Download
1 / 13
E N D
WIOSNA Natalia Sudomierska
Wiosna − jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się umiarkowanymi temperaturami powietrza z rosnącą średnią dobową oraz umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego. Świat roślin i zwierząt przechodzi okres budzenia się do życia, a następnie rozpoczyna się pierwsza faza okresu rozmnażania, czyli dobieranie partnerów i zapłodnienie u zwierząt, a u roślin kwitnienie i zawiązywanie zalążków. Ptaki przylatują z ciepłych krajów. Na drzewach pojawiają się liście, np. na Mazowszu najwcześniej około 24 marca, a najpóźniej w ostatniej dekadzie kwietnia
Wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy wiosennej i trwa do momentu przesilenia letniego, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 20 marca a 22 czerwca (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas wiosny astronomicznej dzienna pora dnia jest dłuższa od pory nocnej, a ponadto z każdą kolejną dobą dnia przybywa, a nocy ubywa. Za wiosnę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 5 a 15°C. Zasadniczo wiosnę poprzedza zima, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy − przedwiośnie.
Za wiosnę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 5 a 15°C. Zasadniczo wiosnę poprzedza zima, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy − przedwiośnie. Za początek wiosny fenologicznej przyjmuje się początek wegetacji oraz kwitnienie przebiśniegów i krokusów. Dla półkuli południowej wszystkie opisane daty i zjawiska są przesunięte o pół roku. Za miesiące wiosenne na półkuli północnej uznaje się marzec, kwiecień i maj, a na południowej wrzesień, październik i listopad.
Zwiastuny wiosny W lutym zakwita leszczyna. Zwisające żółtozielone kotki to kwiatostany męski. Leszczynę można spotkać na obrzeżach lasów, przy drogach i nad brzegami strumieni. Jesienią orzechy laskowe będą przysmakiem ludzi i gryzoni. Do Europy przybywają bociany. Pokonują wiele tysięcy kilometrów docierając z Afryki Zawilec gajowy kwitnie od marca do kwietnia. Tworzy białe kobierce w lasach dobrze prześwietlonych, a więc zanim na drzewach i krzewach wyrosną liście. Pokrywa też łąki górskie. Jest bardzo pospolity w naszym kraju. Młode liście lipy szerokolistnej bywają lepkie. Niebawem rozwiną też kwiaty - drobne ale aromatyczne. Herbatka z kwiatu lipy jest smaczna i zdrowa.
Przedwiośnie – jedna z dwóch uzupełniających pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego (drugą uzupełniającą porą jest przedzimie). Za przedwiośnie przyjmuje się okres roku na styku zimy i wiosny, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 0 a 5 °C (z tendencją wzrostową). Opad atmosferyczny jest umiarkowany, zazwyczaj ciekły, a jeśli stały (zamarznięty), to zanikający. Natomiast osad atmosferyczny jest obfity i we wszystkich rodzajach. Dzienna pora dnia jest podobnej długości trwania do pory nocnej.
Wiosną zarówno fauna i flora budzą się do życia. Zwierzęta, które zapadały na zimę w sen zimowy powoli zaczynają wychodzić ze swych nor. Takimi zwierzętami są: borsuk, jeż, niedźwiedź. Jedzą nowe roślinki które dopiero co urosły. Przygotowują gniazda lub miejsca do narodzin młodych. Z ciepłych krajów przylatują ptaki. Rośliny wychylają się z ziemi po długim mroźnym śnie. Trawa się zieleni, na drzewach zaczynają pojawiać się pąki, z których niedługo potem będą liście. Dookoła jest przyjemnie i zielono.
Kuszący nadzieją na ciepło marzec jest porą, w której wiele osłabionych już zwierząt ginie. Na jedne gatunki zmieniające się warunki pogodowe działają silniej, na drugie słabiej, niemniej jest to pora trudna. Pokarm dostępny dla zwierząt zimą zwykle nie jest wystarczający, by zapewnić wszystkie potrzeby ich organizmów. Przetrwanie zależy w dużym stopniu od zapasów zgromadzonych w trakcie poprzedniego sezonu wegetacyjnego.
W marcu zwierzęta zużyły już większość z tych rezerw. W miejscach nasłonecznionych, gdzie śnieg topnieje najszybciej i najwcześniej pojawiają się młode rośliny, często zobaczyć możemy pasących się dzikich roślinożerców. I jakkolwiek ta świeża zieleń pozwala im zapełnić żołądki, układ pokarmowy potrzebuje czasu na przyzwyczajenie się do nowego rodzaju pożywienia. Częste są zatem kłopoty z układem trawiennym. Dostosowanie się do zmian w żywieniu może trwać od kilku dni do tygodnia. Te zwierzęta, które były już bardzo osłabione, chore, bądź narażone są na zwiększone wydatki energii, mogą tego czasu nie przetrwać. Ponadto dorosłe łanie, klępy i kozy saren są o tej porze roku w większości ciężarne. Warunki pogodowe w marcu wpłyną istotnie na ilość zdrowo urodzonych cieląt – a to znacznie wpłynie na liczebność jeleni, łosi i saren w nadchodzącym sezonie wegetacyjnym.
