TECHNIKI AUTOPREZENTACJI I WYSTĄPIEŃ PUBLICZNYCH

1. TECHNIKI AUTOPREZENTACJI I WYSTĄPIEŃ PUBLICZNYCH Kreowanie wizerunku przez pozytywne relacje z ludźmi. Wprowadzenie do wystąpień publicznych

2. Umiejętności interpersonalne • Umiejętność podejmowania kontaktu z drugim człowiekiem; • Umiejętność prowadzenia rozmowy, czyli komunikowania się; • Umiejętność budowania i podtrzymywania relacji z ludźmi, • Umiejętność panowania nad emocjami.

3. Ekstrawertycy • doskonale czują się wśród innych, • lubią przebywać z ludźmi, rozmawiać z nimi i ich poznawać, • są lubiane i postrzegane jako osoby sympatyczne, towarzyskie, uczynne • często bywają duszą towarzystwa • czerpią energię życiową w zewnątrz – z działania, przebywania w różnych miejscach • mają szeroki krąg znajomych i przyjaciół, • w rozmowie wiodą prym.

4. Introwertycy • Wolą własne towarzystwo, chętnie przebywają same, • Niechętnie bywają w miejscach publicznych • Najlepiej odpoczywają w ciszy i z dala od ludzi, • Energię życiową czerpią wtedy, gdy mogą pozostać sami, • Wolą samotnie analizować swoje sprawy, • Mają wąskie grono znajomych • Ich zainteresowania są raczej sprecyzowane • W rozmowie częściej słuchają niż mówią, • Ich emocje są ukryte.

5. W kreowaniu wizerunku przez pozytywne relacje z ludźmi istotne jest to, aby nasz rozmówca czuł się z nami dobrze, miał poczucie, że jest dla nasz ważny i że zależy nam na kontaktach z nim.

6. Samoocena • Informacje z zewnątrz (rodzice, nauczyciele, koleżanki/koledzy, partnerzy życiowi, przełożeni, współpracownicy, itd.) • Informacje z wewnątrz

7. WZMACNIANIE POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI - KROKI • Świadomość swoich mocnych stron. • Umiejętność mówienia o swoich mocnych stronach. • Weryfikowanie negatywnych informacji na swój temat. • Przebywanie z ludźmi pozytywnymi. • Traktowanie porażek jako lekcji życiowych. • Bycie otwartym na ludzi.

8. Podejmowanie kontaktu z osobą nieznajomą w relacjach służbowych • Myślenie pozytywne o człowieku, którego chcemy poznać. • Prawidłowa postawa i mimika. • Odpowiedni kontakt wzrokowy. • Skinienie głowy, podejście. • Przedstawienie się. • Rozmowa powinna toczyć się głównie wokół osoby, którą właśnie poznaliśmy.

9. KOMUNIKACJA (w dużym skrócie)

10. Środki komunikowania • Słowo (pisane, mówione) • Obraz (zdjęcia, filmy, plakat, schemat) • Kolor • Ruch • Światło • Mowa ciała • Zapach • Dotyk • Przestrzeń

11. KOMUNIKACJA NIEWERBALNA

12. Elementy komunikacji niewerbalnej • Gestykulacja • Mimika • Dotyk, kontakt fizyczny • Spojrzenia • Dystans fizyczny • Pozycja ciała • Wygląd fizyczny, ubranie • Dźwięki paralingwistyczne • Jakość wypowiedzi (sposób wokalizacji) • Elementy środowiska fizycznego

13. Udział zmysłów w przyswajaniu nowych informacji • Węch – 3% • Dotyk – 6% • Słuch – 13% • Smak – 3% • Wzrok – 75%

14. Obraz w komunikacji • Obraz oddziałuje bardziej emocjonalnie niż słowa. • Obraz nie wymaga dużego namysłu – jest odbierany automatycznie. • Obraz jest łatwiej i na dłużej zapamiętywany. • Obrazy bardziej wpływają na zachowania. • Obrazy łatwiej przyciągają uwagę.

