Download
1 / 7
E N D
از پس خوابی کوتاه، سر از زمین ماسه ای غار حرا برگرفت. هوا خنکاییلرزآور داشت. شب، گویی به نیمه خود رسیده بود.محمد، سر سوی بیرون چرخانید: به آسمان، هلال لاغر ماه، نور کم جان خویش را بر کوه های حرا و دشت گسترده جنوبی افشانده بود. مکه، طبیعت پیرامون آن و سر به سر جهان، در خوابی ژرف غرقه بودند. سکوتی سنگین و غریب، هستی را یکسره در خود فرو برده پیچیده بود.محمد، پیشتر بسیار نیمه شبان را با بیداری سپری ساخته بود؛ لیک، آن مایه سکوت و آرامش را، هرگز نه شنیده و نه احساس کرده بود.محمد به هر گوشه آسمان که نگریست او را دید.پس، صدایی به لطافت باران و خوشنوایی آوای جویباران از او برخاست:ـ ای محمد........
اعمال وارده در شب مبعث ( شب بیست و هفتم رجب ( 1-است که درنیمه های این شب از خواب برخیزید و به عبادت بپردازید و کیفیت آن به این صورت است: به جای آوردن دوازده ركعت نماز، در هر ركعت حمد و سورهاى از سورههاىكوچك مفصل ( مفصل از سوره محمد است تا آخر قرآن). در هر دو ركعت سلام دهید. پس از پایان نمازها، سوره حمد را هفت مرتبه و معوذتین را هفت مرتبه و قل هو الله أحد و قلیأایهاالكافرون هر كدام را هفت مرتبه و إناأنزلناه و آیةالكرسی هر كدام را هفت مرتبه بخوانید. سپس این دعا را قرائت نمایید : الْحَمْدُلِلَّهِالَّذِیلَمْیَتَّخِذْوَلَداوَلَمْیَكُنْلَهُشَرِیكٌفِیالْمُلْكِوَلَمْیَكُنْلَهُوَلِیٌّمِنَالذُّلِّوَكَبِّرْهُتَكْبِیرااللَّهُمَّإِنِّیأَسْأَلُكَبِمَعَاقِدِعِزِّكَعَلَىأَرْكَانِعَرْشِكَوَمُنْتَهَىالرَّحْمَةِمِنْكِتَابِكَوَبِاسْمِكَالْأَعْظَمِالْأَعْظَمِالْأَعْظَمِوَذِكْرِكَالْأَعْلَىالْأَعْلَىالْأَعْلَىوَبِكَلِمَاتِكَالتَّامَّاتِأَنْتُصَلِّیَعَلَىمُحَمَّدٍوَآلِهِوَأَنْتَفْعَلَبِیمَاأَنْتَأَهْلُهُ. 2-دوم زیارت حضرت امیر المؤمنین علیه السلامكه افضل اعمال این شب است.
