1 / 43

WYKORZYSTANIE ZNANYCH ROŚLIN W LECZNICTWIE

WYKORZYSTANIE ZNANYCH ROŚLIN W LECZNICTWIE. Babka zwyczajna. Zastosowanie : Liście babki przyłożone do ran otwartych łagodzą ból i przyśpieszają gojenie .

alvaro
Télécharger la présentation

WYKORZYSTANIE ZNANYCH ROŚLIN W LECZNICTWIE

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. WYKORZYSTANIE ZNANYCH ROŚLIN W LECZNICTWIE

  2. Babkazwyczajna Zastosowanie: Liściebabkiprzyłożone do ran otwartychłagodząbóliprzyśpieszajągojenie. W Polscejakoroślinleczniczychużywasiębabkilancetowatej (Plantagolanceolata) ibabkizwyczajnej (Plantagomaior), ale pozostałegatunkimająpodobnewłasnościlecznicze. Występowanie: RodzimyobszarwystępowaniaobejmowałEuropęiAzję, ale jakogatunekzawleczonyrozprzestrzeniłsiętakżenainnychkontynentach, szczególniepospolicie w AmerycePółnocnej. W Polscegatunekpospolitynacałymterenie.

  3. Dzikibez (bezczarny) Zastosowanie:Kwiatydziałająmoczopędnie, napotnie, przeciwgorączkowo, wykrztuśnie, a zewnętrznietakżeprzeciwzapalnie. Owocemająwłasnościprzeczyszczające, działająnapotnie, moczopędnie, przeciwgorączkowo, przeciwbólowoiodtruwająco.Napary z kwiatówsąużywaneprzyprzeziębieniach, do leczeniaróżnegorodzajunieżytówistanówzapalnychdrógoddechowychichoróbreumatycznych. Z owocówzazwyczajwykonujesięodwaryużywane do leczeniamigreny, nerwobólów, biegunki, choróbreumatycznych, ineurologicznych, a dziękiichwłasnościomodtruwającymtakżeprzyzaburzeniachprzemianymaterii. Zewnętrznienaparami z kwiatówprzemywasięskóręprzyzapaleniachskóry, wypryskachskórnychioparzeniach, płuczejamęustnąigardłoprzystanachzapalnychorazprzemywaoczyprzyzapaleniuspojówek

  4. Występowanie: ObszarEuropy, zachodniewybrzeżeMorzaŚródziemnego,północnaAfryka, częśćpółnocnaizachodniapółwyspuIberyjskiego a takżePłw. ApenińskiiSycylia. W Polsce rośnie dziko w zaroślach, parkach, na skrajach lasów, leśnych zrębach, przydrożach,przychaciach i rumowiskach.

  5. Głóg Zastosowanie: Herbaty,naparyinalewki do dolegliwościnp. nadpobudliwości, bezsenności, przymiażdzycy. Poza tymgłógwykorzystywanojakolekprzeciwuczuleniowy, przeciwskurczowy, tonizującybóleserca, a niekiedyteżbólezębów, moczopędnyiprzeciwreumatyczny. Wartostosować go w przemęczeniu, schorzeniachtarczycy, zatruciachnikotynąialkoholemorazchorobachzakaźnychidolegliwościachokresuprzekwitania. Występowanie: w Europie, AzjiiAfrycePłn. W Polscepospolitynazachodnichobszarachnizinnychoraz w niższychpartiachgórskich, częstosadzony w parkachiogrodachjakokrzewozdobny

  6. Podbiał Zastosowanie:stosowanyprzywszystkichchorobachpiersiowychijakośrodekwykrztuśny. Przyastmieiprzewlekłymkaszlu, a takżepodczaszapaleniaoskrzeliwdychanoprzezrurkędym z korzenitejroślinyspalanychnawęglu z drzewcytrusowych. Wykorzystywanopodbiał do leczeniaschorzeńskórnych: ran, czyraków, wrzodów, ropni, odcisków, oparzeń. Występowanie: Europa, dużaczęśćAzjiorazAlgieriaiMaroko, AmerykaPółnocnaiPolska.

