Pierwsza Pomoc Przedmedyczna Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych

1. "Każdy z nas może być osobą poszkodowaną lub też przyczynić się do uratowania życia innego człowieka" Pierwsza Pomoc Przedmedyczna Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych Na podstawie „Wytycznych 2005 Resuscytacji” ERC Przygotowała: mgr Maria Piotrowska-Miotk Łęczyca 2008

2. Podstawy prawne

3. Art. 162. kk § 1.Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2.Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej

4. Podstawowe zabiegi resuscytacyjne (BLS – Basic Life Support ) to czynności ratownicze wykonywane na miejscu wypadku, w skład których wchodzą: • Wstępna ocena stanu poszkodowanego • udrożnienie dróg oddechowych poszkodowanego • Sztuczne oddychanie • Pośredni masaż serca Jeżeli wszystkie w/w czynności odbywają się jednocześnie, czynności takie nazywa się resuscytacją krążeniowo-oddechową

5. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa przywrócenie za pomocą metod ratunkowych spontanicznego krążenia i oddychania bez świadomości. • Reanimacja – przywrócenie za pomocą metod ratunkowych spontanicznego krążenia i oddychania oraz świadomości.

6. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa to zespół czynności ratunkowych okresowo zastępujących czynności serca i płuc, gdy nastąpiło nagłe zatrzymanie ich funkcji. Szanse na uratowanie życia są największe, jeżeli RKO zostanie rozpoczęta przed upływem 4 minut od momentu zatrzymania krążenia i oddychania. 4min - rozpoczęcie procesu uszkodzenia mózgu 10min - nieodwracalne uszkodzenia mózgu

7. Prawidłowo prowadzona RKO składa się z czynności następujących po sobie w ściśle określonej kolejności.W ratownictwie często używa się określenia: ABC resuscytacji Nazwa wzięła się od angielskich nazw trzech podstawowych zabiegów resuscytacyjnych: A - Airway (udrożnienie dróg oddechowych)B - Breathing (sprawdzenie oddechu)C - Circulation (masaż serca)

8. Schemat postępowania w podstawowych zabiegach resuscytacyjnych

9. Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłychwedług Europejskiej Rady Resuscytacji z 2005 roku.Algorytm BLS    1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni.

10. UDZIELANIE PIERWSZEJ POMOCY MOŻE BYĆ NIEBEZPIECZNE DLA RATOWNIKA !!! Zawsze pamiętaj o własnym bezpieczeństwie. Podczas udzielania pierwszej pomocy może dojść do zarażenia wieloma chorobami np.wirusowe zapalenie wątroby, wirus HIV dlatego podczas wykonywania wszelkich czynności przy poszkodowanym ratownik powinien mieć założone lateksowe lub foliowe rękawiczki jednorazowego użytku.

11. 2. Czy poszkodowany reaguje? Reakcja na dotyk i dźwięk!? Pamiętaj!!! Nieprzytomny nie zareaguje! Podchodząc od przodu (twarzą w twarz) delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj: Czy mnie słyszysz?, Co się stało?.

12. 3a. Jeżeli poszkodowany reaguje: -pozostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś (jeśli nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo), -oceń jego stan ogólny,-wezwij pogotowie (jeżeli jest potrzebne),-regularnie oceniaj stan poszkodowanego.-zapewnij mu dalszą opiekę.

13. 3b. Jeżeli nie reaguje: głośno zawołaj o pomoc

14. odwróć poszkodowanego na plecy, • udrożnij drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy

15. *      umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe *      opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych.

16. 4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem oceń, czy występuje prawidłowy oddech *   oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej *   nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych,  *   staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. Masz na to 10 sek.

17. 5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy: - ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej, - poproś kogoś lub sam wezwij pogotowie, - regularnie oceniaj oddech.

