PREZENTACJA

1. PREZENTACJA ,,Gdańsk piękne miasto”

2. Wstęp • Serdecznie zapraszamy na naszą prezentację, której tematem jest miasto Gdańsk.

3. Gdańskie Zabytki • Gdańskie zabytki są pomnikami wspaniałej przeszłości miasta i jego rozkwitu w związku z Polską. Na tym polega ich wartość historyczna szczególnie cenna na tych terenach, do których tyle razy odmawiano nam prawa. Bogactwo dawnego Gdańska, wysoki kunszt działających tu artystów - najczęściej niderlanckich - złożyły się na to, że zabytki miasta stanowią jeden z najcenniejszych zespołów w Europie. Gdańskie zabytki są bezcennym klejnotem europejskiej kultury

4. Kościół Mariacki • Ten długi okres obejmujący lata największego rozkwitu w wiekach XVI i XVII pozostawił głębokie ślady, widoczne do dzis. Niektóre z pamiątek odkryto dopiero po wojnie. Np.: tynki, które odpadły podczas pożaru koscioła Sw.Katarzyny, odsłoniły freski z XIV i XV w. Jeden z nich przedstawia zabójstwo Stanisława ze Szczepanowa. Odsłonięty frez ze Św.Krzysztofem jest najstarszym zabytkiem gdańskiego malarstwa sakralnego (ok.1320). W okresie baroku rozkwita znowu sztuka sakralna. Wiele kościołów uzyskuje wspaniałe wyposażenie. Wysoki kunszt gdańskich stolarzy reprezentują najokazalej meble kościelne: ławy i stalle - od gotyckich do rokokowych, kazalnice (u Św.Trójcy, Katarzyny) chrzcielnice i przede wszystkim ołtarze. Meble świeckie zachowały się dopiero z okresu baroku.

5. Kiedy budowniczowie kościoła Mariackiego doprowadzili wieżę do obecnej wysokości, zaczęli się zastanawiać, jakie jej dać zwieńczenie. Zobaczył ją z daleka wędrujacy tędy ostatni na świecie stolem zwany Tułaczem i uznał za wygodny stołek... Pospieszył więc do Gdańska budzac popłoch wsród mieszkańców i usiadł na wieży. Jeden z budowniczych nie uląkł się dobrodusznego olbrzyma i wszczął z nim rozmowę. Wielkolud zapewnił go, że przybył w dobrych zamiarach, a na dowód tego zaczął wyciągać z kieszeni zabawki - ogromne kamienne lalki i piłki, które przyniósł dla ludzkich dzieci. Budowniczy wyjaśnił mu że ludzkie dzieci są mniejsze niż dzieci olbrzymów i po porozumieniu z burmistrzem zaproponował żeby zabawkami ozdobił mieszczańskie kamieniczki. Stąd wzięły się kamienne boginie, lwy, orły na szczytach domów i kule przy przedprożach. Na pamiątke wizyty stolema wieżę Mariacką pozostawiono nie ukończoną. Baśń o Stolemie Tułaczu ,

6. Z trzech zachowanych w Europie średniowiecznych Dworów Artusa (w Gdańsku, Rydze i Tallinie) gdański jest najstarszy i najwspanialszy. Wymieniony po raz pierwszy w 1350 r. , był wielokrotnie przebudowywany. Wszechstronna sala z gwiażdzistymi sklepieniami na czterech smukłych kolumnach, których pierwowzory podobno przeniesiono z gdańskiego zamku, należy do najpiękniejszych w Europie. Wnętrze było skarbnicą dzieł sztuki o bezcennej wartości artystycznej i historycznej, pełną pamiątek polskości. Stało tu osiem posągów królów, a na boazeriach, gzymsach i malowidłach można się było doliczyć przeszło stu polskich orłów. Dwór Artusa

