POSTIMPRESIONISMO

1. POSTIMPRESIONISMO Postimpresionismo

2. I CONTEXTO HISTÓRICO 1870-1914 Abordarase a evolución histórica desde 1870 ata 1914 tanto non aspecto político como non económico e social haberá unha serie de novidades que influirán na vida dás xentes. 1. No aspecto político asistiremos ao desenvolvemento do imperialismo colonial derivada dás necesidades dá II R. Industrial abrindo en Europa desde 1870 un período coñecido a Europa da Paz Armada, un período moi tenso e complexo que desembocará na 1º Guerra Mundial. Os postimpresionistas viviron no París do último terzo do século XIX e vos primeiros momentos do século XX. Todo este periodo estará dominado pola Terceira República, réxime nacido en 1870 da derrota militar de Sedán ante Alemaña. 2. No aspecto económico estamos ante a II R. Industrial onde outros países -xa non Inglaterra- asumirán ou liderado económico como EEUU, Alemaña...A II revolución Industrial transformou á vez a economía e a sociedade das principais potencias europeas. A aplicación de importantes descubrimento científicos e técnicos , pero tamén a aparición dunha nova organización do traballo e de novas fórmulas financeira e empresariais, permitiron un espectacular desenvolvemento da produción, do comercio e dos transportes. Aproveitando o seu superior técnica, militar e financeira, Europa lanzarase ao dominio político e económico do resto do mundo. A preponderancia d Europa plasmarase en termos de dominio territorial, os imperios coloniais representarán a forma máis absoluta de supremacía europea sobre o mundo antes de 1914. Así, as principais potencias económicas realizaron unha gran expansión territorial fóra das súas fronteiras, ocupando extensas áreas xeográficas. Mediante esta expansión conseguiron a explotación dos recursos e a dominación política de gran parte destes continentes. 3. Non aspecto social seguen actuando as dúas clases que saen dá revolución industrial, a burguesía capitalista e ou proletariado. Este último continuará coa súa reivindicacións laborais a través dás folgas, dá formación do movemento obreiro e a través de correntes políticas que tratan de solucionar vos seus problemas: marxismo, anarquismo e, a finais de século -revisionismo ou reformismo- que dará lugar ao século XX á Social Democracia que actuarán a través dás Internacionais, ou I e a II Internacional.

3. O termo de Posimpresionismo Emprégase para englobar os diferentes estilos pictóricos que sucederon en Francia ao impresionismo entre 1880 e 1905. A denominación de Postimpresionismo é acuñada polo pintor e crítico británico Roger Fry en 1910 con motivo dunha exposición de pintura francesa moderna organizada en Londres baixo o título de “Manet e os postimpresionistas”. Nesta exposición participaban: Cézanne, Gauguin, Van Gogh e Matisse, aínda que por entón, os tres primeiros xa morreran. Estes pintores mostran, á súa vez, unha escasa uniformidade estilística, recoñecendo o propio Roger Fry a vaguidade do termo. Con este termino só se quería facer referencia a unha actitude de superación do Impresionismo e a unha preocupación por buscar novas formas expresionistas en arte. Así, a pesares dá súa ambigüidade ou termo serviu para designar unha época na que estes artistas, tralo seu coñecemento do impresionismo, evolucionaban cara a novas problemáticas que terían grande incidencia nas xeracións posteriores, ao mesmo tempo que se afirmaba ou Simbolismo.

