Download
1 / 31
310 likes | 511 Vues
Elektryczność i magnetyzm w XVII i XVIII wieku. Eksperymenty Guerickego. Machina elektrostatyczna i butelki lejdejskie. Benjamin Franklin. Doświadczenia z latawcem. Rysunki ks. Nolleta. Książki Nolleta. Eksperymenty pokazowe Nolleta. Wykład Nolleta.
E N D
Thomas Young (1773-1829) - doświadczenia interferencyjne (artykuł z 1803)
Augustin Fresnel (1788-1827) Plamka Poissona - wynikająca z teorii Fresnela jasna plamka pośrodku geometrycznego cienia
Hans Christian Oersted (1777-1851) 1820 - odkrycie magnetycznego działania prądu: początek fali prac łączących dwa obszary magnetyzmu i elektryczności „Pierwsze doświadczenia nad przedmiotem, który pragnę wyjaśnić, były wykonywane podczas wykładów o elektryczności, galwanizmiei magnetyzmie, jakie miałem w ciągu ubiegłej zimy. Z tych doświadczeńwydawało się wynikać, że igłę magnetyczną można wyprowadzić z jejpołożenia za pomocą przyrządu galwanicznego i to przy obwodziezamkniętym, nie zaś przy otwartym, jak tego na próżno próbowali przedkilku laty niektórzy sławni fizycy.”
André Marie Ampère (1775-1836) Wzór na siłę oddziaływania dwóch elementów obwodu ds. i ds.’ z prądem i oraz i’:
Michael Faraday (1791-1867) Odkrycie indukcji elektromagnetycznej Intuicyjne zrozumienie zjawisk elektryczności i magnetyzmu: pojęcie pola Zjawisko Faradaya (obrót płaszczyzny polaryzacji światła wywołany polem magnetycznym przyłożonym do ośrodka) Skroplenie chloru Prawa elektrolizy Paramagnetyzm, diamagnetyzm
Indukcja elektromagnetyczna Wielu uczonych pracowało nad odwróceniem zjawiska Oersteda: otrzymaniem elektryczności z magnetyzmu Dziennik laboratoryjny Faradaya z 1831 roku (w latach 1824-29 pracował już nad tym zagadnieniem bez rezultatu): „Naładowałem baterię z dziesięciu par czterocalowych płyt. Połączyłem zwoje po stronie B w jedną cewkę i połączyłem jej końce drutem miedzianym, który w odległości 3 stóp od pierścienia przechodził tuż ponad igłą magnetyczną. Potem połączyłem końce jednego z odcinków po stronie A z baterią; natychmiast widoczny wpływ na igłę. Oscylowała ona i powróciła w końcu do pierwotnego położenia. Przy przerwaniu połączenia strony A z baterią znów zaburzenia igły.” Kluczem do odkrycia okazało się zmienne pole magnetyczne: zmiany strumienia pola magnetycznego
Linie sił pola magnetycznego „Transformator” Faradaya
James Clerk Maxwell (1831-1879) • Połączenie elektryczności, magnetyzmu i optyki w jedną dziedzinę opisywaną zespołem równań zwanych r. Maxwella. (Największe osiągnięcie od czasów Newtona) 1873 Treatise on Electricity and Magnetism • Prace z teorii kinetycznej gazów
Mechaniczny obraz pola elektromagnetycznego On the Physical Lines of Force, 1861
Fale elektromagnetyczne Wyniki Maxwella oznaczały, że zmienne pole elektryczne powinno generować pole magnetyczne, w ten sposób pojawiała się możliwość istnienia fal elektromagnetycznych. Teoria Maxwella pozwalała obliczyć ich prędkość na podstawie pomiarów elektrycznych i magnetycznych. W dzisiejszym zapisie Porównanie eksperymentalnych wyników dla prędkości światła z wielkościami obliczonymi na podstawie teorii zjawisk elektromagnetycznych (Treatise, t. 2, §787)
Hyppolite Fizeau (1819-1896) Pomiar prędkości światła (jako element modulujący służyło koło zębate), odległość l wynosiła 8663 m. c=315 000 km/s (1849) Wykonał też pomiary prędkości światła w szybko poruszającym się strumieniu wody.
Léon Foucault (1819-1868) Także zmierzył prędkość światła, wyniki przedstawione w 1850 r. świadczyły o tym, że w wodzie prędkość światła jest mniejsza niż w powietrzu - bezpośrednie potwierdzenie teorii falowej. W 1862 r. wynik c = 298 000 km/s z błędem ocenionym na 500 km/s. żyroskop wahadło Foucaulta
Heinrich Rudolf Hertz (1857-1894) Zestaw do doświadczalnego wykazania istnienia fal EM (1886 rok, przewodniki z przerwą B, C służyły jako odbiorniki. Kolejne fazy powstawania fali EM, narysowane przez Hertza co ¼ okresu fali