  7. Rumianek pospolity Zastosowanie: Wyciągi rumianku działają przeciwzapalnie na błonę śluzową i skórę, przeciwalergicznie, przeciwskurczowo na mięśnie gładkie układu trawiennego i słabo przeciwbakteryjnie. Odwar z rumianku z powodzeniem można stosować wewnętrznie przy stanach nieżytowych przewodu pokarmowego, bólach brzucha, odbijaniach, wzdęciach, nudnościach, utrudnionym odchodzeniu gazów u niemowląt, zmniejszonym apetycie, wrzodziejącym zapaleniu jelit i chorobie wrzodowej. Występuje: Lubi stanowiska słoneczne i zasobne w wapń. Rośnie najczęściej na nieużytkach, pastwiskach, polach i przydrożach. Uprawia się go jedynie z nasion – wysiewanych wprost do gruntu we wrześniu.

  8. Koniczyna łąkowa Zastosowanie: Zioło idealnie sprawdza się jako karma dla królika miniaturki, świnki morskiej i innych roślinożernych pupilów. W ziołolecznictwie sporządza się wyciągi z ziela i kwiatów.Ma działanie wykrztuśne i łagodzące stany zapalne oskrzeli. Ponadto stwierdzono działanie tonizujące, uspokajające, przeciwzapalne, słabo moczopędne i przeciwskurczowe. Zioło ma również właściwości pobudzające wątrobę i pęcherzyk żółciowy co wpływa pozytywnie na trawienie. Napar z kwiatów koniczyny zaostrza apetyt i łagodzi zaparcia. Medykament stosowany zewnętrznie łagodzi świąd i powierzchowne bóle. Odwar z koniczyny łąkowej można wykorzystać do płukania jamy ustnej i gardła. W medycynie holistycznej (całościowej) kończyna łąkowa wykorzystywana jest do przygotowania organizmu do pozostałych zabiegów. Okłady stosuje się podczas leczenia łuszczycy,świądu i egzemy, a także ropni i poparzeń(również u dzieci). Występowanie: Łąki kośne, pola, jasne lasy, na żyznych glebach

  9. Stokrotka Zastosowanie: Kwiat stokrotki stosuje się przy krwawieniach z płuc i pęcherza moczowego, także jako środek przeciwgorączkowy i ogólnie wzmacniający. Napar poleca się przy złej przemianie materii i nieregularności menstruacji oraz jako środek moczopędny Napar ziela stokrotki obniża ciśnienie krwi oraz przeciwdziała miażdżycy, toteż polecany jest dla osób starszych. Obecnie w lecznictwie rzadziej stosowany jest jako środek wykrztuśny w chorobach dróg oddechowych i łagodny środek ściągający w nieżytach przewodu pokarmowego. Zewnętrznie rozdrobnione świeże liście przyspieszają gojenie się drobnych zranień. Przyspiesza wchłanianie wybroczyn krwawych. Napar po ochłodzeniu może być używany do przemywania oczu przy drobnych stanach zapalnych. W tym przypadku można stosować również maść z wyciągiem ze stokrotki do smarowania powiek. Kwiaty stokrotki stosowane są w postaci kąpieli i okładów jako środek przeciwzapalny, przy źle gojących się ranach, krwawych wybroczynach, owrzodzeniu i wykwitach skórnych. Cała świeża roślina używana jest w homeopatii do przygotowania nalewek stosowanych w leczeniu stłuczeń i obrzęków wywołanych urazami, jak również w chronicznych schorzeniach skóry (np. czyraki). Jest to lek skuteczny przy uszkodzeniach głębiej położonych tkanek i po operacjach. Przyspiesza proces gojenia, hamuje i zapobiega infekcjom. Likwiduje bolesność w miejscu zranienia i łagodzi bóle po przecięciu nerwów. Jest dobrze znana dzięki właściwościom leczniczym w obrębie jamy brzusznej i miednicy. Wskazaniem do stosowania stokrotki są również dolegliwości żołądkowe po wypiciu mrożonych płynów lub zjedzeniu lodów w momencie, gdy organizm był przegrzany. Występowanie: na pastwiskach, łąkach i przydrożach

