Instrukcja programowania centrali FPA5000

1. Instrukcja programowania centrali FPA5000

2. Spis slajdów

3. Spis slajdów

4. I. Tworzenie nowej konfiguracji Hasło „default”

5. I. Tworzenie nowej konfiguracji Wybieramy język obsługi FSP

6. I. Tworzenie nowej konfiguracji 1. Otwieramy nową konfigurację: wybieramy „nowy” 2.Wybieramy: FPA-500V1- wersja nie sieciowa kontrolera Wybieramy: FPA-5000V2- wersja sieciowa kontrolera

7. I. Tworzenie nowej konfiguracji Jesteśmy zobligowani do wypełnienia pól „*" (pozostałe pola wypełniamy opcjonalnie)

8. II. Tworzenie nowych węzłów Węzeł 1 tworzony jest automatycznie. Drzewo programowe rozwijamy przy pomocy „+”

9. II. Tworzenie nowych węzłów Krok 1: Idziemy do: „Węzły sieciowe” – przyciskamy prawy klawisz myszy Krok 2: Wybieramy: „Utwórz węzeł FPA 5000”- jeżeli dodajemy kolejną centralę w sieci Wybieramy: „Utwórz zdalną klawiaturę FMR5000”- jeżeli dodajemy klawiaturę wyniesioną

10. III. Konfigurowanie węzłów centrali FPA 5000 Okno węzła pojawia się w momencie dodawania węzła lub jeżeli klikniemy dwukrotnie lewym klawiszem myszy na wybrany węzeł.

11. III. Konfigurowanie węzłów centrali FPA 5000 Adresowanie - określamy adres węzła czyli numer grupy i adres podrzędny w grupie. Przełączniki obrotowe RSN- numery przełączników muszą być takie same jak fizycznie ustawione w kontrolerze lub klawiaturze wyniesionej. Określamy zakres komunikacji dla danego węzła jako „ grupowy” lub „sieciowy” Funkcja możliwa jeżeli wyselekcjonowany jest zakres grupowy. Po zaznaczeniu na wyświetlaczu danego węzła grupowego wyświetlane będą statusy i komunikaty innych węzłów o zakresie sieciowym Opis Korzystamy jeżeli używamy połączenia TCP/IP

12. III. Konfigurowanie węzłów centrali FPA 5000 Dwukrotnie klikamy na interfejs Sieciowy, który chcemy konfigurować. Numeruinterfejsu, nie zmieniamy. . Określamy numer linii przyłączonej fizycznie do interfejsu CAN Prędkość transmisji może być zmieniana w zależności od fizycznej odległości między węzłami w sieci

13. III. Konfigurowanie węzłów klawiatury wyniesionej Dodajemy węzeł z klawiaturą wyniesioną slajd 6. Funkcja domyślnie zaznaczona w wyniku czego klawiatura będzie wyświetlać wszystkie typy komunikatów. W przypadku, gdy klawiatura umieszczona jest w miejscu publicznym należy odznaczyć pole tak, aby klawiatura wyświetlała jedynie komunikaty alarmowe. Klawiatura wyniesiona jest automatycznie przypisywana do wybranej centrali. Informacje z centrali automatycznie wyświetlane są na klawiaturze. Klawiatura może być przyłączona tylko do centrali z tej samej grupy.

14. Addr. 1.1  Line 4 Addr. 1.4  Addr. 1.2 Line 1 Addr. 1.3 Line 2   Line 3 IV. Łączenie elementów w sieć w programie FSP Każdy kontroler wyposażony jest w 2 interfejsy 1 i 2. W strukturze sieci do interfejsów przyłączone są linie o poszczególnych numerach ( tak jak na rysunku poniżej). W programie należy zadeklarować, która linia przyłączona jest to którego z interfejsów każdego z węzłów składających się na sieć. Zadeklarowane przyporządkowanie powinno być tak samo jak fizyczne połączenie. , , , = Cable 1-4

15. IV. Łączenie elementów w sieć w programie FSP- automatyczne Prawy przycisk myszy na „węzły sieciowe” następnie wybieramy „generuj informacje o topologii”

16. IV. Łączenie elementów w sieć w programie FSP- raport połączeń Wygenerowany przez system rysunek pokazuje pojedyncze węzły, typy (centrala, klawiatura wyniesiona), adresy, zakres (sieciowy, grupowy) i połączenia kablowe.

