URODA ŚWIATA

1. URODA ŚWIATA

2. U nas dość głowę podnieść: ileż to widoków!Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!Bo każda chmura inna: na przykład jesiennaPełznie jak żółw leniwa, ulewą brzemiennaI z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugiJak rozwite warkocze, to są deszczu strugi;Chmura z gradem jak balon szybko z wiatrem leci,Krągła, ciemnobłękitna, w środku żółto świeci,Szum wielki słychać wkoło. Nawet te codzienne,Patrzcie Państwo, te białe chmurki, jak odmienne!Pan Tadeusz ks.IIIA.Mickiewicz

3. ,,W każdym innym czasie, nie tak brzemiennym w następstwa, ogród państwa Barrych, pełen rozmaitego kwiecia, przyprawiłby Anię o dreszcz zachwytu. Otoczony był ogromnymi, starymi wierzbami i wysokimi jodłami, pod którymi pleniły się bujne kwiaty lubiące cień. Przecinały go wilgotne , czerwone wstęgi krzyżujących się pod prostymi kątami wymuskanych ścieżek, obrzeżonych równiutko muszelkami, a na klombach mieniły się istną orgią kolorów przeróżnie tradycyjne kwiaty " Ania z Zielonego Wzgórza

4. Jesienią zawsze zaczyna się szkoła A w knajpach zaczyna się picie Jest tłoczno i duszno, olewa nas kelner I tak skończymy o świcie Jesienią zawsze myślę o latach Tak starych, jak te kamienice Jesienią o zmroku przechodzę z tobą Przez pełne kasztanów ulice .Warszawa T.Love

5. "Stwórca chciał aby człowiek obcował z przyrodą jako jej rozumny i szlachetny pan i stróż, a nie jako bezwzględny eksploatator" JAN PAWEL II 

6. NA LIPĘGościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,Choć się nawysszej wzbije, a proste promienieŚciągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczołyBiorą miód, który potym szlachci pańskie stoły.A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie,Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie.Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzieJako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.Jan Kochanowski

7. Księżyc usiadł na kominieI przez okno najbanalniejZielonkawym światłem płyniePo podłodze twej sypialni.Jan Brzechwa Sonata księżycowa

8. Drzewa ogromne, że nie widać szczytu,Słońce zachodząc różowo się paliNa każdym drzewie jakby na świeczniku,A ludzie idą ścieżką, tacy mali.Czesław Miłosz Wyprawa do lasu