1 / 39

Dane INFORMACYJNE

Dane INFORMACYJNE . - Nazwa szkoły: Gimnazjum nr 24 w Szczecinie ID grupy: 98/86 - Opiekun: Monika Pieniak - Kompetencja: Z Matematyką i Fizyką - Temat projektowy: W wesołym miasteczku- Semestr 5/rok szkolny: 2011/2012. W wesołym miasteczku . Wesołe miasteczko.

nelia
Télécharger la présentation

Dane INFORMACYJNE

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Dane INFORMACYJNE • - Nazwa szkoły: • Gimnazjum nr 24 w Szczecinie • ID grupy: 98/86 • - Opiekun: Monika Pieniak • - Kompetencja: • Z Matematyką i Fizyką • - Temat projektowy: • W wesołym miasteczku- • Semestr 5/rok szkolny:2011/2012

  2. W wesołym miasteczku

  3. Wesołe miasteczko Wesołe miasteczko, park rozrywki, lunapark – to teren, na którym zgromadzone są urządzenia rekreacyjne, takie jak karuzele, kolejki górskie, diabelski młyn, beczka śmiechu, zjeżdżalnie, huśtawki, strzelnice, trampolina, symulatory ruchu, pałac strachów i inne obiekty służące rozrywce. Program wesołego miasteczka jest często uzupełniony o punkty gastronomiczne, sklepy z zabawkami, upominkami itp. Wesołe miasteczka podzielić można na trzy główne kategorie: przyjezdne (kilka karuzel i punktów z grami zręcznościowymi), parki rozrywki (stawiające na ilość i intensywność atrakcji) oraz parki tematyczne (stawiające na ilość i bogactwo dekoracji w kilku różnych tematach skupionych w różnych miejscach parku).

  4. Siła Bezwładności

  5. Definicja Siła bezwładności (siła inercji, siła pozorna) - siła pojawiająca się w nie inercjalnym układzie odniesienia, będąca wynikiem przyspieszenia tego układu. Siła bezwładności nie jest oddziaływaniem z innymi ciałami, jak to ma miejsce przykładowo w sile klasycznie rozumianej grawitacji. Jeżeli zjawisko, w którym pojawiła się siła bezwładności, opisywane jest w inercjalnym układzie odniesienia, wówczas siła bezwładności nie występuje, zachowanie się ciał w takim układzie można wyjaśnić działaniem innych sił. Siła bezwładności działająca na ciało o masie m znajdujące się w nie inercjalnym układzie poruszającym się z przyspieszeniem a wyrażona jest wzorem:

  6. Rodzaje sił bezwładności: siła Coriolisa siła odśrodkowa transwersalna siła bezwładności

  7. Przykłady siły bezwładności Siła bezwładności podczas ruszania pojazdu - gdy samochód rusza do przodu siła bezwładności wciska pasażerów w fotel Siła bezwładności podczas hamowania pojazdu - gdy samochód (lub inny pojazd) nagle hamuje, wtedy siła bezwładności rzuca pasażerem do przodu Siła odśrodkowa - gdy siedzimy na wirującej karuzeli siła bezwładności (nazywana w tym przypadku "siłą odśrodkową") wypycha nas i przedmioty przez nas trzymane na zewnątrz okręgu. Siła Coriolisa - siła ta jest nieco podobna do siły odśrodkowej i pojawia się, gdy opisujemy ruch ciała z poziomu obracającego się układu odniesienia

  8. Efekt Coriolisa Efekt Coriolisa podobnie jak siła bezwładności działa jedynie w układach nieinercjalnych. Dla obserwatora znajdującego się w obracającym się układzie odniesienia tor ruchu ciał znajdującego się w tym samym układzie jest zakrzywiony. Dzieje się tak za sprawą pozornej siły Corolisa.

  9. Siły w ruchu po okręgu Działające na ciało poruszające się po łuku siły odśrodkowa i dośrodkowa są siłami bezwładności, więc również należą do sił pozornych.

  10. Dźwignia Jedna z maszyn prostych, których zadaniem jest uzyskanie działania większej siły przez zastosowanie siły mniejszej. Zbudowana jest ze sztywnej belki zawieszonej na osi. Dźwignia wchodzi w skład wielu mechanizmów, które również często nazywane są w skrócie dźwignią (np. dźwignia zmiany biegów, dźwignia hamulca, dźwignia wycieraczek, dźwignia przerzutki). W zależności od położenia osi względem działających sił rozróżnia się dźwignię dwustronną i jednostronną.

