SZTUKA AUTOPREZENTACJI

1. SZTUKA AUTOPREZENTACJI

2. DLACZEGO TYLE METOD „AKTYWIZUJĄCYCH”?

3. PORA NA WAS: PARĘ SŁÓW O SOBIE I O OCZEKIWANIACH Imię Czym się zajmujecie? Jakie macie oczekiwania odnośnie tego szkolenia? Do czego Wam to potrzebne?

4. JESZCZE JEDNA UWAGA… Psychologia opiera się na prawdopodobieństwie; Podczas szkolenia opowiem Wam o kilku technikach, które zwiększają prawdopodobieństwo sukcesu, ale nigdy nie są w 100% skuteczne; Pamiętajcie, że większość z tych technik trzeba najpierw przećwiczyć, aby stosować je w sposób „płynny”;

5. Podstawy autoprezentacji

6. CZYM JEST AUTOPREZENTACJA? • Kontrolowanie sposobu w jaki widzą nas inni • każda interakcja społeczna ma zawsze charakter spektaklu obliczonego na sprawienie odpowiedniego wrażenia na widzach. • przyczyna: dążenie do uzyskania kontroli nad przebiegiem zdarzeń, a szczególnie w dążeniu do kontrolowania reakcji, jakie pojawiają się u innych osób w odpowiedzi na jej własne działanie.

7. TEATR ŻYCIA CODZIENNEGO wg Ervinga GOFFMANA ROLA WYSTĘP FASADA FASADA OSOBISTA DEKORACJE

8. ZAPAMIĘTAJ! Skuteczna autoprezentacja to taka, która opiera się na świadomości procesu komunikacji między Tobą, a osobą, która Ciebie obserwuje. Wiedząc, w jaki sposób i jakimi kanałami przekazujesz komunikaty, zyskujesz możliwość kształtowania określonego wizerunku swojej osoby.

9. ANALIZA PROCESU AUTOPREZENTACJI Chcąc w pełni wykorzystać możliwości autoprezentacji, jej uwarunkowania i efekty powinniśmy zadać sobie następujące pytania: 1.Kto (i dlaczego) się prezentuje? 2.Przed kim się prezentuje? 3.O czym informuje? 4.Jakim kanałem komunikacyjnym się posługuje? 5.Jaki ma być skutekautoprezentacji?

10. Proces komunikacji NADAWCA (ze swoją intencją wypowiedzi koduje informacje) i formułuje przekaz werbalny i pozawerbalny, który dociera różnymi kanałami do mającego swoiste oczekiwania i nastawienia! Odbiorca dekoduje informacje(jak umie) i (stając się teraz nadawcą przekazu) ODBIORCY REAGUJE

11. KOMUNIKACJA WERBALNA A KOMUNIKACJA NIEWERBALNA • Komunikacja werbalna, inaczej nazywana komunikacją słowną, jest używaniem słownych, sformułowanych w zdania przekazów. • Komunikacja niewerbalna, inaczej nazywana bezsłowną, wykorzystuje m.in. gesty, mimikę, tzw. mowę ciała do przekazów komunikacyjnych.

12. KOMUNIKATY NIEWERBALNE NADAJEMY POPRZEZ: • Wzrok - ukierunkowanie uwagi, rodzaj wyobraźni, stan emocjonalny, przykrość-przyjemność, lubienie-nielubienie • Mimika (wyraz twarzy) - stany emocjonalne, postawy • Pantomimika (gesty) - ilustracje wypowiedzi, ujawnianie zaangażowania w rozmowę • Zachowania przestrzenne ( tzw. proksemika) -sympatia/niechęć, pozycja społeczna • Głos (czynniki paralingwistyczne) - ton głosu, tempo mowy, intonacja, przerwy, chrząknięcia, eee, mmm..., stan emocjonalny

13. ROLA KOMUNIKACJI NIEWERBALNEJ W AUTOPREZENTACJI • Nadanie znaczenia i kontekstu komunikatom werbalnym lepsze zrozumienie działań, możliwość odczytania intencji; • Wzmocnienie przekazu i budowa wizerunku wiarygodność, perswazja; • Ekspresja emocji wzbudzenie empatii, nawiązanie relacji, wywołanie określonej reakcji;

14. WNIOSKI Jak wynika z przeprowadzonych badań, liczba wykonywanych gestów może wpływać na postrzeganie danej osoby jako bardziej lub mniej wiarygodnej. Częstsze gestykulowanie sprzyja spostrzeganiu nadawcy jako bardziej wiarygodnego.

15. TRZY ZASADY, KTÓRE WARTO ZAPAMIĘTAĆ: 1. Komunikaty niewerbalne są wieloznaczne 2. Ludzie nie mogą przestać wysyłać sygnałów niewerbalnych nawet, gdy nic nie mówią 3. Gdy komunikaty werbalne i niewerbalne nie są zgodne, większość ludzi wierzy językowi ciała

16. ZNACZENIE AUTOPREZENTACJI Efekt pierwszego wrażenia; Efekt halo; Samospełniające się proroctwo; Pierwsze wrażenie – 11 do 30 sekund;

17. Rola głosu w wystąpieniach publicznych

18. Pamiętaj: • głos to narzędzie pracy, o które trzeba odpowiednio dbać, • inaczej mówi się "na scenie", a inaczej w życiu prywatnym, • jeśli pracujesz głosem, to zwracaj uwagę nie tylko na to, co mówisz, ale i jak mówisz.

