1 / 89

UVOD UPRENOS PODATAKA II poglavlje

UVOD UPRENOS PODATAKA II poglavlje. MODEL KOMUNICIRANJA. Razmena podataka se definiše kao proces pouzdanog slanja podataka izmedju dva ili većeg broja učesnika u komuniciranju. Podaci koji se razmenjuju mogu biti veoma raznorodni, a obično su to :. računarski fajlovi (datoteke)

sandra-neal
Télécharger la présentation

UVOD UPRENOS PODATAKA II poglavlje

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. UVOD UPRENOS PODATAKA II poglavlje

  2. MODEL KOMUNICIRANJA • Razmena podataka se definiše kao proces pouzdanog slanja podataka izmedju dva ili većeg broja učesnika u komuniciranju. • Podaci koji se razmenjuju mogu biti veoma raznorodni, a obično su to: • računarski fajlovi (datoteke) • digitalizirani signali slike • telemetrijski merni rezultati sa udaljenih postrojenja (kao što su pumpne stanice i dr.) • centralne baze za nadgledanje i upravljanje složenim procesima u industriji, itd.

  3. POJEDNOSTAVLJENI MODEL KOMUNICIRANJA opšti blok dijagram

  4. POVEZIVANJA DVA PERSONALANA RAČUNARA

  5. KLJUČNI ELEMENTI MODELA KOMUNICIRANJA • izvorište- uredjaj koji generiše podatke za prenos • predajnik- podaci koji se generišu od strane izvorišta ne prenose se direktno do predajnika. Obično predajnik transformiše i kodira informaciju na takav način da generiše električni signal čija je forma pogodna za prostiranje kroz prenosni medijum • prenosni sistem - može biti par žica, ili kompleksna mreža koja povezuje izvorište i odredište. • prijemnik- prihvata signal od prenosnog sistema i konvertuje ga u formi koja je odgovarajuća za odredišni uredjaj • odredište - prihvata podatke sa izlaza prijemnika.

  6. MREŽNI HARDVER • Ne postoji neka opšta taksonomija (sistematizacija) na osnovu koje delimo računarske mreže. • Koriste se dve, čini se ravnopravne podele, od kojih se: • prva zasniva na tehnologiji prenosa, • druga zasniva na obimu mreže.

  7. PODELA NA OSNOVU TEHNOLOGIJE PRENOSA • Razlikujemo dva tipa tehnologija prenosa, a to su: • mreže tipa emisija-svima (broadcast networks) • mreže tipa tačka-ka-tački (point-to-point networks)

  8. EMISIJA SVIMA • Kod mreže tipa emisija-svima postoji jedinstveni komunikacioni kanal koji je zajednički za sve mašine u mreži. • Kratke poruke koje nazivamo paketi, predaju se od strane bilo koje mašine, a primaju ih sve ostale. • Adresnim poljem (sastavni deo paketa) specificira se kojoj je mašini poruka namenjena. • Nakon prijema paketa, svaka mašina proverava adresno polje. Ako je paket namenjen toj mašini, ona vrši njegovu obradu, a za slučaj da nije, mašina ga ignoriše. • Moguća je i varijanta da se paket adresira na takav način da ga primaju svi (zajednička adresa za sve mašine). Ovaj način rada se naziva emisija-svima (broadcasting). • U slučaju kada paket prima samo odredjeni podskup mašina takvu emisiju nazivamo selektivnu (multicasting).

  9. TAČKA-KA-TAČKI • Mrežu tipa tačka-ka-tački čini veći broj veza koje egzistiraju izmedju parova mašina. • Da bi se prešao put od izvorišta do odredišta paket kod ovog tipa mreže mora prvo da prodje (poseti) jednu ili veći broj usputnih mašina. • Često postoji veći broj puteva, različitih dužina, tako da su efikasni algoritmi za trasiranje (rutiranje) paketa od izuzetne važnosti kod ovih mreža. • Postoji jedno opšte pravilo da se manje, geografski lokalizovane, mreže realizuju na principu emisija-svima (broadcasting), a veće mreže na bazi tačka-ka-tački (point-to-point) pristupa.

  10. PODELA PO OBIMU • Alternativni kriterijum za klasifikaciju mreža zasniva se na njihovom obimu. • Pojam obim se odnosi na prostor u kome su računari rasporedjeni.

  11. PODELA U ODNOSU NA BRZINU

  12. MREŽNI SOFTVERI • Tipični zadaci koji se pri prenosu podataka obavljaju su sledeći: • Izvorišni sistem mora da: • aktivira direktni put za prenos podataka, • informiše komunikacionu mrežu o nameri da želi da ostvari vezu sa odredišnim sistemom • Izvorišni sistem mora da ustanovi da li je odredišni sistem spreman da primi podatke. • Fajl transfer aplikacija izvorišnog sistema mora da ustanovi da li je fajl managerprogram odredišnog sistema spreman da prihvati i memoriše fajl koji je namenjen odredjenom (specificiranom) korisniku. • Ako su korišćeni fajl formati oba sistema nekompatibilni, tada jedan od sistema mora da obavi funkciju prevodjenja jednog oblika formata u drugi.