  11. Dźwignia dwustronna W dźwigni dwustronnej (dwuramiennej) siły działają po przeciwnych stronach osi obrotu. Odległość od miejsca przyłożenia siły do osi nazywa się ramieniem dźwigni. Dźwignia pozostaje w równowadze, gdy wypadkowy moment sił przyłożonych do niej wynosi 0. Ponieważ ramiona dźwigni są również ramionami odpowiednich sił (są do nich prostopadłe) można równanie dźwigni zapisać niewektorowo skąd wynika wzór na tzw. przekładnię dźwigni Zasada dźwigni jednostronnej znalazła zastosowanie między innymi przy konstrukcji podnośników samochodowych i taczek. Podnośnik,inaczejlewar,to rodzaj dźwignicy do podnoszenia na stosunkowo niewielką wysokość ciężarów,pod które podstawia się lewar lub które umieszcza się bezpośrednio na nim.

  12. BUNGEE

  13. Bungee jumping Skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie wykonanej zwykle z około tysiąca gumowych włókien.

  14. Pierwsze skoki na Bungee Pierwszymi skoczkami byli rdzenni mieszkańcy wysp Pentecost (Nowe Hebrydy) na Pacyfiku. Młodzi mężczyźni skakali z bambusowych wież, zabezpieczeni lianami przywiązanymi do kostek, żeby udowodnić swoją męskość oraz, według wierzeń, zapewnić plemieniu urodzaj. W kwietniu 1979 roku wykonano skoki w Wielkiej Brytanii z mostu Clifton Suspension Bridge w Bristolu. Wydarzenie to uznaje się za początek bungee jumpingu, gdyż był to pierwszy skok oddany poza wyspą Pentecost.

  15. Most Clifton Suspension Bridge w Bristolu

  16. Lina Dobiera się ją grubością do ciężaru skoczka, a składa się setek cienkich lateksowych gumek zapewniających odpowiednią elastyczność. Każda lina do bungy ma określony procent wydłużania - przykładowo jeśli na 50 metrowej linie wynosi on 200 %, oznacza to, że lina rozciągnie się o 100 m, czyli w sumie dojdzie do 150 m długości. Czasem stosuje się osłonę, co ma chronić linę przed słońcem i brudem, ale największy specjalista w organizacji skoków

  17. Lina cd. Guma bungee zbudowana jest z wielu setek cienkich lateksowych gumek a w renomowanych firmach dodatkowo wplatają taśmę alpinistyczną zapobiegającą nadmiernemu rozciągnięciu się. Stosuje się trzy grubości gum: cienka dla wagi skoczka od 40 do 65 kg, średnia od 65-90 kg, gruba od 90 do 120 kg. Można skakać w kilka osób naraz. Są cztery rodzaje uprzęży: taśma owijana wokół kostek, na korpus, na biodra, specjalna uprząż na kostki. Skacząc z zastosowaniem uprzęży na nogach należy założyć uprząż asekuracyjną na biodra lub korpus. Wypadki przeważnie spowodowane są nieodpowiednim zastosowaniem grubości gumy do wagi skoczka.

  18. Liny do bungee

  19. Jak przebiega skok na bungee? Amator wrażeń "wystrzeliwany" jest na wysokość kilkudziesięciu metrów za pomocą urządzenia w rodzaju procy: pomiędzy dwoma wieżami rozpięte są dwie liny. Są one połączeniem gum bungee i normalnych lin napinanych systemem naciągu. Trzeba tylko wpiąć się do uprzęży i zwolnić wyczep.

  20. Bungee i zasady zachowania energii Bungee, czyli skoki na linie, to znakomita i niezwykle przekonująca demonstracja zasady zachowania energii. Ujęcie tego odpowiednim wzorem jest również bardzo proste. Wystarczy w tym celu porównać potencjalną energię grawitacyjną skoczka - przed skokiem - z energią potencjalną sprężystego odkształcenia liny w najniższym jego położeniu.

