A discapacidade visual na Universidade

1. A discapacidade visual naUniversidade

2. Lexislación: -Constitución española de 1978, artigo 49: Os poderes públicos realizarán unha política de previsión, tratamento, rehabilitación e integración dos disminuidos físicos, sensoriales y psíquicos, ós que prestarán a atención especializada que requiran e os ampararán especialmente para odisfrute dos dereitos que este Título otorga a tódolosciudadáns -Ley 13/1982 -Real decreto 334/1985 de 6 de Marzo sobre a ordenación da educación especial

3. Real decreto 696/1995 do 28 de Abril da Ordeación de educación de alumnos con necesidades educativas especiales. Artigo 18 Para garantizar o principio de igualdade das oportunidades,as universidades públicas realizarán as adaptacións que fosen necesarias co fin de que os estudiantes con necesidades educativas permanentes poidan efectuar as probas de acceso á universidade. Asimesmo facilitarán a estes estudiantes o acceso das instalacións e á ensinanza, co que fin que poidan proseguir os estudos.

4. Son cego , e agora qué? O Servizo de Rehabilitación da ONCEten como obxetivo dotar áspersoas con discapacidade visual de todo tipo de técnicas, estratexias e recursos que lles permitan realizar as actividades cotiás, participando de forma activa en cualquera entorno (educativo, laboral, cultural, de ocio…) para conseguir unha integración social normalizada.

5. Algúnsobxetivos son... • -Atención personalizada, partindo dascaracterísticas e necesidades de cada un. • - Dirixido a tódalas actividades cotidianas (cuidado persoal, lectura, escritura...) • -A optimización do funcionamiento visual 

6. Algúnsobxetivos son... • - Profesionais especializados, que realizan os entrenamentos precisos para incorporar habilidades • - Recoméndase as axudas necesarias: ópticas,nonópticas.para o desplazamento,adestrandonasúa utilización y potenciando o seurendemento. -Estos programas son gratuitos, individuais e adaptados ás capacidades e ós intereses de cada persoa.

7. Servicio da Universidade: O SEPIU O Servizo de Participación e Integración Universitaria é encargado de establecer e coordinar os mecanismos que a USC pon en marcha para fomentar o seu compromiso coa comunidade universitaria en xeral, mediante propostas e servizos que permitan conciliar a vida laboral e familiar e as relacións e proxectos que favorecen as sinerxias entre a USC e e o seu entorno

8. A persoa con deficiencia visual é moiindependente, moi autónoma, como calquera de nos, non require nada especial. Nos somos un servizo á man, se requiren de algo, veñen aquí e solicítano, pero tanto o discapacitado visual como outrocalquera. Por exemplo, un rapaz invidente veu a solicitarnos un balón con cascabel para poder xogar ó futbol, noutra ocasión unha rapaza quería que reservásemos os sitios dianteiros da aula. Javier Fernández Agrafojo: Coordinador do SEPIU

9. A vida nauniversidade A tecnoloxía esencial: Os apuntes en formato dixital fan que o softwere especializado do ordenador os reproduza como un audio.O braille está en decadencia Exámes:Non existe diferenza ó resto, simplemente teñenmáis tempo e faise a través da ordenador na mesa do docente. Profesorado acesible: Se un alumno non pode realizar unha asignatura exclusivamente audiovisual, mediase para que realice outro tipo de exercicio

10. E se... Quero ir de Erasmus? Séguese o mesmo proceso que calqueraoutro estudiante, hai que adptarseás normas da universidade de destino. Necesito adaptar a habitación da residencia? Existe unha reforma “tipo”, valorada en 30000€.Hay 7 habitaciónsadptadas en cada Residencia universitaria. Os discapacitados visuais non a necesitan. Non me deixan entrar co can guía na aula? O can é un elemento esencial para a orientación do alumno. A leipermíte entrar con él.

11. Ana Estudiante de xornalismo Experiencias Sobre a terminoloxía... Hai que deixar atrás os tabúes e tratar a discapacidade con total normalidade, sen necesidade de ningún tipo de expresión. Sobre as instalación nafacultade... As columnas e escaleiras. As columnas encóntranse desperdigadas e incluso frente as portas, como a da cafetería, e son do mesmacorco chan. Os pasamans non son moi seguros. Sobre o material de estudo... Eu utilizo un ordenador Apple que xa leva incorporado no propio sistema un lector de pantalla.