3- شیخ كفعمى در بلد الامین فرموده كه در شب مبعث این دعا را بخوانند: اللَّهُمَّإِنِّیأَسْأَلُكَبِالتَّجَلِّی [بِالنَّجْلِ] الْأَعْظَمِفِیهَذِهِاللَّیْلَةِمِنَالشَّهْرِالْمُعَظَّمِوَالْمُرْسَلِالْمُكَرَّمِأَنْتُصَلِّیَعَلَىمُحَمَّدٍوَآلِهِوَأَنْتَغْفِرَلَنَامَاأَنْتَبِهِمِنَّاأَعْلَمُیَامَنْیَعْلَمُوَ لا نَعْلَمُاللَّهُمَّبَارِكْلَنَافِیلَیْلَتِنَاهَذِهِالَّتِیبِشَرَفِالرِّسَالَةِفَضَّلْتَهَاوَبِكَرَامَتِكَأَجْلَلْتَهَاوَبِالْمَحَلِّالشَّرِیفِأَحْلَلْتَهَااللَّهُمَّفَإِنَّانَسْأَلُكَبِالْمَبْعَثِالشَّرِیفِوَالسَّیِّدِاللَّطِیفِوَالْعُنْصُرِالْعَفِیفِأَنْتُصَلِّیَعَلَىمُحَمَّدٍوَآلِهِوَأَنْتَجْعَلَأَعْمَالَنَافِیهَذِهِاللَّیْلَةِوَفِیسَائِرِاللَّیَالِیمَقْبُولَةًوَذُنُوبَنَامَغْفُورَةًوَحَسَنَاتِنَامَشْكُورَةًوَسَیِّئَاتِنَامَسْتُورَةًوَقُلُوبَنَابِحُسْنِالْقَوْلِمَسْرُورَةًوَأَرْزَاقَنَامِنْلَدُنْكَبِالْیُسْرِمَدْرُورَةًاللَّهُمَّإِنَّكَتَرَىوَ لا تُرَىوَأَنْتَبِالْمَنْظَرِالْأَعْلَىوَإِنَّإِلَیْكَالرُّجْعَىوَالْمُنْتَهَىوَإِنَّلَكَالْمَمَاتَوَالْمَحْیَاوَإِنَّلَكَالْآخِرَةَوَالْأُولَىاللَّهُمَّإِنَّانَعُوذُبِكَأَنْنَذِلَّوَنَخْزَىوَأَنْنَأْتِیَمَاعَنْهُتَنْهَىاللَّهُمَّإِنَّانَسْأَلُكَالْجَنَّةَبِرَحْمَتِكَوَنَسْتَعِیذُبِكَمِنَالنَّارِفَأَعِذْنَامِنْهَابِقُدْرَتِكَوَنَسْأَلُكَمِنَالْحُورِالْعِینِفَارْزُقْنَابِعِزَّتِكَوَاجْعَلْأَوْسَعَأَرْزَاقِنَاعِنْدَكِبَرِسِنِّنَاوَأَحْسَنَأَعْمَالِنَاعِنْدَاقْتِرَابِآجَالِنَاوَأَطِلْفِیطَاعَتِكَوَمَایُقَرِّبُإِلَیْكَوَیُحْظِیعِنْدَكَوَیُزْلِفُلَدَیْكَأَعْمَارَنَاوَأَحْسِنْفِیجَمِیعِأَحْوَالِنَاوَأُمُورِنَامَعْرِفَتَنَاوَ لا تَكِلْنَاإِلَىأَحَدٍمِنْخَلْقِكَفَیَمُنَّعَلَیْنَاوَتَفَضَّلْعَلَیْنَابِجَمِیعِحَوَائِجِنَالِلدُّنْیَاوَالْآخِرَةِوَابْدَأْبِآبَائِنَاوَأَبْنَائِنَاوَجَمِیعِإِخْوَانِنَاالْمُؤْمِنِینَفِیجَمِیعِمَاسَأَلْنَاكَلِأَنْفُسِنَایَاأَرْحَمَالرَّاحِمِینَاللَّهُمَّإِنَّانَسْأَلُكَبِاسْمِكَالْعَظِیمِوَمُلْكِكَالْقَدِیمِأَنْتُصَلِّیَعَلَىمُحَمَّدٍوَآلِمُحَمَّدٍوَأَنْتَغْفِرَلَنَاالذَّنْبَالْعَظِیمَإِنَّهُ لا