Download
1 / 14
E N D
Keramika - grcki: keramikos,oznacava glinu za loncarske proizvode. Keramički materijali su složeni hemijski spojevi, koji sadrže kovine i anorganske elemente. Keramički materijali imaju mehanička i fizikalna svojstava koja pokrivaju široko područje. Granica između kovine i keramike se najlakše definise pomoću temperaturnog koeficijenta električne otpornosti. Kod keramičkih materijala ovaj koeficijent ima negativan predznak dok za kovine ima pozitivan predznak. Primjena keramike varira od keramičkih pločica, lončarske robe, cigle, odvodnih cijevi, posuđa, vatrostalnih materijala, magneta, električnih uređaja, vlakana do abrazivnih materijala. Keramički materijali nastaju pod uticajem visoke temperature (pečenjem, taljenjem).
Zbog svojih jonskih i kovalentnih veza, keramika je obično tvrda, krta, ima visoku temperaturu taljenja, nisku električnu i toplotnu vodljivost I dobru hemijsku i toplotnu stabilnost. • Keramika moze biti biti jednostavni monofazni materijal ili složeni materijal. Najčešći tipovi monofazne keramike su aluminijum oksid Al2O3 i magnezijum oksid MgO.
Složeni (višeslojni) keramički materijali su kordierit I forsterit . • Prema makrostrukturi postoje tri tipa keramike: • kristalna sa staklenom matricom, • Holokristalna I • Stakla.
Razvoj keramike možemo pratiti od paleolita i pojave najstarijih kultura.Iz paleolitskog lončarstva razvila se današnja savremena keramika. • Danas poznajemo sledeće vrste keramike; • terakota, • fajansa, • majolika, • porculan.
Terakota je skupni naziv za različite predmete (vaza I sl.) i kiparske radove (npr.Terakotna vojska) izvedene od lončarske gline pečene na visokoj temperaturi i bez glazure. U gradjevinarstvu terakota se koristi za izradu unutarnjih cijevi, oblaganje zidova keramičkim pločicama i pokrivanje krovova (crijep). • Naziv terakota je iz italijanskog jezika gdje je označavao boju pečene gline koja je najčešće crvenkasta.
Majolika je keramički proizvod koji ima caklinu prozirno žućkaste boje. Ova tehnologija bojenja pojavila se u IX.vijeku. Smatra se da je ime dobila po italijanskom nazivu za najveći otok Mallorcu.
Porculan je najfinija vrsta keramike dobijena pečenjem na visokoj temperaturi (od 1250 do 1350 °C) mješavine kaolina, kvarca I vapnenca. Na ovaj način nastaje staklasta polu-prozirna keramika koja je mnogo čvršća nego što izgleda i ne prenosi električnu energiju, te može poslužiti i kao izolator. • Prema temperaturi na kojoj se peče postoji meki,tvrdi i koštani porculan (s dodatkom koštanog pepela) koji se proizvodi pretezno u Engleskoj. • Od XX. vvijeka se od porculana izrađuju predmeti za elekrtrotehniku i hemijske laboratorije.
Dio pribora za čaj iz 1760.Nalazi se u muzeju u Nymphenbergu.
Glina je nastala u prirodi tokom složenih geoloških procesa pri formiranju Zemljine kore. To su prije svega hidratizirani silikati aluminija, odnosno minerali glina koji osiguravaju viskozno-plastične osobine sirovinskih mješavina za proizvodnju opeke i crijepa, zatim karbonati oksida, oksidi željeza koji daju boju krajnjem proizvodu i drugi minerali i njihove mješavine.
Minerali glina u prirodi nastaju raspadanjem stijena. Mehaničkom dezintegracijom usitnjava se materijal, dok razni hemijski agensi dovode do nastajanja konačnog glinenog materijala.
