Prawo odbicia

1. Prawo odbicia

2. Zjawiska na granicy ośrodków

3. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku,

4. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka,

5. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie.

6. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie. Są to zjawiska upoważniające nas do traktowania go jako fali.

7. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbijasię od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie. Są to zjawiska upoważniające nas do traktowania go jako fali. Rozchodzenie się fal mechanicznych tłumaczy zasada Huyghensa:

8. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie. Są to zjawiska upoważniające nas do traktowania go jako fali. Rozchodzenie się fal mechanicznych tłumaczy zasada Huyghensa: Każdy punkt ośrodka, po dojściu do niego zaburzenia, staje się źródłęm fali cząstkowej (kulistej). Powierzchnia styczna do danej grupy czół fal cząstkowych, stanowi czoło fali wypadkowej. Prosta prostopadła do czoła fali wyznacza kierunek ruchu fali.

9. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie. Są to zjawiska upoważniające nas do traktowania go jako fali. Rozchodzenie się fal mechanicznych tłumaczy zasada Huyghensa: Każdy punkt ośrodka, po dojściu do niego zaburzenia, staje się źródłęm fali cząstkowej (kulistej). Powierzchnia styczna do danej grupy czół fal cząstkowych, stanowi czoło fali wypadkowej. Prosta prostopadła do czoła fali wyznacza kierunek ruchu fali. Rozchodzenie się fal elektromagnetycznych nie polega na drganiu cząsteczek ośrodka, ale zasada Huyghensa pozwala zrozumieć co się dzieje z tą falą podczas odbicia czy też załamania.

10. Zjawiska na granicy ośrodków Światło: - odbija się od przeszkody pozostając w tym samym środowisku, - załamuje się wchodząc do innego ośrodka, - ugina się (zmienia kierunek ruchu) na przeszkodzie. Są to zjawiska upoważniające nas do traktowania go jako fali. Rozchodzenie się fal mechanicznych tłumaczy zasada Huyghensa: Każdy punkt ośrodka, po dojściu do niego zaburzenia, staje się źródłęm fali cząstkowej (kulistej). Powierzchnia styczna do danej grupy czół fal cząstkowych, stanowi czoło fali wypadkowej. Prosta prostopadła do czoła fali wyznacza kierunek ruchu fali. Rozchodzenie się fal elektromagnetycznych nie polega na drganiu cząsteczek ośrodka, ale zasada Huyghensa pozwala zrozumieć co się dzieje z tą falą podczas odbicia czy też załamania. W dalszych rozważaniach będziemy rozpatrywali wąskie strumienie światła. Jeśli źródłem będzie świecące ciało rozciągłe to rozpatrywany strumień z niego wyodrębniony będzie tak skolimowany, że wszystkie wyróżnione w nim promienie będą do siebie równoległe. Wiązkę równoległą promieni otrzymujemy za pomocą soczewki skupiającej ustawiając w jej ognisku np. żarówkę.

11. Odbicie światła a B Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej.

12. Odbicie światła A a B Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej. Rozpatrzmy szeroką wiązkę promieni równoległych. AB jest czołem fali padającej.

13. Odbicie światła A a B C Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej. Rozpatrzmy szeroką wiązkę promieni równoległych. AB jest czołem fali padającej. W czasie gdy punkt A czoła fali padającej dotrze do punktu C będącego granicą ośrodków, to fala cząstkowa (kolista) z punktu B dotrze na taką samą odległość (AC). W tym momencie w punkcie C zaczyna tworzyć się fala cząstkowa. W czasie, gdy to się stało, ze wszystkich punktów między B i C rozchodziły się fale cząstkowe. Gdybyśmy przedstawili je na rysunku, to ich promienie stopniowo byłyby mniejsze.

