Omatge a la menina

1. Omatge a la menina

2. Omatge a la menina • O menina lo teu trabalh fasiá lo bonur de l’ostal. • Totjorn la primièra levada, per totes te siás afanada. • Jamai (n’)ai pas trapat en lòc aquela bontat del teu fuòc. • Prep del, cadun aviá sa plaça, e tu menina, jamai lassa, a bels braçats, as revalat çò que lo fuòc a devorat. • Quant d’asclas e de brostilhas per tener cauda ta familha. • Podiá plaure, nevar, ventar, nos sabiás totes abilhar. • E fasiás fuòc de bon matin per ajustar los vestits. • De te veser aital a l’obratge, nosau(tre)s avián mai de coratge. • Nos sonavas sul palissons, per dejunar, ò qu’èran bons. • Èras pagada de ta pena quand montava de la padena l’audor del tindèlon de lard del palisson de  savoiard. • Los fasiás sautar se dauravan, cadun al seu torn los manjava. • D’aqui partissiam de l’ostal alègres per nòstre trabalh, ieu a l’escòla pitchoneta, estropada dins ma capeta. • Quand fasiá freg tantes de còps nos embrasavas los esclòps e al trabalh preniam aital un pauc de calor de l’ostal. • Nos sarràvem a la velhada del fuòc amb nostre brocada, et aviam per nos divertir, totes los contes del pepin. • Quand la sòm preniá ta drolleta, garnissiás prompte l'escalfeta lo meus lençòl long d'un moment, bassinavas plan doçòment. • Quand dins lo lèit eri colcada, plan caudament acaptada, ieu te disiái: « Un angelon al cèl deu pas estre melhor ». • E tu, dins la meuna innocencia legissiás ma reconeissença. • Me disiás: « Per aquel bonur cal dire mercè al Sénher ». Aqui disiam lo Nòstre Paire, et partissiás. • Per copar l’aire qu’aguèsse pas freg la nuèit, tancavas lo ridèl del lèit. • I a fòrces ans que siás partida menina. Siàgues benesida dins la jòia, dins la dolor. Lo meu còr garda ta calor. Uros lo que de sa jovença, de tant d’amor a remembrança, per que l’amor del seu ostal es l’amor del païs natal