برنامه ریزی آمایش سرزمین

2. برنامه ریزی آمایش سرزمین

3. برنامه ریزی آمایش سرزمین نوعی برنامه ریزی بلند مدت برای توزیع بهتر جمعیت؛فعالیت های اقتصادی در زمینه منابع طبیعی به منظور افزایش رفاه و توسعه جامعه است. در ایران آمایش سرزمین برای تنظیم رابطه بین انسان؛ فضا و فعالیت های انسان در فضا انجام می شود ویژگی ها: 1- سرزمین عامل تعیین کننده است 2- افق بلند مدت و دوره ای 20 ساله را زیر پوشش قرار می دهد 3- این برنامه خط و مرز بین برنامه کلان و برنامه منطقه ای است یعنی برنامه آمایش برنامه های منطقه ای را به ملی پیوند می دهد 4- در آمایش سرزمین سه عامل جمعیت؛ فضا و اشتغال مطرح است 5- آمایش نوعی توسعه درون زا ست تا فرهنگ خودی و ... مورد تووجه قرار گیرد 6- تاثیر دو سویه آمایش سرزمین و آموزش عالی(تاثیر آموزش عالی بر آمایش سرزمین وراهنما بودن آمایش برای آموزش عالی)

4. - فرید من:تصمیم گیری در باره این است که پروژه جدید در کجا واقع شود و به همان اندازه تصمیم گیری در باره سرمایه گذاری در آن پروژه. - فلیب لامور: مدیریت کشور است آمایش سرزمین توسعه هر منطقه به طریقی است که اجازه دهد جمعیت آن منطقه به همان خوبی که می تواند در جایی دیگر زندگی کند به زندگی بپردازد -آمایش سرزمین تکنیک ارتقا و توسعه در چارچوب تقسیمات کم و بیش طبیعی یا سیاسی سرزمین است بطور کلی آمایش سرزمین استفاده معقول از فضا و درک کامل ارزش آن برای عملکرد موثر اقتصادی است در ایران آمایش برنامه ریزی و سازمان دادن نحوه اشغال فضا و تعیین محل سکنای انسان ها و محل فعالیت و تجهیزات و همچنین کنش های بین عوامل گوناگون نظام اجتماعی و اقتصادی است و هدف آن بهره برداری منطقی از کلیه امکانات برای بهبود وضعیت مادی و معنوی اجتماع بر اساس ارزش های اعتقادی و توجه به سوابق فرهنگی با استفاده ابزار علم وتجربه در طول زمان است

5. ضرورت های آمایش سرزمین 1- شناخت سرزمین و حداکثر استفاده از آن 2- توزیع بهتر جمعیت برای منابع طبیعی و فعالیت های اقتصادی به منظور افزایش رفاه و توسعه 3- تقسیم وظایف تخصصی و تعیین نقش و مسولیت های مناطق برای جلب مشارکت کلی مناطق 4- متخصص کردن مناطق در بعضی از فعالیت ها 5- تنظیم استراتژی دراز مدت توسعه ملی 6- برقراری هماهنگی در برنامه ریزی توسعه منطقه ای 7- لزوم توجه به محیط زیست و ضرورت بهره برداری از آن

6. برنامه ریزی منطقه ای :به صورت فرآیندی تعریف می شود که برنامه ریزی های مختلف سیاسی ؛اجتماعی و اقتصادی را با نیاز ها و امکانات محلی هماهنگ می کند به عبارت دیگر فرآیندی است در جهت مشارکت مردم و مناطق در امر برنامه ریزی و فراهم آوردن موجبات برنامه ریزی از پایین به بالا در جهت انطباق برنامه های کلام ملی با ویژگی های ناحیه ای یا منطقه ای. هدف:یافتن ظرفیت هر منطقه برای رشد و توسعه است وجه مشترک ایندو برنامه ریزی : جغرافیا و فضا برنامه ریزی منطقه ای باید در چارچوب برنامه ریزی آمایش سرزمین انجام گیرد منطقه:1-ترکیبی از قسمت های متجانس از لحاظ اجتماعی؛اقتصادی و طبیعی 2- بخشی از یک استان با ویژگی های مشخص 3- قلمرو استان به رغم ناهماهنگی ها 4- حد و مرز مشخص منطقه محدوده ای از سرزمین است که از نظر شرایط طبیعی و مقتضیات فضایی و اقتصادی ؛اجتماعی و فرهنگی کم و بیش همگنی داشته و متمایز از محدوده های دیگر باشد

