Propedeutyka sportu osób niepełnosprawnych

1. Propedeutyka sportu osób niepełnosprawnych

2. Narodziny sportu osób niepełnosprawnych Idea paraolimpiady i sportu niepełnosprawnych narodziła się w 1924 roku w Paryżu, gdzie odbyły się IŚwiatowe Igrzyska Sportowców Głuchych Źródła historyczne przyjmują datę 28 lipca 1948 roku za początek zorganizowanego, światowego uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne Igrzyska międzynarodowe odbyły się po raz pierwszy w 1960 roku w mieście olimpijskim, Rzymie, pod nazwą Olimpiada Niepełnosprawnych

3. Twórcą światowego ruchu paraolimpijskiego był Sir Ludwik Gutmann (1899 - 1980) lekarz z wykształcenia. Był założycielem i prezydentem największych międzynarodowych organizacji sportu inwalidów. Głównym założeniem organizacji Igrzysk Paraolimpijskich dla niepełnosprawnych było stworzenie takich samych warunków rywalizacji sportowej i pełna integracja z ruchem olimpijskim.

4. Znaczenia ruchu w życiu człowieka Ruch jest jednym z podstawowych elementów zapewniających prawidłowy rozwój człowieka. Stanowi on nie tylko potrzebę biologiczną, ale też podstawę prawidłowego, zdrowego życia fizycznego i psychicznego. Ruch wpływa na podnoszenie kultury fizycznej i nabywanie odporności, korygowanie wad postawy oraz właściwą przemianę materii. Uprawianie sportu kształtuje charakter i buduje wytrwałość.

5. Zadania ruchowe trudne Potencjał sprawnościowy osoby niepełnosprawnej biernej ruchowo Stabilizacja w zakresie ćwiczeń ruchowych Inicjowanie ćwiczeń ruchowych Adaptacja do ćwiczeń ruchowych Zadania ruchowe łatwe FAZA I FAZA II FAZA III Fazy kształtowania aktywności ruchowej osób niepełnosprawnych

6. Według Tomasza Przybyszewskiego autora artykułu „Czas na twój ruch” aktywność fizyczna: • poprawia wydolność oddechową• polepsza krążenie• rozwija siłę mięśni• kształtuje koordynację ruchową• stymuluje układ nerwowy• opóźnia proces starzenia• działa antydepresyjnie

7. Niepełnosprawni w liczbach W społeczeństwach cywilizowanych 15 – 16 % społeczności stanowią osoby niepełnosprawne w Europie Zachodniej 1 osoba na 10 jest osobą niepełnosprawną Według Narodowego Spisu Powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku liczba osób niepełnosprawnych ogółem wynosiła blisko 5,5 mln, w tym około 4,5 mln posiadało prawne potwierdzenie faktu niepełnosprawności, a 4,3 mln były to osoby w wieku 15 lat i więcej.

8. Podstawowe pojęcia związane z niepełnosprawnością i sportem • rewalidacja • rehabilitacja • niepełnosprawność

9. Niepełnosprawność - rodzaje Biorąc za kryterium podziału rodzaj niepełnosprawności, wyróżniamy: • osoby z niepełnosprawnością sensoryczną – uszkodzeniem narządów zmysłowych, do których należą: osoby niewidome i słabo widzące osoby niesłyszące i słabo słyszące• osoby z niepełnosprawnością fizyczną, do których należą: osoby z niepełnosprawnością motoryczną – z uszkodzeniem narządu ruchu osoby z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych

10. • osoby z niepełnosprawnością psychiczną, do których należą:- osoby umysłowo upośledzone z niesprawnością intelektualną- osoby psychiczne chore z zaburzeniami osobowości i zachowania- osoby cierpiące na epilepsję – z zaburzeniami świadomości • osoby z niepełnosprawnością złożoną, a więc dotknięte więcej niż jedną niepełnosprawnością.

11. Letnie dyscypliny sportowe uprawiane przez osoby niepełnosprawne

12. Badminton Bieg na orientacje Boccia Bowling Gimnastyka artystyczna, sportowa Goalball Golf Jazda na wrotkach Jeździectwo Judo Podnoszenie ciężarów w pozycji leżącej (powerlifting) Rugby na wózkach Softball Kręgle Lekkoatletyka Łucznictwo Piłka nożna Kajakarstwo Kolarstwo Koszykówka Koszykówka na wózkach Piłka ręczna Piłka siatkowa na siedząco Piłka siatkowa na stojąco Piłka wodna Pływanie Rugby na wózkach Strzelectwo

13. Zimowe dyscypliny sportowe uprawiane przez osoby niepełnosprawne

14. Biathlon Bieg n rakietach śnieżnych (snowshoeing) Curling Curling na wózkach Hokej halowy Hokej na lodzie Hokej na lodzie (w pozycji siedzącej na sledgach) Łyżwiarstwo szybkie Łżwiarstwo szybkie* (w pozycji siedzącej) Łyżwiarstwo figurowe Narciarstwo alpejskie Narciarstwo biegowe Snowboard

