Православ и е или Паганизам Свет о Бде ни е или Halloween Светлина или T емнина

1. ПравославиеилиПаганизамСвето Бдение илиHalloweenСветлинаилиTемнина

2. Orthodoxyor PaganismHoly Vigilor HalloweenLightor Darkness

3. Halloween (31-ви Октомври) е празник кој има длабоки пагански корени и е тесно поврзан со прославување на Непријателот на овој свет – Сатаната. Тоа е празник со кој се величаат мрачните нешта на овој свет, отколкуcветлината наИсус Христос, Вистината. • На 31-ви Октомври кога ќе одлучите да не учествувате во прославувањето на овој пагански празник, НЕМОЈТЕ да седите дома во темнина. Како што знаете нашата Православна Црква е благословена со многу светители -  вистински светилници кои ги дале своите животи за доброто на нашата вера, и повеќе од сигурно заслужуваат да се присетиме и да ги прославиме на нивниот ден, како и да им се заблагодариме за тоа што не водат по правиот пат кон спасението. Ова се само некои од тие светители за кои може да си спомнеме и да им оддадеме почит во деновите на нивната слава со одржување на Бдение или Света Литургија, наместо да го славиме паганскиот празник Halloween:

4. Halloween (October 31st) is a holiday that has strong roots in paganism and is closely connected with worship of the Enemy of this world, Satan. It is a holiday that generally glorifies the dark things of this world, rather than the light of Jesus Christ, The Truth. • On October 31st, when you choose not to participate in the celebration of this pagan holiday, do NOT sit at home in darkness. As you know our Orthodox Church is blessed to have many saints - real beacons of light that gave their lives for the good of our faith, and more than deserve to commemorate them on their day and thank them for guiding us toward the right path that leads to salvation. These are just some of the saints that we can remember and honor on their feast days with a Vigil Service or a Divine Liturgy, instead of celebrating the pagan holiday called Halloween:

6. Светиот апостол и евангелист Лука 31/10 • Роден е во Антиохија. Во младоста добро ја изучи грчката философија, медицинатаи иконописот. Во времето на делото на Господ Исус на земјата Свети Лука дојде во Ерусалим и таму Го виде Спасителот лице в лице, ја чу Неговата спасоносна наука и стана сведок на Неговите чудесни дела. Откако поверува во Господ, Св. Лука беше вбројан меѓу Седумдесеттемина апостоли и пратен на проповед. Заедно со Клеопа Го виде воскреснат Господ на патот за Емаус (Лука 24). По слегувањето на Светиот Дух на апостолите, Лука се врати во Антиохија и таму му стана сотрудник на Св. апостол Павле со когошто патуваше во Рим, обраќајќи ги во Христовата вера Евреите и незнабожците. „Ве поздравува Лука, лекарот љубезен“, им пишува на колосјаните Св. апостол Павле (Колосјани 4, 14). На молба на христијаните го напиша Евангелието, околу 60 година. После мачениката смрт на Св. апостол Павле Свети Лука го проповедаше Евангелието по Италија, Далмација, Македонија и на други места. Ја иконописаше Пресвета Богородица - и тоа не една туку три икони - а исто така Светите апостоли Петар и Павле. Оттука Свети Лука се смета за основач на христијанскиот иконопис. На старост го посети и Горен Мисир. Од Мисир се врати во Грција, каде што со голема ревност продолжи да проповеда и да ги обраќа луѓето кон Христа, не обѕирајќи се на својата длабока старост. Свети Лука ги напиша Евангелието и Делата Апостолски, обете посветувајќи му ги на Теофил, кнезот на Ахаја. Имаше осумдесет и четири години кога злобните идолопоклоници го подложија на маки заради Христа и го обесија на една маслина во градот Тива (Теба) Беотиска. Чудотворните мошти на овој прекрасен светител во времето на Константиновиот син, царот Констанциј, беа пренесени во Цариград.

7. Holy Apostle and Evangelist Luke 10/31 • Saint Luke came from the city of Antioch. In his youth he had acquired a great knowledge of Greek philosophy, and had particular skills as a physician and in painting. At the time of the mission of our Lord Jesus Christ on earth, Saint Luke went to Jerusalem where he saw the Saviour face to face, heard his salvific word and became witness of his miracles. When he believed in God, Saint Luke was numbered among the Seventy Disciples who were sent to announce Salvation. Together with Cleopas he saw the risen Christ on his way to Emmaus (Luke 24). After the descent of the Holy Spirit on the Apostles, Saint Luke returned to Antioch where he joined Saint Paul and accompanied him on his way to Rome, converting many Jews and pagans to the faith in Christ. "Our dear friend Luke, the doctor sends greetings", Saint Paul writes to the Colossians (Colossians 4,14). He wrote his Gospel on request of the Christians, about the year 60. Following the martyrdom of the Holy Apostle Paul, Saint Luke preached the Gospel in Italy, Dalmatia, Macedonia and other places. He painted three icons of the Holy Mother of God, and he also painted icons of the Holy Apostles Peter and Paul. This is why he is considered to be the founder of the Christian icon painting. In his old age he also visited Upper Egypt. From Egypt he returned to Greece, where with great zeal he continued to preach and convert people to the faith of Christ, regardless of his old age. Saint Luke wrote his Gospel and the Acts of the Apostles, in dedication to Theophilus, the Governor of Achaia. He was eighty-four years of age when the malicious idolaters put him to torture for Christ and crucified him on an olive tree in the city of Thebes in Boeotia. The wonderworking relics of this wonderful Saint were translated to Constantinople in the time of the Emperor Constantinus, the son of Saint Constantine the Great.

9. Светите Јулијан и Дидим Слепецот 31/10 • Св. Јулијан наречен Пустиник беше Персијанец и селанец без школо, но заради чистотата на своето срце беше сад исполнет со благодатта на Светиот Дух. Се подвизуваше покрај Еуфрат во Месопотамија. Имаше дар на проѕорливост. Во мигот кога загина Јулијан Отстапник, Свети Јулијан тоа го проѕре со духот и им го објави на учениците. Неговиот современик, Св. Дидим Слепец во Александрија, исто така ја проѕре со духот погибелта на Јулијан: беше на молитва ноќе кога му дојде глас од небото: „Денес загина царот Јулијан; извести го за тоа патријархот Атанасиј.“ Свети Антониј Велики многу го уважуваше овој чудесен слепец Дидим, којшто имаше проѕорлив дух и навраќаше кај него кога од пустината одеше за Александрија; и заедно Му се молеа на Бога. Овие двајца прекрасни слуги Господови, Св. Јулијан и Св. Дидим, се упокоија по 362 година.

10. St. Julian the Hermit of Mesopotamia and Diddimus the Blind 10/31 • Saint Julian called the Hermit was a simple peasant from Persia, who for the purity of his heart became a vessel filled with the grace of the Holy Spirit. He lived an ascetic life of fasting and prayer near the river Euphrates in Mesopotamia. He was granted the gift of prophecy. A voice from heaven made known to him the death of the Emperor Julian the Apostate, and he declared it to his disciples in advance. His contemporary, Saint Diddimus the Blind from Alexandria, also learned in his spirit that the Emperor Julian would soon perish: he was praying at night when he heard a voice from heaven: "Today the Emperor Julian died, tell the Patriarch Athanasius this." Saint Anthony the Great highly admired this holy blind man who was granted the gift of prophecy and visited him whenever he went to Alexandria; and together they prayed to God. These two wonderful servants of God, Saint Julian and Saint Diddimus, died in peace in the year 362.

12. Преподобен Прохор Пчински 01/11 • Бидејќи се молеше за тоа, Бог му го покажа местото на неговиот подвиг. Тоа место беше на брегот на реката Пчиња. Свети Прохор се подвизуваше таму до старост и до својата смрт. Само Едниот Бог знае за сите негови подвизи и искушенија што ги претрпе во текот на овој живот. Но според неговите мироточиви мошти и безбројните чудесни исцеленија, коишто и денес не престанаа, може да се суди за големината на Божествената благодат што му ја подари Бог за неговите големи страдања. Свети Прохор се упокои и се пресели во Царството Небесно во 9 век.

13. Blessed Prochorus of Pchinja 11/01 • As he fervently prayed to the Lord, He showed him the site of his ascetic struggle. It was a place by the river Pchinja. Saint Prochorus led an ascetic life there until his death in his old age. Only God alone knows about his struggle and all the temptations he had to endure in the course of his life. His myrrh-flowing relics and the numerous miraculous healings that have not stopped to occur to this day, bear witness to the greatness of the grace God had granted him for his great sufferings. Saint Prochorus fell asleep in the Lord and inhabited the Kingdom of Heaven in the 9th century.

