1 / 23

Układ Słoneczny – -kosmiczna karuzela w królestwie Słońca

Układ Słoneczny – -kosmiczna karuzela w królestwie Słońca. Układ Słoneczny. Układ Słoneczny jest to układ planetarny, składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te, to osiem planet, 166 znanych księżyców, pięć planet

miya
Télécharger la présentation

Układ Słoneczny – -kosmiczna karuzela w królestwie Słońca

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Układ Słoneczny – -kosmiczna karuzela w królestwie Słońca

  2. Układ Słoneczny Układ Słoneczny jest to układ planetarny, składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te, to osiem planet, 166 znanych księżyców, pięć planet karłowatych i miliardy małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, obiekty pasa Kuipera, komety, meteroidy i pył okołoplanetarny.

  3. Masa Słońca stanowi 99,9% masy całego Układu Słonecznego Łączna masa planet, księżyców, planetoid i innych obiektów, to tylko 0,1% masy całego Układu.

  4. Układ Słoneczny

  5. Planety Układu Słonecznego Planety Układu Słonecznego dzielą się na: 1. Planety wewnętrzne (skaliste) : Merkury, Wenus, Ziemia, Mars 2. Planety zewnętrzne (gazowe) : Jowisz, Saturn, Uran, Neptun

  6. Planety skaliste wraz z Plutonem

  7. Planety skaliste w porównaniu z gazowymi olbrzymami

  8. W 2006 roku Pluton został wyłączony z grona planet i został uznany przez Międzynarodową Unię Astronomiczną za planetę karłowatą

  9. Nowo odkryte małe obiekty Układu Słonecznego czekające na sklasyfikowanie- na zdjęciu są widoczne w porównaniu z Ziemią

  10. Rozmiary planet w porównaniu ze Słońcem

  11. Nasze Słońce w porównaniu z innymi gwiazdami

  12. Słońce w porównaniu z jeszcze większymi gwiazdami Antares, to gwiazda znajdująca się w odległości około 1000 lat świetlnych od Słońca

  13. Widać, że Słońce jest niewielką gwiazdą, jednak w naszym układzie planetarnym stanowi największy i centralny obiekt

  14. Wszystkie planety krążą wokół Słońca w tym samym kierunku, po orbitach zbliżonych do okręgów. Rolę siły dośrodkowej koniecznej do utrzymania planet na takim torze spełnia siła grawitacji działająca między Słońcem i każdą planetą.

  15. Johannes Kepler odkrył, że ta „kosmiczna karuzela w królestwie Słońca” podlega prawu, według którego wynik dzielenia kwadratu okresu obiegu każdej planety przez promień jej orbity podniesiony do potęgi trzeciej, jest dla każdej planety taki sam. Kepler odkrył to prawo na podstawie obserwacji planet, zanim jeszcze Newton odkrył prawo grawitacji. Obydwa te prawa są ze sobą zgodne, gdyż prawo Keplera da się wyprowadzić z prawa grawitacji.

  16. Wykres pokazuje zależność szybkości planet w km/s w zależności od ich odległości od Słońca – im planeta jest dalej od Słońca tym mniejsza jest jej szybkość.

  17. Ewolucja Układu Słonecznego Układ Słoneczny wciąż podlega zmianom i nie będzie istniał wiecznie w obecnej formie. Za około 5 miliardów lat Słońce powiększy wielokrotnie swoją średnicę stając się czerwonym olbrzymem, co doprowadzi do pochłonięcia planet skalistych, wliczając w to Ziemię. Następnie, Słońce odrzuci swoje zewnętrzne warstwy, jako mgławicę planetarną i przekształci się w białego karła, którego temperatura i jasność będą stopniowo spadać, aż do całkowitej „śmierci” gwiazdy.

  18. Powstanie Układu Słonecznego Układ Słoneczny powstał około 4,6 miliarda lat temu z zagęszczenia obłoku molekularnego. Owa stosunkowo rzadka chmura gazu (przede wszystkim wodoru i helu) i pyłu kosmicznego o średnicy kilku lat świetlnych, zapadła się grawitacyjnie – prawdopodobnie pod wpływem jakiegoś zaburzenia zewnętrznego, związanego na przykład z niedalekim wybuchem gwiazdy Supernovej.

  19. Pozostałość po wybuchu gwiazdy supernowej, którą można obserwować do dziś w gwiazdozbiorze Byka, mimo, że wybuch zaobserwowano już w 1054 roku.

  20. Kurczeniu się obłoku odpowiadało zwiększanie się gęstości, szczególnie w jego centrum, oraz formowanie się wirującego coraz szybciej dysku protoplanetarnego o średnicy ok. 200 j.a. Centralny obiekt dysku – protogwiazda – w końcu przekształcił się w Słońce, a w otaczającym je dysku poszczególne ciała niebieskie: przede wszystkim planety, ale także i pozostałe składniki Układu Słonecznego.

  21. W zagęszczeniach powstających w obłokach złożonych z wodoru pod wpływem siły grawitacji wytwarza się wysokie ciśnienie i wysokatemperatura. W takich warunkach jądra wodoru łączą się w hel i wydziela się energia. Gwiazda zaczyna świecić i świeci do chwili wyczerpania paliwa.

  22. Prezentację wykonały: Ewa Dreszer Alicja Szmyła

  23. Przygotowanie materiału do prezentacji: Anna Bielecka Ewelina Juźwin Aleksander Kurcok Paulina Trykacz

More Related