rodzimych dziko występujących, objętych ochroną gatunkową - został objęty ścisłą ochroną.

  7. Głowacz białopłetwy

  8. Budowa Zewnętrzna • Kijankowate, bezłuskie ciało o szerokiej, spłaszczonej głowie. Szeroki, końcowy otwór gębowy. Oczy wysoko umieszczone. Pokrywy skrzelowe z silnym, wygiętym kolcem. Wąskie szczeliny skrzelowe. Błony podskrzelowe zrośnięte z przegrodą międzyskrzelową. Pośrodku boków, aż po nasadę płetwy ogonowej, biegnie linia boczna. Mieści się na niej 30-35 małych płytek kostnych. Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z 5-9 kolcami, druga z 13-19 promieniami miękkimi. W płetwie odbytowej 10-15 promieni miękkich. Duże płetwy piersiowe o zgrubiałych, wystających poza fałd płetwy, dolnych promieniach. Płetwy brzuszne położone piersiowo. Ich wewnętrzne promienie są tylko trochę krótsze od promieni zewnętrznych. Płetwa ogonowa zaokrąglona. Brak pęcherza pławnego. U samców występuje wyraźna brodawka płciowa. Grzbiet i boki szaro ubarwione, z wyraźnymi ciemnymi cieniami. Brzuch biały. Płetwy - grzbietowa, ogonowa i piersiowe - jasne z ciemnymi prążkami. U dużych osobników zewnętrzne promienie płetw brzusznych są ciemno ubarwione. Długość ciała wynosi zazwyczaj 10-15 cm, maksymalnie 18 cm.

  9. Występowanie • Płytkie, dobrze natlenione, rwące potoki (kraina pstrąga) oraz strefa przybrzeżna przejrzystych jezior (w Alpach do wysokości 2200 m n.p.m.). Występuje na piaszczystym lub żwirowo-kamienistym podłożu. Szeroko rozprzestrzeniony w zachodniej, środkowej i wschodniej Europie; od Walii i Anglii przez dorzecze Wisły, Pomorze, południową Szwecję, Peczorę, wybrzeże Bałtyku, Łotwę, Estonię, dorzecza Rodanu, Renu i Padu oraz leżące na tym obszarze jeziora. Występuje w górnym Tybrze i w Dalmacji. (Krim, Wardar). Brak go w Norwegii, Jutlandii, Szkocji, Irlandii, południowej Hiszpanii, na Sycylii, Peloponezie, Kaukazie i na północ od rzeki Newy. W Bałtyku spotykany w strefie słonawych wód. Geograficzną rasą jest Cottus Gobio koshewinikowi, który żyje w Newie, Dźwinie, Dnieprze, Wołdze i Uralu. 

  10. Tryb Życia • W ciągu dnia ukryty pomiędzy kamieniami, korzeniami drzew i gałęziami. W razie niebezpieczeństwa umyka zygzakowatymi, krótkimi skokami, znikając błyskawicznie w kryjówce. Na poszukiwanie pokarmu wyrusza dopiero po nastaniu ciemności. Tarło od lutego do maja. Samiec przygotowuje gniazdo (mały dołek, pod kamieniem); następnie opiekuje się ikrą. Po godowym tańcu samica przykleja do spodniej strony kamienia 1000-2000 pomarańczowych jaj (średnica 2-2,5 mm), które są następnie zapładniane przez samca. Okres inkubacji ikry wynosi 3-6 tygodni. W chwili wylęgu larwy mierzą 6-7 mm długości. Przez pierwszych 10-12 dni odżywiają się zawartością dużego, okrągłego woreczka żółtkowego. Młode ryby rosną bardzo szybko i już w końcu drugiego roku życia uzyskują dojrzałość płciową. W populacji głowacza białopłetwego samce zawsze przeważają pod względem liczebności.

  11. Odżywianie • Małe zwierzęta denne (wioślarki, larwy owadów), ikra i wylęg ryb (zwłaszcza pstrągów, stąd w gospodarce rybackiej traktowany jest jako groźny szkodnik).

  12. Ciekawostki • Czy wiesz, że... inne, czasami całkowicie zapomniane nazwy głowacza to... baba, babka, babczuk, pałogłowiec, gałos, głoc, guc i zgar.

  13. Uwagi • Głowacz białopłetwy żyje często w tych samych wodach, co śliz. Jest on bardzo wrażliwy na zmiany składu chemicznego wody, dlatego prawie zupełnie zniknął z niżej leżących (bardziej zanieczyszczonych) odcinków rzek. • Zakaz połowu - prawem chroniony: • Mocą Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 września 2001r w sprawie określenia listy gatunków zwierząt rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkowa - został objęty ścisłą ochroną. Wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.

  14. Wykonali Sebastian Kuper

  15. Źródła • www.wikipedia.pl • www.fishing.pl • www.google.pl

More Related