ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΔΙΗΘΗΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ

1. ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΔΙΗΘΗΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ Ν ΜΑΡΚΟΥ

2. ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΔΙΗΘΗΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ • Οι διάχυτες διηθητικές πνευμονοπάθειες είναι μία ανομοιογενής ομάδα παθήσεων του πνευμονικού παρεγχύματος, που χαρακτηρίζονται από διάχυτη προσβολή και άλλοτε άλλου βαθμού αποδιοργάνωση των κυψελιδικών τοιχωμάτων, με απώλεια των λειτουργικών τριχοειδοκυψελιδικών μονάδων. • Οι παθήσεις αυτές είναι μη λοιμώδεις, μη νεοπλασματικές και συνήθως άγνωστης αιτιολογίας. Στις περισσότερες έχει πιθανολογηθεί φλεγμονώδης βάση, σε άλλες φαίνεται να κυριαρχεί πρωτοπαθής ίνωση. Και στις δύο περιπτώσεις υφίσταται συνήθως σχέση με ανοσιακή εκτροπή. Η τελική εξέλιξη είναι ίνωση. • Ταξινομούνται μαζί λόγω κοινών κλινικοακτινολογικών και παθοφυσιολογικών χαρακτηριστικών.

3. ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΔΙΑΜΕΣΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ • Ο όρος διάμεσες πνευμονοπάθειες δόθηκε αρχικά, λόγω της εντύπωσης ότι κυριαρχεί η προσβολή του διάμεσου ιστού του πνευμονικού παρεγχύματος. • Στην πραγματικότητα, προηγείται συνήθως βλάβη του επιθήλιου / ενδοθήλιου, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνυπάρχει προσβολή αεραγωγών, πνευμονικών αγγείων ή και υπεζωκότα. • Ενώ είναι νόμιμο να γίνεται λόγος για διάμεσο ακτινολογικό πρότυπο, η χρήση του όρου «διάμεσο νόσημα» είναι ως ένα σημείο προβληματική.

4. Αιτιολογική ταξινόμηση ΔΔΠ-Νοσήματα γνωστής αιτιολογίας • Έκθεση σε ανόργανες κόνεις • Έκθεση σε τοξικά αέρια, ατμούς, καπνό • Έκθεση σε δηλητήρια, φάρμακα • Κυψελιδίτιδα από υπερευαισθησία • Ακτινοβολία • Λοιμώξεις-μεταφλεγμονώδεις συνέπειες

5. Αιτιολογική ταξινόμηση ΔΔΠ-Νοσήματα άγνωστης αιτιολογίας • Ιδιοπαθείς διάμεσες πνευμονίες • Πνευμονική συμμετοχή σε ρευματικά νοσήματα • Σαρκοείδωση • Ιστιοκύττωση Χ • Λεμφαγγειομυωμάτωση • Αιμορραγικά σύνδρομα πνεύμονα • Λεμφοκυτταροδιηθητικές παθήσεις • Ηωσινοφιλικές πνευμονίες • Αμυλοέίδωση • Αγγειίτιδες

6. Οικογενή διάμεσα: • Σαρκοείδωση (1-8% των περιπτώσεων) • IPF (<1%) • Οζώδης σκλήρυνση • Νοσήματα μεταβολικής εναπόθεσης.

7. ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΔΙΗΘΗΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ • Σκληρόδερμα • Πολυμυοσίτις/δερματομυοσίτις • SLE • Ρευματοειδής αρθρίτις • Μεικτή νόσος συνδετικού ιστού • Αγκυλοποιητική σπονδυλίτις • Ψωριασική αρθρίτις • Σ Sjogren