19. Czy te oczy mogą kłamać?

20. Okolice brwi • całkowicie podniesione wyrażają niedowierzanie, • podniesione do połowy - zdziwienie, • stan normalny - bez komentarza, • do połowy obniżone - zakłopotanie, • całkowicie obniżone - złość.

21. Nasza twarz okazuje emocje za pomocą kilkuset mięśni.

22. USTA

23. Gesty

25. Strefy kontaktu • Intymna (0-45 cm) • Osobista (45-120 cm) • Społeczna (1,2 – 3,6 m) • Publiczna (3,6 – 6 m)

26. Nastawienie nieprzyjazne unika wymiany spojrzeń Pochyla, odwraca głowę Pociera często nos, głowę Odsuwa się od rozmówcy Zachowania osoby lękliwej Często przymyka oczy Nerwowo rusza rękami Zasłania często usta Wierci się na krześle Nastawienie przyjazne Patrzy w oczy rozmówcy Kiwa głową aprobująco Uśmiecha się Zbliża się ku rozmówcy Zachowania osoby pewnej siebie Oczy ma naturalnie otwarte Trzyma prosto ramiona Siedzi pewnie, spokojnie Trzyma nogi spokojnie, wygodnie Zachowania niewerbalne w zależności od nastawienia rozmówcy

28. Dotyk • dotyk funkcjonalno-profesjonalny – towarzyszący wykonywaniu czynności zawodowych, w których osoba dotykana traktowana jest jako przedmiot niż jako człowiek (np. badanie lekarskie, kontakt fizyczny w balecie, pomiar ciała u krawca); • dotyk grzecznościowo-rytualny – to przede wszystkim wymiana uścisków dłoni przy powitaniu; • dotyk przyjacielsko-koleżeński – ten rodzaj dotykania ma już charakter aktu komunikującego wyjątkowość, jedyność kontaktu i oznacza sympatię dla partnera, traktowanego jako osoba (np. obejmowanie ramieniem, przytulanie, uściski); • dotyk miłosno-intymny – to najbardziej zindywidualizowana forma wymiany kontaktowej, łączącej się z głębokim przywiązaniem emocjonalnym i więzią miłosną (trzymanie się za ręce, pocałunki); • dotyk seksualno-pobudzający – w którym traktuje się partnera jako obiekt erotyczny, służący zaspokojeniu płciowemu.

29. Bardzo fajna ta praca….. Spójność między kanałami komunikacji

30. Rozumiemy wypowiedzi wygłaszane z szybkością 400 słów na minutę Przeciętnie wymawiamy ok. 125 słów na minutę Aktywne słuchanie

31. Do elementów aktywnego słuchania należą: • potwierdzanie • parafrazowanie • zadawanie pytań • udzielanie zachęt („tak, to interesujące”, „tak, rozumiem”); • odzwierciedlanie uczuć (odnoszenie się do wyrażonych emocji - np. „Mam wrażenie, że bardzo ci na tym zależy”, „Widzę, że bardzo cię to smuci”, „Wygląda na to, że bardzo się przestraszyłeś”); • odzwierciedlanie zachowań niewerbalnych – naśladowanie rytmu ciała rozmówcy (przechylenie głowy na bok, postawy ciała, ale nie ostentacyjnie); • dowartościowywanie (okazanie uznania - np. „To wspaniałe, jak zareagowałeś na ten problem”, „Doceniam twoje poświęcenie i starania”, „Nikt inny nie podjął się tego wyzwania”); • notowanie; • redukcja szumów zewnętrznych (np. zbyt głośnej muzyki, bębnienia palcami po blacie stołu).

32. 10 zasad dla dobrego słuchacza • Nie przerywaj rozmówcy. • Stwarzaj dobry klimat, by rozmówca nie czuł się skrępowany. • Bądź cierpliwy i opanowany. • Okazuj zainteresowanie. • Koncentruj się tylko na mówiącym - nie przeglądaj w tym czasie dokumentów, nie spoglądaj na zegarek, telewizor, czy za okno. • Zadawaj pytania. • Posługuj się językiem zrozumiałym dla rozmówcy. • Upewnij się, że dobrze zrozumiałeś partnera. • Skupiaj się na najważniejszych informacjach. Staraj się je zapamiętać. Notuj. • Stosuj potwierdzenia niewerbalne (uśmiech!).

