1 / 20

Univerzitet u Sarajevu Fakultet za kriminalistiku, kriminologiju i sigurnosne studije

dokazno pravo u krivičnom postupku Činjenice i činjenično stanje u krivičnom postupku Rev. 1.3. Univerzitet u Sarajevu Fakultet za kriminalistiku, kriminologiju i sigurnosne studije Doc.dr. sc. Haris Halilović. Univerzitet u Sarajevu

frey
Télécharger la présentation

Univerzitet u Sarajevu Fakultet za kriminalistiku, kriminologiju i sigurnosne studije

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. dokazno pravo u krivičnom postupkuČinjenice i činjenično stanje u krivičnom postupku Rev. 1.3. Univerzitet u Sarajevu Fakultet za kriminalistiku, kriminologiju i sigurnosne studije Doc.dr. sc. Haris Halilović

  2. Univerzitet u Sarajevu Fakultet za kriminalistiku, kriminologiju i sigurnosne studije Doc. dr. sc. Haris Halilović Tel. +387 33 561 275 E – mail: hhalilovic@fknbih.edu

  3. Činjeniceičinjeničnostanje u krivičnompostupku • O pojmu činjenice i činjeničnog stanja u krivičnom postupku • U krivičnom se postupku, kaoi u svakomdrugomsudskompostupkunastojiutvrditistanovitečinjenice. Premakrivičnoprocesnojteorijizaovajpostupakspecifičnečinjenicekoje se morajuutvrditisu one kojećenamdatiodgovorenaslijedećapitanja: • 1. Dali je u konkretnomslučajuizvršenokrivičnodjelo? • 2. Dali je osobapremakojoj je upravljenkrivičnopravnizahtjevizvršilakrivičnodjelo?

  4. 3. Da li je kriva ili nije kriva za djelo koje joj se stavlja na teret? • 4. Da li se u smislu materijalnog krivičnog prava mogu primijeniti krivičnopravne sankcije.[1] [1] Sijerčić-Čolić, H.: Krivično procesno pravo, Knjiga I, Krivičnoprocesni subjekti i krivičnoprocesne radnje, Pravni fakultet Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 2008., str. 329.

  5. U smislu krivičnog procesnog prava i krivičnog postupka činjenica se određuje kao pojava u stvarnosti, u kojoj se sastoje uvjeti primjene krivičnog materijalnog prava za primjenu krivične sankcije u konkretnom slučaju i uvjeti procesnog prava za vođenje krivičnog postupka i vršenje procesnih radnji.[2] [2] Bayer, V.: Kazneno procesno pravo – odabrana poglavlja, Knjiga I, Uvod u teoriju kaznenog procesnog prava, Ministarstvo unutarnjih poslova Republike Hrvatske, Zagreb, 1995., str. 165.

  6. Pod pojmom činjeničnog stanja razumijeva se kompleks, ili skup određenih činjenica koje se moraju utvrditi u krivičnom postupku, a za donošenje pravilne odluke, odnosno skup činjenica na kojima se neposredno temelji primjena materijalnog ili formalnog krivičnog zakona u određenom krivičnom predmetu.[3][3]Grubiša, M.: Činjenično stanje u krivičnom postupku, Informator Zagreb, 1980. str. 1-2.

  7. 2. Vrste činjenica koje se utvrđuju u krivičnom postupku: • Materijalnopravno relevantne činjenice (činjenice na koje materijalno krivično pravo nadovezuje određenu pravnu posljedicu ; • Procesnopravno relevantne činjenice (to su sve činjenice na koje se neposredno nadovezuje primjena kakve norme krivičnog procesnog prava );

  8. 3. Indicije (Kako se naglašava[4] riječ je o činjenicama koje su utvrđene sa sigurnošću ili/i okolnostima koje neizravno ukazuju na postojanje određenog krivičnog djela i bližu ili dalju vezu između tog djela i neke osobe kao počinitelja, odnosno saučesnike, žrtvu i sl • [4]Modly, D., Korajlić, N.: Kriminalistički rječnik, Centar za kulturu i obrazovanje, Tešanj, 2002., str. 168.

  9. 4. Pomoćne činjenice (činjenice koje se u krivičnom utvrđuju radi provjeravanja vjerodostojnosti izvora saznanja o pravno relevatnim činjenicama ili indicijima.[5] [5] Sijerčić-Čolić, H., I, 2008., str. 330.