8. Πνευμονική συμμετοχή σε κολλαγονώσεις • Η συμμετοχή της πνευμονικής νόσου ποικίλει ανάλογα με τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται. • Το συχνότερο αίτιο θανάτου σε ασθενείς με συστηματική σκλήρυνση και πολυμυοσίτιδα είναι πνευμονική νόσος. • Το 90% των ασθενών με συστηματική σκλήρυνση έχουν διαταραχές των PFTs. 20-65% ευρήματα στην α/α και αρκετοί περισσότεροι στην HRCT • 40% των ασθενών με ΡΑ έχουν μειωμένη DLCO ενώ ευρήματα στην CT έχει πάνω από 50%. Ωστόσο μόνο σε 1-20% υπάρχουν ευρήματα πνευμονικής ίνωσης σε α/α • Σε λιγότερο από 10% των ασθενών με λύκο, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και Sjogren, υπάρχουν ευρήματα ίνωσης στην α/α, αλλά πάνω από 30% έχουν ευρήματα διάμεσης νόσου στην CT και η υποκλινική κυψελιδίτιδα στο BAL είναι συχνή. • Δερματομυοσίτις.Κλινικά έκδηλη διάμεση νόσος >30% • Δεν ξέρουμε κατά πόσο ευρήματα στην HRCT, σε ευαίσθητα PFTs ή στο BAL έχουν ιδιαίτερη σημασία, με την έννοια της πιθανότητας εξέλιξης σε κλινικά έκδηλή νόσο.

9. Αυτοάνοση πνευμονική ίνωση στα πλαίσια άλλων νοσημάτων • Φλεγμονώδης νόσος εντέρου • Πρωτοπαθής χολική κίρρωση

10. Φαρμακευτικές πνευμονίτιδες • Αντιβιοτικά (νιτροφουραντοίνη) • Αμιοδαρόνη • Β-αναστολείς • Χρυσός, πενικιλλαμίνη • Φαινυντοίνη • Χημειοθεραπευτικά

11. Άλλοι τρόποι ταξινόμησης των διάχυτων διηθητικών πνευμονοπαθειών • Βάσει της οξείας ή μη εγκατάστασης και πορείας • Βάσει του λειτουργικού προτύπου: Περιοριστικό, αποφρακτικό ή μεικτό • Βάσει του κυρίαρχου απεικονιστικού προτύπου: Καθ΄υπεροχή διάμεσο ή κυψελιδικό. • Βάσει του ιστολογικού προτύπου

12. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ Ν Μεξικό: Επιπολασμός 81/100000 στους άνδρες και 67/ 100000 στις γυναίκες γιά διάμεσα. Η επίπτωση είναι 31,5/100000 και 26,1/100000. • 20,2 και 13,2 ανά 100000 γιά άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα, ο επιπολασμός IPF • 10,1 / 14,2 ο επιπολασμός μεταφλεγμονώδους ίνωσης. • Σαρκοείδωση 8,3 / 8,8 • Νοσήματα συνδετικού ιστού 7,1 / 11,6 • επαγγελματικά/ περιβαλλοντικά 20,8 / 0,6 • Φάρμακα και ακτινοβολία 1,2 / 2,2. • Μόνο στο 7% ανοιχτή βιοψία πνεύμονα - μηδενική παρουσία πνευμονίτιδας από υπερευαισθησία. • Farmer’s lung: 10-200 περιστατικά ανά 100000 αλλά 4-170 περιστατικά ανά 1000 αγρότες. • Pigeon breeder’s lung: 5-75 στους 1000 εκτροφείς. • Πολύ χαμηλή η επίπτωση πνευμονίτιδας από υπερευαισθησία σε μη καπνιστές.

13. Εκδηλώσεις των διάχυτων διηθητικών πνευμονοπαθειών • Βήχας, συνήθως ξηρός • Δύσπνοια, αρχικά στην προσπάθεια και σε τελικά στάδια και σε ηρεμία • Παθολογική α/α θώρακα (ωστόσο 5-10% των συμπτωματικών ασθενών μπορεί αρχικά να έχουν α/α θώρακα κφ) • Επηρεασμένη σπιρομέτρηση, μειωμένη DLCO • Σε πιο όψιμη νόσο, μπορούν να επηρεαστούν και τα αέρια αίματος στην ηρεμία. Τελικά, αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου 1. • Σε μερικούς ασθενείς με δύσπνοια προσπάθειας, η ύπαρξη λειτουργικής διαταραχής καταδεικνύεται μόνο σε καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης

14. Τυπική διάχυτη διηθητική πνευμονοπάθεια με εγκατεστημένη ίνωση-παθοφυσιολογία • Υπάρχει μείωση της πνευμονικής ενδοτικότητας • Συνέπεια είναι η μείωση των πνευμονικών όγκων (περιοριστικό σύνδρομο). Αντίθετα οι ροές μπορεί να είναι αυξημένες. • Το έργο της αναπνοής είναι πολύ αυξημένο • Ο ασθενής αναγκάζεται να αναπνέει με μικρές γρήγορες ανάσες σε μία προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει το έργο της αναπνοής.