15. Светиот маченик Вар 01/11 • Беше римски офицер во Мисир и притоа потаен христијанин. Кога седуммина хрситијански учители беа фрлени во затвор, Вар ги посетуваше во затворот, ги снабдуваше со потребното, им служеше усрдно. Им се восхитуваше на мачениците и жалеше што и тој од страв не може да стане маченик за Христа. Оние Божји луѓе го охрабрија и Вар реши и самиот да појде со нив на маки. Еден од тие Божји луѓе се упокои во затворот. Кога нечестивиот кнез ги изведе мачениците пред себе и виде дека се шест, запраша каде е седмиот. Вар извика дека самиот е седмиот. Тогаш разјарениот кнез прво го зеде и го мачеше Вар. Нареди и го биеја гол со суви стапови; потоа го приврзаа за едно дрво и со ножеви му сечеа парче по парче од месото, додека не ја предаде светата душа на Господ. Неговот тело го фрлија на ѓубриште. Некоја жена, Клеопатра, родум од Палестина и вдовица на некој офицер, се најде тука со нејзиниот син Јован. Тајно ги зеде моштите на Св. Вар од ѓубриштето и ги погреба во својот стан. Потоа измоли од кнезот дозвола да може да го пренесе од Мисир во Палестина телото на својот упокоен маж. Како на офицерска жена кнезот тоа веднаш ѝ го дозволи. Но блажената христијанка Клеопатра не го пренесе телото на својот маж, туку моштите на Св. маченик Вар. Таа ги однесе овие Свети мошти во своето родно село Едра близу Тавор и таму чесно ги погреба. Потоа на Св. Вар му подигна и храм. Светиот маченик често ѝ се јавуваше од оној свет, светол како ангел Божји.

16. Holy Martyr Varus 11/01 • He was a Roman officer in Egypt and a secret Christian. When seven Christian teachers were thrown into prison, Varus visited them, provided them with what they needed and served them devotedly. He admired these martyrs and bitterly regretted he could not offer himself for martyrdom for his lack of courage. But these people of God encouraged him so that Varus made a decision to join them and suffer a martyr’s death himself. One of them died in prison. When the impious governor had them brought out before him and saw that there were six of them, he asked for the seventh. Varus stood up and declared to be the seventh. The infuriated governor put Varus to tortures first. At his command he was flogged with heavy scourges; then they hung him on a tree and cut his body with their knifes, piece by piece, until he committed his spirit to the Lord. His body was thrown in a rubbish dump. A certain woman from Palestine called Cleopatra, an officer’s widow, was among the bystanders at the martyrdom of Varus, together with her son John. She secretly took the holy relics of Saint Varus from the dump and buried them beneath her dwelling. Afterwards she managed to receive a permission from the governor to take her deceased husband’s remains from Palestine to Egypt. As she was an officer’s widow, the governor promptly issued her permission. Yet, the devout Christian woman Cleopatra did not translate the remains of her husband, but the relics of Saint Varus. She took his holy relics in her native village near Mount Tabor where she buried them honorably. Then she built a church dedicated to Saint Varus. The holy martyr often appeared to her from the other world, all radiant as an angel of God.

18. Преподобен Јован Рилски 01/11 • Повеќе од десет века не делат од времето кога живеел и дејствувал големиот ревнител на духовниот живот светиот преподобен Јован Рилски. Се родил во местото Скрин, во близината на Софија. Произлегува од чесни и набожни родители. Вршел милосрдни дела и по смртта на родителите, имањето го раздал на сиромашни. Се замонашил, го напуштил својот роден крај и се подвизавал во една пештара во оддалечената гора. Подоцна продолжил да се подвизава во Рилската планина. Долги години не видел луѓе, се додека не го откриле овчарите. Со испоснички подвизи и силни молитви кон Бога, се соединил со Христа и добил чудотворна моќ да лечи болни. Бугарскиот цар Петар имал голема желба да го види прочуениот голем пустиник, но св. Јован Рилски го избегнал тоа сретнување и преку писмо му ги дал потребните совети. Бог го удостоил со голема благодет и со својата благородна и просветена душа и ум, свети Јован Рилски, привлекол многу луѓе кои го носеле Христа во своите срца. Тие се преселиле да живеат во близина на светителот. На тоа место се подигнал храм и манастир. Свети Јован се упокоил во седумесетта година од својот живот и тоа на 18 август по стар календар, во 946 година. Неговите свети мошти биле пренесени во Софија, во Унгарија, па во Трново, во времето на царот Јован Асен. Кога подоцна Турците го презеле Трново, моштите на Светителот ги пренеле во Рилскиот манастир, каде што и денес почиваат. Илјадници поклоноци од целиот свет му оддаваат почит на големиот светител и се поклонуваат на неговите свети мошти.

