360 likes | 1.08k Vues
Beo go Deo 3 Téarma 2 Ceacht 5. Cuid den cheacht. Scéal na gcaorach a bhí Caillte. Fadó fadó , bhí aoire ann. Bhí céad caora aige agus bhí grá aige do gach ceann acu . Bhí ainm aige orthu go léir .
E N D
Beo go Deo 3 Téarma 2 Ceacht 5 Cuid den cheacht
Scéal na gcaorach a bhí Caillte Fadófadó, bhíaoire ann. Bhícéadcaoraaigeagusbhígráaige do gachceannacu. Bhíainmaigeorthu go léir. Armaidin,thugadhséamachiad. Shiúladhsérompuagusleanadhsiad é. Bhí a fhiosacu go raibhgráag an aoiredóibhagus a dtabharfadhséairedóibh.
Láamháinbhí an t-aoireamuigh leis nacaoirigh.Bhísiadaginniltagusshuighsésíosag faire orthu. Bamhaith leis a bheithcinnte go raibhsiad go léirslánsábháilteagusthosaighsé á gcomhaireamh. Nuair a bhísécríochnaithebhí a fhiosaige go raibhceannamháinacuariarraidh.Bhíimníair.D’fhéachséthartarís. Scairtséamachainm a chaoirigh ach níorchualaséaonfheagra.
Bhí grá ag an aoire maith dá chaora a bhí caillte. Ba mhaith leis dul ar a lorg. Ní raibh sé sásta go raibh caora amháin scartha ón tréad. Chuir sé na caoirigh go léir le chéile agus d’imigh sé leis a lorg an chaora a bhí caillte. Bhí a fhios ag na caoirigh eile go dtiocfadh an t-aoire maith ar ais.
Chuardaighséaguschuardaighsé. Scairtséagusscairtsé. Shiúilsésuascnocagussíoscnoc. Ansinchualasérudéigin. D’fhéachséidtreo an tormáin. D’fhéachséarísaguschonaicsé an chaora, an chaora a bhícaillte. Scairtsé a hainm. Rithséchuiciagusthógsé í. Scrudaighsé an chaora le cinntiúnachraibhsígortaithe. D’iomparséabhaileansinar a ghualainn í. Bhíáthasar an aoiremaitharís.
An tráthnóna sin, threoraighsénacaoirighabhaile. Nuair a bhísiadsabhaileslánsábháilte, chuaighsé go dtí teach a charad. D’inissédáchairdefaoinruduafásach a tharla an lá sin. “Tharlaruduafásachinniu. Chaillmécaoraagusbhí an- imníorm. Bhímébrónachagusuaigneachinadhiaidh sin. Cé go raibhnócha is a naoicaoraagamd’imighmé á lorg mo chaora a bhícaillteagusfuairmé í.”
Anois tá mé sásta arís. Ba mhaith liom go dtiocfadh sibh go léir chuig mo theach-sa agus beidh ceiliúradh againn. Fuaireas mo chaora a bhí caillte. Míle buíochas!
An tUan a d’imigh ar strae A t-uan beag bocht sea thosaigh sé ag gol, Nuair a chuaigh sé amú ‘gus ar strae Níor chaoin sé a Mhamaí Níor chaoin sé A Mham Ach thosaigh ag méileach go hard is go tréan: Bá, bá, bá. Ba mhaith liom mo Mham, Mham-ma. Bá, bá, bá, ba mhaith liom mo Mham.
Ar ais sa scioból, bhí Mamaí go fóill, Ag cuardach thart timpeall go géar, Níor chaoin sí “A Bhabaí” Níor chaoin sí “A Bhab” Ach thosaigh ag méileach go hard is go tréan Bá, bá, bá, ba mhaith liom mo bhá bhaba. Bá, bá, bá, ba mhaith liom Bhaba.
Ach tháinig an t-aoire isteach chuig na caoirigh, An t-uan ar ais slán aige féin Níor chaoin sí “A Bhabaí,” Níor chaoin sé “A Mham,” Ach thosaigh ag méileach,go hard is go tréan “Bá, bá, bá, sin é mo bhá bhaba Bá, bá, bá, sin í mo Mham.”