17. IV. Łączenie elementów w sieć w programie FSP- raport połączeń Zmiana topologii centrali: pętla, magistrala, magistrala redundantna. Prawy klawisz myszy na „plik”- następnie wybieramy „Edytuj wykresy” Wybieramy z listy interesującą nas topologię, magistrala, pętla, magistrala redundantna.

18. V. Łączenie komputera z centralą w programie FSP. Idziemy do „operacje” wybieramy „komunikacja” –”połącz” ewentualnie prawy przycisk myszy na „węzły sieciowe” i „połącz” Lewym przyciskiem myszy naciskamy „połącz” lub Przy węźle lub węzłach, z którymi się połączyliśmy pojawia się biała chorągiewka

19. V. Łączenie komputera z centralą w programie FSP. Wybieramy dostępne połączenie „Dostęp bezpośredni” – umożliwia połączenie z laptopem lub PC. (łączymy się kablem RS232 lub przez USB) Po dokonaniu wyboru połączenia naciskamy „połącz”

20. VI. Logowanie do węzłów Logowanie do wszystkich węzłów w systemie: prawy przycisk myszy na „węzły sieciowe”. Wybieramy: „Multiple Login” Wybieramy węzły do których chcemy się zalogować i zaznaczamy potem naciskamy ”ok” i „zamknij” .

21. VI. Logowanie do węzłów Logowane dokażdego węzła indywidualnie: prawy przycisk myszy na wybrany węzeł. Wybieramy „logowanie” Wybieramy „połącz” Kolor chorągiewki przy węzłach, do których się zalogowaliśmy jest zielony

22. VII. Topologia centrali i wykrywanie elementów pętli dozorowych. Klikamy prawym przyciskiem myszy na wybrany węzeł centrali. (Odczytu topologii dokonujemy oddzielnie dla każdego węzła czyli dla każdej centrali). Odczytujemy topologię centrali czyli rozmieszczenie modułów w poszczególnych slotach centrali

23. VII. Topologia centrali i wykrywanie elementów pętli dozorowych. Okno przedstawia moduły znajdujące się w danej centrali (węźle) wraz z numerami slotów

24. VII. Topologia centrali i wykrywanie elementów pętli dozorowych. Wykrywanie elementów znajdujących się na pętlach robimy indywidualnie dla każdego węzła. Prawy przycisk myszy na wybrany węzeł centrali. Wybieramy pełne automatyczne Wykrywanie- automatycznie odczytujemy elementy znajdujące się na wszystkich pętlach w danym węźle.

25. VII. Topologia centrali i wykrywanie elementów pętli dozorowych. • LSN0300A - moduł pętli dozorowej • - umożliwia przyłączenie 254 elementów LSN • - maksymalny prąd pętli: 300 mA, • - maksymalny prąd dodatkowego zasilania: 2x500 mA • maksymalnie 32 moduły na centralę • LSN1500 –moduł pętli dozorowej • - Umożliwia podłączenie 254 elementów LSN • - Długość pętli: do 3000 m • Maksymalny prąd pętli: 1500 mA • Zwiększone wymiary zewnętrzne: wymaga dwóch slotów! • - Maksymalnie 16 modułów na centralę Jeżeli w węźle mamy więcej niż jedną pętlę (więcej niż jeden moduł LSN0300 lub LSN1500) i chcemy kolejno odczytywać elementy znajdujące się na pętlach jest to możliwe. Należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na moduł pętlowy, którego elementy chcemy odczytać (w tym wypadku LSN0300), a następnie wybrać „Wyślij komunikat Automatyczne wykrywanie”

