ISLAM

1. ISLAM

2. ISLAM – jest religią monoteistyczną założoną w VII w.n.e. przez Muhammada (arab. wielce chwalony) syna Abdullaha (inne imię – Mahomet, ur. 570r.n.r. w Mekce, zm. 632 r.n.r. w Medynie), drugą pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Świętą księgą islamu jest Koran, a zawarte w niej objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi. Islam ma wspólne korzenie zjudaizmem i chrześcijaństwem. Zgodnie z nauką Mahometa objawienie przekazane Żydom i Chrześcijanom przez Abrahama, Mojżesza i Jezusa powinno zostać ponowione i uzupełnione. Muzułmanie wierzą, że wersety Koranu zostały stopniowo objawione Mahometowi poprzez Archanioła Gabriela (arab. Dżibril) pomiędzy 610 r. n.e., a jego śmiercią 8 czerwca 632 roku.  Do podstawowych dogmatów wiary muzułmańskiej należy wiara w Jednego Boga (Allaha), aniołów, Święte Księgi ( Torę, Ewangelię i Koran), proroków, Sąd Ostateczny i przeznaczenie.

3. MAHOMET

4. MEKKA

5. Koran i Sunna zawierają wiele przepisów moralnych. Na ich podstawie uczeni muzułmańscy opracowali cały system etyczny. Fundamentem moralnego życia muzułmanina jest prawdziwa wiara, bez której jego uczynki nie mają znaczenia (18, 105). W licznych wersetach Koran chwali wierzących, na przykład głosząc, że „wierzący mężczyźni i wierzące kobiety nakazują sobie to, co uznane, a zakazują sobie tego, co naganne” (9,71). Naczelną cnotą wierzących jest posłuszeństwo Bogu i podporządkowanie się Jego woli. Nie jest to jednak rodzaj formalizmu, ponieważ posłuszeństwo to wypływa z żywej wiary w Boga.

6. Głównym kryterium oceny postępowania człowieka w islamie jest podział uczynków na dwie podstawowe grupy: dozwolone i zakazane. W dozwolonych wyróżnia się natomiast następujące kategorie: obowiązkowe, zalecane, dopuszczalne i tolerowane. Uczynki obowiązkowe są nakazane człowiekowi przez Boga. Kto jest posłuszny i je wypełnia, zostanie nagrodzony, natomiast kto działa wbrew nim, zostanie ukarany. Do uczynków zalecanych zalicza się te, które pozytywnie wpływają na rozwój życia indywidualnego i wspólnotowego. Ich wypełnianie zostanie nagrodzone, ale osoba, która jest wobec nich obojętna, nie zostanie ukarana. Uczynki dopuszczalne mają w kategoriach moralnych charakter neutralny, dlatego prawo nie przewiduje nagrody za ich spełnienie ani żadnej kary za ich niewykonanie. Uczynki tolerowane wymierzone są przeciw posłuszeństwu woli Bożej. Muzułmanin, który się ich dopuszcza nie zostanie ukarany, natomiast ten, który ich unika, będzie nagrodzony. Unikanie uczynków zabronionych jest nakazane prawem. Ich popełnienie pociąga za sobą określone sankcje karne.

7. Moralne zasady Koranu można zestawić z biblijnymi przepisami dekalogu. Nie przyjmują one wprawdzie tej samej formy, ale w licznych wersetach znajdują się ich odpowiedniki. Święta Księga islamu nakazuje ludziom wierzyć tylko i wyłącznie w Boga i wypełniać obowiązki religijne (odpowiednik I i III przykazania). Potępia zwyczaj lekkomyślnego używania imienia Bożego (II przykazanie). Wiele miejsca poświęca także przepisom na temat stosunków międzyludzkich: relacje do rodziców (IV przykazanie), ochrona życia (V), seksualność i rodzina (VI i IX), sprawiedliwość i własność (VII i X) oraz dawanie świadectwa i prawdomówność (VIII).

