თირკმლის ამილოიდოზი

1. თირკმლის ამილოიდოზი

2. განსაზღვრება თირკმლის ამილოიდოზი კერძო გამოვლინებაა ორგანიზმის იმ ზოგადი დაავადებისა, რომელიც ხასიათდება ცილის ცვლის თავისებური დარღვევითა და სისხლძარღვების ენდოთელიუმის ქვეშ მკვრივი, ჰომოგენური და ქიმიურად რთული ცილოვანი ნივთიერების - ამილოიდის ჩალაგებით

3. ეტიოლოგია თირკმლების ამილოიდოზის განვითარება დაკავშირებულია ლიპიდური ნეფროზის გამომწვევ ქრონიკულ ინფექციებთან. თუმცა ამილოიდოზი ჩნდება რევმატოიდული ართრიტის, მიელომური დაავადების და ჰოჯკინის ლიმფომის დროს.

4. პათოგენეზი • ინფექციური პროცესების დროს ხდება ძვლის ტვინის პლაზმურ-უჯრედოვანი აპარატის ჰიპერპლაზია და იქ იქმნება ცილოვანი კომპლექსების სპეციფიკური სახეობები; • სავარაუდოა, რომ ამილოიდოზის გენეზში ავტოიმუნურ პროცესებსაც აქვს გარკვეული მნიშვნელობა. ქრონიკული ინფექციების გამო რეტიკულო-ენდოთელურ სისტემაში ცილის გაუკუღმართებული სინთეზი იძლევა დენატუირებულ ცილებს, რომლებიც ანტიგენად იქცევიან და დასაბამს აძლევენ ანტისხეულების წარმოშობას. ანტიგენ-ანტისხეულის რეაქცია ქმნის ორგანოებში, კერძოდ, თირკმელში, სპეციფიკური კომპლექსების, ამილოიდური სუბსტანციის ფიქსირებას.

5. პათოლოგიური ანატომია

10. კლინიკა • დასაწყისში მსუბუქი პროტეინურია; • შეშუპება; • პროტეინურია; • ლეიკოციტურია; • ცილინდრურია; • ელექტროფორეზულად შარდში ჭარბობს ბეტა და გამა გლობულინები

11. მიმდინარეობა აღსანიშნავია დაავადების ნელი პროგრესირება და გართულებების - თირკმლის ვენების თრომბოზისა და ფიბროზულ-ჩირქოვანი პერიტონიტის - გაჩენის შესაძლებლობა

12. პროგნოზი დამოკიდებულია ძირითადი დაავადების მიმდინარეობაზე. დასაშვებია ამილოიდოზის უკუგანვითარებაც. შორსწასულ შემთხვევებში პაციენტი ურემიისგან კვდება.

13. მკურნალობა ეტიოტროპული: • ანტიტუბერკულოზური, ანტისიფილისური თერაპია; • ქირურგიული მკურნალობა; სიმპტომური მკურნალობა: • შეშუპების, ჰიპოტენზიის, აზოტემიის წინააღმდეგ ბრძოლა; • კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობა არც ერთ შემთხვევაში არ არის ნებადართული.