MÂNİLERİMİZ

1. MÂNİLERİMİZ

2. Türk halk edebiyatının en güzel türlerinden biridir. Manzumdur. Yedili veya sekizli hece ölçüsüyle yazılır.

3. Maninin Söylendiği Yerler: Düğünlerde Kadın toplantılarında İş yerlerinde Tarlalarda

4. ANADOLU’dan MÂNİLER

5. Beyaz giyme toz olur Sarı giyme söz olur Gel yeşiller giyelim Muradımız tez olur 

6. Şu dağlar olmasaydı Çiçeği solmasaydı Ölüm Allah’ın emri Ayrılık olmasaydı

7. Bahçelerde saz olur Gül açılır yaz olur Ben yârime gül demem Gülün ömrü az olur Uzaklar seçilmiyor Gönüldür geçilmiyor Gönül bir top ibrişim Dolaşmış açılmıyor

8. A benim bahtiyarım Gönülde tahtı yarim Yüzünde göz izi var Sana kim baktı yarim

9. Bahçelerde saz olur Gül açılır yaz olur Ben yârime gül demem Gülün ömrü az olur

10. Diyarbakır karpuzu Ata vurdum mahmuzu Anası çeyiz ister Gel de satma öküzü

11. ANADOLU’dan KESİK MÂNİLER

12. Deli koyun Deli kurt , deli koyun Yârinden ayrılanın Adını deli koyun

13. Ayağı Kuşlardan bir kuş gördüm Var başında ayağı Üstad manici isen Aç maniden ayağı

14. Bağ bana Bahçe sana bağ bana Değme zincir kâr etmez Zülfün teli bağ bana

15. KERKÜK’ten HOYRATLAR

16. KERKÜK HOYRATLARINDA AŞK Oda yanar Od düşer, oda yanar Menim bı aşk odıma Gün geli(r) o da yanar

17. Koyın delli Kurt delli , koyın delli Yârımı kurt aparıp (götürmüş) Adımı koyın delli

18. Lala (lâle) derdim Gül derdim, lala derdim. Yohtı bir ehl-i sıvap (hayır sahibi) Gervlimnen ala (alsın) derdim.

19. Üze yar Serme zilfiv (zülfünü) (y)üze yar Ölmesem allam (alırım)seni Koymam gelen güze yâr

20. Felek meni İncidip (incitmiş) felek meni Canımnan bezar edip (etmiş) Gün üzlü felek meni

21. Kerkük mânİlerİnde aşk

22. Bahçalarda saz olı(r) Gül açılı(r) yaz olı Men yârıma gül demem Gülün ömri az olı

23. Bahçalarda barım var Bir heyva bir narım var Qere (kara) kaş qere gözli Selbi boylu yarım var.

24. Kalenin bucağında Od yanar ocağında Koy meni öldirsiler Yarımın kucağında

25. Hanekin bizim ossın Atrafı üzüm ossın O yar bize gelende Geceler uzun ossın

26. Kerkük’ten sitem yüklü manİler Akşam arada kaldı Hençer yarada kaldı Menim vafasız yârım Bilmirem harda (nerede) kaldı. 

27. Bahçaya bar düşende (düştüğünde) Heyvaydan (ayva ile) nar düşende Geceler yuhım gelmez Yâr yadıma düşende

28. Damımız ardı meydan (Y)üzi ennidi aydan Men seni onda (o zaman) sevdim Bezekli çıhtıv (çıktın) toy(düğün)dan

29. Esmerin beli kimin Baharın yeli kimin Yarımın kohsı (kokusu) geli(r) Baharın güli kimin (gibi)

30. KERKÜK MÂNİLERİNDE SİTEM

31. Elinde kalem yazar Menim cigerim ezer Felek çarhıv (çarkın) kırıssın (kırılsın) Men oldım cannan(canımdan) bezar

32. Gene girdiv (giydin) fıstanı Este (aheste) yeri (yürü), yol tanı ‘Elemnen (alem ile / halkla) oynar güler  Meni görse utanı(r)

33. Elinde kav çahmağı Ne şirindi(r) bahmağı Yârım callad olıptı (olmuştur) Seviri (seviyor) kan atmağı

34. Kerkük hoyratlarında hayat dersleri

35. Ağa düşmez  Kul düşer, ağa düşmez Felek he (hep) miskin avlar Zalimler ağa düşmez

36. Ağ ( ak ) olı ( olur ) Konca gül var ağ ( ak ) olı ( olur ) Nâmusın seven adam Elbet üzi (yüzü) ağ olı ( olur ) 

37. Ağzın açma Yaramın ağzın açma Özin ( kendini ) bilmez kimsenin Her yerde ağzın açma

38. Eski sini Yengi (yeni) kab, eski sini Uyma eller sözine Sev dostın eskisini

39. Kırım’dan sürülen Tatar Türkleri

40. KIRIM ŞARKILARI (MÂNİLERİ) Al gülim ümrim menim Al gülüm ömrüm benim Kalmadı sabrım menim Kalmadı sabrım benim Senin yürgen yulına Senin geçtiğin yola Hazılsın kabrim menim Kazılsın kabrim benim

41. Al kaftan kara dügme Al kaftan kara düğme Yene tüştin könlime Yine düştün gönlüme Er künlime tüştikçe Her gönlüme düştükçe Ot yanıyor künlime Od yanıyor gönlüme

42. Bağa bardım yüzüm’çün Bağa vardım üzüm için Bir yar sevdim üzüm’çin  Bir yar sevdim kendim için Analar kız besliyir Analar kız besliyor Delikanlılar içün Delikanlılar için

43. Bahar bolsa caz bolor Bahar olsa yaz olur Yaş kızlarda naz bolor Genç kızlarda naz olur Kel alayım kaçayım Gel alayım kaçayım Külin ömrü az bolor Gülün ömrü az olur