120 likes | 380 Vues
I nkwizycja hiszpańska. Godło hiszpańskiej inkwizycji. Miecz po prawej stronie krzyża symbolizuje działanie wobec heretyków, a gałąź oliwna po lewej oznacza pojednanie z pokutnikami.
E N D
Godło hiszpańskiej inkwizycji. Miecz po prawej stronie krzyża symbolizuje działanie wobec heretyków, a gałąź oliwna po lewej oznacza pojednanie z pokutnikami
Inkwizycja hiszpańska – nazwa używana dla działającej we wczesnonowożytnej Hiszpanii odmiany inkwizycji, czyli kościelnej instytucji powołanej do walki z herezjami. (błędnymi interpretacjami twierdzeń wiary chrześcijańskiej)
Inkwizycja hiszpańska została utworzona w 1480 przez hiszpańską parę królewską Ferdynanda II i Izabelę I i trwała do 1820. Przyczyną jej utworzenia były narastające w tym kraju napięcia pomiędzy tzw. „starymi chrześcijanami” (tj. miejscowymi Kastylijczykami i Katalończykami) a chrześcijanami pochodzenia żydowskiego. Ci ostatni, zwani marranami, byli podejrzewani o potajemne wyznawanie judaizmu.
Procedura stosowana przez hiszpańską inkwizycję była zbliżona do tej stosowanej przez inkwizycję w średniowieczu. Zadaniem inkwizycji hiszpańskiej, podobnie jak papieskiej, było w pierwszej kolejności nakłonienie heretyków do powrotu na łono Kościoła katolickiego, a dopiero w przypadku niepowodzenia wymierzanie im kar kryminalnych.
Jeżeli oskarżony okazał skruchę i wyrzekł się herezji, otrzymywał rozgrzeszenie. Jako karę wymierzano wówczas typowe środki pokutne, które mógł nałożyć także zwykły kapłan w przypadku popełnienia przez penitenta grzechu śmiertelnego, jak np. odmawianie modlitw, post, noszenie oznak hańby, pielgrzymka, kara pieniężna, chłosta itp. W poważniejszych przypadkach skazywano na więzienie lub galery. Jeśli oskarżony konsekwentnie trwał przy swoich poglądach, albo mimo przekonujących w oczach inkwizytorów dowodów winy dalej zaprzeczał zarzutom, inkwizycja skazywała go na śmierć. - spalenie żywcem na stosie.
Tomásde Torquemada (ur. 1420 zm. 16 września 1498) – hiszpański duchowny, dominikanin, w latach 1452-1474 przeor klasztoru w Segowii, w latach 1483-1498 Generalny Inkwizytor Kastylii, Walencji i Aragonii, doradca i spowiednik Izabeli I Katolickiej oraz Ferdynanda II Katolickiego.
Działalność tomasa de Torquemada Kilkakrotnie wydawał tak zwane Instrukcje, które regulowały sposób działania trybunałów inkwizycyjnych. W dużej mierze powielały one dotychczasowe kościelne ustawodawstwo antyheretyckie, zawierały jednak także kilka rozwiązań nowatorskich, m.in. przyznawały oskarżonemu prawo do korzystania z usług obrońcy. Torquemada, sam wyrzekał się wielu dóbr i wydawał spore sumy (m.in. z majątków skonfiskowanych skazańcom) na cele religijne, charytatywne i kulturalne. zachęcał inkwizytorów do prowadzenia skromnego trybu życia i ograniczenia liczby personelu pomocniczego do niezbędnego minimum, zwalczał też nadużycia i korupcję wśród podległych mu urzędników.
Podsumowanie Całkowitą liczbę procesów przeprowadzonych przez inkwizycję hiszpańską w latach 1480–1820 hiszpański historyk Ricardo GarcíaCárcel ocenia na co najmniej 125 tysięcy, a najprawdopodobniej około 150 tysięcy
Źródła: • http://pl.wikipedia.org/wiki/Inkwizycja_hiszpa%C5%84ska • http://historiaswiata.com.pl/wpis/167/ • Clipart
Wykonały: Natalia Nagło i Paulina Reguła z IIIc