  21. Jest to zmiana kierunku rozchodzenia się fali na granicy dwóch ośrodków powodująca, że pozostaje ona w ośrodku, w którym się rozchodzi. Odbicie może dawać obraz lustrzany lub być rozmyte, zachowując tylko właściwości fali, ale nie dokładny obraz jej źródła. Odbicie

  22. Kąt odbicia jest równy kątowi padania, a promień padający, promień odbity i normalna do powierzchni odbicia leżą w jednej płaszczyźnie. W wyniku odbicia zmienia się tylko kierunek rozchodzenia się fali, nie zmienia się jej długość. Prawo odbicia

  23. Urządzenie zbudowane w celu odbijania fal to zwierciadło. Odbicie zachodzi gdy ośrodki mają różne impedancje falowe, co dla większości ośrodków oznacza, że mają różne współczynniki załamania. W szczególnym przypadku możliwe jest całkowite wewnętrzne odbicie fali od powierzchni oddzielającej różne materiały. Zwierciadło

  24. Odbicia w krzywych zwierciadłach mogą być zabawne,bądźprzerażające,zależnie od wypukłości i zgięć lustrzanej tafli. Ponieważ każdy fragment sylwetki odbijany jest przez inną część lustra,nogi mogą być długie i szczupłe,talia krótka i szeroka,a reszta odwrócona. Oczy odbierają światło odbite od lustra,na którym skupiają się promienie światła odbite od naszego ciała. Płaskie lustra odbijają to światło równomiernie,dlatego przedstawia nas tak,jak w rzeczywistości wyglądamy,natomiastkrzywe,pod różnymi dziwnymi kątami. Wypukła część lustra,sprawia, że obraz przez nas widziany wydaje się być mniejszy,odwrotny efekt przynosi lustro wklęsłe. Krzywe zwierciadła

  25. Odbicie zwierciadlane może mieć miejsce na gładkiej powierzchni oddzielającej dwa różne materiały, np. na lustrze wody albo metalizowanej powierzchni. Zgodnie ze schematem promień świetlny P zwany promieniem padającym pada w punkcie O na granicę ośrodków (A) i odbija się jako promień odbity Q. Odbicie zwierciadlane

  26. Jest to urządzenie optyczne (zabawka), w którym dzięki wielokrotnym odbiciom obrazów różnokolorowych szkiełek, w odpowiednio rozmieszczonych zwierciadłach, obserwuje się różnobarwne, symetryczne figury, zmieniające się przy obracaniu kalejdoskopu, wywołującym przemieszczanie się szkiełek. Kalejdoskop

  27. Światło przechodzi przez przednią część twardówki – rogówkę; Wpada do oka przez źrenicę regulowaną tęczówką – kolorową częścią oka; Przechodzi przez soczewkę, która załamuje promienie świetlne; Przechodzi przez ciało szkliste; Promienie padają na wewnętrzną warstwę oka – siatkówkę (gdzie powstaje odwrócony obraz), składającą się z fotoreceptorów – czopków (kolor) i pręcików (kształt i ruch). Plamka żółta – największe skupisko czopków; plamka ślepa – tam nie ma fotoreceptorów, od niej wychodzi nerw wzrokowy; Poprzez nerw wzrokowy i dalsze składniki drogi wzrokowej impulsy nerwowe są przekazywane do ośrodków wzrokowych kory mózgowej. Bardzo ważna jest obecność rodopsyny w pręcikach i jej podobnych barwników w czopkach. Działanie oka

  28. W Salonie Krzywych Luster

  29. Prawo odbicia Gdy światło pada na granicę dwóch ośrodków, to ulega odbiciu zgodnie z prawem odbicia, które mówi, że jeśli kąt padania i kąt odbicia leżą w jednej płaszczyźnie, to kąt padania jest równy kątowi odbicia: α= α . Dzięki zjawisku odbicia widzimy nasze otoczenie. Wszystkie przedmioty odbijają światło, które trafia do naszych oczu z informacją o wyglądzie tych ciał

  30. Obrazy w zwierciadłach • Zwierciadło wklęsłe • x>2f • Obraz rzeczywisty, pomniejszony i odwrócony.

  31. Obrazy w zwierciadłach

  32. Obrazy w zwierciadłach • Zwierciadło wklęsłe • 2f>x>f • Obraz rzeczywisty, odwrócony, powiększony

  33. Obrazy w zwierciadłach Zwierciadło wklęsłe x=f Obraz nie powstaje

  34. Obrazy w zwierciadłach Zwierciadło wklęsłe x=f Obraz nie powstaje

  35. Zwierciadło wypukłe Zwierciadło wypukłe-obraz pozorny, prosty, pomniejszony

  36. Koniec

More Related