1 / 10

W świecie Aurory

W świecie Aurory. Ciekawostki W mitologii Kim była?. Ciekawostki o Aurorze. Aurora (łacińskiego. Aurora, Jutrzenka, ‘zorza’) – w mitologii rzymskiej bogini zorzy porannej, brzasku i świtu (poranku)[2][3][4].

Télécharger la présentation

W świecie Aurory

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. W świecie Aurory Ciekawostki W mitologii Kim była?

  2. Ciekawostki o Aurorze Aurora (łacińskiego. Aurora, Jutrzenka, ‘zorza’) – w mitologii rzymskiej bogini zorzy porannej, brzasku i świtu (poranku)[2][3][4]. Była utożsamiana z grecką Eos[2][4][5]. W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Eos, to jest w szacie koloru szafranowego, na rydwanie zaprzężonym w dwa konie. Imieniem bogini nazwano jedną z planetoid – (94) Aurora oraz rosyjski krążownik Floty Bałtyckiej – Aurora (Aurora). "Aurora" pierwszy raz została użyta bojowo w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905. Pod dowództwem kapitana J. Jegoriewa okręt wszedł w skład dywizjonu krążowników II Eskadry Oceanu Spokojnego, złożonej z okrętów Floty Bałtyckiej wysłanych na Daleki Wschód. 27-28 maja 1905, "Aurora" wzięła udział w bitwie pod Cuszimą, w której razem z innymi krążownikami pancerno pokładowymi miała za zadanie ochraniać statki transportowe. W toku bitwy walczyła z japońskimi krążownikami, otrzymując 18 trafień. Zginęło 16 ludzi, w tym dowódca, uszkodzono jedno działo 152 mm i pięć dział 75 mm. "Aurora" przetrwała bitwę i wraz z krążownikami "Oleg" i "Żemczug" zdołała dotrzeć do amerykańskiej bazy w Manili, gdzie została internowana do końca wojny. W 1906 "Aurora" została zwrócona Rosji i powróciła na Bałtyk, gdzie stała się okrętem szkolnym kadetów. W ciągu następnych lat uczestniczyła w wielu zagranicznych rejsach szkoleniowych. Po remoncie w latach 1945-1947 "Aurora" została przekształcona na okręt-muzeum (zwiedzanie jest bezpłatne), jej wygląd przybliżono do historycznego stanu z 1917. Została następnie zakotwiczona i udostępniona do zwiedzania na Newie w Petersburgu. W latach 1984-87 "Aurora" przeszła generalny remont, po którym jej wygląd przybliżono w jeszcze większym stopniu do historycznego, przy czym jednak znaczną część oryginalnej konstrukcji okrętu zastąpiono nową (między innymi dobudowano nową część podwodną).

  3. Aurora w mitologii Zanim pojawi się na niebie złoty wóz Słońca znad brzegów Oceanu wyjeżdża lekkim rydwanie Aurora, różanopalca bogini jutrzenki. Piękne oblicze młodej bogini jaśnieje rumieńcem zorzy porannej, a wśród szarych świtów zakwita jej szata barwy szafranu. W jakieś wiosenne rano ujrzała Aurora z wysokości nieba urodziwego królewicza „ Titonosa ” i zakochała się w nim, i zapragnęła go poślubić. Ale że był człowiekiem, uprosiła wpierw Dzeusa, by mu dał nieśmiertelność. Lata mijały w szczęśliwym pożyciu małżonków, gdy Aurora zauważyła zmianę: oto barki Titonosa pochyliły się, włosy stały się rzadkie i siwe na skroniach, twarz, dawniej cudna pokryła się zmarszczkami. Titonos starzał się z każdym dniem coraz bardziej. Gorzko płakała bogini! Zapomniała bowiem prosić Dzeusa, aby wraz z nieśmiertelnością dał mu wieczną młodość. Nie było już rady. Titonos mając kilkaset lat zgrzybiał zupełnie, zdziecinniał i stał się taki maleńki, że żona kładła go do kołyski i ze wstydu przed bogami chowała za parawanem, skąd dochodziły jego słabe jąki i skomlenia. W końcu Dzeus przemienił go w świerszcza. Nieszczęśliwa w małżeństwie, nie doczekała się Aurora również pociechy ze swego syna „Memnona”. Był on piękny i silny, i mężny, ale spotkał „Achilese” i poległ z jego ręki. Różanopalca bogini z płaczem przypadła do nóg Dzeusa: „Ze wszystkich bogów – mówiła- jestem najniższa, bo nie mam nawet własnych świątyń. Lecz nie przyszłam cię prosić ani o świątynie bogate, ani o dzni świąteczne, ani o ołtarze. Oto syn mój padł z reki Achillesa. Spraw, najwyższy władco bogów, aby miał on jakąś cześć u ludzi, i w ten sposób złagodź cierpienie matki. Wysłuchał Dzeus jej prośby i kiedy złożono ciało Memnona na stosie, spośród dymu i płomieni wyleciały białe ptaki, które podzieliły się na dwa stada, po czym wróciły i stoczyły nad zwłokami Memnona zacięty bój, składając w ten sposób na jego grobie ofiarę z własnej krwi.

