agClnjNocjc’/ lnjdnj[miU lnjdnjwiHfRekYfcj;| pTma{kimj hcj{kf;po.KYapjehf Bud%abiDmMfhcjtnj;

agClnjNocjc’/ lnjdnj[miU lnjdnjwiHfRekYfcj;| pTma{kimj hcj{kf;po.KYapjehf Bud%abiDmMfhcjtnj; apFtjsOj ( 7 ) ( 17/ 09/ 2011 ) နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • အေလာဘအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ • မလုိခ်င္မွဳသေဘာသည္ အေလာဘတရားတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “အေလာဘလွ်င္၊ မလုိခ်င္တည္း” ဟုဆုိ သည္။ ဤအေလာဘ၏ မလုိခ်င္မွဳသည္ ေလာဘႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္၏။ မီးႏွင့္ေရပမာ ကမၻာ့ရန္ဘက္ကဲ႔ သုိ႔ျဖစ္ရကား ေလာဘ၏ လုိခ်င္အပ္ေသာ အရာမွန္သမွ်ကုိ အေလာဘက မလုိခ်င္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ေလာဘသမားႏွင့္ အေလာဘသမားတုိ႔ ကြားျခားပုံကုိ သတိျပဳပါ။ • ေလာဘသမား ေလာဘသမား လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ပစၥည္းဥစၥာကုိ (တရားသည္ မတရားသည္ မစိစစ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ) မရမက ရွာေဖြေလ႔ရွိ၏။ ရျပန္လွ်င္လည္း တင္းမတိမ္ႏုိင္၊ “ရေလလုိေလ အုိတေစၧ” သာျဖစ္၏။ တစ္သက္လုံး အခ်ိန္ရွိသမွ် စု၍ရေသာပစၥည္းမ်ားကုိ “ငါ့ဟာ ငါ့ဟာ” ဟု လြန္စြာစြဲလမ္းစဥ္ ေသမင္းငင္ေသာအခါ ၿပိတၱာေဘာင္သုိ႔ ထုိဥစၥာမ်ားကပင္ ပုိ႔ေဆာင္တတ္ေလသည္။ ေလာဘသည္ ဤအေျခအေနေရာက္ ေအာင္ ဆုိးရြားလွေခ်တကား။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • အေလာဘသမား လူျဖစ္ျပန္လွ်င္လည္း မလႊဲသာ၍ ပစၥည္းဥစၥာကုိ ရွာေဖြရေစကာမူ မတရားသျဖင့္ ရွာေဖြျခင္းမရွိ။ ေလာကီ အာရုံ ကာမဂုဏ္ကုိလည္း လုိက္စားေလ႔မရွိ။ ပစၥည္းရွာရာ၌ ဆင္းရဲသားတုိ႔အေပၚ သနားညွာတာေလ႔ရွိ ၏။ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းေလ့ရွိ၏။ လွဴျပန္လွ်င္လည္း တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္မဟုတ္။ မုတၱစာဂီ-လူ ေကာင္းသူေကာင္းပီပီ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ စြန္႔ေလ႔ရွိ၏။ ေရႊအိမ္ေရႊနန္းကုိေသာ္မွလည္း ျပတ္ျပတ္ ေတာက္ေတာက္ စြန္းခြာ၍ ရိပ္သာပင္နန္း ေက်ာင္သခၤမ္း၌ ရႊင္လန္းေမြ႔ေလ်ာ္ စံေပ်ာ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ • ဤသုိ႔လွ်င္ ေလာဘသမားႏွင့္အေလာဘသမားတုိ႔ ေက်ာခ်င္းကပ္၍ ေျပးၾကသကဲ႔သုိ႔ သေဘာထားျခင္း ေ၀းလွေလရကား မိမိကုိယ္ကုိ ပါရမီရွင္ သူေတာ္စင္ဟု အထင္ေရာက္ေနၾကသူတုိ႔သည္ ျပခဲ႔ေသာ သေဘာထားကုိ စဥ္းစား၍ “ေလာဘသမားေလာ၊ အေလာဘသမားေလာ” ဟု စစ္ေၾကာၾကည့္ၾကပါကုန္။ ေလာဘသမားျဖစ္ေနလွ်င္ ယခုဘ၀က အျမန္ျပင္ၾကပါ။ အေလာဘသမားဘက္သုိ႔ ပါ၀င္ႏုိင္သူျဖစ္က အေျခခံ အေတာ္ေကာင္းၿပီးျဖစ္၍ ေရွးသုိ႔ အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္ဖုိ႔ရာ အဘက္ဘက္၌ သတိထားလ်က္ အေလာဘသမား အစစ္ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကပါကုန္။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • အေဒါသအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ • မခက္ထန္ မၾကမ္းတမ္းျခင္း သေဘာသည္ အေဒါသတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “အေဒါသတြက္၊ မခက္မထန္” ဟုဆုိသည္။ ဤအေဒါသသည္လည္း ေဒါသကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳကာ ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္း မေက်ႏုိင္ေသာ ေျမြႏွင့္ေတာက္တဲ႔ကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္သည္။ ေဒါသသမားေတြ ၾကမ္းတမ္းသေလာက္ အေဒါသ သမားမ်ားက ခ်ဳိသာသည္။ စိတ္ေနသေဘာထား ေအးျမသျဖင့္ သူတစ္ပါးက ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ ေျပာသည္ ကုိပင္ သည္းခံျခင္း အေအးဓာတ္ျဖင့္ ၿငိမ္းေစႏုိင္၏။ • စိတ္ဓာတ္သာ ေအးသည္မဟုတ္၊ ေဒါသသမားတုိ႔ မ်က္ႏွာထားတင္းသေလာက္ အေဒါသသမားတုိ႔၏ မ်က္ႏွာအေနလည္း ေငြစႏၵာလမင္းအသြင္ ၾကည္လင္လွပ၍ ပသာဒရွိသည့္အျပင္ ခ်ဳိသာေသာစကား အသုံးအႏွဳန္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ရသူတုိင္း မမုန္းႏုိင္ေအာင္ က်က္သေရကုိ ေဆာင္လ်က္ရွိၾကေပသည္။ အေဒါသဓာတ္ခံသည္ သုိ႔ကေလာက္ပင္ အက်ဳိးႀကီးမား၏။ တစ္ေလာကလုံး၏ အႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ေမတၱာဟူသည္လည္း ဤအေဒါသပင္ျဖစ္ေပသည္။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • အေမာဟအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ • အေမာဟဟူသည္ ဥာဏ္ပညာတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ပညာဥာဏ္မူ၊ အေမာဟဟူ၏” ဟုဆုိသည္။ ေမာဟဖုံး လႊမ္း ကြယ္ကာထားေသာအရာဟူသမွ်ကုိ ဤဥာဏ္ပညာဟုေခၚေသာ အေမာဟက မဖုံးကြယ္ႏုိင္ေအာင္ စြမ္းႏုိင္သမွ် ထုတ္ေဖာ္ျပသျဖင့္ အမွန္ကုိ သိရေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ေမာဟႏွင့္အေမာဟသည္ “ခင္ပုတ္ႏွင့္ က်ီး” ကဲ႔သုိ႔ ကမၻာ႔ရန္ဘက္ႀကီးမ်ားေပတည္း။ • ပညာစစ္ = ကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိ သိတတ္ေသာဥာဏ္၊ စာေပက်မ္းဂန္၏ အဓိပၸါယ္ကုိ နားလည္ေသာ ဥာဏ္၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္၊ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္မ်ားႏွင့္ဘုရားရွင္၏ သဗၺညဳတဥာဏ္တုိင္ေအာင္ အျပစ္ ကင္းေသာ အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ဟူသမွ် ပညာအစစ္ပင္တည္း။ • ပညာတု = “ပါးနပ္သူ” ဟုေခၚရသူတုိ႔ သႏၲာန္၀ယ္ တစ္ဖက္သားက်ေလာက္ေအာင္ ဟန္ပန္ေလသံ ေဆာင္တတ္၊ ေျပာတတ္ ေဟာတတ္ေသာဥာဏ္၊ အခုိးအ၀ွက္ဥာဏ္၊ အလွည့္စားဥာဏ္၊ ပရိယာယ္မာယာ ဥာဏ္မ်ားရွိ၏၊ ထုိဥာဏ္မ်ဳိးသည္ ပညာစစ္မဟုတ္၊ လိမ္လည္ လွည့္ပတ္တတ္ေသာ “၀ဥၥနာ ပညာတု” ျဖစ္သည္။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • ဇာတိပညာႏွင့္ပ၀တိၱပညာ • ပဋိသေႏၶတည္ေနစဥ္ကပင္ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ၃-မ်ဳိးပါလာသူကုိ “တိဟိတ္ ပုဂၢိဳလ္” ဟုေခၚသည္။ “ပဋိသေႏၶစိတ္မွာ အေလာဘစေသာ ဟိတ္ ၃-ပါးရွိသူ” ဟုဆုိလုိသည္။ ထုိတိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ ၏အေမာဟေခၚပညာသည္ ဇာတိပညာ (၀မ္းတြင္းပါပညာ) တည္း။ ထုိဇာတိပညာပါသူသည္ ကေလး ဘ၀ကပင္ ေျပာျပ၍ နားလည္လြယ္၏။ ေတာင္ေတာင္ ဤဤ ၾကံစည္တတ္ ေတြးေတာစဥ္းစားတတ္၏။ • ပဋိသေႏၶပညာ မပါခဲ႔ဘဲ ပ၀တၱိအခါက်မွ (ဖြားျမင္လာမွ) မိေကာင္းဖေကာင္းတုိ႔ သင္ျပျခင္း၊ အရြယ္ ေရာက္၍ စာေပသင္ျခင္း၊ ႀကီးရင့္သည့္အခါ ပညာရွိထံ ေမးျမန္းေလ႔ စုံစမ္းေလ႔ရွိျခင္း၊ ဗဟုသုတ ရွာမွီး ျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ တတ္သိနားလည္လာေသာ ပညာသည္ ပ၀တိၱပညာမည္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဇာတိ ပညာမပါသူသည္ ပ၀တိၱပညာျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ႏုိင္ေသး၏။ ဇာတိပညာ ပါလာသည့္အျပင္ (ျပခဲ႔ေသာနည္းျဖင့္) ပ၀တိၱပညာကုိလည္း ရျပန္ပါမူ အထက္တန္းေရာက္သူတုိ႔တြင္ ပါ၀င္ႏုိင္သည္။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း • ဇာတိပညာျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္နည္းမ်ား ၁။ ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္သူ ျဖစ္ခ်င္ရမည္။ ၂။ ဥာဏ္ပညာတုိးတက္ေအာင္ ေရးသားအပ္ေသာ က်မ္းစာတုိ႔ကုိ စိတ္ပါလက္ပါ ၾကည့္ရွဳရမည္။ ၃။ ပညာရွိမ်ားထံ ဆည္းကပ္၍ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ားကုိ ေမးျမန္းမွတ္သားရမည္။ ၄။ ဥာဏ္ပညာ ပြင့္လင္းေအာင္ အ၀တ္အစား အိပ္ရာေနရာမွ စ၍ တစ္ကုိယ္လုံး အျမဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ရွိေစရမည္။ ၅။ ကုသုိလ္ျပဳတုိင္း “ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္သူ ျဖစ္ရပါလုိ၏” ဟု စိတ္ကလည္း ညြတ္ရမည္။ ႏွဳတ္ကလဲ ရြတ္ဆုိ ဆုေတာင္းရမည္။

စိတ္၊ ေစတသိက္မ်ားအေၾကာင္း ၆။ ရဟန္း သံဃာ လွဴဒါန္းရာ၌လည္း “စာေပကုိ သင္ယူႏုိင္၊ ပုိ႔ခ်ေရးသားႏုိင္ပါေစ” ဟု စိတ္ေစတနာ ျဖစ္ေစရမည္။ ၇။ တတ္ႏုိင္ပါမူ စာသင္ေက်ာင္းတုိက္ တည္ေထာင္၍ စာေပပုိ႔ခ်ႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ကုိးကြယ္ကာ စာေပပုိ႔ခ်ႏုိင္ေအာင္လည္း ေထာက္ပံ႔ရမည္။ ၈။ လူစာသင္ေက်ာင္းမ်ားကုိလည္း ေထာက္ပံ႔ရမည္။ ၉။ တုိင္းသူ ျပည္သားတုိ႔ ပညာတုိးပြားေအာင္ ကူညီရမည္။ ၁၀။ မိမိတတ္သိသမွ်ကုိ သူတစ္ပါးအား ေျပာျပခ်င္စိတ္၊ နားလည္ေစခ်င္စိတ္ရွိရမည္။ • ဤသုိ႔စသည္ျဖင့္ ပညာဘက္၌ စိတ္ထက္သန္သူသည္ ဘ၀သံသရာ၀ယ္ ႀကီး က်ယ္ေသာပညာရွင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤကား ေနာက္ဘ၀အဆက္ဆက္၌ ဇာတိ ပညာ (၀မ္းတြင္းပါ ပညာရွိ) ျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္နည္းေပတည္း။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • အရူပါ၀စရစ်ာန္ ၄-ပါး အဆင့္ဆင့္တက္ပုံ (ရပုံ) • ပဥၥမစ်ာန္ေတြရၿပီးတဲ႔ေနာက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ႔စ်ာန္ေတြကုိ တက္ခ်င္ေသးရင္ အရူပါ၀စရ စ်ာန္ေတြရေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။ • ေလာကမွာ လူေတြဆုိတာ အစြန္းေရာက္တဲ႔သူေတြ ရွိတတ္တယ္၊ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လည္း ေရာက္တာပဲ၊ စ်ာန္ရၿပီးတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြလဲ ေရာက္တာပဲ။ • သူတုိ႔ေတြက ဘယ္လုိယူဆတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိသလဲဆုိေတာ့ “ငါတုိ႔မွာ ဒီရုပ္ခႏၶာႀကီးရွိေနလုိ႔ နာ က်င္ ကုိက္ခဲတဲ႔ ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတယ္၊ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရတယ္၊ ဒီရုပ္ခႏၶာႀကီး သာ မရွိရင္ ဒါေတြခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒုိ႔ဟာ သိပ္႔ခ်မ္းသာမွာပဲ” အဲသလုိ အယူအဆရွိၿပီး သူဟာ ရုပ္ခႏၶာကုိမုန္းတဲ႔သူ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီရုပ္ခႏၶာႀကီးမရွိရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • အဲဒီလုိ ဆႏၵရွိၿပီးေတာ့ ရုပ္ခႏၶာမရွိရာဘုံေရာက္ေအာင္ဆုိၿပီး ဒီစ်ာန္ကုိ အားထုတ္တယ္။ ရူပါ၀စရစ်ာန္ကေနၿပီးေတာ့ အရူပါ၀စရစ်ာန္တက္တယ္။ • အရူပါ၀စရစ်ာန္ရရင္၊ အရူပါ၀စရစ်ာန္နဲ႔ေသသြားရင္ အရူပါ၀စရျဗဟၼာ့ဘုံကုိ ေရာက္သြား မယ္၊ အဲဒီအရူပါ၀စရဘုံဆုိတာက ရုပ္လုံး၀မရွိဘူး။ နာမ္သက္သက္၊ စိတ္နဲ႔ ေစတသိက္ နာမ္သက္သက္သာရွိတဲ႔ဘုံ။ • ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ဒုကၡေတာ့မရွိဘူးေပါ့၊ နာက်င္ကုိက္ခဲတာ၊ အုိတာေပါ့၊ အဲသလုိ မရွိေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ ဟုတ္သေလာက္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အစစ္ အမွန္ ခ်မ္းသာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ဒီခ်မ္းသာက အလြန္အထက္တန္းက် သြားၿပီ။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္အေၾကာင္း • ပဥၥမစ်ာန္ရၿပီးတဲ႔ေနာက္ “ကသုိဏ္း ၉-ပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးကုိ ခြာ၍ရအပ္ေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္” ကုိအာရုံျပဳၿပီးေတာ့ ဒီစ်ာန္ (အရူပါ၀စရစ်ာန္) ရေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။ • သူ႔ (ကသုိဏ္းနိမိတ္) ကုိ ေဖ်ာက္လုိက္တဲ႔ အခါက်ေတာ့ အဲဒီနိမိတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္၊ ၎ေနရာမွာ ကြက္လပ္ႀကီးက်န္ခဲ႔တယ္၊ အဲဒီကြက္လပ္ကုိ အာရုံျပဳၿပီးေတာ့ အပုိင္းအျခားမရွိတဲ႔ အာကာသ၊ အပုိင္းအ ျခားမရွိတဲ႔ အာကာသလုိ႔ပြားလုိ႔ ေအာင္လာတဲ႔အခါက်ေတာ့ အရူပါ၀စရ ပထမစ်ာန္စိတ္ရတယ္။ • အဲဒီစ်ာန္စိတ္က ေကာင္းကင္ပညတ္ကုိအာရုံျပဳတယ္။ ေကာင္းကင္ပညတ္ကလဲ ကသုိဏ္း ၉-ပါးတုိ႔မွ တစ္ခုခုကုိခြာ၍ က်န္ရစ္ေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္။ ရုိးရုိးေကာင္းကင္ပညတ္မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းကင္ႀကီး ၾကည့္ၿပီးပြားရတာမဟုတ္ဘူး။ ကသုိဏ္းနိမိတ္ေပ်ာက္ၿပီး က်န္ရစ္တဲ႔ကြက္လပ္ကုိ အာရုံျပဳၿပီးေတာ့ ပြားရတဲ႔ဘာ၀နာ၊ ဒီဘာ၀နာကုိ အမွီျပဳၿပီးေတာ့ရတဲ႔စ်ာန္ကုိ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္၊ ပထမအရူပါ၀စရ စ်ာန္စိတ္လုိ႔ေခၚတယ္။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္အေၾကာင္း • ဒုတိယအရူပါ၀စရစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္တဲ႔အခါက်ေတာ့ ပထမအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္ ကုိပဲ “ပထမအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္ဟာ အဆုံးအပုိင္းအျခားမရွိဘူး၊ အဆုံးအပုိင္းအျခား မရွိတဲ႔စိတ္ပဲ”လုိ႔ အထပ္ထပ္ရွဳရတယ္။ အဲသလုိရွဳရင္းနဲ႔ ဘာ၀နာေအာင္ျမင္တဲ႔အခါက် ေတာ့ ဒုတိယ အရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္လုိ႔ေခၚတဲ႔ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကုိရတယ္။ • အဲဒီ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္က ဘယ္ကုိအာရုံျပဳသလဲဆုိရင္ ပထမ အရူပါ၀စရစိတ္ကုိ အာရုံျပဳတယ္။ က်မ္းဂန္စကားနဲ႔ေျပာရင္ ပထမာရုပၸ၀ိညာဥ္လုိ႔ေခၚတယ္။ ပထမအရူပါ၀စ ရစိတ္နဲ႔ ပထမာရုပၸ၀ိညာဥ္စိတ္က အတူတူပဲ။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္အေၾကာင္း • ဒုတိယ အရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္ရလုိက္တဲ႔အခါမွာ ပထမအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္က မရွိေတာ့ဘူး။ ေပ်ာက္သြားၿပီ၊ စိတ္ဆုိတာ တစ္ခုထဲသာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ႏွစ္ခုၿပိဳင္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တတိယစ်ာန္ ရေအာင္ အားထုတ္တဲ႔အခါက်ေတာ့ အဲဒီမရွိျခင္းကုိပဲ အာရုံျပဳရတယ္။ • ပထမအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္၏ မရွိျခင္း၊ (မရွိျခင္းဆုိတာ ပါဠိလုိေခၚေတာ့ နတိၳေဘာပညတ္လုိ႔ သုံးတယ္) အဲဒီမရွိျခင္းဆုိတာက ပရမတၳအားျဖင့္ အေကာင္အထည္ ရွာရတာမဟုတ္ဘူး၊ သုိ႔ ေသာ္ ေ၀ါဟာရအေနနဲ႔ သုံးႏွဳန္းထားတယ္။ • ပထမအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္၏ မရွိျခင္း နတိၳေဘာပညတ္ကုိ အာရုံျပဳၿပီးေတာ့ မရွိဘူး၊ မရွိဘူးလုိ႔ ပြားမ်ားရတယ္။ အဲဒီလုိပြားမ်ားတဲ႔အခါမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီးေတာ့ တတိယအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္ (အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္) ျဖစ္လာတယ္။

အရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္းအရူပါ၀စရစ်ာန္မ်ားအေၾကာင္း • ေန၀သညာနာသညာယတနစ်ာန္အေၾကာင္း • ေရွ႔ကုိတက္ဦးမယ္ဆုိေတာ့ ဘာကုိ အာရုံျပဳၿပီး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းရမလဲ၊ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းတယ္ဆုိ တာ ျပဳစရာအာရုံတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရတာပဲ၊ အဲဒီတတိယအရူပါ၀စရစိတ္ကုိ အာရုံျပဳရမယ္၊ အာကိဥၥ ညာယတနစိတ္ကုိပဲ အာရုံျပဳၿပီးေတာ့ သႏၲေမတံ ပဏိတေမတံလုိ႔ ပါဠိလုိေခၚတယ္၊ ဒီစိတ္ဟာ တကယ္သိမ္ေမြ႔ပါေပတယ္၊ တကယ္ေကာင္းပါေပတယ္လုိ႔ အထပ္ထပ္ပြားရမယ္။ • ဒီစိတ္ဟာေကာင္းလုိက္တာ၊ ဒီစိတ္ဟာ သိမ့္ေမြ႔လုိက္တာ၊ ဒီစိတ္ဟာ မြန္ျမတ္လုိက္တာ ဒီလုိပြားရ တယ္၊ ဒီလုိပြားမ်ားတဲ႔အခါက်ေတာ့ နီ၀ရဏေတြကင္း စိတ္ေတြၿငိမ္ၿပီး ေအာင္ျမင္မွဳရတဲ႔အခါက် ေတာ့ စတုတၳအရူပါ၀စရစ်ာန္စိတ္ (ေန၀သညာနာသညာယတနစ်ာန္) ကုိရလာတယ္။

ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈ ပါး ေလာကုတၱရာစိတ္။ ။ ၁။ ေလာကမွလြတ္ေျမာက္ေသာစိတ္ ၂။ ေလာကသုံးပါးထက္ လြန္ကဲျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈-ပါး ေလာကုတၱရာကုသုိလ္(မဂ္) စိတ္ ၄ ေလာကုတၱရာ၀ိပါက္ (ဖုိလ္) စိတ္ ၄ (မဂ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္)(ဖုိလ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္)

ေလာကုတၱရာကုသုိလ္ (မဂ္) စိတ္ ၄ ပါး ေလာကုတၱရာကုသုိလ္ (မဂ္) စိတ္။ ။ ကိေလသာမ်ားကုိ ပယ္သတ္၍ နိဗၺာန္သုိ႔ အာရုံျပဳ ေသာအာျဖင့္ သြားေရာက္တတ္ေသာသေဘာ ေလာကုတၱရာကုသုိလ္ (မဂ္) စိတ္ ၄-ပါး

ေလာကုတၱရာ၀ိပါက္ (ဖုိလ္) စိတ္ ၄ ပါး ေလာကုတၱရာ၀ိပါက္ (ဖုိလ္) စိတ္။ ။ ၁။ ကိေလသာမ်ား ၿငိမ္းေအးေစတတ္ေသာသေဘာ ၂။ မဂ္၏အက်ဳိးျဖစ္ေသာသေဘာ ေလာကုတၱရာ၀ိပါက္ (ဖုိလ္) စိတ္ ၄-ပါး

