DOUS VELLOS COMENDO SOPA

1. DOUS VELLOS COMENDO SOPA De Goya Lucía Yáñez Fontenla 4ºC

2. ÍNDICE • Biografía de Goya: -Imaxe. -Vida e técnica utilizada. • Cadro dous vellos comendo sopa: - Imaxe. - Características. -Explicación do cadro.

3. Naceu en Fuendetodos Zaragoza,o 30 de marzo do 1746. Foi pintor e grabador español. Non foi un artista precoz. O seu estilo foise formando e evolucionando lentamente baixo a influencia dos acontecementos que lle tocaron vivir e que lle afectaron profundamente. O seu arte encóntrase en permanente evolución: paulatino progreso na técnica , búsqueda de novas formas expresivas, contínua corrección e profundización... O arte de Goya preséntasenos cheo de contrastes : representacións de festas alegres que exaltan a vida ao lado de sucesos dramáticos e de mortes; esceas de nenos que xogan felices e outras misteriosas alucinantes de bruxas participando en aquelares; retratos da nobreza pero tamén dos ilustrados e dos “ majos” e as “majas” que simbolizan o popular...Pintou o belo con exquisita delicadeza, pero tamén soubo reflechar o feo, o terrible e o mounstruoso.

4. Goya enfrentouse co academicismo dos seus maestros e o dos seus contemporáneos, opoñéndose á estética neoclásica. O debuxo perde importancia frente ao color, á inspiración e ao movemento. Foi pintor esencialmente colorista: a esencia da pintura, para él é o color. Non coñeceu límites para as súas facultades. Combina o realismo coa imaxinación creando, a partir do real, un mundo propio no que a fantasía e a crítica xogan un papel aún máis importante que a realidade visual. Crea un arte testimonial e comprometido no que leva a cabo unha crítica de todos os estamentos sociais : Corte, igrexa, nobreza , a sociedade en xeral. Temáticamente a súa obra é moi variada, estando presente na mesma casi todos os xéneros. Utilizou principalmente a técnica do óleo que aplica sobre os máis diversos materiais ( lienzo, parede, etc ) pero tamén realiza frescos, litografías, augafortes...

5. Empleou composicións de tipo neoclásico, (tende á ordenación xeométrica e regular ). As figuras agrúpanse en triángulos, cadrados e pirámides. Para que se distingan ben os persoaxes nos retratos colectivos crea líneas paralelas oblícuas. Sen embargo, na etapa de madurez busca a liberdade compositiva pero sempre mantén unhas liñas rectoras que evitan o caos compositivo. Dunha forma moi xeral pódense distinguir en Goya dúas formas de facer: Visión pesimista e patética da vida: temas críticos, dramáticos e dunha fantasía sombría. Debuxo descontínuo e pouco correcto. Aplicación da cor a base de manchas, de pinceladas soltas con vibracións luminosas. Maior liberdade nas composicións. Anuncia unha serie de movementos pictóricos posteriores: o Romanticismo, o impresionismo, o expresionismo e o surrealismo.

6. Aquelarre,Dous Vellos comendo sopa, as Parcas, Saturno devorando ao seu fillo, perro hundido na area...son algunhas das 14 obras que pintou Goya entre o 1819 e o 1823 teñen unha fantasía e imaxinación desatadas que presidiron a súa execución. Estas obras reciben o nome de Pinturas Negras tanto polo color empleado ( blanco, negro, ocres, dorado-verdosos ), como pola súa tenebrosa significación pesimista, sombría e desesperanzada. Son escenas macabras e de bruxería de difícil interpretación, expresión dun mundo interior desolado e terrible,alucinante. Foron pintadas coa técnica do óleo ao secco sobre a superficie de revoco da parede da Qinta do Sordo. Estos cadros supoñen, posiblemente, a obra cumbre de Goya, tanto pola súa modernidade coma pola forza da súa expresión. Os óleos foron trasladados ao lienzo no 1873. A serie a cuyos óleos Goya non puso título máis tarde foron catalogadas. As Pinturas Negras foron pintadas sobre imaxes campestres de pequenas figuras, cuyos paisaxes aprovexou nalgunha ocasión.

7. Pintor :Francisco de Goya Ano: 1819-1823 Estilo artístico: Romanticismo Técnica pictórica: Óleo sobre muro trasladado a lienzo Lonxitude: 49,3 Anchura: 83,4 Localización: Museo del Prado,Madrid

8. Dous vellos comendo sopa é unha das Pinturas Negras que formaron parte da decoración dos muros da casa —chamada a Quinta do sordo— que Francisco de Goya adquiriu no 1819. Esta obra ocupaba probablemente (polo formato que ten) o espazo da sobreporta da planta baixa da casa. No cadro aparecen dous vellos persoaxes, sen estar claro se son homes o mulleres. O da esquerda con pañuelo branco debuxa unha mueca coa sua boca, posiblemente pola falta de dentes. O outro persoaxe contrasta vivamente con él: o rostro de cadáver os seus ollos son dous oquedades negras e a súa cabeza ten en xeral o aspecto dunha calavera. As pinceladas están aplicadas de modo moi libre, decidido e rápido. Son brochazos xeos con moita pasta de pintura (dedos artríticos). Tamén hai un ámplio uso da técnica da aplicación de pigmento con espátula.

9. Coma en todas as Pinturas Negras, a gama cromática prodúcese a ocres, terras, grises e negros. O cadro é un exponente das características que no século XX considerouse como precursoras do expresionismo pictórico.