  4. Kim była? Aurora była to bogini zorzy porannej, brzasku i świtu (poranku). Była bóstwem związanym z kultem jutrzenki. Utożsamiana z grecką Eos. Jej pochodzenie nie jest jasne. Według Owidiusza mogła być Pallantis, czyli córką albo Pallasa, albo Hyperiona i żony Teji. Miała dwójkę rodzeństwa: brata (Sol, Słońce) oraz siostrę (Luna, Księżyc). Jej pierwszym mężem był tytan - Astrajos. Mieli kilku synów: Fawoniusz (wiatr zachodni), Aquilo (wiatr północny), Auster (wiatr południowy) i Eurus (wiatr wschodni). Inni synowie to: Fosforos (Gwiazda Poranna) oraz Hesperos (Gwiazda Wieczorna). Z czasem piękno Aurory miało zauroczyć Marsa, co nie spodobało się Wenus. Ta bogini spowodowała, że Aurora zakochała się w śmiertelniku. Aurora w związku z wieloma miłosnymi historiami pojawia się często w rzymskiej poezji erotycznej. Rzymianie zaadaptowali mit grecki, w którym to bogini zakochuje się w księciu Troji - Titonosie. Titonos był śmiertelnikiem, więc zgodnie z prawami natury musiał się zestarzeć i umrzeć. Aurora chcąc mieć swoją miłość przy sobie na zawsze, poprosiła Jowisza o nieśmiertelność dla księcia. Jednak bogini zapomniała wspomnieć Jowiszowi o tym, żeby Titonos był wiecznie młody. W związku z tym miał on żyć wiecznie, ale pod postacią starca. Bogini zdecydowała się ostatecznie zamienić go w konika polnego. W sztuce starożytnego Rzymu najczęściej przedstawiano ją na wzór greckiej Eos. Przedstawiana była zwykle jako urodziwa kobieta z wielkimi skrzydłami u ramion, w peplosie szafranowego (intensywnie żółty) koloru, powożąca dwu-konnym rydwanem lub w locie przed wozem Sola, z kwiatami i pochodnią w ręce. Według wierzeń każdego świtu przemierzała niebo na lekkim rydwanie, zaprzężonym w parę białych lub różowych koni - Lamposa (Świecącego, Jasnego) i Faetona (Promiennego, Błyszczącego). Swą wędrówkę rozpoczynała (wynurzała się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończyła (zanurzała się w falach Okeanosa) na Zachodzie, po drugiej stronie widnokręgu. Otwierała "wrota dnia" (bramę nieba) przed wozem Sola. Rozpraszała mroki nocy, zwiastowała światło dnia ludziom i bogom. Jej nadejście zapowiadał Fosforos (Gwiazda Poranna) - "jaśniejący syn Jutrzenki".

  5. Wyjaśnienie imienia Aurora AURORA Pochodzenia łacińskiego, od słowa Aurea, aureola (złota, złocista). ZDROBNIENIA :Aurka. INNE FORMY: Aurelia, Aura. OBCE FORMY: Aurora, Forma męska: Aureli, Aurelian, Aureliusz, Aureus.MITOLOGIA:Aurora, w mitologii rzymskiej bogini Jutrzenki, powożąca po porannym niebie rydwanem zaprzężonym w parę koni, poprzedzana przez gwiazdę zaranną.PATRONKA:Św. Auraw Paryżu sprawowała funkcję ksieni w klasztorze założonym przez św. Eligiusza.

  6. Obraz zorzy porannej

  7. Album zdjąć Stanisław Wyspiański:Jutrzenka, Fosforos, Hesperos, Helios,rysunek ołówkiem do Iliady,Muzeum Narodowe w Warszawie.

  8. Aurora

  9. Aurora . Gérard de Lairesse: Apollo i Aurora, obraz olejny na płótnie, 1671 r., Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

  10. Dziękujemy za obejrzenie prezentacji Mamy nadzieje że się czegoś nauczyliście . Opracowały: Emilia Pospuła Andżelika Zakrzewska Ewelina Tomaszek Natalia Siekirka Jagoda Makarewicz

More Related