Download
1 / 23
1.37k likes | 3.74k Vues
Biebrzański Park Narodowy. Położenie Biebrzańskiego Parku. Informacje o Parku.
E N D
Informacje o Parku Biebrzański Park Narodowy został utworzony 09.09.1993 r. i jest największym parkiem narodowym w Polsce. Położony jest w północno - wschodniej części kraju, na terenie województwa podlaskiego. Powierzchnia Parku wynosi 59223 ha. Obszary leśne w Parku zajmują 15547 ha, grunty rolne - 18182 ha, a nieużytki - słynne Bagna Biebrzańskie, w rzeczywistości najbardziej cenne przyrodniczo ekosystemy - 25494 ha. Obecnie, spośród 23 polskich parków narodowych BbPN jest największym parkiem narodowym i jednym z większych w Europie.
Klimat parku Bagna Biebrzańskie leżą w północno-wchodniej Polsce, która jest uważana za najzimniejszy (poza górami) region kraju. Klimat Kotliny wynika z nakładania się cech związanych z rozległymi obszarami torfowisk, formą dolinną i ogólnych cech klimatu pólnocno-wschodniej Polski. Klimat jest zbliżony do kontynentalnego z elementami subborealnego. Cechuje go długa zima, krótkie przedwiośnie i najkrótszy (poza górami) okres wegetacyjny. Średnia roczna temperatura jest jedną z najniższych na niżu.
Walory Biebrzańskiego Parku Najcenniejsze walory Parku to szeroka dolina mającej charakter naturalny silnie meandrującej rzeki Biebrzy, z największym zespołem torfowisk w Polsce, zwanych Bagnami Biebrzańskimi. Bagna Biebrzańskie są uznawane za jedną z najważniejszych w kraju i w Europie Środkowej ostoi ptaków wodno-błotnych. Jako niezwykle cenny obszar wodno-błotny Biebrzański Park Narodowy w roku 1995 został wpisany na listę Konwencji Ramsar o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego
Biebrza jako ostoja zwierząt Bagna Biebrzańskie są uznawane za jedną z najważniejszych w kraju i w Europie Środkowej ostoi ptaków wodno-błotnych. Jako niezwykle cenny obszar wodno-błotny Biebrzański Park Narodowy w roku 1995 został wpisany na listę Konwencji Ramsar o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. O międzynarodowej randze walorów przyrodniczych doliny Biebrzy świadczy również uznanie jej za ostoję ptaków o randze europejskiej, wg klasyfikacji BirdLife International. W 2004 dolinę Biebrzy włączono do sieci Natura 2000.
Flora Flora jest tu równie bogata i porównywalna z podobnymi obszarami terenów sąsiednich. Występuje tu ponad 1000 gatunków roślin naczyniowych, w tym ponad 900 w granicach Parku. Stwierdzono 90 gatunków podlegające ochronie całkowitej i 17 pod ochroną częściową. 45 gatunków tu występujących znalazło się na "Czerwonej liście roślin naczyniowych zagrożonych w Polsce". Do najrzadzszych gatunków należą: zanokcica zielona, skrzyp pstry, widłak wroniec, rosiczka długolistna.
Turystyka w Biebrzańskim Parku Narodowym • Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego wyznaczono 466,5 km szlaków. Turyści do dyspozycji mają: • Szlaki kajakowe (rzeką Biebrzą, Sidrą, Jegrznią, Brzozówką, Wissą oraz kanałami: Augustowskim, Woźnawiejskim i Rudzkim) o łącznej długości 223,2km. • Szlaki rowerowe o łącznej długości 65,7 km. • Szlaki piesze o łącznej długości 157,6 km. • Ścieżki edukacyjne o łącznej długości 29,2 km. • Szlak konny o długości 13,0 km. • Na kilku z nich wybudowano wieże i pomosty widokowe oraz położono kładki, ułatwiające przejście po grząskim terenie. Przy stacji kolejowej Osowiec zlokalizowany jest Terenowy Ośrodek Edukacyjny wyposażony w wieże widokowe, pomosty obserwacyjne, kładki i tablice informacyjne. Wymienione szlaki stanowią częśc systemu znakowanych szlaków województwa podlaskiego, które mają kilka tys. km.