یَغْفِرُالْعَظِیمَإِلاالْعَظِیمُاللَّهُمَّوَهَذَارَجَبٌالْمُكَرَّمُالَّذِیأَكْرَمْتَنَابِهِأَوَّلُأَشْهُرِالْحُرُمِأَكْرَمْتَنَابِهِمِنْبَیْنِالْأُمَمِفَلَكَالْحَمْدُیَاذَاالْجُودِوَالْكَرَمِفَأَسْأَلُكَبِهِوَبِاسْمِكَالْأَعْظَمِالْأَعْظَمِالْأَعْظَمِالْأَجَلِّالْأَكْرَمِالَّذِیخَلَقْتَهُفَاسْتَقَرَّفِیظِلِّكَفَلایَخْرُجُمِنْكَإِلَىغَیْرِكَأَنْتُصَلِّیَعَلَىمُحَمَّدٍوَأَهْلِبَیْتِهِالطَّاهِرِینَوَأَنْتَجْعَلَنَامِنَالْعَامِلِینَفِیهِبِطَاعَتِكَوَالْآمِلِینَفِیهِلِشَفَاعَتِكَاللَّهُمَّاهْدِنَاإِلَىسَوَاءِالسَّبِیلِوَاجْعَلْمَقِیلَنَاعِنْدَكَخَیْرَمَقِیلٍفِیظِلٍّظَلِیلٍوَمُلْكٍجَزِیلٍفَإِنَّكَحَسْبُنَاوَنِعْمَالْوَكِیلُاللَّهُمَّاقْلِبْنَامُفْلِحِینَمُنْجِحِینَغَیْرَمَغْضُوبٍعَلَیْنَاوَ لا ضَالِّینَبِرَحْمَتِكَیَاأَرْحَمَالرَّاحِمِینَاللَّهُمَّإِنِّیأَسْأَلُكَبِعَزَائِمِمَغْفِرَتِكَوَبِوَاجِبِرَحْمَتِكَالسَّلامَةَمِنْكُلِّإِثْمٍوَالْغَنِیمَةَمِنْكُلِّبِرٍّوَالْفَوْزَبِالْجَنَّةِوَالنَّجَاةَمِنَالنَّارِاللَّهُمَّدَعَاكَالدَّاعُونَوَدَعَوْتُكَوَسَأَلَكَالسَّائِلُونَوَسَأَلْتُكَوَطَلَبَإِلَیْكَالطَّالِبُونَوَطَلَبْتُإِلَیْكَاللَّهُمَّأَنْتَالثِّقَةُوَالرَّجَاءُوَإِلَیْكَمُنْتَهَىالرَّغْبَةِفِیالدُّعَاءِاللَّهُمَّفَصَلِّعَلَىمُحَمَّدٍوَآلِهِوَاجْعَلِالْیَقِینَفِیقَلْبِیوَالنُّورَفِیبَصَرِیوَالنَّصِیحَةَفِیصَدْرِیوَذِكْرَكَبِاللَّیْلِوَالنَّهَارِعَلَىلِسَانِیوَرِزْقاوَاسِعاغَیْرَمَمْنُونٍوَ لا مَحْظُورٍفَارْزُقْنِیوَبَارِكْلِیفِیمَارَزَقْتَنِیوَاجْعَلْغِنَایَفِینَفْسِیوَرَغْبَتِیفِیمَاعِنْدَكَبِرَحْمَتِكَیَاأَرْحَمَالرَّاحِمِینَ پس به سجده برو و بگو الْحَمْدُلِلَّهِالَّذِیهَدَانَالِمَعْرِفَتِهِوَخَصَّنَابِوِلایَتِهِوَوَفَّقَنَالِطَاعَتِهِشُكْراشُكْرا صد مرتبه پس سر از سجده بردار و بگو اللَّهُمَّإِنِّیقَصَدْتُكَبِحَاجَتِیوَاعْتَمَدْتُعَلَیْكَبِمَسْأَلَتِیوَتَوَجَّهْتُإِلَیْكَبِأَئِمَّتِیوَسَادَتِیاللَّهُمَّانْفَعْنَابِحُبِّهِمْوَأَوْرِدْنَامَوْرِدَهُمْوَارْزُقْنَامُرَافَقَتَهُمْوَأَدْخِلْنَاالْجَنَّةَفِیزُمْرَتِهِمْبِرَحْمَتِكَیَاأَرْحَمَالرَّاحِمِینَ .