ေလာကုတၱရာစိတ္၌ ႀကိယာမရွိျခင္းအေၾကာင္း • ေလာကုတၱရာစိတ္၌ ႀကိယာစိတ္ဟူ၍မရွိ။ အဘယ္ေၾကာင္းနည္း- မဂ္သည္ တစ္ႀကိမ္သာ ျဖစ္ရုိးရွိေသာအေၾကာင့္တည္း၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၌ မဂ္စိတ္သည္ တစ္ၾကိမ္သာျဖစ္ သည္။ ထပ္ကာထပ္ကာမျဖစ္။ (အကယ္၍ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္လွ်င္ကား ေလာကုတၱရာႀကိယာစိတ္ ဟူ၍ ရွိႏုိင္ရာသည္။) ထုိ႔ေၾကာင့္တည္း။ • အဘယ္ေၾကာင့္ မဂ္စိတ္သည္ တစ္ႀကိမ္သာ ျဖစ္သနည္း။ မဂ္စိတ္သည္ တစ္ႀကိမ္ျဖစ္ရုံမွ်ျဖင့္ ဆုိင္ရာကိေလသာတုိ႔ကုိ အၾကြင္းမဲ႔ ပယ္သတ္ႏုိင္သျဖင့္ ထပ္၍ျဖစ္ ေသာ္လည္း ျပဳစရာ ပယ္စရာကိစၥမရွိေတာ့၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထပ္၍မျဖစ္၊ တစ္ႀကိမ္သာ ျဖစ္သည္။ • မဂ္ရၿပီးသူမ်ား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ အထပ္ထပ္ခံစားႏုိင္ရန္ မဂ္စိတ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ထပ္၍ ျဖစ္သင့္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ • ထုိခံစားမွဳကိစၥကုိ ဖုိလ္စိတ္က တာ၀န္ယူထားၿပီးျဖစ္၍ မဂ္စိတ္က ျပဳဖြယ္မလုိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဂ္စိတ္ ထပ္မံ ျဖစ္ဖြယ္မလုိေတာ့ပါ။

အဓိပၸါယ္ ရွင္းလင္းခ်က္ • တိဟိတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္သျဖင့္ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱသေဘာတုိ႔ကုိ ဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ထင္ထင္ရွားရွားသိျမင္ေသာအခါ ေသာတာပတိၱမဂ္ စိတ္ တစ္ႀကိမ္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ စိတ္အျခားမလပ္ပဲ ေသာတာပတိၱဖုိလ္စိတ္ျဖစ္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္ သည္ ေသာတာပန္အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ေလၿပီ။ • ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ဆက္လက္အားထုတ္သျဖင့္ ဣေျႏၵအဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္လာေသာအခါ သကဒါဂါမိမဂ္စိတ္ႏွင့္ဖုိလ္စိတ္၊ အနာဂါမိမဂ္စိတ္ႏွင့္ဖုိလ္စိတ္၊ အရဟတၱမဂ္စိတ္ႏွင့္ဖုိလ္စိတ္ တုိ႔သည္ အစဥ္အတုိင္း ျဖစ္ေပၚၾက၏။ • မဂ္စိတ္ႏွင့္ဖုိလ္စိတ္အားလုံးတို႔သည္ နိဗၺာန္ကုိအာရုံျပဳၾက၏။ မဂ္စိတ္တုိ႔သည္ ေလာကုတၱ ရာကုသုိလ္စိတ္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီးလွ်င္၊ ဖုိလ္စိတ္တုိ႔သည္ ေလာကုတၱရာ၀ိပါက္စိတ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။

နိဂုံးခ်ဳပ္ ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု။ (၃-ေခါက္) ဗုဒၶသာသနံ-ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ျမတ္ ႀကီးသည္၊ စိရံ-အႏွစ္ငါးေထာင္ ရွည္ျမင့္ၾကာေအာင္၊ တိ႒တု-အရွည္ခန္႔၍ တည္တံ့ႏုိင္ပါေစသတည္း။ သာဓု သာဓု သာဓု

agClnjNocjc’/ lnjdnj[miU lnjdnjwiHfRekYfcj;| pTma{kimj hcj{kf;po.KYapjehf Bud%abiDmMfhcjtnj;