1 / 21

Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV.

Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV. 106 stron 39 cm na 29 cm. Książka wydana we Lwowie nakładem Księgarni H. Altenberga w 1896 roku. Autor ilustracji Czesław Borys Jankowski.

keefe
Télécharger la présentation

Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV.

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV.

  2. 106 stron39 cm na 29 cm

  3. Książka wydana we Lwowie nakładem Księgarni H. Altenberga w 1896 roku

  4. Autor ilustracji Czesław Borys Jankowski

  5. Zaszło słońce, biegną dzieci,idą starce, płaczą, nucą;lecz znowu słońce zaświeci,wrócą dzieci, starce wrócą.

  6. Boże! Coś mi rozkazał spełnić kielich życia,i zbyt wielki, zbyt gorzki dałeś mi do picia,jeśli względów twojego miłosierdzia godnacierpliwość, z którą gorycz wychyliłem do dna,jedynej, lecz największej śmiem żądać nagrody:pobłogosław wnukowi, niechaj umrze młody!

  7. Wziął i westchnął, twarz mu zbladłai zalał się łez strumieniem,i pocałował zwierciadłoi cały stał się kamieniem.

  8. Myśl dziwna! Zawsze mi się zdaje, że ktoś łzy moje widzi i słyszy westchnienia, i wiecznie około mnie krąży na kształt cienia…

  9. Upiór skoro wyszedł z ziemi,oczy na gwiazdę poranną wywrócił

  10. Patrzcie, ach, patrzcie do góry!Cóż tam pod sklepieniem świeci?Oto, złocistemi pióry trzepoce się dwoje dzieci.

  11. Szarpajmy ciało na sztuki,niechaj nagie świecą kości!

  12. Pokazał ręką na serce,lecz nic nie mówi pasterce.

  13. Któż to jest na progu?Ktoś ty taki? Po co? Na co?

  14. Czemu waspan tak jesteś dziwacznie ubrany?Jak strach, albo rozbójnik, co to mówią w bajce:z różnych kawałków sukmany,na skroniach trawa i liście, wytarte płótno przy pięknej kitajce?

  15. Stała w miejscu, grobowej podobna kolumnie,oczy zwrócone w ziemię – nie spojrzała ku mnie!

  16. Głowa opada na łóżko, w twarzyczce bladość opłatka,ręce stygną, a serduszkobije zcicha, bije zrzadka,już stanęło, już jej nie ma

  17. Kruku mój! Pójdź tu, kruku! – bieży, staje, słucha,kacze na piersi, wyje i pada bez ducha!...

  18. Jak trup samotny, obok weselnego tłumu,leżałem na zroszonej gorzkim płaczem darni.

  19. Płacz moja luba, twój Gustaw umiera!No, dalej, śmiało Gustawie!

  20. I przyczepiony do lubej postaci, jej tylko staje się cieniem.

More Related