12. Experiencias Ana Estudiante de xornalismo Sobre os compañeiros e os docentes... Todos se adaptan e acábano vendo o máis normal do mundo. É a persoa con discapacidade a que ten que romper as barreiras e non usar a situación como excusa. A imaxe do “pobre cego” está pasada de moda, e así o estamos demostrando. Sobre as barreiras para a inclusión social... As barreiras son sempre as mesmas. É a conciencia e o descoñecemento da sociedade, en xeral, sobre este tipo de discacidades

13. Toni López Xornalista da rtvg Licenciado en historia Doutorado en Xornalismo Experiencias Sobre a terminoloxía... A min dame igual que me chamen cego que deficiente visual que minusválido como discapacitado. Nos xornaisfaimemoitomáisdanooutrascousas que a linguaxe. Sobra as instacións da facultade... As varandas das rampas son peligrosísimas, arrimaste e caes. Ten moitascousas que mellorar como tódolos edificios. Eu estiven en edificios da ONCE que tiñan columnas no medio das habitacións.

14. Toni López Xornalista da rtvg Licenciado en historia Doutorado en Xornalismo Experiencias Sobre os compañeiros e os docentes... Os meusmillores amigos saqueinosnacarreira. Sempre me adapteimoi ben. Cos profesores tiven un problema grave con Outeiriño, que despois de tres anos botoume da clase por estar o can guía... Sobre as barreiras e a inclusión social... As psicolóxicas das persoas. A xente de principio establece unhabarreira, se ti non te mantesaberto e accesible a sociedadexa establece unhabarreira de principio, por eso taménaí entramos as persoas con discapacidadenanosa función de facernos ver, e eliminar a etiqueta de <<o pobre nenocego>>

15. Unha historia Cando iba en 2º de Menciñaperdín a vista e tivenque deixar a carreira. Después dunproceso de rehabilitación, de afiliarme a ONCE, de aprender braille,…etcmatriculeimeen Psicoloxía. Os primeirosmeses foroncomplicados porque os meuscompañeirosnonfababancomigo, só a rapaza que se sentaba ó meucarón. Logo, cando empezamos coas prácticas a cousafoi cambiando. Os meuscompañeiros que viñandende o Monte da Condesa a recollerme ó ColexioMaiorFonseca para que non subisesoa á Facultade. Iso non haicomo pagarlo. Fai falta máis concienciación e coñecemento Achegarnosmáis á normalidade Os meuscompañeirosfacíanexame tipo test, eu de redactar. Oestudantecon discapacidadevisual xa ten as súaspropias axudastécnicas en adaptación do postode estudoproporcionadas polaONCE Para estudarfoitodo a través de síntesis de voz,consideroque teñounhamoi boa memoria, que é o que me axuda no día a día, xuntocunbosentido da orientación, que me axudanos desprazamentos. Enma Mayo Psicóloga

16. Conclusións Conclusións • Os discapacitados visuais, son persoas con unhaabundate • autonomía cando chegan á educación superior. • Por iso non necesitan de ningún servizo Especial. • O servizo da universidade (SEPIU) funciona na medida da • necesidade que considere necesaria o discapacitado. • A arquitectura da facultade non está completamente • apta para as persoas discapacitadas • -Non existe ningún favoritismo nenfacilidade especial á • hora de apuntamentosouexames. O sistema funciona igual • para todos.

17. Conclusións - As organizacións que dín representar a persoas con algunhadiscapacidade ofrecen un discurso ás veces contradictorio con respeto ó colectivo que representan. Por exemplo, na denuncia da terminoloxía. -As persoas invidentes coas que tratamos non aceptan a discriminación positiva, todo o contrario. Moi para o noso asombro, non creen que as subencións, a reserva de plazas e a exención de matriculas favoreza a igualdade. Están en contra disto. Algo a ter moi en conta.

18. Conclusións -A imaxe do “pobre cego”, tense que erradicar. As persoa con deficiencia visual non teñen non ten ningún nivel de inferioridadenassúasfuncións con respecto a calqueraoutrapersoa. Realizan o mesmotraballo coa mesma eficacia -As barreiraspsicolóxicasás veces son máis duras de rachar que as arquitectónicas.