Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka

1. Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka Wykorzystanie Terapii MetodąIntegracji Sensorycznej mgr Monika Waśkowicz fizjoterapeuta, terapeuta SI

2. Dla rozwoju integracji sensorycznej znaczenie ma funkcjonowanie układów zmysłowych • układu przedsionkowego • układu propriocepcyjnego • dotykowego • wzrokowego • słuchowego • węchowego • smakowego

3. Integracja sensoryczna (wg AJean Ayres) to proces dzięki, któremu mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów segregując, rozpoznając, interpretując i integrując ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją

4. Terapia integracji sensorycznej Na podstawie przeprowadzonych badań (obserwacji klinicznej) i wyników testów opracowuje się dokładny program terapeutyczny dla każdego dziecka Rehabilitacja, zależnie od potrzeb, obejmuje stymulację poszczególnych zmysłów, motorykę dużą, motorykę małą, percepcję, koordynację wzrokowo-ruchową

5. Głównymi kierunkami w terapii SI są: procesy hamowania, eliminowania lub ograniczania drogą stymulacji negatywnych bodźców, które występują przy nadwrażliwości układu zmysłów np. w nadpobudliwości ruchowej, trudnościach w koncentracji uwagi dostarczaniu bardzo silnych, różnorodnych bodźców przy niedostatecznej wrażliwości układu zmysłów np. zaburzeniach ruchowych, percepcji i koordynacji

6. Proces integracji sensorycznej zaczyna się od pierwszych miesięcy życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego

7. Czynniki warunkujące rozwój sensorycznej integracji to: • niepowikłany przebieg ciąży i okresu okołoporodowego • prawidłowy przebieg dalszych okresów życia • środowisko bogate w różnorodne bodźce

8. ZABURZENIA SENSORYCZNEJ INTEGRACJI Objawy zauważane przez rodziców lub nauczycieli: hiperaktywność hipoaktywność problemy z koncentracją uwagi nadpobudliwość emocjonalna obniżony poziom koordynacji wzrokowo - ruchowej zaburzenia praksji zaburzenia poczucia kierunku słaba organizacja zachowania zaburzenia mowy problemy w kontaktach z innymi dziećmi problemy z czytaniem, pisaniem niska samoocena

9. Objawy widoczne w obserwacji klinicznej: obniżone podstawowe napięcie mięśniowe obecność tonicznych odruchów postawy we wzorcach ruchowych (słaba ich integracja) brak poczucia środkowej linii ciała oraz trudności z jej przekraczaniem obecność współruchów, trudności w utrzymaniu równowagi szczególnie w pozycjach statycznych zaburzenia somatognozji ( zaburzenia percepcji schematu ciała, zaburzania lateralizacji)

10. Objawy widoczne w obserwacji klinicznej: zaburzenia koordynacji wzrokowej i wzrokowo – ruchowej zaburzenia praksji oralnej dyspraksja (obniżone zdolności planowania i wykonywania czynności ruchowych) trudności w wykonywaniu zadań ruchowych na polecenie słowne nieadekwatne stosowanie siły i nieprawidłowa ocena odległości podczas wykonywanych czynności

11. TERAPIA Cel terapii – poprawienie jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej (tego, co jest odbierane przez różne zmysły naszego ciała) - następnie wytworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej

12. Terapia SI obejmuje integrację podstawowych reakcji posturalnych integrację obu stron ciała stymuluje rozwój: reakcji równoważnych praksji orientacji przestrzennej lateralizacji czucia powierzchownego i głębokiego(w zależności od potrzeb danego dziecka)

13. Terapia SI • wpływa na sprawność w zakresie dużej i małej motoryki • koncentrację uwagi • zdolności wzrokowe i słuchowe • poprawia funkcjonowanie emocjonalne • samoświadomość i samoocenę

14. Dziękuję za uwagę