19. Venerable John of Rila 11/01 • This great ascetic and saint of the Orthodox Church was born near Sophia, in the town of Skrino during the reign of King Boris. He was of poor but honorable parents. After the death of his parents, John was tonsured a monk and withdrew to a mountain wilderness and, began to live a life of strict asceticism in a cave. There, he endured many assaults, both from demons and men, from robbers and his relatives. After this, he moved to the Rila mountain and settled in a hollow tree. He fed only on herbs and broad beans, which, according to God's Providence began to grow in the vicinity. For many years, he did not see a man's face until again, by God's Providence, he was discovered by sheepherders who were seeking their lost sheep. Thus, the saint was heard of among the people and they began to come to him seeking help in sickness and in sufferings. The Bulgarian King Peter himself visited John and sought counsel from him. Many who were zealots for the spiritual life settled in the proximity of John. There, a church and monastery was quickly built. St. John rested peacefully in the Lord on August 18, 946 A.D. at the age of seventy. After his death, he appeared to his disciples. At first, his relics were translated to Sophia, then to Hungary, then to Trnovo and finally to the Rila monastery where they repose today. Throughout the centuries, the Rila monastery has been a beacon of light, a place of miracle-working power and a spiritual comfort for the Christian people.

21. Свети праведен Јован Kронштатски 01/11 • Свети праведен Јован Кронштатски роден на 19 октомври 1829 година во Сур, Архангелска губернија, во богоугодно руско семејство од родители Илија и Теодора. Од 1855 година служел како свештеник во храмот на светиот апостол Андреј Првоповикан во Кронштат. Токму таму и започнал да ги врши делата на милосрдие по кои и многу се прославил. Бил прославен и почитуван уште во времето на неговото претставување пред Бога. Канонизиран е од Руската Задгранична Православна Црква во 1964 година, и во 1990 година од Руската Православна Црква. Вториот по големина манастир во Санкт Петерзбург е посветен на овој светител. Неговиот спомен се празнува на 1-ви Ноември и на 2-ри Јануари.

22. Righteous John, Wonderworker of Kronstadt 11/01 • Our righteous father John of Kronstadt (born Ivan Ilvich Sergiyev on October 19, 1829, in Sura December 20, 1908, in Kronstadt) was an archpriest of the Russian Orthodox Church. He served as a priest in St. Andrew’s Cathedral in Kronstadt. Here, he greatly committed himself to charity, especially for those who were remote from the church, and he traveled extensively throughout the Russian empire. He was already greatly venerated at the time he died. He was glorified by the Russian Orthodox Church Outside of Russia in 1964 and by the Russian Orthodox Church on June 8, 1990. The second largest monastery in St. Petersburg (by community size) is dedicated to St. John of Kronstadt. His feast days are celebrated on Nov. 1st and January 2nd.

23. Светлина или Tемнина Исус им рекол на фарисеите; Јас сум Светлина на светот,кој врви по Мене, нема да оди вотемнина, а ќе има светлина во животот. (Јован 8:12) Јас како светлина дојдов во светот, така што никој, кој верува во Мене, да не остане во темнина. (Јован 12:46) Исус Христос на гората на Блаженства на насобраниот народ Им рекол; Вие сте светлина на светот.Влезете низ тесната врата, оти широки се вратите и широк е патот што води кон пропаста и мнозина минуваат низ нив. (Матеја 7:13) Дојдовме тука во Америка и ги видовме сите патишта ширум отворени. Еден од тие патови е паганскиот пат - Halloween, по кој доброволно тргнале мнозина, и со себе ги водат своите деца, за да го прослават празникот на темнината. Тој пат води во темнина,но во темнината има само плач и крцкање со заби.А Исус вели; Оставете ги децата и не пречете им да доаѓаат при Мене, зошто натакви е царството небесно. Исус не поучува и вели; Никој не може да им слугува на двајца господари оти, или едниот ќе го замрази, а другиот засака, или кон едниот ќе се приврзе, а другиот ќего презре. Не можете да им служите на Бога и на Мамона. (Матеја 6:24) А кога Бог му се јави на Савле во Дамаск му рече; Ќе те пратам меѓу незнабошците за да им ги отвориш очите нивни, та да се обрнат од темнината во светлина и од власта на сатаната кон Бога, па преку верата во Мене да примат опростување на гревовите и наследство меѓу осветените. (дела 26:18) И по Божја промисла Савле, кој подоцна стана апостол Павле, дошол и во Македонија за да го избави и тој народ од темнина и воведе во светлина.Бог не ги поштедил ни ангелите што згрешиле, туку ги предал во оковите на мракот, ги фрлил во пеколот, за да бидат таму чувани се до Судниот ден. По кој пат одиме и таму ќе стигниме. Патот на темнината завршува во вечни маки, а патот на Светлината завршува во вечната радост. Светлина или темнина? Tekct од: аџи-чтец Стојан