  10. Jarząbpospolity Zastosowanie: stosowany głównie w chorobach związanych z układem moczowym, takich jak niewydolność nerek i związanym z tym zmniejszonym wydalaniem moczu oraz kamicy nerkowejJarząb pospolity jest ważnym lekiem w chorobach związanych z układem pokarmowym (nieżyt żołądka, zaburzenia trawienia, choroby pęcherzyka żółciowego, niedomagania wątroby, awitaminoza oraz biegunka) Występuje:W parkach i zaroślach, na przydrożach czy drzewo leśne.

  11. Fiołek wonny Zastosowanie: działa wykrztuśnie, napotnie, moczopędnie, odkażająco, żółciopędnie i rozkurczowo. Upłynnia zalegający śluz w drogach oddechowych, ułatwiając jego wydalenie. Występowanie: W Polsce średnio pospolity na niżu i w niższych położeniach górskich. Uprawiany i często dziczejący.

  12. Szczaw zwyczajny Zastosowanie: Korzeń szczawiu stosowany jest w zatruciach pokarmowych, biegunkach infekcyjnych, nadmiernej fermentacji, wzdęciach, także w niedokrwistości, utracie krwi. W medycynie ludowej sproszkowanego korzenia używa się jako zasypki na powierzchniowe rany i owrzodzenia. Uważa się, że flawonoidy występujące w szczawiu niszczą komórki nowotworowe i przyczyniają się do wzmocnienia systemu odpornościowego w organizmie  Występowanie: Zamieszkuje strefy umiarkowane

  13. Mniszek lekarski Położenie: Gatunek kosmopolityczny, w Polsce jest rośliną bardzo pospolitą. Występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

  14. Zastosowanie: • poprawia trawienie pokarmów i złą przemianę materii, • zmniejsza wchłanianie tłuszczu przez organizm, • ma działanie wiążące tłuszcz z pożywienia i ułatwiające spalanie tłuszczu, • zmniejsza zaparcia ( stosowany w leczeniu zaparć przewlekłych), • wspiera funkcje wydzielnicze soków trawiennych, • ma działanie żółciotwórcze i żółciopędne i bardzo korzystnie wpływa na funkcjonowanie wątroby. • oczyszcza wątrobę i drogi żółciowe. Ułatwia przepływ żółci do dwunastnicy, • zwiększa wydzielanie soków żołądkowych, • działa moczopędnie i pomaga w oczyszczeniu organizmu z toksyn, ze związków azotowych, • ma korzystne działanie przy niewydolności nerek, • zmniejsza obrzęki i zapalenie tkanki podskórnej, Występowanie: zaroślach, na przydrożach

  15. Dąb bezszypułkowy Zastosowanie: Wewnętrznie: Korę dębu stosuje się w biegunkach nieswoistych, wywołanych przez bakterie, zatrucia pokarmowe, związki drażniące i uszkadzające błonę śluzową przewodu pokarmowego. Również w nieżytach żołądka i jelit, nawet połączonych z drobnymi krwawieniami.   Zewnętrznie: Nasiadówka z kory dębu polecana jest w żylakach odbytu, zakażeniach pochwy i odbytu. W postaci kąpieli przeciw nadmiernej potliwości stóp i w zapaleniach skóry. Z odwarów robi się okłady leczące odmrożenia, pęknięcia skóry, wyprysk sączący i zatrzymujące niewielkie krwawienia. Jako płukanki do gardła i jamy ustnej w lekkich zapaleniach dziąseł i błon śluzowych.  Występowanie: W Polsce występuje rzadziej od dębu szypułkowego. Ma u nas swoją północno-wschodnią granicę zasięgu.