18. Ocenianie takich objawów jak: bladość, sinica, reakcja źrenic na światło, oziębienie obwodowych części ciała, powoduje opóźnienia czynności resuscytacyjnych

19. 5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy • Wzywanie Pomocy! Wzywając pogotowie należy podać: - Miejsce zdarzenia (adres, punkty orientacyjna); - Dane wzywającego (nazwisko i nr telefonu); - Dane osoby poszkodowanej (wiek, płeć); - Co się stało? (stan poszkodowanego lub że doszło do NZK). Wzywając pomoc stosuj się do poleceń Twojego rozmówcy i nigdy nie odkładaj pierwszy słuchawki! - Zachowaj spokój, nie krzycz i nie poganiaj dyspozytora to nie przyspieszy dojazdu karetki a wręcz może opóźnić jej dotarcie na miejsce zdarzenia! Rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem

20. Przykładowe wezwanie będzie wyglądało w następujący sposób: „ Dzień dobry, nazywam się Jan Kowalski. Na odcinku drogi pomiędzy miejscowościami A i B w okolicy słupka kilometrowego z numerem 43 nastąpiło przed chwilą zderzenie dwóch aut osobowych. Jest czterech poszkodowanych, jeden nieprzytomny, pozostali skarżą się na bóle głowy oraz rąk. Z jednego pojazdu wycieka paliwo.”

21. Rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem: *    uklęknij obok poszkodowanego, *    ułóż nadgarstek jednej ręki na środku mostka poszkodowanego

22. ułóż nadgarstek drugiej ręki na pierwszym

23. * spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego Nie uciskaj nadbrzusza ani dolnej części mostka

24. * pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4–5 cm • po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z  częstotliwością 100/min • (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s), •    okres uciskania i zwalniania nacisku mostka powinien być taki sam.

25. 6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi: -  po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę

26. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi cd: • zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego, • pozostaw usta delikatnie otwarte jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy, • weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma   przecieku powietrza, • wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu),    obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi; taki oddech ratowniczy jest efektywny

27. Powoli wdmuchuj powietrze do ust   obserwując unoszenie się klatki piersiowej

28. - utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa

29. * jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych, * następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki  piersiowej, * kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,

30. 6b. Jeżeli wykonane na wstępie oddechy ratownicze nie powodują uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności: • sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce, • sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane, • wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. • Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik powinni oni się zmieniać co 1–2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu.

31. 6c. RKO ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach: • Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej. • Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uciśnięć´/min, • Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

32. 7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy: przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania, poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać, - ulegniesz wyczerpaniu.

33. Według ERC wykonując uciskanie klatki piersiowej należy przestrzegać następujących wytycznych: • Ręce układać na środku klatki piersiowej, • Uciskać klatkę piersiową z częstotliwością 100/min., na głębokość 4-5 cm, • Należy pozwolić, aby klatka piersiowa wracała po każdym uciśnięciu do pozycji wyjściowej, • Fazy nacisku i relaksacji powinny zajmować tyle samo czasu, • Należy minimalizować przerwy pomiędzy uciśnięciami, • Nie należy badać tętna na tętnicy szyjnej lub udowej w celu oceny obecności krążenia

34. KONIEC

35. NAGŁE ZATRZYMANIE KRĄŻENIA ( NZK) to stan, w którym niezależnie od przyczyn dochodzi do nagłego ustania efektywnej pracy serca, co powoduje ustanie krążenia krwi, wtórne niedokrwienie i niedotlenienie wszystkich tkanek i narządów.

36. Główne objawy NZK: • brak tętna na dużych tętnicach, brak tonów serca, • utrata świadomości, zaburzenia oddychania, • sinica dystalnych części ciała, drgawki toniczne, oddech szczątkowy ( rybi ), • rozluźnienie mięśni ( ustanie drgawek ), bezwiedne oddanie moczu, sinica uogólniona, • źrenice szerokie nie reagujące na światło, • bladość powłok, pojawiają się plamy opadowe,

37. Nagłe zatrzymanie krążenia prowadzi do śmierci klinicznej – jest to etap procesu umierania, w którym możliwe jest odwrócenie zatrzymanych podstawowych funkcji życiowych: krążenia, oddychania i czynności ośrodkowego układu nerwowego. Nie podjęcie działań resuscytacyjnych do 3-4 minut od chwili ustania czynności życiowych prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia komórek i tkanek – do śmierci biologicznej.