19. Jak mówić? • W sposób doniosły • Unikaj komunikatów paralingwistycznych (yyy…aaaa…eeee….) • Intonuj i różnicuj swój głos zależnie od wypowiadanych treści • Nie bój się przerw - możesz pracować ciszą

20. TWÓJ PUBLICZNY WIZERUNEK, CZYLI PREFEROWANE STYLE PREZENTOWANIA SIEBIE

21. INSTRUKCJA: Na kartce narysuj siebie Z lewej strony umieść nagłówek: JAKO OSOBA Z prawej: JAKO PRACOWNIK Moje najlepsze JA Wypisz po 5 cech z każdej strony Omówienie

22. Wystąpienia publiczne

23. Zastanówcie się wspólnie w zespołach nad tym, co wyróżnia i co łączy daną kategorię sytuacji z innymi wymienionymi w tabeli. • Swoje pomysły zapiszcie na kartkach: • Cechy wspólne • Cechy specyficzne

24. Kameralne vs. Duże audytorium Prywatne/Towarzyskie vs. Zawodowe/Formalne Dla osób znanych vs. Dla osób nieznanych Merytoryczne vs. Okolicznościowe

25. Sytuacje trudne podczas wystąpień publicznych

26. Istnieją sytuacje, w których podczas trwania wystąpienia grupa jako całość zaczyna wpływać na Twoich słuchaczy (członków tej grupy). Dochodzi wówczas do wystąpienia kilku zjawisk znanych powszechnie psychologom społecznym.

27. Dlaczego zjawiska te mają dla nas znaczenie, gdy mówimy o autoprezentacji? • Sposób zachowania się grupy stanowi dla jednostki pierwotny skrypt do oceny naszej osoby. Myślenie typu: • Jeżeli nikt go nie słucha to znak, że nie ma nic ciekawego do powiedzenia. • Jeżeli nikt nie odpowiada na jego pytania to albo są za trudne, albo niepotrzebne. • Umiejętnie działając na grupę wpływamy na odbiór naszej osoby także na poziomie jednostki

28. Konformizm • Co to jest? Zmiana postaw pod wpływem grupy, która zwykle jest krótkotrwała i znika gdy ustaje presja grupy • Jak temu przeciwdziałać? Zachęcaj uczestników do wyrażania własnych opinii oraz samodzielnej pracy. Buduj atmosferę akceptacji (w szczególności oryginalnych inicjatyw)

29. Syndrom myślenia grupowego • Co to jest? Fałszywe wyobrażenie o zgodności opinii grupy. W wyniku pojawiającej się w tym procesie autocenzury członkowie grupy dobrowolnie zubażają swoje zdolności i rezygnują z niezależnego budowania opinii i sądów. • Jak temu przeciwdziałać? Zadbaj o to, aby w prowadzonej przez Ciebie grupie panowała atmosfera wzajemnego szacunku i gotowości do akceptowania odmiennego zdania. W przypadku, gdy syndrom ten ma duże nasilenie w grupie spróbuj „przełamać” go poprzez umożliwienie uczestnikom anonimowego wyrażenia

30. Techniki wystąpień publicznych

31. Opierając się na jednym z modeli opracowanych przez Kurta Lewina możemy przyjąć, że podczas autoprezentacji możemy przyjąć jeden z trzech stylów wchodzenia w rolę: • Autokratyczny; • Demokratyczny; • Uchylający się od relacji. Przyjmując powyższy model zastanówmy się: • Który z tych stylów autoprezentacji jest najlepszy i dlaczego? • Jaki model wywierania wrażenia nadaje się do jakich sytuacji?

32. Techniki angażowania uwagi słuchaczy

33. W jaki sposób możesz zadbać o to, aby zaangażować Twoich słuchaczy i skupić ich uwagę przez dłuższy czas? Oto kilka sprawdzonych metod: • Przypomnij cel, dla którego się spotkaliście • Zrób wprowadzenie i powiedz jak będzie wyglądało Twoje przemówienie • Ustal reguły (zakontraktuj określone zachowanie) • Zbuduj atmosferę zaufania • Najważniejsze zagadnienia kończ podsumowaniem • Upewnij się, czy to, co powiedziałeś zostało dobrze zrozumiane, zadawaj pytania, aby uzyskać informację zwrotną

34. … c.d. W przypadku wystąpień publicznych wykorzystuj możliwie wiele: • Rekwizytów • Dokumenty • Przybory • Narzędzi do prezentacji • Komputer • Slajdy • Flip-chart • Płyty, filmy, nagrania • Materiały

35. …c.d. • Zadając pytanie: zwracaj się do konkretnej osoby, a nie do osób ogólnie: kto mi powie.. • Staraj się nawiązać kontakt ze wszystkimi osobami w grupie (a nie tylko z udzielającymi się) • Parafrazuj • Tezy zgodne z naszym punktem widzenia - z entuzjazmem • Tezy niezgodne z naszym punktem widzenia - łagodząc To skupia to uwagę odbiorcy!

