1 / 13

BİYOMALZEMELERİN UYUMLULUK TESTLERİ

BİYOMALZEMELERİN UYUMLULUK TESTLERİ. Biyouyumluluk, b ir materyalin uygulandığı bölgede uygun biyolojik cevabı oluşturabilmesine denir. Biyouyumluluğu en yüksek olan malzemeler, seramikler, doğal maddeler ve kompozitlerdir.

remy
Télécharger la présentation

BİYOMALZEMELERİN UYUMLULUK TESTLERİ

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. BİYOMALZEMELERİN UYUMLULUK TESTLERİ

  2. Biyouyumluluk, bir materyalin uygulandığı bölgede uygun biyolojik cevabı oluşturabilmesine denir. Biyouyumluluğu en yüksek olan malzemeler, seramikler, doğal maddeler ve kompozitlerdir.

  3. Bir biyomateryalin biyouyumluluğunun belirlenmesi için yapılması önerilen testler: 1. Fizikokimyasal ve mekanik testler 2. Biyolojik testler

  4. 1. Fizikokimyasal ve mekanik testler

  5. 2. Biyolojik testler 2.1 Hücre toksisitesi: • Agara yayma yöntemi • Doğrudan temas yöntemi • Hücre büyümesinin önlenmesi yöntemi • Hücre büyümesi yöntemi

  6. 2.2 Sistemik toksisite 2.3 Tromboz oluşumu: Tromboz ve hemoliz, materyallerin kan ile uyumsuzluklarının en açık ve bilinen göstergesidir.

  7. 2.4 Osmotik kırılganlık: Eritrosit membranları ile temasta olan komponentlerin etkileşimlerinin ölçümüdür. Genellikle tavşan kanından elde edilen eritrosit süspansiyonu, materyal ekstresi ile karıştırıldıktan sonra kalan sağlam hücreler sayılarak etkileşim derecesi belirlenmektedir.

  8. 2.5 Öldürücülük: Materyalin öldürücülük değeri, onun mikrop hücrelerin mutasyonuna sebep olan potansiyeli olarak belirtilir. Ames testinden modifiye edilmiştir. İn vitro (laboratuar ortamında ya da yapay koşullarda) olarak uygulanır ve en sık kullanılan metottur.

  9. 2.6 İntracutan (deri içi)Toksisite: Test materyali ve toksisitesi bilinen madde tavşana enjekte edilir. Enjeksiyon bölgesi enjeksiyondan 24, 48, 72 saat sonra doku kızarıklığı ve ödem yönünden gözlenir.

  10. 2.7 Deri İrritasyonu: Biyomateryalin irritan (tahriş edici) özelliğinin olup olmadığı onun tavşan derisine temasıyla belirlenebilmektedir.

  11. 2.8 Hemoliz: Alyuvarların büyük boyutlarda yıkımına hemoliz denir. Materyalin toksik etkisine bağlı olarak hemolitik aktivitelerinin belirlenmesidir.

  12. KAYNAKLAR Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Protetik Diş Tedavisi ABD Prof. Dr. İsmail Hakkı Uzun. Park J.B. “Biomaterials An İntroduction” PlenumPress, NY.

  13. ÖZDEN ÖZZEYBEK - 1311110005 EMİN TAN - 1311110037 AHMET DURAN HIZLI - 1311110006

More Related