14. Odbicie światła D A a B C Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej. Rozpatrzmy szeroką wiązkę promieni równoległych. AB jest czołem fali padającej. W czasie gdy punkt A czoła fali padającej dotrze do punktu C będącego granicą ośrodków, to fala cząstkowa (kolista) z punktu B dotrze na taką samą odległość (AC). W tym momencie w punkcie C zaczyna tworzyć się fala cząstkowa. W czasie, gdy to się stało, ze wszystkich punktów między B i C rozchodziły się fale cząstkowe. Gdybyśmy przedstawili je na rysunku, to ich promienie stopniowo byłyby mniejsze. Styczna do wszystkich fal cząstkowych daje czoło fali odbitej. Wystarczą nam pierwsza fala cząstkowa, która dotarła najdalej od punktu B i ostatnia, która zaczyna się tworzyć dopiero w punkcie C. Rysujemy styczną CD. Jest to czoło fali odbitej.

15. Odbicie światła D A a B C Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej. Rozpatrzmy szeroką wiązkę promieni równoległych. AB jest czołem fali padającej. W czasie gdy punkt A czoła fali padającej dotrze do punktu C będącego granicą ośrodków, to fala cząstkowa (kolista) z punktu B dotrze na taką samą odległość (AC). W tym momencie w punkcie C zaczyna tworzyć się fala cząstkowa. W czasie, gdy to się stało, ze wszystkich punktów między B i C rozchodziły się fale cząstkowe. Gdybyśmy przedstawili je na rysunku, to ich promienie stopniowo byłyby mniejsze. Styczna do wszystkich fal cząstkowych daje czoło fali odbitej. Wystarczą nam pierwsza fala cząstkowa, która dotarła najdalej od punktu B i ostatnia, która zaczyna się tworzyć dopiero w punkcie C. Rysujemy styczną CD. Jest to czoło fali odbitej. Promienie fali odbitej są prostopadłe do jej czoła.

16. Odbicie światła D A b a B C Promień światła pada na powierzchnię graniczną pod kątem a. W punkcie B nastąpi odbicie promienia od powierzchni granicznej. Rozpatrzmy szeroką wiązkę promieni równoległych. AB jest czołem fali padającej. W czasie gdy punkt A czoła fali padającej dotrze do punktu C będącego granicą ośrodków, to fala cząstkowa (kolista) z punktu B dotrze na taką samą odległość (AC). W tym momencie w punkcie C zaczyna tworzyć się fala cząstkowa. W czasie, gdy to się stało, ze wszystkich punktów między B i C rozchodziły się fale cząstkowe. Gdybyśmy przedstawili je na rysunku, to ich promienie stopniowo byłyby mniejsze. Styczna do wszystkich fal cząstkowych daje czoło fali odbitej. Wystarczą nam pierwsza fala cząstkowa, która dotarła najdalej od punktu B i ostatnia, która zaczyna się tworzyć dopiero w punkcie C. Rysujemy styczną CD. Jest to czoło fali odbitej. Promienie fali odbitej są prostopadłe do jej czoła. Zaznaczamy kąt odbicia fali świetlnej.

17. Odbicie światła D A b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD.

18. Odbicie światła D A a b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe,

19. Odbicie światła D A a b b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe, - kąt DCB = b, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe.

20. Odbicie światła D A a b b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe, - kąt DCB = b, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe. Z trójkąta ABC mamy:

21. Odbicie światła D A a b b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe, - kąt DCB = b, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe. Z trójkąta ABC mamy: Z trójkąta DBC mamy:

22. Odbicie światła D A a b b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe, - kąt DCB = b, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe. Z trójkąta ABC mamy: Z trójkąta DBC mamy: Ponieważ drogi promienia padającego i odbitego są przebywane w tym samym czasie i z tą samą prędkością, więc: AC = BD. Mamy więc: sina = sinb, co znaczy, że: a = b

23. Odbicie światła D A a b b a B C • Zauważmy, że trójkąty ABC i DBA są: • - prostokątne, • mają wspólny bok BC, • takie same boki AC i BD. - kąt ABC = a, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe, - kąt DCB = b, ponieważ te kąty mają boki parami prostopadłe. Z trójkąta ABC mamy: Z trójkąta DBC mamy: Ponieważ drogi promienia padającego i odbitego są przebywane w tym samym czasie i z tą samą prędkością, więc: AC = BD. Mamy więc: sina = sinb, co znaczy, że: a = b Jest to prawo odbicia: Kąt padania jest równy kątowi odbicia