  10. Poznate su još neke klasifikacije činjenica koje se utvrđuju, odnosno dokazuju u krivičnom postupku. Tako se prema M. Grubaču [6] navedene dijele na: • Materijalne i procesne; • Unutrašnje i spoljašnje; • Pozitivne i negativne; • Sporne i nesporne. [6] Grubač, M.: Krivično procesno pravo, Pravni fakultet Univerziteta Union, Beograd 2006.

  11. 3. Činjenice koje se ne utvrđuju u krivičnom postupku 1. Činjenice koje ne treba utvrđivati u krivičnom postupku (očite ili očigledne činjenice, notorne ili općepoznate činjenice i presumpcije – presumptio iuris, presumptio iuris et de iure);

  12. 2. Činjenice koje sud ne smije utvrđivati u krivičnom postupku (npr. činjenice čijim bi se utvrđivanjem povrijedilo načelo zabrane reformatio in peius, činjenice čijim bi se utvrđivanjem povrijedile odredbe o isključivanju od dužnosti svjedočenja i sl.)

  13. 4. Utvrđivanje činjenica u krivičnom postupku Činjenice važne za krivični postupak mogu se utvrditi (saznati) na četiri slijedeća načina i to: • vlastitim opažanjem, • tako da neko ko zna nešto o činjenicama iz vlastitog opažanja to svoje znanje saopći tijelu krivičnog postupka (to može biti npr.osumnjičeni, odnosno optuženi),

  14. čitanjem pismenih saopćenja odnosno pismenih bilješki o činjenicama (ta pismena saopćenja i bilješke nose naziv „isprave“) što ih je učinio neko drugi ko o tim činjenicama nešto zna iz vlastitog opažanja, bez obzira na to u koju je svrhu takav zapis učinjen, • gledanjem ili slušanjem snimki učinjenih tehničkom registracijom činjenica (fotografija, filmova, magnetofonskih ili magnetoskopskih snimki itd.).[7] [7]Bayer, V., I, 1995., str. 174.

  15. Navedena četiri načina utvrđivanja činjenica kako se naglašava[8] mogu biti svedena na dva glavna i to: 1.vlastitim opažanjem tijela krivičnog postupka; i 2. dokazivanjem, posredno. [8] Krapac, D.: Kazneno procesno pravo, Prva knjiga Institucije, Zagreb, 2003., str. 323.

  16. Utvrđivanje činjenica vlastitim opažanjem u najopćenitijem smislu predstavlja zaključivanje o postojanju ili nepostojanju kakve činjenice ili o njenom sadržaju (kvalitetu ili kvantitetu tog sadržaja) na temelju vlastitih osjetila subjekta ili tijela koje ih utvrđuje.

  17. Do utvrđivanja činjenica vlastitim opažanjem u krivičnom postupku može doći na više načina npr. putem dokazne radnje uviđaja, također rekonstrukcije događaja, i sl.

  18. Za razliku od vlastitog opažanja činjenica, prilikom njihova utvrđivanja posrednim putem, odnosno dokazivanjem, tijela pozvana i ovlaštena na njihovo utvrđivanje susreću se sa tzv. „posrednicima“ u njihovu utvrđivanju, od čije vjerodostojnosti će ovisiti i vjerodostojnost zaključka o postojanju ili nepostojanju određene činjenice.

  19. 5. Teorije o utvrđivanju činjenica u krivičnom postupku • atomističke teorije – svakom izvedenom dokazu pripisuje se određena dokazna vrijednost; • globalističke teorije – ocjena dokazne vrijednosti nije u potpunosti transparentna niti samoj osobi koja dokaze ocjenjuje [9]. [9]Damaška, M. Dokazno pravo u kaznenom postupku, oris novih tendencija, Zagreb, 2001. Str. 20

  20. Literatura: • Bayer, V.: Kazneno procesno pravo – odabrana poglavlja, Knjiga I, Uvod u teoriju kaznenog procesnog prava, Ministarstvo unutarnjih poslova Republike Hrvatske, Zagreb, 1995. • Damaška, M.: Dokazno pravo u kaznenom postupku, oris novih tendencija, Zagreb, 2001. • Grubiša, M.: Činjenično stanje u krivičnom postupku, Informator Zagreb, 1980. • Krapac, D.: Kazneno procesno pravo, Prva knjiga Institucije, Zagreb, 2003. • Modly, D., Korajlić, N.: Kriminalistički rječnik, Centar za kulturu i obrazovanje, Tešanj, 2002. • Sijerčić-Čolić, H.: Krivično procesno pravo, Knjiga I, Krivičnoprocesni subjekti i krivičnoprocesne radnje, Pravni fakultet Univerziteta u Sarajevu, Sarajevo, 2008.

More Related