1 / 9

PÓŹNA DOROSŁOŚĆ

PÓŹNA DOROSŁOŚĆ. Psychologia rozwoju człowieka w biegu życia. Przygotowała: Kinga Dym gr. 1.

natan
Télécharger la présentation

PÓŹNA DOROSŁOŚĆ

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. PÓŹNA DOROSŁOŚĆ Psychologia rozwoju człowieka w biegu życia Przygotowała: Kinga Dym gr. 1

  2. Późna dorosłość (starość) – schyłkowy okres życia człowieka (najczęściej wskazywany wiek progowy 60-65 lat; „trzeci wiek”), przewaga zmian regresywnych nad progresywnymi, okres zmian wielopłaszczyznowych i wielokierunkowych; o wejściu w ten etap decydują jakościowe zmiany w funkcjonowaniu − Biologiczny punkt widzenia: uboczny, nieadaptacyjny produkt ewolucji − Psychologiczny punkt widzenia: ostatnia szansa rozwojowa

  3. Kryteria:• biologiczne: uchwytne zmiany funkcji fizjologicznych organizmu • socjoekonomiczne• psychologiczne: przeobrażenia w sferach: procesów poznawczych, osobowości i emocjonalno-motywacyjnych

  4. Kategorie wieku człowieka starego:3. wiek chronologiczny – (kalendarzowy+socjoekonomiczny), charakter wyłącznie orientacyjny4. wiek biologiczny5. wiek psychologicznyStarość – podokresy:• s. wczesna (old-young, wiek podeszły, wiek młodych starszych): 60-74 lat• s. zaawansowana (old-old, wiek starczy, starsi w średnim wieku): 75-89 lat• s. późna (longlife, starość sędziwa, starość właściwa, długowieczność): powyżej 90 lat

  5. Sfera szeroko rozumianej osobowości, wraz z emocjami i dążeniami: Cechy osobowości: -wrodzone cechy raczej stabilne Struktura Ja: - tendencja do przeceniania pozytywnych zmian w sobie - częstsze przekonanie o zmienności człowieka w biegu życia Emocje, stres i sposoby sobie z nim radzenia: -reagowania w zasadzie bez zmian - stabilizacja wzorca emocjonalnego od okresu średniej dorosłości - pewne zmiany w zakresie znaku emocji • intensywność emocji spada System potrzeb i postaw: -u osób starszych nasilenie potrzeby uległości i poniżania siebie (nieco większe u mężczyzn) u kobiet wzrost potrzeby autonomii - nasilenie postawy uległości – przejaw instynktu samozachowawczego -wzrost egocentryzmu Cele i zadania życiowe: -przesunięcie priorytetów życiowych -poczucie samospełnienia –przeświadczenie, że życie jako całość było wartościowe, najważniejsze cele zostały osiągnięte

  6. Mądrość = sztuka dobrego życia • Charakterystyczna cecha starości • Szerokie spektrum współokreślających ją czynników (właściwości systemu poznawczego, • cechy osobowości związane z poznaniem, panowanie nad własną perspektywą biograficzną

  7. Jakość życia: • Na ogół deklarowana na dość wysokim poziomie • Źródło poczucia wysokiego poziomu jakości życia: dobre relacje z innymi, serdeczne więzi, poczucie sensu życia, kontakty z przyjaciółmi • Wyznaczniki dobrej jakości życia: przyjemne spędzanie czasu, praktyki religijne i subiektywnie odczuwane zdrowie • Ocena aktualnej sytuacji życiowej = ocena przeszłości + poziom rozwoju osobowego + cechy osobowości (regulatory posiadanych zasobów) • O poczuciu jakości życia ostatecznie decyduje mądrość człowieka • Wysoki poziom jakości życia: osoby sumienne, ekstrawertyczne, o umiarkowanym neurotyźmie

  8. Umieranie: - Śmierć jako najpotężniejsze źrodło motywacji - Lęk przed śmiercią – motor poszukiwania sensu życia - Kuebler-Ross: śmierć jako przerwanie życia (problem) i śmierć jako naturalny kres życia w wyniku starzenia się (proces stanowiący integralną część cyklu rozwoju) - Zainteresowanie śmiercią – wyrożniki fazy preterminalnej. Lęk przed śmiercią: u ludzi starszych nie tak silny jak u młodych, ale nie zanika zupełnie ;duże znaczenie obawy przed karą, lęku przechodzenia przez próg śmierci i związanego z nim cierpienia, upokorzenia i utraty tożsamości („życie po życiu” i żal za światem nie takie istotne); mniej boją się osoby zdecydowanie religijne i niewierzące – najbardziej osoby słabej wiary; słabszy u osob, które pomyślnie zrealizowały zadania życiowe, czują się spełnione i mają poczucie sensu życia.

  9. Nie ma jednej uniwersalnej teorii wyjaśniającej zmiany rozwojowe sfery psychicznej w późnej dorosłości. Wiodące teorie: • Teoria selektywnej optymalizacji – głownie zmiany w sferze poznawczej i psychospołecznej • Teoria kontynuacji – głownie cechy osobowości i styl funkcjonowania • Teorie dynamiki biegu życia – dialektyczny i kontekstowy charakter rozwoju • Teorie egologiczne – rozwój ego

More Related