33. Co przeszkadza w słuchaniu? Stan ducha (brak nastawienia na słuchanie) Zakłócenia zewnętrzne (hałas, niewygoda) „Filtracja” Uprzedzenia Szybkie osądzanie Zmęczenie, znudzenie

35. Kwadrat komunikacyjny • Zawartość rzeczowa (informacje o sprawie, o której mowa, o zdarzeniach) • Coś o sobie (nadawca mówi coś o swojej osobowości i swoim samopoczuciu) • Określenie wzajemnych relacji (nadawca „mówi” jaki jest jego stosunek do odbiorcy, kim odbiorca dla niego jest) • Apel ( próba wywarcia wpływu w określonym kierunku, żądanie działania, myślenia, czucia w określony sposób)

36. „Czworo uszu” odbiorcy • Ucho rzeczowe (słyszy informacje zawarte na płaszczyźnie rzeczowej) • Ucho terapeutyczne (jest nastawione diagnostycznie – jakie uczucia i motywy kryją się za słowami nadawcy) • Ucho relacyjne („ucho drażliwe”; słyszy to, co nadawca o nim myśli; owocem tej informacji jest poczucie własnej wartości) • Ucho apelowe (słyszy żądanie, odbierane jako adresowane do niego, np. „skończ z tym!”)

37. Komunikacja werbalna

38. Bariery • Rozkazywanie: „Natychmiast masz to zrobić” • Grożenie: „Jeśli nie zrobi pan tego w terminie, to….” • Moralizowanie: „Porządny człowiek by tak nie postąpił” • Wścibstwo: „Gdzie byłeś? Co robiłeś?” • Reakcja unikowa: lekceważenie, niechęć, niedocenianie. • Zmiana tematu • Apel logiczny: „Nie marudź tylko działaj” • Pocieszanie: „Wszystko będzie dobrze” • Krytykowanie: „To co mówisz jest bez sensu” • Obrażanie: „Do niczego się nie nadajesz” • Orzekanie: „Ciebie w ogóle to nie interesuje” • Chwalenie połączone z negatywną oceną: „Jesteś zdolny, ale gdybyś się bardziej postarał..” • Pouczanie: „powinieneś….”

39. Konstruktywne i niekonstruktywne przekazywanie informacji zwrotnych

40. Sztuka zadawania pytań • Pytania otwarte: Jaki? Kiedy? Co? Gdzie? Skąd? Kto? Ile? Dlaczego? • Pytania zamknięte: Czy…?

41. Wystąpienia publiczne

42. Rodzaje wystąpień publicznych • INFORMACYJNE – celem jest zakomunikowanie publiczności czegoś nowego. • PERSWAZYJNE – celem jest wpłynięcie na postawy, opinie, wartości lub zachowania publiczności.

43. Rodzaje prezentacji • Wystąpienie improwizowane • Wystąpienie przygotowane • Odczyt • Wystąpienie z pamięci

44. Kompetentny mówca

45. Analiza kontekstu i audytorium • Istotne fakty i informacje na temat słuchaczy oraz sytuacji przemawiania

46. Analiza słuchaczy • Cechy osobiste • Cechy kulturowe • Cechy psychiczne

47. Analiza słuchaczy – cechy osobiste • wiek • skład gospodarstwa domowego • poziom wykształcenia • zawód • poziom dochodów

48. Analiza słuchaczy – cechy psychiczne • potrzeby i motywacje • postawy, wartości, poglądy

49. Analiza słuchaczy – cechy kulturowe • Grupy, w których słuchacze urodzili się i dorastali (płeć, rasa, pochodzenie etniczne) • Grupy, w których słuchacze uczestniczą z własnego wyboru (kluby, partie polityczne, itp.)

50. Analiza sytuacji • Czas • Miejsce