  13. PROTOKOL ARHITEKTURA • Mora da egzistira visok nivo saradnje izmedju oba računarska sistema kao učesnika u prenosu podataka. • Umesto da se logika za obavljanje ovog složenog zadatka implementira kao jedinstveni modul, zadatak se obično deli na podzadatke, pri čemu se svaki zadatak implementira posebno. • Kod protokol arhitekture, moduli su uredjeni u vertikalni-redosled (nazvan stack). • Svaki nivostack-a obavlja odgovarajući podskup funkcija koji je potreban za komuniciranje sa drugim sistemom. • Niži nivo obavlja primitivniju funkciju, ali takodje i servise (usluge) za potrebe narednog višeg nivoa. • U idealnom slučaju, nivoi treba da su tako definisani, da promene jednog nivoa ne zahtevaju promene na drugim nivoima.

  14.  RAVNOPRAVNINIVOI • Da bi se ostvarila korektna razmena podataka, izmedju dva računara, isti skup nivovskih-funkcija mora da egzistira kod oba sistema. • Komunikacija se ostvaruje zahvaljujući egzistenciji odgovarajućih ravnopravnih-nivoa (peer levels), kod oba sistema koji medjusobno komuniciraju. • Peer nivoi komuniciraju pomoću formatiranih blokova podataka poštujući pri tome skup pravila ili dogovora (konvencija) koje nazivamo protokol

  15. KARAKTERISTIKE PROTOKOLA • Protokole krakteriše: • sintaksa- odnosi se na format blokova podataka. • semantika- tiče se upravljačke (kontrolne) informacije u čijoj je nadležnosti koordinacija rada oba sistema, kao učesnika u razmeni podataka, kao i načinima manipulisanja sa greškama koje se mogu javiti u toku prenosa. • tajming (sinhronizacija)- odnosi se na uskladjivanje brzine prenosa podataka kao i sekvenciranje poruka.

  16. PETONIVOVSKI MODEL • virtuelna komunikacija je predstavljena isprekidanim linijama • fizičkakomunikacija je označena punim linijama. • izmedju svakog para susednih slojeva postoji interfejs • interfejs definiše koje primitivne operacije i servise se od strane nižeg nivoa nude višem nivou

  17. PROTOKOL ARHITEKTURE I MREŽE  • Skup nivoa i protokola naziva se mrežna arhitektura. • Lista protokola koji se koriste od strane nekog sistema, pri čemu je jedan protokol dodeljen jednom nivou, poznata je pod imenom protokol-magacin (protocol stack)

  18. PROTOKOLI KOD POJEDNOSTAVLJENE ARHITEKTURE

  19. DEFINICIJA PDU-a • Kombinacija podataka sa narednog višeg nivoa kao i upravljačke informacije tekućeg nivoa naziva se jedinica-podataka-protokola (protocol data unit-PDU) • PDU obično sadrži sledeću informaciju: • odredišni port • redosledni broj • kôd za detekciju grešaka u prenosu

  20. JEDINICE-PODATAKA-PROTOKOLA

  21. RAD PROTOKOL-ARHITEKTURE

  22. ISO-OSI MODEL ISO is the organization. OSI is the model.

  23. ISO-OSI REFERENTNI MODEL

  24. SUMMARY OF LAYERS

  25. FUNKCIJE NIVOA KOD OSI MODELA

  26. KORIŠĆENJE OSI MODELA

  27. ENKAPSULACIJA

  28. OSI LAYERS

  29. An exchange using the OSI model Headers are added to the data at layers 6, 5, 4, 3, and 2. Trailers are usually added only at layer 2.

  30. Physical Layer

  31. Data Link Layer

  32. Node-to-node delivery

  33. Network Layer

  34. End-to-end delivery

  35. Transport Layer

  36. Reliable end-to-end delivery of a message

  37. Session Layer

  38. Presentation Layer

  39. Application Layer

  40. OSI Reference Model Layers

  41. ARHITEKTURA PROTOKOLA TCP/IP • Skup protokola koji se koristi za prenos podataka po Internetu je poznat pod imenom Transmission Control Protocol / Internet Protocol (TCP/IP). • U suštini skup protokola čini jednu kolekciju protokola pri čemu se ti protokoli koriste kao Internet standardi definisanih od strane Internet Architecture Board (IAB) • Ne postoji oficijelni TCP/IP protokol model kakav je to bio slučaj sa OSI.

  42. Nivoi kod TCP/IP • Držeći se ISO-OSI modela kao uzora, komunikacioni zadatak kod TCP/IP-a je moguće organizovati u sledeća pet relativno nezavisna nivoa:

  43. Summary of duties

  44. Odnos TCP/IP i OSI modela

  45. PDU JEDINICE KOD TCP/IP

  46. PROTOKOLI I MREŽE KOD TCP/IP MODELA Protokoli višeg nivoa imaju sledeću namenu: TELNET - virtuelni terminal; FTP - fajl transfer protokol; SMTP - elektronska pošta; DNS – (domain name service) preslikava imena hostova u mrežne adrese; HTTP - pribavljanje stranica sa World Wide Web; UDP - user datagram protocol; ARPANET, SATNET – se odnose na poznate računarske mreže.

  47. Peer-to-peer processes

  48. An exchange using the Internet model

  49. Physical layer Note: The physical layer is responsible for transmitting individual bits from one node to the next.

  50. Data link layer Note: The data link layer is responsible for transmitting frames from one node to the next.

More Related