15. Indywidualne dyscypliny sportowe ŁUCZNICTWO KRĘGLE TENIS ZIEMNY KOMETKA TENIS STOŁOWY PŁYWANIE NURKOWANIE ŻEGLARSTWO WIOŚLARSTWO I KAJAKARSTWO LEKKAATLETYKA PIĘCIOBÓJ WYŚCIGI NA WÓZKACH PODNOSZENIE CIĘŻARÓW SZERMIERKA FLORET SZPADA SZABLA WSPINACZKA

16. Grupowe dyscypliny sportowe osób niepełnosprawnych KOSZYKÓWKA SIATKÓWKA RUGBY

17. Wybrane dyscypliny sportowe

18. Showdown – gra dla niewidomych

19. Sport ten został wymyślony w 1960 roku przez Kanadyjczyka Joe Lewisa. • Rozgrywka odbywa się na specjalnym stole obramowanym listwami. Gra się piłką z tworzywa sztucznego z dzwoneczkiem w środku. Dzwoneczek wskazuje położenie piłki. Odbija się ją drewnianymi wiosełkami. Ręce graczy chronione są przez rękawice. Gracze oddzieleni są pionowym ekranem, rozdzielającym stół na dwie połowy.

20. Taniec integracyjny

21. Taniec integracyjny – taniec, w którym (przynajmniej) jeden z partnerów jest na wózku dla niepełnosprawnych. Zawodnicy podzieleni są na klasy.Osoby na wózkach są w 1 klasie kiedy • osoba na wózku ma ograniczoną ruchliwość górnej części ciała i w drugiej klasie kiedy • osoba na wózku ma w pełni sprawną górną część ciała. Jest też podział ze względu na partnera: • combi - jedna osoba tańczy na wózku a jedna jest sprawna, • duo - dwie osoby tańczą na wózkach. Jest też podział ze względu na zaawansowanie • Klasa promotion to początkujący • Klasa top to zaawansowani

22. Tańce w klasie standard to: • walc • tango • walc wiedeński • fokstrot • quickstep.

23. Klasa tańców latynoamerykańskich to: • samba • cha-cha-cha • rumba • Pasodoble • jive.

24. Judo dla niewidomych

25. Na świecie nauczanie judo niewidomych zostało zapoczątkowane w połowie lat 80 XX wieku, a po pierwszy na paraolimpiadzie pojawiło się w 1988, w Seulu. • W Polsce niestety nie uprawia się judo dla niepełnosprawnych w sposób zorganizowany i pod egidą Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego

26. Najistotniejsze wyróżniki walki sportowej judo niewidomych i słabowidzących: • trener albo asystent kieruje zawodnika do jego strony maty, po upewnieniu się, czy zawodnik wie, czy jest wywołany jako biały czy niebieski • sędzia boczny wtedy już dalej kieruje zawodnika do odpowiedniej pozycji startowej, służąc mu za przewodnika • sędzia główny daje znak zawodnikom do ruszenia naprzód do siebie klaśnięciem dłońmi jeden raz • zawodnicy zbliżają się do siebie, aż do nawiązania kontaktu fizycznego. Wykonują kumikata (uchwyt gi przeciwnika). Ich stopy powinny być naprzeciwko siebie i wtedy sędzia ogłasza komendę "hajime" (rozpocząć walkę) • za każdym razem, gdy w czasie walki zawodnicy tracą ze sobą kontakt fizyczny, cała procedura zostaje powtórzona

27. Curling na wózkach

28. Mecze rozgrywane są na takim samym lodowisku jak w curlingu pełnosprawnych (45,72 m x 5 m, bez haków), używa się takich samych kamieni. • Różnice polegają na tym, że kamień wypuszcza się z zatrzymanego wózka, nie ma również szczotkowania. Kamienie mogą być wypuszczane za pomocą ręki (zawodnik wychyla się wówczas z wózka) lub poprzez specjalny kij (tzw. extender). Każda drużyna musi składać się z zawodników obydwu płci. Mecze składają się z 8 endów (do sezonu 2007/2008 było to 6 endów). • Zespół ma 68 minut na zagranie swoich kamieni, może również wziąć jeden czas.

29. Amp Futbol – piłka nożna osób po amputacjach

30. Ta dyscyplina sportu, którą uprawiać mogą wszyscy po jednostronnej amputacji kończyny (zawodnicy grający w polu są po amputacji kończyny dolnej, a bramkarze kończyny górnej) powstała w USA w latach ’80. • W 1984 w Seattle rozegrano pierwszy turniej międzynarodowy • W 1987 pierwsze nieoficjalne Mistrzostwa Świata wygrała drużyna z Salwadoru

31. Boccia - niepełnosprawni grają w bule

32. Boccia sportowa dyscyplina paraolimpijska wywodząca od włoskiej gry w bule - bocce • Pierwszy raz rozgrywki boccia miały miejsce na na Światowych Igrzyskach Niepełnosprawnych w Nowym Jorku w roku 1984

