Gry i zabawy ruchowe

1. Gry i zabawy ruchowe

2. stanowią jeden ze środków wychowania fizycznego za pomocą którego dokonuje się bardzo przydatna dla ogólnego rozwoju psychoruchowego edukacja ruchowa, przede wszystkim dzieci. • są atrakcyjnym sposobem wpływania na psychikę ćwiczących, jak również na ich narząd ruchu. • pozwalają ćwiczącym niepełnosprawnym leczyć się w sposób przyjemny. • pozwalają dzieciom wyładować w sposób naturalny i swobodny swój nadmiar energii. • pozwalają ćwiczącym złago­dzić napięcia związane z chorobą, zmniejszyć apatię.

3. Dzieciom gry i zabawy ruchowe pozwalają na zaspokojenie potrzeb ruchowo-emocjonalnych. • Często pozwalają zapomnieć o cierpieniu i o tym, że życie tych chorych dzieci upływa w salach szpitalnych, z dala od rodziców • W życiu dziecka zabawa jest czynnikiem rozwojowym, jego naturalną potrzebą. • Poprzez zabawę dziecko rozwija swoją fizyczną sprawność, wzbogaca swoją psychikę, poznaje otaczający świat. • W programie leczniczego usprawniania gry i zabawy mają dostarczyć podstawowych bodźców ruchowych dla fizycznego i psychicznego rozwoju dziecka.

4. Również gry i zabawy w rehabilitacji ruchowej dorosłych są ważnym czynnikiem psychicznie ich odprężającym. Muszą być jednak dobrze przeprowadzone i bardzo umiejętnie dobrane pod względem działania na psychikę dorosłego chorego

5. wpływ gier i zabaw ruchowych • wprowadzają radosny nastrój i dobre samopoczucie, • polepszają stan zdrowia, • stwarzają najlepsze warunki do czynnego wypoczynku, • wzmagają ogólny rozwój, • rozwijają sprawność fizyczną, • wyrabiają dodatnie cechy charakteru, w szczególności świadomą dyscyplinę i karność, • wyrabiają umiejętność zespołowego współdziałania i współzawodnictwa. • pozwalają zapomnieć o swojej niepełnosprawności: • dzieciom - bawić się radośnie, ze śmiechem i emocją, • dorosłym - wyrównać przede wszystkim stan psychiczny, wygasić choćna krótko smutek czy zwątpienie, wzmocnić psychikę do dalszej, świadomej „walki" ze swoją chorobą.

6. Rola prowadzącego i wskazówki metodyczne • Zapoznać się z grupą ćwiczących, dla których zamierza się przeprowadzić określone gry i zabawy - wiek, płeć, możliwości ruchowe ćwiczących, możliwości intelektualne (stopnie rozwoju fizycznego i psychicznego). W przypadku osób niepełnosprawnych należy określić etap usprawniania i przeciwwskazania indywidualne. Określić liczbę uczestników. • Zapoznać się z miejscem prowadzenia zajęć, wyposażeniem sali i przyborami, które można użyć do gier i zabaw. Zastanowić się nad możliwością prowadzenia ćwiczeń na sali i użycia przyborów i przyrządów w sposób bezpieczny.

7. Dobór gier i zabaw. dobiera się rodzaje zabaw według określonych tematów lekcyjnych i rodzaju lekcji wychowania fizycznego. • Gry i zabawy dobiera się w sposób wybiórczy, wkomponowany w tok lekcji

8. Właściwy podział na grupy lub zespoły • Zespoły przeciwne powinny mieć równą szansę wygrania. • W zajęciach z osobami niepełnosprawnymi, a w szczegól­ności z dziećmi, należy obmyślić taki podział, żeby mógł wygrywać raz jeden, raz drugi zespół. jeśli nie można inaczej, mniejsprawnemu skrócić drogę biegu czy wyróżniającemu się wybitną sprawnością fizyczną (jeśli nie ma przeciwwskazań) polecić 2 razy przebyć dystans wyścigu. • Jeżeli podział na grupy nie uda się, szybko przeprowadzić drugi podział, nie dopuszczając do tego, ażeby np. mniej sprawne dziecko, przez które zespół przegrywa, zostało przez kolegów napiętnowane złymi słowami czy gestami, a tak się zdarza.