15. Καμπύλη πίεσης - όγκου

16. Περιοριστικό και αποφρακτικό σύνδρομο-σπιρομέτρηση • Περιοριστικό σύνδρομο: FEV1/FVC κφ. FVC μειωμένη • Αποφρακτικό σύνδρομο: FEV1/FVC < 70% pr. FVC κφ ή μειωμένη

17. Διαταραχές ανταλλαγής αερίων στην ηρεμία – οφείλονται σε • Διαταραχές αερισμού –αιμάτωσης • Διαταραχές της διάχυσης λίγο συμβάλλουν στην διαταραχή της ανταλλαγής των αερίων σε ηρεμία. Σημαντικότερος ρόλος στην άσκηση • Shunt συμβάλλει σε μερικά μόνο νοσήματα (πχ ΑΙΡ, διάχυτη κυψελιδική αιμορραγία)

18. Διαταραχές στην άσκηση-καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης • Μεγάλη αύξηση του νεκρού χώρου στην άσκηση. Δυσανάλογα μεγάλη αύξηση του κατά λεπτό αερισμού καθώς αυξάνεται το έργο • Αποκορεσμός

19. Η διαγνωστική διερεύνηση περιλαμβάνει • Εξαντλητικό επαγγελματικό ιστορικό • Καπνιστικό ιστορικό (σχετίζεται με ηωσινόφιλο κοκκίωμα, αιμορραγία στα πλαίσια σ Goodpasture) • Οικογενειακό ιστορικό • Πληκτροδακτυλία • Έλεγχο συμμετοχής εξωθωρακικών οργάνων • ΗRCT

20. Διαγνωστικοί χειρισμοί • HRCT • Βρογχοσκόπηση • BAL • Διαβρογχική βιοψία πνεύμονα • Χειρουργική βιοψία πνεύμονα α) ανοιχτή, β) θωρακοσκοπική

21. BAL Το BAL είναι διαγνωστικό στις παρακάτω ΔΔΠ • Πνευμονική κυψελιδική πρωτείνωση • Ιστιοκύτωση Χ • Κυψελιδική αιμορραγία (μακροφάγα με αιμοσιδηρίνη) • Ηωσινοφιλική πνευμονία • Έκθεση σε αμίαντο • Μακροφάγα με λιπίδια: α) εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου, β) λιποειδική πνευμονία, γ) λιπώδης εμβολή, δ) τοξικότητα από αμιωδαρόνη. Το BAL δεν είναι απαραίτητο στην αξιολόγηση των IIPs. Ωστόσο, τυπικό BAL ενισχύει την κλινική διάγνωση

22. Διαβρογχική βιοψία πνεύμονα Σαρκοείδωση Ορισμένες λοιμώξεις Χρήσιμη σε DAD και ίσως και σε OP/COP (εφόσον όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι απόλυτα τυπικά).

23. Χειρουργική βιοψία πνεύμονα Η διερεύνηση με μη χειρουργικά μέτρα επιτρέπει διάγνωση στο 60-70% των ασθενών με ILD. Η πλειοψηφία των υπόλοιπων εμφανίζει IIP Η IPF δεν έχει καλή ανταπόκριση στα στεροειδή , ενώ οι υπόλοιπες ΙΙΡ συχνά ανταποκρίνονται. Το βασικό ζητούμενο από την χειρουργική βιοψία είναι η διάκριση IPF από τις υπόλοιπες IIP. • Παραμένει το ερώτημα - καθώς μάλιστα η αναμφίβολη διάγνωση δεν συνοδεύεται από ειδική αγωγή: Ανοιχτή βιοψία πνεύμονα για διάγνωση UIP, ή αποκλεισμός άλλων διαγνώσεων με διαβρογχική και περιορισμός σε HRCT ? • Σε λιγότερο από το 15% στην Αγγλία και 30% στις ΗΠΑ, χειρουργική βιοψία πνεύμονα