  16. Mięta Zastosowanie: Mięta polna tak jak mięta pieprzowa należy do tych gatunków rodzaju charakteryzujących się dużą zawartością mentolu. Pomoże ona przy wzdęciach, problemach trawiennych, nieżytach żołądka, jelit, a także przy problemach z górnymi drogami oddechowymi. Ma działanie wiatropędne, żółciopędne, przeciwbakteryjne. Szeroki zakres działania mięty polnej sprawia, że powinna być częściej stosowana jako naturalny lek, dlatego warto ją częściej uprawiać w ogrodzie ziołowym czy też ozdobnym. Występowanie: Rośnie najczęściej w miejscach półcienistych nad brzegami rzek, na wilgotnych obrzeżach lasów i zarośli.

  17. Brzoza Zastosowanie: Liście brzozy mają działanie moczopędne, napotne, przeciwreumatyczne, poprawiają przemianę materii, działają odtruwająco na układ krwionośny. Wyciąg z liści brzozy stosuje się przy przewlekłych infekcjach dróg moczowych. Świeży sok z liści, zebranych w okresie wiosennym, pobudza przesączanie w kłębkach nerkowych i zwiększa wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii. Poprawia zdolność filtracyjną nerek, pobudza wydalanie moczu i wypłukuje "piasek", zapobiegając tworzeniu się kamieni moczowych. Liście brzozy stosuje się również w niektórych chorobach skóry, np. przy łuszczycy, łojotoku. Mają zastosowanie także w pielęgnacji włosów. Kora wraz z guzem ma właściwości lecznicze wielu chorób, w tym nowotworowych. Występowanie: Brzoza brodawkowata to drzewo dorastające do 20m wysokości, należące do rodziny brzozowatych Ojczyzną owej rośliny jest umiarkowana strefa klimatyczna Europy i Azji. Pokrewne gatunki występują także i na innych terenach nawet bardzo daleko na północy, w tundrze.

  18. Konwalia majowa Zastosowanie: Głównym zastosowaniem konwalii majowej jest leczenie schorzeń związanych z układem krążenia (nerwice sercowo-naczyniowe, niewydolność krążenia); w dużym stopniu wpływa na napięcie mięśnia sercowego, posiada zdolność regulowanie czynności serca oraz wahania ciśnienia tętniczego krwi.  W niewydolności serca, w zaburzeniach rytmu, wadach serca. Wyciągi z ziela konwalii są szczególnie zalecane dla osób z nadwrażliwością na inne kardenolidy (np. naparstnicowe lub z cebuli morskiej). Wskazaniem do stosowania tego ziela jest również  tzw. serce płucne, czyli uszkodzenie lub przeciążenie serca z powodu chorób płuc, np. rozedmy. Konwalia jest dobrze tolerowana przez ludzi w wieku podeszłym, u których występują objawy zmęczenia serca (tzw. serce starcze), kołatanie serca, skłonność do obrzęków na tle niewydolności krążenia nerek, nadciśnienie, bóle i objawy, duszności wywołane osłabieniem i powiększeniem mięśnia sercowego. Surowca używa się w stanie świeżym lub po wysuszeniu i rozdrobnieniu do sporządzania preparatów nasercowych. 

  19. Sosna zwyczajna Zastosowanie: Sosna zwyczajna jest bardzo przydatna do przygotowywania olejku sosnowego, wykorzystywanego w leczeniu ogólnym przeziębienia i grypy. Jest wykorzystywany na przykład do przygotowywania inhalacji udrażniających nasz układ oddechowy w wypadku uciążliwego kataru. Występowanie: Sosna to jedno z najbardziej znanych i rozprzestrzenionych na terenie Europy i Azji drzew iglastych. Jest drzewem wiecznie zielonym i ma szerokie zastosowanie, nie tylko ze względu na otrzymywane drewno sosnowe, ale również ze względu na właściwości lecznicze.