9. Prowadzący zabawę sam dokładnie musi ją znać, musi dopilnować prze­strzegania jej przepisów przez uczestników zabawy. • Po zapoznaniu ćwiczących z treścią zabawy dać wyraźny sygnał do jejrozpoczęcia i śledzić prawidłowy jej przebieg. • Obserwować przebieg zabawy, orientując się w reakcjach uczestników, ich zmęczeniu, agresywności czy nadmiernej radości. W razie potrzeby zmienić tempozabawy albo przerwać w sposób odpowiedni. • Prowadzący gry i zabawy nie może być bohaterem zabaw i gier ruchowych.

10. Właściwy dobór gier i zabaw musi uczynić lekcję wychowania fizycznego odpowiednio urozmaiconą pod względem natężenia wysiłku fizycznego i psychicznego. Zabawa może mieć cechy uspokajające i pobudzające.  • Prowadzący powinien być odpowiednio ubrany (najlepiej dres). • Sposób kierowania zabawą powinien być zdecydowany, ale wesoły, a sam prowadzący nie powinien ośmieszać się. • Przybory - szarfa kolorowa, numery, woreczki, piłeczki małe, piłki lekkie,chorągiewki, linki, skakanki, kosz do piłek itd. • Gry i zabawy powinny być przeprowadzone w odpowiednim miejscu- w terenie lub na sali.

11. Uwagi metodyczne dotyczące gier i zabaw ruchowych w usprawnianiu leczniczym • Każda zabawa i gra ruchowa zawiera w sobie różnorakie treści merytoryczne i fizjologiczne, • Do realizacji treści ruchowej i wychowawczej danej lekcji dobiera się różne rodzaje gier i zabaw ruchowych. Każda z nich z kolei spełnia określone zadania ruchowe i wychowawcze. • Lekcja gier i zabaw ruchowych powinna bawić, cieszyć, a także wzmacniać duże grupy mięśniowe warunkujące prawidłową postawę. W całym przebiegu lekcji, także w momentach zbiórki czy odpoczynku, postawa dziecka powinna być korygowana. • W usprawnianiu leczniczym dobór odpowiednich gier i zabaw ruchowych dla dzieci musi być oparty na zaleceniu lekarskim i wymaga wnikliwej analizy wskazań i przeciwwskazań w doborze ruchu dla każdego niepełnosprawnego dziecka. • Najczęściej podział gier i zabaw ruchowych jest następujący: • Zabawy ruchowe. • Gry ruchowe. • Gry drużynowe.

12. Podział gier i zabaw ruchowych ze względu na treść ruchową • Zabawy ze śpiewem. • Zabawy i gry orientacyjno-porządkowe. • Zabawy i gry na czworakach. • Zabawy i gry z mocowaniem. • Zabawy i gry bieżne. • Zabawy i gry rzutne. • Zabawy i gry kopne. • Zabawy i gry skoczne.

13. Zabawy ze śpiewem • Zabawy te korzystnie wpływają na umuzykalnienie dzieci, kształcą poczucie rytmu, koordynację ruchową, prawidłową postawę ciała, jeśli nauczyciel koryguje poprawność postawy ciała dziecka podczas śpiewania. Śpiew jest rodzajem ćwiczenia oddechowego, gdyż odruchowo mobilizuje do dobrego oddychania z efektywną fazą wydechową. • Zabawy ze śpiewem są wyrazem stanu emocjonalnego, wywołują przyjemny nastrój i zadowolenie z udziału we wspólnym działaniu. W usprawnianiu leczniczym są bardzo potrzebne, chorym dzieciom dają możliwość artystycznego wyżycia się, a wiele chorych dzieci ma uzdolnienia muzyczne.

14. Zabawy orientacyjno-porządkowe • Zabawy orientacyjno-porządkowe są warunkiem utrzymania ładu i porządku na lekcji ruchu fizycznego. Kształcą dyscyplinę, szybką reakcję, spostrzegawczość i orientację.

15. Zabawy i gry na czworakach • Zabawy na czworakach odbywają się w pozycji ciała bardzo korzystnej dla kształtowania prawidłowej postawy dziecka i odciążającej jego kręgosłup. Sprzyjają prawidłowemu ukształtowaniu się fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, wzmacniają ogólnie układ kostno-stawowy przez wzmocnienie dużych grup mięśni. Pozycja na czworakach, podpierająca ciało w czterech punktach, daje możliwość przeprowadzenia wielu emocjonujących zabaw i gier ruchowych - bezpiecznych i działających leczniczo (ćwiczenia korekcyjne).