24. VATS / ανοιχτή βιοψία • Ανοιχτή βιοψία πνεύμονα: διαγνωστική απόδοση 92%, νοσηρότητα 2,5% και θνητότητα 0,3% (Gaensler EA, Carrington CB. Open biopsy for chronic diffuse infiltrative lung disease: clinical, roentgenographic, and physiological correlations in 502 patients. Ann Thorac Surg 1980 ; 30:411-26) • Σε ασθενείς με αδυναμία single lung ventilation, διαταραχές πηκτικότητας, εκτεταμένες συμφύσεις / παχυπλευριτιδικές αλλοιώσεις, ίσως η ανοιχτή βιοψία είναι προτιμότερη από VATS.

25. ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ • Συστηματική κοκκιωματώδης νόσος άγνωστης αιτιολογίας • Ο επιπολασμός ποικίλει πολύ από χώρα σε χώρα και μεταξύ διαφορετικών φυλετικών ομάδων (πχ στις ΗΠΑ οι Αφροαμερικάνοι εμφανίζουν σαρκοείδωση πολύ συχνότερα από τους λευκούς και έχουν συνήθως βαρύτερη νόσο • Οι περισσότερες περιπτώσεις διαγιγνώσκονται μεταξύ 20ου και 40ου έτους

26. ΠΑΘΟΓΕΝΕΣΗ • Έκθεση σε εξωγενές αντιγόνο • Γενετική προδιάθεση (οικογενής σαρκοείδωση)

27. Σαρκοείδωση - Προσβολή επιμέρους οργάνων • Πνεύμων (> 90%) • Λεμφαδενοπάθεια (περιφερικοί λεμφαδένες στο 5-30%) • Καρδιαγγειακό (~5%. Μυοκαρδιοπάθεια – αρρυθμίες) • Δέρμα (~25%) • Οφθαλμοί (15-54%) • Κεντρικό νευρικό σύστημα(10%) • Παρωτίδες (< 5%) • Υπερασβεστιαμία / υπερασβεστιουρία (1,25 Vit D από μακροφάγα του κοκκιώματος) • Νεφρολιθίαση/νεφρασβέστωση. • Άποιος διαβήτης, SIADH • Ήπαρ (σχετικά σπάνια)-ηπατομεγαλία, χολόσταση, ευρήματα CT) • Σπληνομεγαλία (σπάνια υπερσπληνισμός) • Αρθραλγίες (25-39%) – οστικές κύστεις στις φάλαγγες • Αναιμία (20%), Λευκοπενία-λεμφοπενία, Ηωσινοφιλία.

28. Πνευμονική προσβολή • Ασυμπτωματική νόσος • Ξηρός βήχας • Δύσπνοια στην κόπωση • Περιοριστικό σύνδρομο,μείωση DLCO • Αποφρακτικό σύνδρομο / χωρίς ανταπόκριση στην βρογχοδιαστολή(ενδοβρογχική νόσος)

29. Ακτινολογικά στάδια σαρκοείδωσης • Αμφοτερόπλευρη πυλαία / μεσοθωράκιος λεμφαδενοπάθεια. Απουσία παρεγχυματικών βλαβών • Πυλαία / μεσοθωράκιος λεμφαδενοπάθεια. Συνοδές παρεγχυματικές βλάβες • Παρεγχυματική νόσος χωρίς πυλαία/μεσοθωράκιο λεμφαδενοπάθεια • Πνευμονική ίνωση / «μελικηρύθρα» (πνεύμων τελικού σταδίου)

30. Σαρκοείδωση-α/α

31. Σαρκοείδωση, α/α

32. Σαρκοείδωση-HRCT

33. Σαρκοείδωση HRCT

34. Διάχυτη διηθητική πνευμονοπάθεια και δερματικές βλάβες • Οζώδες ερύθημα: σαρκοείδωση, νοσήματα συνδετικού ιστού, ν Behcet. • Κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα: φάρμακα, ν. συνδετικού ιστού, αμυλοείδωση. • Ψηλαφητή πορφύρα: ν. συνδετικού ιστού, αγγειίτιδα. • Δισκοειδής λύκος: ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση, SLE. • Yποδόριοι όζοι σε νευροινωμάτωση ή ρευματοειδή αρθρίτιδα.