4. CARACTERÍSTICAS A pesar dás particularidades de cada artista, hai unha serie de aspectos que poderíamos recoller como comúns e que serán constantes no século posterior. 1. A arte pictórica comeza a ter consciencia dá súa propia linguaxe. Os posicionamentos teóricos serán froito dá praxe artística, o que reafirma a propia autonomía do quefacer artístico. Deféndese a condición bidimensional da pintura. 2. Interese pola construción da forma e polo debuxo. 3. Interese pola expresividade dos obxectos e figuras humanas, elementos que transmiten sensacións. 4. Conciliación entre efecto volumétrico (relegado a un segundo plano polos impresionistas que case desmaterializaran as formas) e o gusto puramente estético. 5. Pinceladas constructivas e xestuais. 6. Emprego de cores contrastantes para distinguir e definir os planos e formas. 7. Utilización de cores puras con gran carga emotiva en Van Gogh e Gauguin. 8. Novas concepcións nas formas de representar o corpo e o rostro humano. 9. Interese polo exótico. Descóbrese e revalorizase a arte dúas pobos e culturas á marxe dá civilización occidental considerados como primitivos. A marxe do seu valor como documento etnográfico, estes artistas como Gauguin, antecedendo a Matisse, Picasso Brancusi, Kirchner ou Nolde, saberán apreciar a liberdade e orixinalidade que a arte primitiva podía aportar ao mundo occidental. 10. Será unha arte afastada do contemplado nos salóns e museos, e que aínda hoxe, traía revolución artística do século XX, é difícil de aceptar artisticamente pola maioría dá sociedade malia que comporta algúns dúas trazos esenciais dá renovación dous conceptos artísticos do último século.

5. INFLUENCIAS 1. CEZANNE: influencias dos Impresionistas e do quatrocento evidente no gusto polos contrastes de cores e polas formas xeométricas. 2. VAN GOHG: de Rubens, da escola holandesa e da estampa xaponesa, evidente no rico cromatismo, as cores puras e a cursividade fluínte das formas. 3. GAUGUIN: as culturas exóticas de Oceanía o folklore, dan o primitivismo.

6. 1. Rompese definitivamente coa idea de que as imaxes plasmadas son un fiel traslado dá realidade. A obra de arte non ten porqué ser a reprodución dá realidade senón que constitúe unha nova realidade en se mesma. • 2.Os artistas considerados postimpresionistas seguiron formulacións estéticas propias que abriron novos camiños á pintura do século XX. • Cézanne influíu no cubismo • Van Gogh, no expresionismo • Gauguin, no fauvismo.

7. CEZANNE

8. 1.A súa obra supón a reelaboración do concepto de espazo. O espazo non é froito dunha construción apriorística baseada na perspectiva xeométrica do renacemento ou o enfoque fotográfico. Elimina os puntos de fuga e dispón os obxectos próximos ó espectador outorgando a todos a mesma importancia. 2.Os obxectos elabóranse pictóricamente partindo da sensación visual que produce a análise desde diferentes puntos de vista. Por iso, as naturezas mortas de Cézanne dannos esta sensación de contundencia, de dignidade absoluta. Unha mazá pintada por Cézanne xa non é simplemente a representación convencional dunha mazá vista nun espazo e nunhas condicións determinadas, senón que utilizando o símil platónico é a construción da idea de mazá, pois se nos mostra sobre un mesmo plano a síntese de todos aqueles puntos de vista significativos que se teñen sobre mazá. 3.O propósito de Cézanne consiste en elaborar unha obra que conteña ao mesmo tempo o equilibrio e a beleza dos antigos mestres, como Poussin, sen renunciar á experiencia da sensación visual e á reflexión intelectual sobre a mesma. 4.Realiza unha pintura definitiva, concreta e sólida baseada en volumes xeométricos: cilindro, como, esfera. 5. Conserva do impresionismo só o uso da cor pura, que lle servirá, exclusivamente, para modelar o espazo pictórico ao que intentará outorgarlle unha estrutura arquitectónica baseada en planos fortemente consolidados a través dunha análise racional da realidade. A cor estructura a través dunha pincelada ampla, prismática, constructiva. (evolución) 6.Non pretende realizar unha pintura conforme con teorías preestablecidas, senón elaborar unha filosofía estética que parta das súas realizacións e das súas experiencias.