16. Zabawy i gry z mocowaniem • Gry i zabawy z mocowaniem rozwijają siłę mięśni ramion, pasa barkowego pośrednio tułowia oraz nóg. Są bardzo ciekawą metodą nauczania. Powinny być przeprowadzane raczej z dziećmi starszymi. Dają im możliwość przeżycia wielu emocji. Wykonywane ruchy muszą być dla dzieci bezpieczne. Nauczyciel przez cały czas trwania gry i zabawy ruchowej musi śledzić jej przebieg.

17. Zabawy i gry bieżne Zabawy i gry bieżne są najczęstszą metodą zajęć ruchowych z dziećmi. Zawierają naturalne elementy ruchu. Pobudzają do pracy układ oddechowy i układ krążenia. Podnoszą ogólną wydolność fizyczną. Rozwijają szybkość, siłę, koordynację ruchową, umiejętność koncentracji. Działają wychowawczo. • Zabawy i gry bieżne są stosowane w usprawnianiu leczniczym w sposób odpowiadający możliwościom fizycznym i potrzebom osób niepełnosprawnych

18. Zabawy i gry rzutne rozwijają koordynację ruchową (rzut, chwyt), precyzję ruchu, wyrabiają szybką orientację i koncentrację uwagi. Prawidłowy rzut zależy od kontroli, uwagi i dokładności ruchu ćwiczącego. Rzuty mogą być wykonywane z miejsca i w ruchu, np. z chodu czy biegu. Stanowią przygotowanie do gry sportowej z piłką. Mogą odbywać się w różnych pozycjach wyjściowych (nie tylko w pozycji stojącej), np. można polecić przesuwanie ciała w czołganiu lub na czworakach do miejsca rzutu i z siadu rzut do celu woreczkiem z grochem czy piłeczką. Celem może być kosz, tarcza na ścianie, koło na podłodze, a rywalizacja w rzucaniu - indywidualna lub grupowa. Należy zawsze korygować postawę całej grupy dzieci czekających na swój rzut oraz dzieci, które powróciły na miejsce po wykonaniu rzutu. Za dobrą postawę można nawet przydzielać dodatkowe punkty.

19. Zabawy i gry kopne • Zabawy i gry kopne są ulubionymi ćwiczeniami, szczególnie chłopców. Mogą być wykonane za pomocą piłki, woreczka czy lotki. Gry i zabawy kopne umożliwiają wykazanie się zręcznością, zwinnością i celnością. • W usprawnianiu leczniczym stosowane są zmodyfikowane rodzaje gier i zabaw kopnych. Należy czuwać nad przebiegiem tych ćwiczeń, gdyż wywołują wiele emocji wśród ćwiczących.

20. Zabawy i gry skoczne • Zabawy i gry skoczne wzmacniają nogi w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, rozwijają równowagę, koncentrację. Są bardzo przez dzieci lubiane i dobrze wpływają na ogólny stan fizyczny dziecka. Przy wadach postawy powinny być wyeliminowane z lekcji ruchu. Należy uczyć, że po skoku trzeba wylądować na lekko ugięte nogi i na przednią połowę stóp, nie na pięty. Skoki wadliwie wykonane są szkodliwe, gdyż siły ciążenia ciała przenoszą się na kręgosłup. Bardzo dobrymi ćwiczeniami skoków dla dzieci starszych są skoki z oparciem rąk na odwróconej do góry ławeczce.

21. Wyścigi na wesoło • Zawierają w sobie element rywalizacji, bez rygorystycznych przepisów. Mają ogromny wydźwięk emocjonalny. W zależności od sposobu zorganizowania zabawy, dobranej pozycji wyjściowej, odpowiednich przyborów (szarfy, krążki, woreczki, piłki, obręcze, laski - u dzieci starszych) pozwalają realizować wielorakie zadania, kształcą odpowiednie grupy mięśniowe (szczególnie duże grupy mięśniowe), układ oddechowy, krwionośny, dostarczają ćwiczącym wiele emocji i radości. • Ten rodzaj ćwiczeń obmyślony we właściwy sposób - zgodnie z zaleceniami lekarskimi i przeciwwskazaniami dla poszczególnych ćwiczących niepełnosprawnych dzieci -jest wielką atrakcją lekcji ruchu leczniczego.