35. Δερματική προσβολή • Οζώδες ερύθημα (ανυψωμένα, ευαίσθητα οζίδια διαμέτρου 1-2cm). • Σ Löfgren: Οζώδες ερύθημα + αρθραλγίες + αμφοτερόπλευρη πυλαία αδενοπάθεια • Lupus pernio (ιώδεις πλάκες στο πρόσωπο).

36. Οφθαλμική προσβολή • Πρόσθια ραγοειδίτις • Οπίσθια ραγοειδίτις • Ενίοτε υαλοειδικές αιμορραγίες, ισχαιμικές αλλοιώσεις αμφιβληστροειδούς • Ξηρή κερατοεπιπεφυκίτις • Διόγκωση δακρυικών αδένων Σ Ηeerfordt: αμφοτερόπλευρη διόγκωση παρωτίδων + παράλυση προσωπικού ν+ πρόσθια ραγοειδίτις + πυρετός

37. Νευροσαρκοείδωση • Παρέσεις κρανιακών νεύρων κεντρικού τύπου(ιδίως προσωπικό ν) • Χωροκατακτητικές βλάβες –εκδηλώσεις από υποθάλαμο/υπόφυση (άποιος διαβήτης, προλακτίνη) • Μηνιγγική προσβολή (στο ΕΝΥ λεμφοκυττάρωση και αύξηση λευκωμάτων) • Περιφερική νευροπάθεια

38. Διάγνωση • Συμβατή κλινική εικόνα • Βιοψία που δείχνει μη τυροειδοποιούμενο κοκκίωμα

39. Διαγνωστικοί χειρισμοί • Ενδοβρογχική βιοψία (~ 50%) • Διαβρογχική βιοψία (~ 90%) • Μεσοθωρακοσκόπηση (σε στάδιο Ι) • Χειρουργική βιοψία πνεύμονα • Δερμοαντίδραση Kveim

40. Χειρισμοί με περιορισμένη διαγνωστική αξία • sACE • BAL • Βιοψία περιφερικών λεμφαδένων • Βιοψία ήπατος, σπλήνα

41. Μυκοβακτηρίδια Ιστοπλάσμωση, κοκκιδιοειδομύκωση Βρουκέλλωση Λοιμώξεις από χλαμύδια Τουλαραιμία Σύφιλις Λεισμανίαση Τοξοπλάσμωση Πνευμονίτις εξ υπερευαισθησίας Βηρυλλίωση. Έκθεση σε άλλα μέταλλα (τιτάνιο, αλουμίνιο, ζιρκόνιο) Ταλκ Πνευμονίτις από μεθοτρεξάτη Λέμφωμα Κοκκίωμα παρακείμενο σε νεοπλασία Κοκκιωμάτωση Wegener Σ Churg-Strauss Πρωτοπαθής χολική κίρρωση Ν εξ ονύχων γαλής Αντίδραση σε ξένο σώμα ΑΛΛΑ ΑΙΤΙΑ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΩΝ

42. Πρόγνωση • Αυτόματη ύφεση είναι ο κανόνας (~2/3 των περιπτώσεων), ιδίως σε ασθενείς με στάδιο Ι ή ΙΙ • Μόνο 10-20% των ασθενών σταδίου ΙΙΙ εμφανίζουν αυτόματη ύφεση. • 85% των υφέσεων παρατηρείται εντός 2ετίας από την διάγνωση • Lupus pernio, χρόνια ραγοειδίτις, χρόνια υπερασβεστιαιμία, προσβολή μυοκάρδιου, νευρικού συστήματος, είναι κακά προγνωστικά σημεία. • Χειρότερη πρόγνωση σε αφροαμερικάνους και σε μεγαλύτερη ηλικία έναρξης της νόσου. • 1-5% των ασθενών καταλήγει τελικά λόγω της νόσου (αναπνευστική ανεπάρκεια, νευροσαρκοείδωση, προσβολή μυοκάρδιου)

