1 / 7

T: Model atomu Bohra

T: Model atomu Bohra. Podstawowy przykład modelu atomu – atom wodoru. Bohr przyjął że elektrony poruszają się po klasycznych torach, podobnie do planet – po orbitach. Poszukiwał zasady, która dopuszczałaby tylko pewne wartości energii elektronu, czyli tylko określone promienie orbit. Wniosek:

long
Télécharger la présentation

T: Model atomu Bohra

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. T: Model atomu Bohra Podstawowy przykład modelu atomu – atom wodoru.

  2. Bohr przyjął że elektrony poruszają się po klasycznych torach, podobnie do planet – po orbitach. Poszukiwał zasady, która dopuszczałaby tylko pewne wartości energii elektronu, czyli tylko określone promienie orbit.

  3. Wniosek: Moment pędu elektronu na orbicie: I postulat Bohra II postulat Bohra – stany elektronu znajdującego się na orbitach zgodnych z I p.B. są stacjonarne. III postulat Bohra – podczas przejścia elektronu z 1stanu stacjonarnego do 2 jest wypromieniowany albo pochłonięty kwant energii.

  4. Energia elektronu krążącego wokół dodatnio naładowanego jądra: Gdzie U – energia potencjalna elektronu w polu elektrostatycznym jądra En – energia określonego stanu elektronu w atomie. Mamy także zależność pomiędzy siłą dośrodkową i siłą coulombowską: Otrzymujemy dalej: Więc:

  5. Przekształcamy równania: Dzieląc równania przez siebie otrzymujemy: Czyli dla n=1 mamy R1=0,53 Ostatecznie mamy:

  6. I p.B. dopuszcza tylko takie orbity, na długości których mieści się całkowita wielokrotność długości fali de Broglie’a: • = h/p Fala ta jest trwała, co daje trwałe prawdopodobieństwo przebywania tam elektronu. W przypadku innych orbit, gdzie nie mieści się całkowita wielokrotność długości fali de B. elektron nie może trwale na nich przebywać. Jest tam fala, która interferuje sama ze sobą i może się wygaszać.

More Related