26. VIII. Kontroler centrali i moduły funkcjonalne. Wybieramy FPA5000 pojawia się okno zawierające: Pole etykieta i 3 dodatkowe linie pozwalają na wprowadzenie informacji, które pojawią się na kontrolerze głównym centrali jako ekran powitalny. Kraj i język obsługi - zmiana kraju na Polska spowoduje, że język obsługi kontrolera głównego centrali zostanie zmieniony na polski Określamy rodzaje kart adresowych w poszczególnych slotach. . Przy dwustopniowej organizacji alarmowania o pożarze ustawiamy w tym miejscu czas T1 Informacje te wpisujemy w każdym kontrolerze węzła indywidualnie.

27. VIII. Kontroler centrali i moduły funkcjonalne – moduł BCM0000 „1 Akumulator” – (1-oznacza, że mamy jedną parę akumulatorów dołączonych do wejścia oznaczonego „BAT 1”w module BCM0000A, 0-że nie ma akumulatorów) • BCM0000A- moduł • kontroli akumulatorów: • służy do podłączenia 2 • par akumulatorów • - monitoruje zasilanie centrali • - monitoruje i regulujeładowanie • do 4 baterii (12 V/40 Ah lub 12 V/28 Ah) • Jeżeli nie są dopięte • akumulatory do • któregoś wejścia • zerujemy adresy. „2 Akumulator” – (2-oznacza, że mamy drugą parę akumulatorów dołączonych do wejścia oznaczonego „BAT 2” w module BCM0000A, 0-że nie ma akumulatorów)

28. VIII. Kontroler centrali i moduły funkcjonalne – moduł NZM0002 1-NAC/obwód sygnalizacyjny (klikamy dwukrotnie) zmieniamy „Typ użytkowy” na taki typ jakie mamy sygnalizatory na tej linii (akustyczne, optyczne, mieszane). NZM 0002-moduł linii sygnalizatorów zapewnia: • - 2 monitorowane linie sygnalizatorów zakończone rezystorem końca linii (mamy tutaj do dyspozycji 2 wyjścia po 500mA) • - możliwość przyłączenia sygnalizatorów akustycznych i optycznych • diody LED wskazują status każdej linii sygnalizatorów Moduł NZM służący do przyłączenia dwóch nadzorowanych linii sygnalizatorów zakończonych rezystorem końca linii. Adresy nadawane są automatycznie, więc jeżeli nie przyłączany linii sygnalizatorów adresy należy wyzerować lub terminować wyjścia modułu za pomocą rezystorów 3,92 kΩ.

29. IX. Elementy w pętli – adresowanie • Metody logicznego • adresowania elementów • w pętli: • Automatyczne adresowanie – elementy są automatycznie zaadresowane według typów elementów (elementy tego samego typu w ramach danej pętli dozorowej przypisywane są do jednej grupy) • Ręczne adresowanie poszczególnych elementów pętli- ręcznie nadajemy każdemu elementowi unikalny adres logiczny. • Adresowanie przez tworzenie grup, którym automatycznie przypisywane są unikalne adresy. 1.Automatyczne adresowanie elementów w pętli: Pozostawienie zaznaczonego pola „automatyczne przypisanie adresów logicznych” po wykryciu elementów w pętli powoduje nadawanie adresów logicznych automatycznie przez program FSP.

30. IX. Elementy w pętli – adresowanie W przypadku pozostawienia zaznaczonego pola „automatyczne przypisanie adresów logicznych” adresy elementów zostaną automatycznie nadane przez program FSP tak jak w poniższym przykładzie: Fizyczny numer elementu w pętli Numer grupy Numer elementu w grupie

31. IX. Elementy w pętli – ręczne adresowanie W przypadku nie pozostawienia zaznaczonego pola „automatyczne przypisanie adresów logicznych” adresy elementów nie zostaną automatycznie nadane przez program FSP tak jak w poniższym przykładzie: Brak adresów logicznych sami nadajemy adresy logiczne.