Zagrożenia W skali całego Parku najważniejsze są dwa czynniki stanowiące zagrożenie bytu wielu ekosystemów i ich walorów przyrodniczych: odwodnienie terenu i zaniechanie ekstensywnego użytkowania łąk bagiennych oraz wypasu bydła przez lokalną ludność.
Ochrona przyrody w Biebrzańskim Parku Narodowym Zasady i główne kierunki działań ochronnych ustalono biorąc pod uwagę podstawowy cel powołania BPN, jakim jest ochrona specyficznych, zanikających w Europie siedlisk bagienno-torfowych, ochrona rzadkich i ginących zbiorowisk roślinnych i gatunków zwierząt oraz walorów krajobrazowych, a także biotopów ważnych dla ochrony awifauny.
Badania naukowe w Parku Białowieskim Badania naukowe są podstawowych zadaniem statutowym parku narodowego toteż w 1999 roku w strukturze BPN została utworzona Sekcja Badań Naukowych, która w latach 2001-2005 roku funkcjonowała jako Zespół Badań Naukowych i Monitoringu a od 2006 r. jako Pracownia Naukowo-Edukacyjna. Do podstawowych zadań Pracowni należy: wykonywanie prac badawczych, organizacja i udział w realizacji monitoringu przyrody i środowiska Parku oraz współpraca z zewnętrznymi instytucjami naukowymi.
Edukacja w Biebrzańskim PN Dorobek kulturowy mieszkańców tych miejscowości jest również obok przyrody istotnym elementem kształtującym specyficzny charakter doliny Biebrzy. Największy w Polsce park narodowy skupia wokół siebie nie tylko ogromną liczbę ludności lokalnej, ale też rzesze osób odwiedzających to miejsce z różnych części Polski, z rozmaitych grup społecznych, o różnych zainteresowaniach i oczekiwaniach względem parku. Na obszarze parku prowadzone są programy i zajęcia edukacyjne dostosowane do potrzeb i możliwości odbiorców, które są proste w przekazie i przekonywujące, zachęcające do działania, dając pozytywne efekty w budowaniu dobrego wizerunku parku i w trwałości ochrony walorów przyrodniczo – kulturowych tego obszaru.
Atrakcje turystyczne Park przygotował dla turystów. Przykładem jest tratwa biebrzańska w niczym nie przypomina tratwy na Dunajcu, ponieważ posiada na swojej platformie sypialnię, jadalnię, taras widokowy i nie tylko. Tratwy pozwalają na wypłynięcie w kilkudniowy rejs leniwą Biebrzą turystom, chcącym obcować z dziewiczą przyrodą o każdej porze dnia i nocy w Biebrzańskim Parku Narodowym Czas na tratwie to nie tylko relaks, odpoczynek, podglądanie flory i fauny, ale również dobra zabawa i przygoda dla osób indywidualnych, rodzin lub grup zorganizowanych.
Historia terenów Doliny Biebrzy W XIII w. trwały intensywne walki Zakonu Krzyżackiego, Mazowsza i Rusi z plemionami jaćwieskimi, m.in. Połekszanami zamieszkującymi okolice rzeki Ełk. Trudne warunki naturalne okolic Biebrzy oraz stałe najazdy sąsiadujących władców nie sprzyjały kształtowaniu się stałego osadnictwa. Przełom XIV i XV w. przyniósł koniec wojen w regionie i stabilizację osadnictwa.
Galeria Batalion Wodniczka
Bóbr Łoś
Rozlewiska Biebrzy w okolicach Brzostowa Łąki nad Biebrzą