7. Fontanna Neptuna • Urządzenie wodne całe z miedzi weneckiej przedstawia Neptuna trzymającego w ręku trójząb, przez którego każde ostrze ma spływać woda. U jego stóp są węże i dzieci, którym woda będzie tryskać z głów. W drugiej ręce Neptun trzyma czarę ofiarną. Jakiś jeleń wyciąga ku niej otwartą paszczę i tak woda spływa z patery do gęby zwierzęcia. Fontannę ustawiono 1633 r. , a w następnym dodano wspaniałą kratę. Zubożenie miasta w XVIII w. doprowadziło do zaniedbania fontanny. W latach 1757-1761 przeprowadzono generalny remont. Wykonano nowy trzon i basen oraz dodano morskiemu bogowi orszak jego podwładnych. W 1936 r. polskie orły z ogrodzenia zostały wyłamane.

8. Ratusz starego miasta • 1382 r. Kontur gdanski pokryl cześć kosztów budowy ratusza. W jego piwnicach produkowano miód, wino i piwo. Kiedy Kazimierz Jagiellonczyk zniósł odrębność trzech gdańskich miast, Stare Miasto zachowało ograniczono autonomie. Gdy ryglowy budynek zestarzał się powierzono sławnemu Antoniemu van Oberghenowicz Malines budowę nowego ( 1587 r.). • Parter mieścił wagę, kuchnie, wczawnice i mieszkania służb, a na piętrze urządzono wielka sale Mieszczańska. Przez środek fasady biegnie fryz z typowym układem herbów Prus Królewskich, Polskich i Gdańskich.

9. Ci, których drogi zawiodły do Gdańska w roku 1997, kiedy miasto przez niemal 365 dni świętowało swoje tysięczne urodziny - mieli prawdziwą przyjemność obcowania z tym, co stanowi o wyjątkowości tego pięknego, dumnego grodu. Gdańszczanie z właściwym sobie niekwestionowanym talentem organizacyjnym, rozmachem, życzliwością i poczuciem humoru zaprezentowali kulturalny, intelektualny, gospodarczy, rekreacyjny i... kulinarny potencjał swego miasta. Trudom opisu tego, co wydarzyło się w owe milenijne dni sprostałby może zaprawiony w kronikarskim rzemiośle Kanapariusz, który wszak jako pierwszy imię Gdańska na piśmie uwiecznił. Może rozpocząłby swą współczesną kronikę słowami: "A działo się to owego roku szczęsnego, gdy wielki tłum gdańszczan u podnóża Żurawia sławnego zgromadzony powitał "Sanctus Adalbertus" - łódź Wojciechową po latach tysiącu na powrót tu przypłynioną na chwałę grodu tradycji wiernemu, a w swych dziejach niezłomnemu". Gdańskie świętowanie

10. . Żuraw O W 1363 r. istniała już brama od Motławy, od 1367 r. zwana Źurawiem. Obecna postać przy nieco mniejszej wysokości, dżwig uzyskał w latach 1442-1444 po pożarze. Na odbudowę, którą utrudniali Krzyżacy opodatkowało sie całe miasto. Najwyższą kondygnację dodano juz w czasach polskich. Najstarsze dżwigi średniowieczne były całkowicie drewniane, forma murowanego budynku pojawłla się póżniej. Gdański Źuraw jest jej najbardziej monumentalnym przykładem, łączacym funkcje techniczne i obronne. Najwyższe strzelnice były przeznaczone dla lżejszej broni. Urządzenie dżwigowe składa się z dwu par bębnów deptakowych. Ciężar wspinających się po ich wewnętrznym obwodzie więżniów pozwalał dżwignąć 4 t. na wysokość 11m albo 2 t. na 27m. Źuraw służył do wyładunku ciężkich towarów, najczęściej beczek z winem. Drugą funkcją Źurawia było stawianie masztów na statkach wiślanych, aby mogły żeglować w górę rzeki

11. PREZENTACJĘ WYKONAŁY: • Paulina Kiereś i Ewa Zawadowska • BIBLIGRAFIA: • Informacje były brane z Internetu i z encyklopedii multimedialnej.