24. Light or Darkness Jesus told the Pharisees: "I am the Light of the world, who goes after Me, will not walk in darkness, but will have light in my life." (John 8:12) I like a light came into the world so that whoever believes in Me should not remain in darkness. (John 12:46) Jesus Christ on Mount of Beatitude to the gathered crowd He said: “You are the light of the world. Enter through the narrow door, because the doors are wide and broad is the road that leads to destruction and many go through them.” (Matthew 7:13) We came here to America and we saw all the roads wide open. One of these roads is the pagan road - Halloween, after which many went willingly, and with them lead their children to celebrate the feast of darkness. That road leads to darkness, but in darkness there is only cries and grinding teeth. And Jesus said, "Let the children come to me, and do not hinder them, for the kingdom of heaven belongs to such as these." (Matthew 19:14) Jesus taught and said: "No one can serve two masters. Either he will hate the one and love the other, or he will be devoted to the one and despise the other. You cannot serve both God and Money." (Matthew 6:24) And when God appeared to Saul in Damascus He said, "I am sending you to them [amongst the Gentiles] to open their eyes and turn them from darkness to light, and from the power of Satan to God, and through faith in Me to receive forgiveness of sins and inheritance among the sanctified." (Acts 26:18) And by God's providence Saul, who later became the Apostle Paul, came to Macedonia as well to deliver those people from darkness and lead them to the light. God did not even spare the angels who sinned, but He surrendered them to the chains of darkness, threw them into hell, to be held there until Judgment Day. Whichever path we choose to follow, that is where we will arrive. The path of darkness ends in eternal suffering, and the path of light ends in eternal joy. Light or darkness? (Translated Version) Original Text By: Hajji-Reader Stojan

25. Ме викате Господ, а далеку сум од вашите срца. Ме викате Учител, а не се поучувате од Мене. Ме викате Пат, а не одите по Мене. Ме викате Вистина, а не сведочите за Мене. Ме викате Љубов, а не ме љубите. Ме викате Пастир, а бегате од Моето стадо. Ме викате Врата, а не чукате на неа. Ме викате Вечен, а Ме убивате постојано. Ме викате Спасител, а не барате помош. Ме викате Извор, а не пиете од него. Ме викате Леб, а не јадете од него. Ме викате Судија, а се судите меѓу себе. Ме викате Лекар, а одите по врачари. Ме викате Благ, а се мразите. Ме викате Многумилостив, аа не делите милостина. Ме викате Човекољубив, а се убивате. Ме викате Праведен, а не ја сакате правдата. Ме викате Свет, а не се просветувате од Мене. Ме викате Татко, а го напуштате Мојот дом. Ме викате Цар, а не влегувате во Моето Царство. Кога ќе дојдам пак, во сета Своја слава, ТОГАШ каков откуп ке дадете? Напишанo од некој свет отец

26. You call Me Lord, but I am far from your hearts. You call Me Teacher, and you do not learn from Me. You call Me Path, but you do not follow Me. You call Me Truth, and you don’t witness for Me. You call Me Love, and you don’t love Me. You call Me Sheppard, and you run away from My flock. You call Me Door, and you don’t knock on it. You call Me Everlasting, and you keep killing Me again and again. You call Me Savior, and you don’t ask for help. You call Me Spring, but you don’t drink from it. You call me Bread, but you don’t eat from it. You call me Judge, but you judge each other. You call Me Healer, and you go to witch doctors. You call Me Kind, and you hate each other. You call Me Most Merciful, and you don’t give charity. You call Me Philanthropist, and you kill each other. You call Me Righteous, and you don’t like justice. You call Me Holy, and you don’t accept enlightenment from Me. You call Me Father, but you abandon My home. You call Me King, and you don’t want to enter My kingdom. When I come again, in all My glory, THEN how will you redeem yourselves? Written by a Saint