7. ویژگی های مناطق 1- مناطق تا جایی که امکان دارد از نظر ویژگی ها همگن باشد 2- مرز های مناطق منطبق با مهمترین موانع حمل و نقل باشد 3- مناطق تعریف شده قابل مقایسه باش 4-مرز مناطق باید منبطق بر مرز اداری استان ها و بخش ها یا نظایر آن باشد 5- مناطق از نظر اندازه قابل سنجش باشند رشد متعادل و غیر متعادل 1- رشد متعادل مستلزم سرمایه گذاری اقصادی به هم پیوسته است و ..... 2-رشد غیر متعادل تمرکز سرمایه گذاری در بخشهای معدود به جای پروژه های پراکنده

8. نظریه توسعه قطب ها 1-تاکید بیش از اندازه بر نقش صنعت. 2- تاکید بیش از اندازه بر کارکرد موسسات انتفاعی پیشراننده و صنایع بعنوان تولید کنند 3-توجه کم به عنوان قطبی شدن به عنوان نتیجه وجود صرفه جویی ها 4- ناتوانی در ایجاد الگوهای عملیاتی امکان پذیر

9. توسعه اجتماعی اهداف توسعه اجتماعی: 1- برانگیختن و آماده کردن و سازماندهی افراد و اجتماع برا یجایگزین کردن نگرش های جدید بجای نگرش های سنتی نامطلوب 2- شتاب بخشیدن به تحرکات اجتماعی 3-شتاب بخشید به فرایند عمومی نوسازی از طریق جذب و تطبیق پیشرفت های علمی وفنی 4- تقویت و بالا بردن سطح بهزیستی اجتماعی از طریق بهتر کردن خدمات اجتماعی 5-عملا از طریق سرمایه گذاری بالا سرس اقتصادی(مستقیما از فعالیت های تولیدی حمایت میکنند) و اجتماعی(رضایت افراد) بدست می اید

10. ضعف های برنامه ریزی آمایش • تلفیق ضعیف با سایر برنامه ها • محدودیت مشارکت مردم در تنظیم سیاست ها و برنامه ها • ناهماهنگی نظام اطلاعاتی و آماری با نیاز های اطلاعاتی. • انعطاف پذیری محدود. • مشکلات در تعیین مناطق برنامه ریزی و قطب ها. • محدودیت در پیش بینی.

11. اهمیت فعالیت های آموزش عالی در آمایش سرزمین 1- جاذب جمعیت 2- رونق و گسترش فعالیت های منطقه 3- رونق و گسترش مشاغل تولیدی و خدماتی 4- افزایش حجم جمعیت و کیفیت آن 5- اهداف آمایشی از وابستگی کمتری به منابع اولیه و زمین مرغوب و... نیاز دارد 6- فعالیت های آموزشی پایدار تر هستند 7-از نیاز های نیروی انسانی و متخصصین بهینه استفاده می شود

12. آمایش سرزمین راهنمایی برای برنامه ریزی 1- شناسایی مناطق مختلف کشور 2- کمیت و کیفیت جمعیت از نظر آموزش و مهارت 3- اشتغال و کیفیت آن به لحاظ سط آموزش 4-جریان ورود و خروج متخصصان 5- سطح توسعه فهالیت های اصلی و بالقوه

13. با تشکر از توجه شما