43. Ενδείξεις θεραπείας • Προοδευτικά εξελισσόμενη νόσος (στάδιο ΙΙ και ακόμα περισσότερο στάδιο ΙΙΙ) • Βαρειά εξωπνευμονική νόσος (μυοκάρδιο, νευρικό, μάτια, υπερασβεστιουρία) • Πρόσφατη μελέτη (2002), υποδηλώνει ότι σε ασθενείς με νέο-διαγιγνωσκώμενη νόσο σταδίου ΙΙ, η χορήγηση στεροειδών (για 3 μήνες po και ακολούθως για 15 μήνες εισπνεόμενα), συνοδεύεται από καλύτερη έκβαση στα 5 έτη (λιγότερες υποτροπές, καλύτερη διατήρηση αναπνευστικής λειτουργίας)

44. Θεραπεία • Στεροειδή (30-60 mgr πρεδνιζόνης / 24ωρο) για 4-12 7μάδες. Σε ανταπόκριση, σταδιακή μείωση. Συνολική διάρκεια αγωγής 12-18 μήνες • Εναλακτικά, μεθοτρεξάτη • Ανοσοκατασταλτικά (σπάνια) • Σε δερματική νόσο, διαταραχές ασβεστίου, μπορεί να δοκιμαστεί υδροξυχλωροκίνη • Μεταμόσχευση

45. ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΚΥΨΕΛΙΔΙΚΗ ΠΡΩΤΕΙΝΩΣΗ • Σπάνια ιδιοπαθής νόσος • Προσβάλλει συχνότερα άρρενες. • Συνήθως έναρξη μεταξύ 20ου-40ου έτους • Δευτεροπαθής κυψελιδική πρωτείνωση: σε ασθενείς με αιματολογικές νεοπλασίες, σιλικοπρωτείνωση

46. Παθολογοανατομικά ευρήματα • Πλήρωση των κυψελίδων με PAS (+) άμορφο κοκκώδες υλικό, που αποτελείται από λιπίδια και πρωτείνες του surfactant • Απουσία φλεγμονής • Σε μερικές τομές αύξηση των πνευμονοκύτταρων τύπου ΙΙ (surfactant) • Μεγάλα μακροφάγα βρίσκονται εν μέσω του άμορφου υλικού, το ενσωματώνουν, αλλά δεν κατορθώνουν να το πέψουν. Διογκώνονται και τελικά πεθαίνουν • Βαθμός ίνωσης μπορεί ενίοτε να παρατηρηθεί σε καταστάσεις που χρονίζουν

47. Παθογένεια • Διαταραχή στην κινητική του surfactant (κυρίως στην απομάκρυνσή του από τις κυψελίδες) • Κεντρικό ρόλο έχει η μειωμένη δραστηριότητα του GM-CSF λόγω εξουδετέρωσής του από αντισώματα. • Αποτέλεσμα είναι η δυσλειτουργία των κυψελιδικών μακροφάγων, που δεν καταφέρνουν να απομακρύνουν το surfactant, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται στις κυψελίδες.

48. Εκδηλώσεις κυψελιδικής πρωτείνωσης • Δύσπνοια, ενίοτε ήπιος βήχας • Κυψελιδικού τύπου διηθήματα άμφω. Η εικόνα θυμίζει πνευμονικό οίδημα • Περιοριστικό σύνδρομο, μείωση της DLCO • Αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου 1 • Η δυσλειτουργία τωνμακροφάγων μπορεί να έχει ως συνέπεια σοβαρές λοιμώξεις, συχνά από ασυνήθιστα παθογόνα (νοκάρδια, άτυπα μυκοβακτηρίδια, μύκητες)

49. Διάγνωση • Κατάδειξη του άμορφου υλικού στο BAL • Διαβρογχική βιοψία • Χειρουργική βιοψία πνεύμονα • Αντισώματα έναντι GMCSF στον ορό (?)

50. Η φυσική ιστορία της ΚΠ • Χωρίς αγωγή, το 1/3 των ασθενών εμφανίζει προοδευτική επιδείνωση και τελικά καταλήγει. Άλλο 1/3 μένει συμπτωματικό αλλά σταθερό. Οι υπόλοιποι εμφανίζουν αυτόματη βελτίωση