CHOROBY APARATU RUCHU

1. CHOROBY APARATU RUCHU

2. WADY POSTAWY LORDOZA KIFOZA

3. SKOLIOZA PODZIAŁ SKOLIOZ: • Ze względu na lokalizację: • piersiowe • lędźwiowe • szyjne • Ze względu na liczbę łuków: • jednołukowe • dwułukowe • wielołukowe Skolioza – skrzywienie kręgosłupa, zwane często "bocznym skrzywieniem kręgosłupa". Wbrew tej nazwie, skolioza nie jest jedynie bocznym skrzywieniem, a trójpłaszczyznowym. Skoliozą określa się zniekształcenie wynoszące ponad 10° w płaszczyźnie czołowej. Do określania stopnia zniekształcenia wykorzystuje się metodę Cobba. Pomimo wielu hipotez próbujących wyjaśnić przyczynę powstawania skoliozy strukturalnej, nadal 85% z nich stanowią skoliozy idiopatyczne (czyli o nieznanej przyczynie). Wiadomo jednak, że jej przyczyną nie jest zła postawa lub niewłaściwe nawyki jedzenia i siedzenia, ani noszenie teczki lub plecaka w jednym ręku.

4. LORDOZA Lordoza– łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę brzuszną. U człowieka fizjologiczna lordoza występuje w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa. W niektórych schorzeniach np. w porażeniach mięśni i zniekształceniach kręgów, zwichnięciach stawów biodrowych dochodzi do nadmiernego wygięcia kręgosłupa ku przodowi zwanego hiperlordozą. Może ona spowodować znaczne dolegliwości bólowe. W jej leczeniu stosuje się gorsety usztywniające, czasem też konieczne jest leczenie operacyjne. Zaawansowana lordoza jest patologią.

5. KIFOZA Na przykład, siedząc na krześle, ludzie często się "garbią". Płuca są wówczas ściśnięte, a ruchy klatki piersiowej ograniczone. Utrudnia to proces wymiany gazowej. Garbienie się może prowadzić do powstawania skrzywień kręgosłupa. Sprawiają one, że nawet podczas krótkiego spaceru człowiek czuje silne bóle pleców. Objawy: Kifoza patologiczna może powodować zmiany na dużym obszarze kręgów, które są zazwyczaj późną pozostałością dystrofii wzrostowej chrzęstnych płytek granicznych, pokrywających od góry i od dołu trzony kręgów. Takie zmiany występują często w wieku 16-24 lat (bywają odstępstwa) i prowadzą do tzw. bolesnej kifozy młodzieńczej. Jej pozostałością są "układowe" zmiany zwyrodnieniowe kręgów środkowego odcinka piersiowego. Kifoza– łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę grzbietową. Kifoza w postaci patologicznej potocznie nazywana jest garbem. U człowieka fizjologiczna kifoza występuje w odcinku piersiowym i krzyżowym kręgosłupa. Dzięki nim kręgosłup może wytrzymywać duże obciążenia. Umożliwiają one również utrzymywanie prawidłowej postawy ciała. Na skutek niewłaściwego trybu życia, krzywizny kręgosłupa mogą zanikać lub się powiększać. Powstają wówczas wady postawy. Mają one znaczny wpływ zarówno na wygląd, jak i na sprawność naszego organizmu.

6. WADY BUDOWY STÓP PŁASKOSTOPIE ZDROWA STOPA

7. PŁASKOSTOPIE Przyczyną tego rodzaju wady może być np. nadmierne, długotrwałe obciążenie stóp przy jednoczesnym osłabieniu mięśni i więzadeł, noszenie niewłaściwego obuwia lub nadwaga. Płaskostopie może być wrodzone lub porażenne. Płaskostopie prowadzi do powstawania przewlekłych stanów zapalnych torebek i więzadeł stawowych stopy, jej obrzęku i bolesności utrudniających, niekiedy nawet uniemożliwiających, stanie i chodzenie. Wynikiem płaskostopia poprzecznego często jest paluch koślawy. Leczeniem płaskostopia zajmuje się ortopedia. Jest ono zwykle zachowawcze - gimnastyka (np. chodzenie boso po różnorodnych płaskich lub też nierównych powierzchniach), wkładki korekcyjne i obuwie ortopedyczne, w ciężkich przypadkach wymagane jest leczenie operacyjne. Płaskostopie- zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się jej fizjologicznych sklepień, w wyniku czego staje się ona płaska. Stopa o prawidłowej budowie nie dotyka podłoża całą powierzchnią. Jej kości układają się w łuk. Przy płaskostopiu prawie cała stopa przylega do podłoża. Kości w takiej stopie ułożone są w linii prostej. Stopa zbudowana prawidłowo wspiera się o podłoże trzema punktami: -piętą -głową pierwszej kości śródstopia -głową piątej kości śródstopia. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje płaskostopia: -płaskostopie podłużne będące wynikiem obniżenia łuku przyśrodkowego (dynamicznego) stopy -płaskostopie poprzeczne będące skutkiem obniżenia łuku poprzecznego przedniego stopy