  20. Pokrzywa Zastosowanie: W liściach znajdują się miedzy innymi: liczne kwasy organiczne, flawonoidy, garbniki, karotenoidy oraz wiele witamin – B2, C, K, E oraz kwas pantotenowy. Pokrzywa bogata jest także w niezbędne dla człowieka składniki mineralne takie, jak potas, wapń, fosfor, żelazo, magnez, mangan i krzem. wyciągi z pokrzywy stosowane są jako środek łagodnie moczopędny, przyspieszający eliminację szkodliwych produktów przemiany materii. Napary z pokrzywy zalecane są również przy problemach gastrycznych, gdyż pobudzają wydzielanie enzymów trawiennych. Łagodzą również stany zapalne przewodu pokarmowego i działają łagodząco przy niezbyt nasilonych biegunkach. Występowanie: Pokrzywa zwyczajna to pospolity chwast występujący powszechnie w strefie klimatu umiarkowanego. Najczęściej staramy się omijać ją z daleka ze względu na jej silnie parzące właściwości. Cała część nadziemna tej rośliny pokryta jest bowiem włoskami, które przy dotknięciu, w celach obronnych wydzielają histaminę, kwas mrówkowy i acetylocholinę. Właśnie te substancje odpowiedzialne są za podrażnienie i zaczerwienienie skóry.

  21. Morwa Zastosowanie: Odwary z kory gałązek i korzeni morwy białej stosowane są jako środek leczący kaszel, bronchit, astmę, ale także padaczkę. Posiada on ponadto nieznaczne działanie moczopędne. Świeży sok wyciśnięty z korzeni jest dość dobrym środkiem przeciwrobacznym — niszczy glisty pasożytujące w przewodzie pokarmowym. Nalewka na liściach morwy to specyfik przciwgorączkowy, który zalecany jest przy grypie, anginie i zwykłym przeziębieniu. Występowanie: Morwa czarna rośnie najlepiej na glebach piaszczystych i lekkich. W Europie uprawiana przede wszystkim na obszarach o cieplejszym klimacie, w tym głównie w regionie śródziemnomorskim. Zadrzewienia śródpolne, zarośla.

  22. Skrzyp polny Zastosowanie: Ma właściwości moczopędne (co ma znaczenie przy stanach zapalnych dróg moczowych, przy chorobach serca, wątroby i kamicy nerkowej), remineralizujące i antydegeneracyjne (korzystnie działa na stan naczyń krwionośnych, narządów wewnętrznych, skóry, włosów, paznokci, kości), ściągające i hemostatyczne, hamuje wszelkie krwawienie, hemopoetyczne (krwiotwórcze; pobudza powstawanie czerwonych krwinek i hemoglobiny, sprzyja normalnej miesiączce), gojące. Świeże ziele jest bardziej aktywne i pobudza przemianę materii. Występowanie: w Polsce jest rośliną bardzo pospolitą na terenie całego kraju, aż po regiel górny

  23. Jeżyna polna Zastosowanie: Znaczenie lecznicze oprócz owoców mają także liście i korzenie jeżyn. Owoce pozytywnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego, a ponadto, ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są w zaburzeniach nerwowych występujących w okresie przekwitania u kobiet. Ponadto soku z dojrzałych owoców dobrze jest używać zewnętrznie do okładów na krosty, wypryski i liszaje. Można ją stosować w zaburzeniach przemiany materii,w złym trawieniu,biegunce,w schorzeniach dróg oddechowych,jakkaszel,chrypka, oraz w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego,ułatwia usuwanie z moczem toksycznych produktów przemiany materii. Zewnętrznie stosuje się w postaci okładów na rany i owrzodzenia oraz do płukania gardła. Natomiast sok działa przeciwgorączkowo. Występowanie: Rośnie na miedzach, polach, w zaroślach, lasach, i zrębach leśnych.

  24. Pod przewodnictwem P. Sylwii Patrzykąt wykonały: • Magdalena Górniak • Marika Górniak • Katarzyna Michalak • Sylwia Wardencka • Klaudia Zamiatała

More Related