8. W poruszaniu się po labiryncie ludzkich czynów oraz przypisywaniu ich odpowiednim kategoriom, muzułmanom pomagają ulemowie. Religijni uczeni muzułmańscy mają – zgodnie z koranicznym objawieniem i tradycją – rozpoznać właściwą drogę dla wyznawców islamu. Muzułmańscy teolodzy dzielą grzechy na wielkie i małe. Powołują się przy tym na przesłanie samego Koranu. • „Do Boga należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi – aby mógł zapłacić tym, którzy czynili zło, za to, co uczynili, i aby mógł zapłacić tym, którzy czynili dobro, najpiękniejszą nagrodą. Tych, którzy unikają wielkich grzechów i szpetnych czynów, z wyjątkiem lekkich występków – zaprawdę, twój Pan jest wszechogarniający w Swoim przebaczeniu!” (53,32). • Niejasne jest jednak rozróżnienie, co jest grzechem wielkim, a co małym. Również kryteria oceny ludzkich czynów dzielą teologów. Największy teolog muzułmański Al-Ghazzali wskazuje trzy płaszczyzny, które mają znaczenie dla życia religijnego. Należą do nich: • Bóg (jego poznanie i wiara w niego), • życie człowieka, • to wszystko, co je umożliwia. • I tak odpowiednio najcięższe są grzechy przeciw Bogu, następnie przeciw ludzkiemu życiu. Do ostatniej grupy zalicza się grzechy, które godzą w rozwój życia ludzkiego oraz niszczą dobre relacje międzyludzkie. W licznych wersetach Koran głosi, że Bóg jest miłosierny i litościwy. Bóg jest gotów odpuścić grzechy każdemu, komu zechce. Wyjątek stanowi grzech niewiary.

9. Etyka i moralność są wpisane w struktury prawa muzułmańskiego. Islamskie zasady moralne określają jakość ludzkiego działania oraz precyzują, kiedy i pod jakimi warunkami muzułmanin może czynić dobrze, a kiedy powinien unikać zła. Ortodoksja islamska przypisuje suwerennej woli Boskiej określenie ludzkiego losu. Zadaniem człowieka jest całkowite poddanie się Jego woli. W ortodoksyjnym islamie odrzuca się istnienie wewnętrznej kategorii umożliwiającej człowiekowi swobodny wybór między dobrem i złem. Bóg określa, co jest dobre, a co złe. Rola rozumu polega jedynie na odkrywaniu Bożych decyzji, na ich opisywaniu i wskazywaniu konsekwencji dla praktycznego działania człowieka. Istnieją również muzułmańskie środowiska teologiczne, które głoszą, że miarą ludzkiego czynu jest z jednej strony to, czy odpowiada on nakazom Bożej woli, a z drugiej, jaka intencja ze strony człowieka towarzyszyła temu czynowi. Istotnym elementem ludzkich czynów są ich zamiary. Dopiero one nadają uczynkom charakter dobry lub zły.

10. Ponieważ moralność określona jest przez prawo, dziecko do osiągnięcia określonego wieku (13 lub 14 lat) nie ma żadnych moralnych zobowiązań. Z punktu widzenia prawa, dzieci nie popełniają żadnych grzechów. Zaleca się, aby zapoznawać je z moralnymi kategoriami czynów i wychowywać do odpowiedzialności za nie.