8. APARAT RUCHU I JEGO CHOROBY KRZYWICA OSTEOPOROZA CHOROBY REUMATYCZNE

9. KRZYWICA Krzywica– zwana również angielską chorobą, choroba występująca u dzieci, najczęściej pomiędzy 2 miesiącem a 3 rokiem życia dziecka, związana z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforowej, spowodowana najczęściej niedoborem witaminy D. Powoduje zmiany w układzie kostnym i zaburzenia rozwojowe. Podstawową przyczyną krzywicy jest niedobór witaminy D (hipo - lub awitaminoza). Najczęściej spowodowany jest on niedostateczną ekspozycją na ultrafioletowe pasmo światła słonecznego i niedobory pokarmowe. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się podwyższone stężenie fosfatazy alkalicznej i fosforu przy prawidłowym lub nieznacznie obniżonym poziomie wapnia.

10. OSTEOPOROZA Osteoporoza– stan chorobowy charakteryzujący się postępującym ubytkiem masy kostnej, osłabieniem struktury przestrzennej kości oraz zwiększoną podatnością na złamania. Osteoporoza występuje najczęściej u kobiet po menopauzie (osteoporoza po menopauzalna). Osteoporoza jest uogólnioną chorobą metaboliczną kości, charakteryzującą się niską masą kostną, upośledzoną mikro architekturą tkanki kostnej, a w konsekwencji zwiększoną jej łamliwością i podatnością na złamania. Stanem zmniejszonej, w odniesieniu do norm dla płci i wieku, ale jeszcze nie osiągającej wartości patologicznych, gęstości kości jest osteopenia.

11. CHOROBY REUMATYCZNE Choroby reumatyczne (potocznie reumatyzm) – grupa chorób charakteryzujących się przewlekłymi zmianami zapalnymi w obrębie tkanki łącznej, spowodowanymi najczęściej reakcją autoimmunologiczną. Grupa chorób reumatycznych objawia się często zmianami chorobowymi w stawach i kościach, dając objawy bólowe i w skrajnych przypadkach ograniczenie ruchomości stawów, aż do całkowitego ich usztywnienia. Słowem "reumatyzm" lub też "gościec" najczęściej określa się w mowie potocznej reumatoidalne zapalenie stawów.

12. URAZY MECHANICZNE SKRĘCENIE ZWICHNIĘCIE ZŁAMANIE

13. SKRĘCENIE Skręcenie, dystorsja– uraz polegający na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Na skutek skręcenia może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł, chrząstki stawowej, a niekiedy także uszkodzenia fragmentów kostnych. Dominujące objawy skręcenia to: -ostry ból w okolicy stawu ograniczający jego ruchomość; -obrzęk i krwawy wylew w miejscu uszkodzonych włókien torebki stawowej; -wysiękśród stawowy.

14. ZWICHNIĘCIE Zwichnięcie- uszkodzenie, w którym dochodzi do chwilowej bądź trwałej utraty kontaktu powierzchni stawowych, przemieszczenie kości w torebce stawowej lub całkowite wyciągnięcie z niej kości. Zwichnięciu może towarzyszyć uszkodzenie struktur wewnątrzstawowych (więzadeł, chrząstki, łąkotek) oraz naciągnięcie bądź rozerwanie torebki stawowej. Staw jest niestabilny, a dodatkowo może dojść do uciskania tętnic lub nerwów. U noworodków spotyka się wrodzone podwichnięcie lub zwichniecie biodra, w przebiegu choroby zwanej dysplazja stawu biodrowego.

15. ZŁAMANIE Złamanie– całkowite przerwanie ciągłości kości (gdy dochodzi do przerwania niecałkowitego określa się je jako nadłamanie). Leczenie złamań może być zarówno zachowawcze (np. opatrunek gipsowy po repozycji, wyciąg bezpośredni) jak i operacyjne. Najczęstsze wskazania do leczenia operacyjnego: -złamania otwarte -złamania niemożliwe do nastawienia -złamania powikłane uszkodzeniami naczyń krwionośnych i nerwów -urazy wielonarządowe towarzyszące złamaniom