1 / 24

Moja mała ojczyzna

Moja mała ojczyzna. Stajkowo. Lubasz. Angelika Kubiś I Ek. MEnu. Informacje o Stajkowie + galeria. Wódz Gminy Lubasz: Jan Graczyk. Informacje o Lubaszu + galeria. Wódz Stajkowa : Marian Mirek. stajkowo.

marcin
Télécharger la présentation

Moja mała ojczyzna

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. Mojamała ojczyzna Stajkowo Lubasz Angelika Kubiś I Ek

  2. MEnu Informacje o Stajkowie + galeria Wódz Gminy Lubasz: Jan Graczyk Informacje o Lubaszu + galeria Wódz Stajkowa : Marian Mirek

  3. stajkowo Wieś położona ok. 2,5 km na południowy-zachód od Lubasza. Pierwsza wzmianka historyczna o Stajkowie pochodzi z 1580 roku. Wieś należała wówczas do Piotra Bobolickiego, który posiadał 5,5 łana ziemi z 4 zagrodnikami. Następni właściciele Stajkowa pozostają nieznani. W końcu XVIII w. majątek zakupił Kazimierz Graczyński. Wybudował on parterowy dwór w konstrukcji szachulcowej, do którego później dobudowane zostały dwa murowane alkierze. W 1877 roku właścicielem Stajkowa został Alwin Abrahamsohn z Berlina. Wieś licząca w tym czasie 31 domów oraz 340 mieszkańców (  322 katolików i 18 ewangelików)  zachowała nazwę Staykowo natomiast posiadłość dworska tworząca razem z Pieczyskiem wspólny okręg została przemianowana przez nowego właściciela na „Bismarckhöhe”. Na terenie folwarku działały: cegielnia, torfiarnia, fabryka krochmalu i fabryka serów. Abrahamson na terenie parku wybudował kościół ewangelicki oraz wydzielił teren pod ewangelicki cmentarz. Po I wojnie światowej majątek przeszedł w ręce Włodzimierza Raczyńskiego. Około 1930 roku posiadłość przejęta została przez Bank Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu i nowym – ostatnim przed II wojną światową właścicielem majątku Stajkowo został Zdzisław Orłowski.Układ przestrzenny: historyczny układ przestrzenny oparty został na skrzyżowaniu lokalnych dróg, gdzie droga biegnąca w kierunku północ-południe z niewielkim rozszerzeniem placowym, stanowi dominującą oś założenia.

  4. W niewielkiej odległości na południe od wsi zlokalizowane zostało obszerne założenie dworsko-parkowe wraz z folwarkiem. Zabudowa: w układzie zwartym, usytuowana po obu stronach dróg. Historyczna zabudowa gospodarstw wiejskich zachowana bardzo licznie, obiekty objęte ochroną konserwatorską pochodzą głównie z końca XIX w i początku XX w. Reprezentujące tradycyjny typ parterowego domu mieszkalnego, z wysokim dachem dwuspadowym, często o ceglanych elewacjach z zachowanym skromnym detalem architektonicznym: profilowane gzymsy, opaski. Z dawnego założenia dworskiego, najlepiej zachowany pozostał park krajobrazowy ( nr rej. A – 463). Założony na powierzchni ok. 10 ha pierwotnie składał się z części północnej utrzymanej w stylu krajobrazowym oraz części południowej utrzymanej w naturalnym leśnym charakterze. Park zachował ślady dawnej kompozycji ogrodowej: główne osie widokowe, aleje i szpalery oraz pojedyncze, soliterowe okazy drzew. W południowej części parku pozostał zachowany dawny cmentarz ewangelicki z ok. 1877 r. Wzmiankowany w literaturze dwór wzniesiony w końcu XVIII w. przez ówczesnego właściciela Stajkowa – Kazimierza Garczyńskiego, był parterowa szachulcową budowlą, nakrytą dachem czterospadowym; w końcu XIX w. do głównej bryły dobudowane zostały dwa czworoboczne alkierze. Obecnie z dworu zachowane pozostały jedynie częściowo przebudowane alkierze. Dawne obiekty gospodarcze otaczające duże prostokątne podwórze folwarczne zostały również w dużym stopniu przebudowane, wzniesiono też nowe obiekty gospodarcze. Drugi dawny cmentarz ewangelicki należący do wsi Stajkowo znajduje się ok. 1 km na wschód od zabudowań wiejskich. Cmentarz założony został w 2 poł. XIX w. najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1918 roku.

  5. GALERIA ZDJĘĆ

  6. Ruiny kościoła

  7. Figury

  8. Gulczanka

  9. Sala wiejska OSP

  10. Stawek

  11. Park

  12. Spółdzielnia i jej pozostałości

  13. Gmina LUBASZ Gmina Lubasz to gmina wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie pilskim. Siedziba gminy to Lubasz. Wójtem gminy Lubasz jest Jan Graczyk. Według danych z 30 czerwca 2004, gminę zamieszkiwało 6859 osób. Według danych z roku 2002, gmina Lubasz ma obszar 167,58 km², w tym: użytki rolne: 47% użytki leśne: 46% Gmina stanowi 9,27% powierzchni powiatu. Siedziby sołectw: Antoniewo, Dębe, Goraj-Bzowo, Jędrzejewo, Kamionka, Klempicz, Krucz, Kruteczek, Lubasz, Miłkowo, Nowina, Prusinowo, Sławno, Sokołowo, Stajkowo. Pozostałe miejscowości: Bończa, Bzowo, Elżbiecin, Miłkówko.

  14. GALERIA ZDJĘĆ Lubasza

  15. Dzwonnica Kościół

  16. Jezioro

  17. Domki wypoczynkowe Gim.im.ppłk Z.Orłowskiego

  18. Pałac Macewy

  19. Stadion Amfiteatr „Lubaszanki”

  20. Zajazd Meteor Restauracja ”Dworek”

More Related