1 / 13

Historyczność cudów Jezusa

Historyczność cudów Jezusa. Podział źródeł historycznych. Źródła chrześcijańskie.

zuriel
Télécharger la présentation

Historyczność cudów Jezusa

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Historyczność cudów Jezusa

  2. Podział źródeł historycznych

  3. Źródła chrześcijańskie • Ewangelie: świadectwa wiary wielkanocnej, relacje tego co Jezus rzeczywiście uczynił i czego nauczał. Są dokumentami historycznymi zaświadczającymi o Boskiej i ludzkiej naturze Jezusa, który żyjąc w konkretnym miejscu i czasie, jednocześnie jako Bóg przekracza i przerasta historię. Nie są jednak podręcznikami historii w dzisiejszym rozumieniu. Niemniej jednak są świadectwami faktów niepodważalnych, które rzeczywiście miały miejsce w Ziemi Świętej. One są nade wszystko i w pierwszym rzędzie dokumentem religijnym. Zawierają objawienie pochodzące od Boga.

  4. Ewangeliczne cuda Jezusa • Cud przemiany wody w wino ( J 2, 1-12) „…Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej…” • Cud uzdrowienia chorych (Mk 2, 1-12; Mk 1, 40-45; Lk 9, 37-43) „…Jezus rozkazał surowo duchowi nieczystemu, uzdrowił chłopca i oddał go ojcu…” • Cuda jako dary (Mt 14, 13-21; J 6, 32) „…Spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dawał je uczniom…”

  5. Cud wskrzeszenia zmarłych ( J 11, 1-44; Mk 5, 35-43) • „…Jezus powiedział: << Łazarzu wyjdź na zewnątrz>> i wyszedł zmarły…” • Cud ocalenia (Mt 8, 23-27) • „…Potem powstawszy, zgromił wichry i jezioro i nastała głęboka cisza…” • Cud Zmartwychwstania ( J 22, 1-10; Lk 24, 1-11; Mk 16, 1-8; Mt 28, 1-8) • „…Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał nie ma Go tu…”

  6. List do Rzymian (Rz 15,18-19) „…nie odważę się jednak wspominać niczego poza tym, czego dokonał przeze mnie Chrystus w doprowadzeniu pogan do posłuszeństwa [wierze] słowem, czynem,  mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego…” List do Galatów (Ga 3.5) „…. 5 Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, [czyni to] dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?” Pozostałe księgi Nowego Testamentu Dzieje Apostolskie (Dz 2, 22-24) „..którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez niego dokonał wśród was…” Dzieje Apostolskie (Dz 14.3) „ Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce…”

  7. Źródła pozachrześcijańskie odgrywają rolę drugorzędną, jednak w nich odnajdujemy wzmianki o cudownej działalności Jezusa. Są one dlatego ważne, ponieważ autorzy mają obiektywne spojrzenie na osobę Jezusa. Nie będąc chrześcijanami, wspominają Chrystusa jako osobę wyjątkową. Niechrześcijańskie źródła o Jezusie

  8. Józef flawiusz, (ok. 37/38 – 102r.) Kapłan pisarz żydowski W swoim „Testimonium Flawianum” pisze: „…w tym czasie stał się przyczyna nowych zaburzeń niejaki Jezus, człowiek mądry, jeżeli w ogóle można go nazwać człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmują prawdę…”

  9. Talmud, (I/II w.) po hebrajsku „nauka”, „studiowanie”, powstał z systematyzacji zasad interpretacyjnych i komentarzy tory Talmud zawiera kilka wzmianek o Jezusie: „W wigilie Pasch został powieszony Jezus, czterdzieści dni wcześniej Herod głosił: <<On zostanie wyprowadzony na ukamienowanie, ponieważ zajmował się magią i zwiódł Izraela na bezdroża>>…”

  10. Pliniusz Młodszy, (62-114r.) konsul, namiestnik Pontu i Bitynii W swoim „Liście do Cesarza Trajana”, pisze takie słowa: „…Zapewniali zaś , że największą ich winą czy to błędem było to, ze mieli zwyczaj z nastaniem dnia, o świcie, zbierać się i śpiewać na przemian pieśń ku czci Chrystusa jako Boga...”

  11. podsumowanie

More Related