32. IX. Elementy w pętli – ręczne adresowanie W przypadku nie pozostawienia zaznaczonego pola „automatyczne przypisanie adresów logicznych” adresy elementów należy nadać samemu. Można to zrobić tak jak w poniższym przykładzie: 2. Ręczne adresowanie - ( klikamy lewym przyciskiem myszyna wybrany element np.: czujka, rop) i tak kolejno adresujemy elementy w pętli nadając dla każdego elementu unikalny adres logiczny, na który składa się numer grupy i numer elementu w grupie.

33. IX. Tworzenie grup elementów w pętli i ich adresowanie logiczne W przypadku nie pozostawienia zaznaczonego pola „automatyczne przypisanie adresów logicznych” adresy elementów należy nadać samemu. Można to również zrobić jak w poniższym przykładzie: 3. Adresowanie logiczne przez tworzenie grup z elementów znajdujących się w pętli przez dodanie grupy klikamy prawym przyciskiem na „grupy” „dodaj grupę” Wybieramy nowo stworzoną grupę klikamy na nią i z listy produktów po lewej stronie przenosimy elementy, które mają się znaleźć z naszej grupie na prawą stronę. Elementom w grupie zostaną nadane automatycznie adresy logiczne.

34. IX. Elementy w pętli Czułość- określamy czułość czujki. W przypadku czujek wielodetektorowych (np:. optyczno- termiczno- chemicznych) wybieramy miejsce instalacji, a system automatycznie ma przypisaną czułość czujki dla danego miejsca instalacji, na którą składają się odpowiednio dobrane czułości poszczególnych sensorów składowych np..: czułość części optycznej, termicznej i chemicznej w przypadku czujki OTC. Określenie drugiej czułości pozwala użytkownikowi na zmianę czułości elementu detekcyjnego z poziomu klawiatury centrali z czułości pierwszej na drugą Etykieta- pozwala na wprowadzenie opisu miejsca umieszczenia elementu detekcyjnego

35. X. Tworzenie licznika Dodajemy nowy licznik (prawy przycisk myszy na „liczniki”) wybieramy „dodaj licznik” (Klikamy dwukrotnie lewym przyciskiem myszy na dodany licznik)- i możemy określić parametry licznika. Etykieta pozwala na nazwanie w dowolny sposób licznika. Decydujemy o rodzaju elementu aktywującego. Wybieramy element aktywujący, grupę lub zestaw. Definiujemy stan w jakim ma się znaleźć wybrany element. Licznik będzie zliczał przejścia do takiego stanu.

36. XI. Tworzenie zestawów Nowy zestaw tworzymy tak samo jak grupę przez dodanie do drzewa konfiguracji zestawu a następnie decydujemy, które grupy lub konkretne elementy z grup mają się znaleźć w naszym zestawie. Numer zestawu Wybieramy „punkt” Etykieta- miejsce na wpisanie informacji o zestawie

37. Programowanie centrali FPA5000. Centrala realizuje wysterowania opisane w scenariuszu pożarowym. Na przykład aktywacja konkretnego wyjścia przekaźnikowego w przypadku wykrycia pożaru przez konkretną czujkę czy wciśnięciu ręcznego ostrzegacza pożarowego. Do zaprogramowania tego rodzaju zależności wyjść od wejść służą reguły: - reguła zależna od stanu (aktywacja elementu zależy od stanu w jakim znajdzie się konkretny element) - reguła wyzwalana zdarzeniami ( aktywacja elementu następuje po przejściu elementu z jednego stanu do drugiego, a następnie powrót z tego stanu do poprzedniego powoduje dezaktywację po dokonaniu przez użytkownika resetu zgłoszenia zdarzenia w centrali) XII. Programowanie

38. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 RML0008- moduł przekaźników niskonapięciowych posiadający 8 dowolnie programowalnych wyjść przekaźnikowych, każde wyjście zapewnia kontakt NO oraz NC. Adresowanie: Wybieramy wyjście, które będziemy adresowali Decydujemy o sposobie używania wyjścia (sterowanie) Nadajemyunikalny adres Miejsce na opis wyjścia

39. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 • Reguła zależna od stanu - warunek licznik: • System posiada 5 liczników : • Licznik 1 POŻARU (zlicza pożary w systemie) • Licznik 2 USTERKI (zlicza usterki w systemie oprócz usterki zasilania) • Licznik 3 DOZORU (zlicza wejścia w stanie dozoru) • Licznik 4 AWARIA ZASILANIA ( zlicza awarie zasilania) • Licznik sumaryczny 5 ( zlicza wszystkie usterki w systemie – jest licznikiem sumarycznym • liczników 3 i 4) • Nadanie adresu na wyjściu modułu powoduje automatyczne utworzenie reguły zależnej od • stanu z warunkiem licznik pożaru. • Co oznacza, że wykrycie pożaru przez którykolwiek element detekcyjny w systemie (czujkę • lub ROP) spowoduje zadziałanie wyjścia modułu. • Od licznika możemy programować również zadziałanie wyjść przekaźnikowych w zależności • od pojedynczych elementów lub grup detekcyjnych przez stworzenie swoich własnych • liczników.

40. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 (Klikamy prawym klawiszem myszy na zaadresowane Wyjście przekaźnikowe i wybieramy) „idź do węzła logicznego” Reguła zależna od stanu - warunek licznik: Rozwijamy „sterowanie” „warunek - Licznik 1” i decydujemy jakiego licznika chcemy użyć - pożaru, który stworzył się domyślnie poprzez nadanie adresu wyjściu przekaźnikowemu czy poprzez rozwinięcie przycisku „wybierz jeden” - zmiana na inny licznik ( np,. usterki). Aktywacja „Stała”- oznacza, że po aktywacji wyjścia pozostanie aktywne ,aż do resetu centrali. „Stały, opóźniony przez”: pozwala na określenie czasu opóźnienia aktywacji „Aktywacja przez”: umożliwia ustawienie czasu trwania aktywacji po tym czasie aktywacja wyłącza się.

41. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 2. Reguła zależna od stanu- warunek stan Reguła ta mówi, że jeżeli określony przez nas element lub element z określonej grupy wejdzie w konkretny (określony przez nas) stan logiczny ma nastąpić aktywacja. Adresujemy wyjście, które nas interesuje np.: wyjście modułu RML0008. (Prawym klawiszem myszy klikamy nawybrany przekaźnik) idziemy do węzła logicznego. Domyślnie mamy stworzoną Regułę zależna od stanu ale z warunkiem licznik (tworzy się przez samo zaadresowanie wyjścia) – zmieniamy typ warunku na „zależne od stanu” Aktywacja wł.-pozostawiamy bez zmian Wybieramy typ elementu aktywującego przez rozwinięcie pola „typ elementu” Pola umożliwiające określić rodzaje aktywacji (opis przy warunku licznik slajd 40) Wybieramy element lub grupę elementów aktywujących przez wciśnięcie przycisku „wybierz jeden”

42. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 3. Reguła zależna od stanu- Block of State-Dependent Rules = bloki reguł zależnych od stanu Bloki reguł zależnych od stanu pozwalają na precyzyjne programowanie. Dzięki blokom do jednego sterowania można przypisać więcej niż jeden warunek „Else” Jest to możliwe ponieważ do jednego sterowania możemy dodać wiele bloków, z których każdy składa się z wielu reguł zależnych od stanu, a każdemu z bloków można przypisać indywidualny warunek „Else”. W poprzednich wersjach programu RPS, nie było możliwości wykorzystania bloków i w rezultacie do jednego sterowania programowanego przy użyciu reguł zależnych od stanu można było przypisać tylko jeden warunek „Else”

43. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 3. Reguła wyzwalana zdarzeniami- mówi nam, że jeżeli wybrany element aktywujący lub element z grupy czy zestawu przejdzie z jakiegoś stanu do innego ma nastąpić aktywacja. W przypadku tej reguły tworzymy regułę odwrotną w której określamy, że jeżeli element przejdzie ze stanu, w którym nastąpiła aktywacja do poprzedniego stanu następuje wyłączenie. Adresujemy wyjście które nas interesuje np.: wyjście modułu RML0008. Prawy klawisz myszy klikamy nawybrany przekaźnik) idziemy do węzła logicznego. Domyślnie mamy stworzoną regułę zależną od stanu musi j ą usunąć (prawym przyciskiem myszy klikamy na tą regułę i wybieramy„ usuń regułę zależną od stanu”), następnie klikamy na sterowanie dodajemy „regułę wyzwalaną zdarzeniami”.

44. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 Reguła wyzwalana zdarzeniami Wybieramy typ elementu aktywującego. Wybieramy element lub grupę elementów aktywujących. Definiujemy przejście z jakiegokolwiek stanu do stanu który określamy (np.: pożar). Definiujemy stan aktywacji jako „wł”.

45. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 Reguła wyzwalana zdarzeniami – opóźnienia włączenia aktywacji W regule wyzwalanej zdarzeniami opóźnienia ustawiamy w np. sposób: - rozwijamy regułę wyzwalaną zdarzeniami - prawy przycisk myszy na „aktywacja” „dodaj opóźnienie” Wpisujemy czas opóźnienia aktywacji wyjścia w sekundach.

46. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 Reguła wyzwalana zdarzeniami- reguła odwrotna Wybieramy ten sam element aktywujący Określamy stan z jakiego element aktywujący na wyjść i w jaki ma wejść żeby nastąpiła dezaktywacja Definiujemy stan aktywacji jako „wył”

47. XII. Reguły, które wykorzystujemy do programowania FPA5000 Reguła wyzwalana zdarzeniami – opóźnienie wyłączenia aktywacji W regule wyzwalanej zdarzeniami opóźnienia ustawiamy w następujący sposób: - rozwijamy regułę wyzwalaną zdarzeniami - prawy przycisk myszy na „aktywacja” „dodaj opóźnienie” Wpisujemy czas opóźnienia dezaktywacji wyjścia w sekundach.

48. XIII. Operatorzy sytemu System domyślnie daje nam 2 operatorów z zakresem dostępu lokalnym i poziomem dostępu 2 i 3 oraz 1 operatora z zakresem dostępu sieciowym i poziomem dostępu 4. Możemy dodawać operatora i dawać mu dowolne uprawnienia. Dodawanie operatora: prawym klawiszem myszy klikamy na zarządzanie operatorami i wybieramy „dodaj operatora” Kolejne poziomy uprawnień opisane są w programie FSP po rozwinięciu „+” możemy je przeczytać.

49. XIV. Sterowania czasowe- kanały • Sterowania czasowe • pozwalają na określenie: • rodzaju zdarzenia (kanały) • - godzinach włączenia i wyłączenia kanału (programy) • - dni w których dany program ma być włączany i wyłączany zgodnie z godzinami określonymi w dany programie (dni) • Kanały, programy, dni • możemy dodawać. Kanały- wybieramy działanie przy włączeniu i wyłączeniu kanału (w tym przypadku przy wyłączeniu kanału nastąpi wyłączenie dziennego trybu pracy centrali)

50. XIV. Sterowania czasowe- programy Programy: Decydujemy o godzinach włączenia i wyłączenia kanału