شمیم معرفت ابوالاسود دوئلی “، یكی از یاران خالص علی علیه السلام و شیعیان پاك و مدافعان سرسخت و وفادار ولایت، می‌گوید:درایامی كه “ابوذر غفاری “ این یار محبوب پیامبر و صحابی انقلابی و شورگستر آن حضرت در “ربذه “ تبعید بود، پیش او رفتم .ابوذر گفت:روزیدر مسجد، خدمت رسول گرامی رسیدم . در مسجد، جز پیامبر اسلام و علی “علیه السلام“ كسی دیگر نبود.خلوت مسجد را مغتنم شمردم و پیش رسول اللّه رفته، گفتم: “ای رسول خدا!پدر و مادرم فدایت ... مرا وصیت و سفارشی كن، تا خداوند مرا به خاطر آن سود دهد. فرمود:“چه خوب، ای ابوذر!“تو از مایی . تو از خانواده مایی، و تو را سفارش می‌كنمكه آن را خوب فراگیری، وصیت و توصیه‌ایكه در بردارنده تمام راهها و روشهای خیر و خوبی است . اگر آن را بیاموزی و پاسدارش باشی؛ به منزله دو بالی خواهد بود كه تو را در پرواز مدد كند...” محمد”ص “، معلم توحید از اینجا، سخنان پیامبر به ابوذر شروع می‌شود. رسول خدا، شاگردی ممتاز و گوشی پندنیوش و قلبی آگاه را در پیش و رو به رو دارد و می‌داندكه پیام و سخنش بر دل خداشناس خواهد نشست .می داند كه نصیحت و توصیه هایش، تباه نخواهد شد و هدر نخواهد رفت .محمد “ص “ و ابوذر، رو به روی هم اند. رسول خدا سخن می‌گوید “ابوذر”، گوش جان را به این چشمه سار زلال معرفت و تعلیم گشوده است .پیامبر، سخن را از “خدا” آغاز می‌كند:“ای ابوذر! خدا را آنگونه عبادت كنكه گویا او را می‌بینی.اگر تو او را نمی‌بینی، او تو را می‌بیند. بدان كه سرآغاز عبادت و خداپرستی، “معرفت “ و “شناخت “ است . او قبل از هرچیز، “اوّل “ است و چیزی پیش از او نبوده است . او یكتایی است كه دوّمی ندارد.پاینده‌ایاست كه نهایت ندارد.آسمانهاو زمین و آنچه در آنهاست، پدید آمده از قدرت اوست. او. “آگاه “ و “توانا” است ...” منبع: نای حكمت، جواد محدثی
بعثت در آینه نهجالبلاغه : حضرت امیر (ع) در کتاب گرانقدر نهجبلاغه در مورد بعثت نبی اکرم (ص) می فرمایند : پیامبر(ص) را از درخت تنومند پیامبران، از سرچشمه نور هدایت، از جایگاه بلند و بی همانند، از سرزمین بطحاء از چراغ های برافروخته در تاریكی ها، و از سرچشمه های حكمت برگزید. پیامبر طبیبی است كه برای درمان بیماران سیار است. مرهم های شفابخش او آماده، و ابزار داغ كردن زخم ها را گداخته. برای شفای قلب های كور و گوش های ناشنوا و زبان های لال آماده، و با داروی خود در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است..(خطبه 108، ص 201) خدا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را با روشنایی اسلام فرستاد، و در گزینش، او را بر همه مقدم داشت؛ با بعثت او شكاف ها را پُر، و سلطه گران پیروز را در هم شكست، و سختی ها را آسان، و ناهمواری ها را هموار فرمود تا آن كه گمراهی را از چپ و راست تار و مار كرد.(خطبه213، ص 439) قرارگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بهترین قرارگاه و محل پرورش و خاندان او شریف ترین پایگاه است. در معدن بزرگواری و گاهواره سلامت رشد كرد، دل های نیكوكاران شیفته او گشته، توجه دیده ها به سوی اوست. خدا به بركت وجود او كینه ها را دفن كرد و آتش دشمنی ها را خاموش كرد. با او میان دلها الفت و مهربانی ایجاد كرد و نزدیكانی را از هم دور ساخت. انسان های خوار و ذلیل و محروم در پرتو او عزت یافتند، و عزیزانی خودسر ذلیل شدند. گفتار او روشنگر واقعیت ها، و سكوت او زبانی گویا بود(خطبه 96، ص 179)
بعثت در آینه اشعار : از حرا آیات رحمن و رحیم آمد پدید با نخستین حرف،قرآن کریم آمد پدید صوت"اقرا ء باسمربک" می رسد بر گوش جان یا که از غار "حرا"خلق عظیم آمد پدید نغمه "یا ایها المدثر"از جبرئیل بین یک جهان رحمت به ما از آن کلیم آمد پدید بانگ توحید است از هرجا طنین افکن به گوش فانی اصحاب شیطان رجیم آمد پدید سید امی لقب بر دست قرآن می رسد یا به گمراهان صراط مستقیم آمد پدید قصه لولاک باشد شاهد گفتار من یعنی امشب عالم راز قدیم آمد پدید در حرا بر مصطفی(ص) امشب شد از حق جلوه گر آنچه اندر طور سینا بر کلیم آمد پدید نغمه الله اکبر از حرا تا شد بلند بت پرستان را به تن لرزش زبیم آمد پدید گر قریش اورا یتیمی خواند اما در جهان بس شگفتیها از این در یتیم آمد پدید ثابت خراسانی
