Download
1 / 11
E N D
گلوکوم: در حالت طبیعی چشم دارای فشار نرمالی به نام Intra Ocular preassure :IOP است که این فشار بر اساس میزان مایع زلالیه تنظیم می شود.بطور نرمال فشار داخل چشم 10 تا 21mmhg است.مایع زلالیه باعث برجستگی قرنیه می شود.معمولا با افزایش سن تخلیه این مایع از داخل چشم کمی مشکل بر می شود.اگر تخلیه این مایع دچار اشکال شود و یا به اندازه کافی ترشح نشود باعث افزایش IOP می گردد.در گلوکوم IOP بالا می رود.این بالا رفتن IOP می تواند منجر به تخریب عصب بینایی شود وبدنبال آن بینایی مختل می گردد.
حجم مایع زلالیه یک-هشتم قاشق چای خوری است.از نظر فیزیولوژی ترشح مایع زلالیه توسط اجسام مژگانی صورت می گیرد_سپس وارد اتاق خلفی چشم می شود،از بین رباط های عدسی عبور کرده و از راه مردمک وارد اتاق قدامی چشم می شود_سپس وارد شبکه تورین همانندی بنام ترابکولار می شود_از آنجا وارد کانالی بنام کانال شلم Schlemمی شود واز طریق آن به داخل سیستم وریدی چشم می ریزد. مراحل تولید وتخلیه مایع زلالیه: (بترتیب) اجسام مژگانی،اتاق خلفی،از طریق مردمک،به اتاق قدامی،شبکه ترابکولار،کانال شلم،سیستم وریدی چشم مناسب بودن جریان این مایع بستگی به میزان زاویه بین قرنیه وعنبیه دارد.زاویه نرمال بین قرنیه وعنبیه 45 درجه است. در اثر فشار زیاد مایع ودر نتیجه فشار زیاد داخل چشم،کره چشم در محل نیمبوس و یا در محل عضله رکتوس خارجی (نازک ترین محل سلبیه) ممکن است پاره شود.
جریان این مایع براساس زمان شبانه روز،نوع غذا،مالیدن چشم ومصرف برخی داروها زیاد می شود.بعنوان مثال وقتی که پلک را می مالیم یا به نور خورشید خیره می شویم،یا در افرادیکه فشار خون بالا دارند،IOP افزایش می یابد وحتی ممکن است جداشدگی شبکیه هم اتفاق بیفتد.
انواع گلوکوم: گلوکوم با زاویه باز: در این نوع، مسیر خروج مایع باز است،اما سرعت حرکت مایع کند است ومایع بیشتر تجمع یافته در نتیجه IOP افزایش می یابد.علت این نوع گلوکوم نامشخص است. گلوکوم با زاویه بسته: در این نوع در مسیر خروجی مایع انسدادی وجود دارد که مانع از برگشت وتخلیه مایع می شود.این نوع جز اورژانس های چشمی محسوب می شود ودر صورت عدم درمان کوری غیر قابل برگشت ایجاد می کند. گلوکوم مادرزادی: از بدو تولد. معمولا دو طرفه است. گلوکوم ثانویه: به علت مواردی مثل تروما ،تومور داخل چشم ومصرف کورتون ممکن است ایجاد شود.
تشخیص گلوکوم: با تونومتری و رایانه می توان فشار داخل چشمی را اندازه گیری کرد.
علایم بالینی گلوکوم: دیدن هاله های نورانی اطراف اشیا-تاری دید محیطی که اشیا را بصورت حلقه های نورانی می بینند- قرمزی-درد چشم- اشک ریزش-حملات ناگهانی تاری دید-تهوع واستفراغ همراه با درد چشم-تعریق-برادی کاردی- تغییر در اندازه مردمک-کدورت قرنیه.
درمان: هدف از درمان این بیماران کاهشIOP است.به همین منظور از چند روش استفاده می کنیم که انتخاب نوع روش بستگی به نوع گلوکوم دارد:
درمان دارویی الف)داروهایی که منجربه مهار تولید زلالیه می شوند:تیمولول- استازولامید(دیاموکس) ب)داروهایی که خروج مایع را راحت تر می کنند:پیلوکارپین- کارباکول ج)داروهایی که حجم زلالیه را کم می کنند: سرم مانیتول (معمولا این دارو رایج تر است.) سرم مانیتول: این سرم بصورت IV در گردش خون بیمار جریان می یابداما سایر داروهای بالا بصورت قرص یا قطره چشمی هستند.داخل ظرف سرم مانیتول کریستال های یخی وجود دارد.،هنگام استفاده باید آن را گرم کنند (روی شوفاژ یا به کمک بویلر). د)گلیسیرین: بصورت شربت خوراکی است.خوردن آن ناخوشایند استو فرد را دچار حالت تهوع می کند.برای جلوگیری از تهوع ناشی از آن بهتر است ابعد از آن از مرکبات استفاده شود.
در مان جراحی: آیریدکتومی: این کار منجر به برقراری ارتباط بین اتاق قدامی وخلفی می شود.بنابراین جریان مایع زلالیه از اتاق قدامی به خلفی راحت تر صورت می گیرد. ترابکولکتومی: یعنی برداشتن بخشی از شبکه ترابکولار که جزیی از سیستم خروجی زلالیه است؛بنابراین خروج این مایع را راحت تر می کند. آیریدوتومی به کمک لیزر: منفذ کوچکی ادر آیریس ایجاد می کنند که باعث خروج راحت تر زلالیه شود.در گلوکوم با زاویه بسته این روش مناسب است.
روح درونی خود را زیبا کنید تا شخصیت درونی و بیرونی شما یکی شود. (سقراط) پایان