36. Wywieranie wpływu na grupę

37. Znaczna część technik wpływu na grupę opiera się o założenie, że sposób wejścia w relację z jednym z członków grupy może regulować zachowanie wszystkich. Zgodnie z powyższym, podczas wystąpień publicznych i spotkań grupowych, działania autoprezentacyjne prowadzone są tak często, jakby były skierowane do jednej osoby.

38. Lider aktywny • Organizuje aktywność grupy • Proponuje zadania • Rozdziela funkcje • Narzeka na nudę i stratę czasu, gdy nic się nie dzieje, lub dzieje się zbyt mało • Często panuje krótko (gdy przestaje spełniać oczekiwania grupy) Przydziel takiej osobie konkretną funkcję, aby zminimalizować jej ewentualny stosunek negatywny do nas. Nie bój się też wchodzić z taka osobą w konfrontację. Bardzo często okazuje się, że w sytuacjach konfliktowych grupa jest jedynym zapleczem lidera aktywnego.

39. Szara eminencja • W sposób niejawny stara się wpływać na sytuację w grupie • Usiłuje wpływać na decyzje lidera lub osoby występującej na forum Staraj się wyłapać, zdemaskować taką osobę a następnie wyeksponować ją na forum grupy. Zwróć się bezpośrednio do niej

40. Buntownik • Ważna postać w fazie konfliktu i buntu • Może atakować ustalone normy grupowe lub przewodzić buntowi przeciwko mówcy • Czasem udaje mu się zmienić jakąś normę grupową Zdemaskuj go, zapytaj, jakie są przyczyny jego niezadowolenia. Ogłoś to na forum grupy i poddaj dyskusji. Takie osoby mają często tendencję do skrajnych opinii i działań, co w negatywny sposób wpływa na gotowość grupy do poparcia takiej osoby.

41. Kozioł ofiarny • Nie podporządkowuje się jakiejś istotnej zasadzie (otwartość) – wzbudza agresję i bywa obiektem jej rozładowania • Nie potrafi się bronić – powiedzieć „nie” • Stara się przypodobać grupie - co może dodatkowo wzbudzać agresję Nie przyciskaj takiej osoby, niektórzy potrzebują więcej czasu na otwarcie się. Jeżeli grupa staje się natarczywa wobec takiej osoby odwołaj się do zasad grupowych – jedną z nich jest na ogół to, że nie krzywdzimy się wzajemnie

42. Sumienie grupy • Dba o to, by komuś nie stała się krzywda • Ujmuje się za kozłem ofiarnym Ta osoba będzie łagodzić nieporozumienia, będzie cię wspierała (zwłaszcza gdy grupa będzie niezadowolona). Staraj się dostrzec taką osobę, wzmacniaj ją.

43. Błazen • Śmiechem i żartem rozładowuje napięcie, zwłaszcza na początku Twojego wystąpienia • Gdy jednak zachowanie to trwa zbyt długo może stać się kozłem ofiarnym Pozwól na opowiedzenie jednego żartu a następnie odwołaj się do reguł grupowych. Podkreśl, że nie jest to czas na żarty, a na pracę i koncentrację. Po to w końcu się spotkaliście i szkoda czasu.

44. Kilka dodatkowych uwag praktycznych

45. Pamiętaj także: • Stój zawsze przodem lub bokiem do odbiorcy/odbiorców. Jeśli jesteś odwrócony, bo np. chcesz coś zapisać to napisz to spokój nie', w milczeniu, potem odwróć się i dopiero mów. • Jeśli występujesz z innymi osobami (np. zebranie prowadzone przez dwie osoby), odsłaniaj je. Jeśli to tylko możliwe, niech „publiczność” widzi za Tobą ścianę, a nie inną osobę. • Bądź odsłonięty, bo to buduje zaufanie i wiarygodność. Umieść rekwizyty za sobą lub obok siebie. Szczególnie zdradliwe są mównice i tzw. stoły prezydialne - oddzielają mówcę od widowni i skracają optycznie postać, więc unikaj ich, jeśli to możliwe. • Ukryj rekwizyty, gdy nie są potrzebne - wyjmuj rekwizyt tuż przed użyciem, a potem od razu schowaj. W teatrze strzelba powieszona na ścianie w pierwszym akcie musi wystrzelić w ostatnim.

46. Czas na ćwiczenia…

47. Przez najbliższe 15 minut przygotujcie wystąpienie • Powinno ono trwać 2-3 minuty • Przemyślcie: • Cel występu • Rola • Fasada: dekoracje, fasada osobista • Zwróćcie uwagę na przekaz niewerbalny

48. PODSUMUJMY NASZE SZKOLENIE…