11. WARTOŚCI ETYCZNE ISLAMU Dobry muzułmanin musi je uznawać, ponieważ pochodzą ze słów Allacha zawartych w Koranie a także słów i czynów Mahometa zawartych w sunnie. To nie jest wypaczenie islamu. TO NIEODŁĄCZNA CZĘŚĆ DOKTRYNY ISLAMU, a muzułmanin, który im zaprzecza określany jest w Koranie mianem hipokryty, który naraża się na ogień piekielny. 1. Mordowanie muzułmanów, którzy nie chcą być muzułmanami (apostatów), ateistów i pogan.  2. Wartość kobiety to połowa wartości mężczyzny. Dotyczy to m.in. wiarygodności w sądzie, praw majątkowych itp.  3. Walka o opanowanie świata. Każdy muzułmanin ma obowiązek dążenia do tego celu: ci, którzy mogą to zbrojnie. Pozostali własnym majątkiem a jeśli nie mają majątku to przynajmniej duchowo.  4. Seks z dziećmi: prawo szariackie dopuszcza małżeństwo i seks z 9-letnimi dziewczynkami, bo tak robił Mahomet.  5. Śmierć za krytykę islamu. 

12. 6. Najpewniejszym sposobem na raj jest śmierć w walce z niewiernymi.  7. Najlepszym uczynkiem jest zbrojna walka z niewiernymi (patrz: Hadisy Sahih Buchari, rozdział 52). 8. Etyka na wojnie: zabijanie jeńców nie jest grzechem i jest moralnie słuszne jeśli dowódca ma takie widzimisie. Sam Mahomet zamordował po jednej z bitew przez obcięcie głów 800-900 jeńców (Źródło: Sirat Rasul Allach). 9. Niewolnictwo usankcjonowane i uregulowane religijnie i prawnie.(jedynymi krajami, w których niewolnictwo jest spotykane na szeroka skalę są kraje muzułmańskie). 10. Gwałcenie kobiet wziętych do niewoli. Robił to sam Mahomet. Na przykład zaciągnął do łóżka kobietę po zabiciu przez jego zbirów jej męża, krewnych i wybiciu jej plemienia. 

13. SUNNA Sunna (arab. - droga, ścieżka) – jest zbiorem opowieści o czynach i wypowiedziach proroka Mahometa . Sunna stanowi muzułmańską tradycję religijną i jest źródłem wiary oraz podstawą prawa muzułmańskiego.

14. ISLAM MOŻNA PODZIELIĆ NA TRZY ODŁAMY : Sunnicki – około 87%; uznają wszystkich kalifów [Kalif (od arab. chalifa – następca) – tytuł następców Mahometa, czyli przywódców muzułmańskich społeczności państwowo-religijnych do 1258 r.] za prawowitych następców Mahometa Szyicki – około 12%; nie uznają trzech pierwszych kalifów. Charydżycki – około 1%; nie uznają rozróżnienia między wiarą a czynami, twierdząc iż osoba popełniająca ciężki grzech staje się niewiernym.

15. Znane są trzy punkty widzenia dotyczące życia po śmierci: • Z chwilą śmierci kończy się życie człowieka, nie ma innej egzystencji. Możliwe jest tylko życie doczesne (pogląd ateistyczny). • Życie i śmierć powtarzają się cyklicznie. • - Wspólna wiara w Proroków, nakazuje człowiekowi, aby uwierzył w Dzień Sądu Ostatecznego, Zmartwychwstanie, konieczność zdania rachunku z całego życia przed Sądem Bożym.

16. Podstawę islamu tworzy pięć zasad i obowiązków muzułmanina : • Wyznanie wiary w jedynego Boga (szahada) • Pięciokrotna modlitwa w ciągu doby, • Post w miesiącu ramadan, • Jałmużna na rzecz ubogich • Pielgrzymka do Mekki przynajmniej raz w życiu.

17. ROK ISLAMSKI Wyznawcy islamu stosują rok księżycowy, składający się z dwunastu dwudziestodziewięcio- lub trzydziestodniowych miesięcy. Ponieważ rok księżycowy jest krótszy o jedenaście dni od roku słonecznego, przesuwa się on w stosunku do słonecznego corocznie o około jedenastu dni. Podobnie jak w judaizmie, dzień nie rozpoczyna się rankiem, lecz wraz z zachodem słońca.

19. DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ. KLAUDIA ANGER MICHAŁ LASECKI JULIA MŁODZIANOWSKA KLASA II A