9. Cezanne Paul Cézanne Intuye la limitación que supone ceñirse sólo a la captación de la luz, por lo que emprende una serie de búsquedas espaciales que, más tarde, darán lugar a cubismo. Busca formas esenciales en la Naturaleza, geometrismos, una realidad cristalizada (precubismo). Su fase de mayor interés es la denominada constructiva: el paso consistente en simplificar las formas a base de modular los tonos de un mismo color, desde los más oscuros hasta los más claros. ETAPA SINTÉTICA 1888-1906 Cesto de manzanas Monte Santa Victoria Jugadores de Cartas

10. CEZANNE Jugadores de Cartas, 1890-92

11. Grandes bañistas

12. Serie la montagne de sainte-victoire, 1904-1906

13. VAN GOGH

14. 1. A obra de arte non é tanto unha representación da realidade como a apropiación da vida mesma. O que pretende coa súa pintura é manifestar a intensidade dos sentimentos do home. 2. As súas pinceladas empastadas son enérxicas e angulosas pero empregadas cun forte valor semántico. As pinceladas cursivas intentan expresar a angustia e o desconsolo interior Van Gogh. As cores violentas que parecen crear remuíños furibundos expresan sentimentos, posúen un valor simbólico e emotivo. 3. Composicións inxenuas, inocentes, dunha aparente simplicidade. 4. Emprego da cor plana e pura que toma da estampa xaponesa 5. En Van Gogh, a arte-representación do impresionismo convértese en arte-expresión. A materia pictórica cobra independencia; xa non representa algo exterior a ela mesma, senón que a pintura é, por si mesma, a protagonista na tea.

15. Van Gogh Vincent Van Gogh Como consecuencia de haber recibido una educación totalmente religiosa, dedicará la vida entera a la búsqueda de lo absoluto. Durante un viaje a París conoce a Gauguin y a Toulouse-Lautrec. En 1808 abandona París para instalarse en Arles. Poco después surgen graves desavenencias entre él y Gauguin, con quien solía reunirse a pintar, que culminarán con el conocido episodio en el que Van Gogh acaba por cortarse una oreja con una navaja de afeitar. Desde ese momento comenzará a ser el “loco de pelo rojo" hasta el 27 de julio de 1890 en que se suicida disparándose una bala en el pecho. Las pinceladas rápidas, cercanas a la convulsión expresionista, son su característica principal. Los suelos estremecidos, las líneas retorcidas, la deformación de la realidad para sacar la rabia que llevaba dentro, son sus principales aportaciones. Los girasoles La Habitación de Arles Noche estrellada

16. Autorretrato, 1887 Van Gogh

17. Café de noche, 1888 La habitación,1888 ARLÉS Noche estrellada, 1888

18. Van Gogh Los girasoles, 1889

19. Van Gogh ÚLTIMA ETAPA: CRISE INTERIOR Noche estellada, 1889

20. GAUGUIN

21. 1. Busca, ante todo, unha pintura que exprese sensacións interiores, ocultas e misteriosas. 2. O cadro convértese nun elemento de comunicación, ten que transmitir unha mensaxe do pensamento, que se fai tanxible mediante a cor. 3. Interesado por unha natureza e unha sociedade non contaminadas polo progreso. 4. Considera que a pintura debe volver ao seu impulso orixinal, ser a expresión da vida interior do ser humano. 5. Gauguin trata de compoñer as formas por métodos diferentes aos de Cézanne. Utiliza a técnica do sintetismo ou o cloisonnisme: Consiste en aplicar toda a cor en áreas planas, en masas uniformes e marcando ben os contornos. Está inspirado na realización de esmaltes e de vidrieiras, reenchendo eses contornos con cores moi vivas. 6. Influencia das estampas xaponesas incidindo na sensación de total planitude das súas obras. 7. Formas simples construídas a base de planos de cor, liberada de calquera tipo de naturalismo. 8. Creación de composicións simplificadas e estáticas, buscando a harmonía das masas cromáticas. 9. Colorido rico, exuberante, aplicado de forma non realista.

22. gauguin Paul Gauguin Cristo amarillo Un viaje a Taití le descubre un cierto primitivismo artístico. Se instala en Patu Iwa, una de las islas marquesas donde se desarrolla la parte de su producción denominada tahitiana y caracterizada por un fuerte colorido, un cierto dibujo Naif o primitivista y sobre todo un uso aleatorio del color que influirá notablemente en los Fauvistas. Gauguín cambia la luz por el color, figuras grandes y en calma, muy bien contorneadas, sin perspectiva ni modelado, a base de colores planos. (Tahitianas con flores) BRETAÑA: PONT-AVEN

23. Gauguin TAHITÍ Tahitianas con flores