33. Pod wieloma względami gra jest podobna do pierwowzoru. Od bocce odróżniają ją jednak charakterystyczne zapisy regulaminowe: • Wprowadzenie bili na boisko odbywać się może w dowolny sposób: rzucenie, kopnięcie, sprzęt wspomagający np. rynny, pochylnie • Pozycja ciała zawodnika nie jest określona: można stać lub siedzieć (wózek, krzesło) • Wprowadzanie bili na boisko może się odbywać z udziałem asystenta instruowanego przez gracza (np. o głębokim porażeniu mózgowym, bez kończyn) • Istnieje limit czasu przyznawany każdej stronie na rozegranie każdej rundy

34. Goalball – dla niewidomych

35. Goalball to gra drużynowa dla osób niewidomych i słabowidzących. Została stworzona w 1946 roku przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena w ramach doskonalenia sposobów rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej. • W goalball rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Europy i Polski. Jest to dyscyplina paraolimpijska od 1976 roku i jest pierwszą oficjalną olimpijską grą zespołową dla osób niewidomych i słabowidzących.

36. Drużyna składa się z trzech zawodników, grających z zasłoniętymi oczami, broniących bramki o wysokości 1,3 metra zajmującej całą szerokość boiska. Boisko do goalballa ma 9 x 18m i podzielone jest na trzy strefy: bramkową (na szerokość 3 m od bramki), rzutu (3 m za strefą bramkową) i strefę środkową, zajmującą szerokość 6 m na środku boiska. Piłka musi być toczona. Musi dotknąć podczas rzutu strefy rzutu zarówno drużyny rzucającej, jak i broniącej.

37. Po pierwszym kontakcie piłki z zawodnikiem drużyny broniącej, drużyna ta ma 10 sekund na odrzucenie piłki. Jeden zawodnik może tylko dwa razy pod rząd rzucić piłkę. Za przewinienia drużyna może otrzymać rzut karny. Gra trwa 2 razy po 10 min. Piłka zawiera dzwoneczki i waży 1,25kg. Mecze rozgrywane są w absolutnej ciszy

38. INTEGRACJA JEST SZANSĄ Zespół Szkół z Oddziałami Integracyjnymi w Białej Podlaskiej

39. „Nie porównuj dziecka z innym dzieckiem, ale każde dziecko z nim samym”. J. H. Pestalozzi

40. Historia integracji w naszej szkole W roku szkolnym 1997/1998 powstała pierwsza klasa integracyjna. Dzisiaj minęło już 15 lat, od kiedy wśród uczniów zdrowych pojawili się niepełnosprawni rówieśnicy. Idea integracji zyskała w naszej szkole duże powodzenie i stale się rozwija.

41. Co wyróżnia klasę integracyjną? • Jest miejscem, gdzie uczą się zdrowi i niepełnosprawni rówieśnicy. • To zespół prowadzony przez dwóch nauczycieli (edukacji wczesnoszkolnej lub przedmiotu i pedagoga specjalnego). • Odpowiednia liczba uczniów, tj. 15 – 20 osób, w tym 3 – 5 niepełnosprawnych. • Umożliwia realizację autorskich programów oraz innowacji pedagogicznych. • Stwarza warunki do nauczania wielopoziomowego w ramach wspólnego programu nauczania i realizacji indywidualnych programów edukacyjno – terapeutycznych. • Specyficzne urządzenie sali lekcyjnej – przyjemny, domowy, ciepły wystrój. • Charakterystyczne ocenianie postępów uczniów – podkreślające mocne strony dziecka i wskazujące dalsze kierunki pracy. • Stwarzanie takich sytuacji, aby każde dziecko miało szansę odniesienia sukcesu.

42. Wspierają nas specjaliści • Pedagodzy specjalni

43. Wspierają nas specjaliści • Rehabilitant • Nauczyciel korektywy

44. Wspierają nas specjaliści • Pedagog • Psycholog • Logopeda

45. Inwestujemy w likwidację barier Podjazdy dla wózków inwalidzkich

46. Inwestujemy w likwidację barier • Windy

47. Inwestujemy w likwidację barier • Platforma schodowa i schodołaz

48. Inwestujemy w likwidację barier • Łazienki i sanitariaty przystosowane dla osób niepełnosprawnych

49. Inwestujemy w likwidację barier • Pracownie położone na parterze i dostosowane dla osób niepełnosprawnych

50. Metody wspierające stosowane w klasie integracyjnej • Metoda Tomatisa – stymulacja audio-psycho-lingwistyczna (trening uwagi słuchowej) - wspomagająca metoda terapii dzieci i młodzieży z problemami szkolnymi, dysleksją, zaburzeniami komunikacji językowej i autyzmem. Głównym celem treningu jest wspomożenie funkcji słuchowej. Polega na słuchaniu odpowiednio przygotowanego materiału dźwiękowego poprzez urządzenie zwane "elektronicznym uchem". Muzyka podawana jest przez specjalne słuchawki, gdzie dźwięki docierają do słuchającego drogą powietrzną i kostną.