Ślady przyrody

1. Ślady przyrody Z obserwacją przyrody jest podobnie jak ze słuchaniem muzyki klasycznej. Aby dojrzeć piękno jednej i drugiej nie wystarczy słuchać i patrzeć, ale trzeba wtopić się w każdy takt całą swoją duszą i sercem.

2. Nie trzeba dojrzeć niedźwiedzia, aby wiedzieć, że w nocy kroczył koło naszego obozowiska. Nie trzeba złapać kreta, aby stwierdzić, że egzystuje gdzieś obok w swoim tajemniczym podziemnym świecie. Każde zwierzę pozostawia ślady charakterystyczne dla swojego gatunku, a często wieku i płci. Po śladach tych jesteśmy w stanie poznać jego zwyczaje i zaznajomić się z życiem, jakie prowadzi poza naszym wzrokiem.

3. Często można się natknąć na miejsca dramatów – nocnych walk, po których pokonany zostaje zjedzony, ewentualnie ucieka poturbowany lub nawet okaleczony. Ślady mogą być niewielkie, ale jakże wiele znaczące. Czasami może pozostać kilka piór, strzępki sierści, parę kropel krwi lub nie strawione resztki pokarmu w postaci wypluwki.

4. Wypluwka (zrzutka) - zlepek niestrawionych części pokarmu, np. kości, sierść, pancerzyki owadów, wydalany ruchami wymiotnymi przez otwór gębowy, przez wiele gatunków ptaków, takich jak sowy, ptaki szponiaste czy mewy. Powstaje w żołądku mięśniowym ptaka. Na ich podstawie można określić skład pokarmu ptaka. Wypluwki sowy uszatej

5. Szczątki pokarmu bielika

6. Obserwacja śladów zwierząt jest o tyle ciekawa, że stwarza nam okazję, aby obcować z nimi w ciszy leśnych czy polnych głuszy bez ingerencji w ich codzienne życie. W ten sposób mamy możliwość poznania ich naturalnego zachowania bez obaw, że zostaniemy zauważeni lub wyczuci. Oglądamy ten świat jakby zza wielkiej tafli szkła. Jesteśmy tam, ale równocześnie tak jakby nas nie było. Widzimy minione wydarzenia tak, jakby działo to się przed naszymi oczyma, a nie w nocy lub nawet kilka dni wcześniej.

7. Najprościej jest obserwować tropy zwierząt, czyli pozostawiony przez nie odcisk wewnętrznej strony stopy składający się np. z pazurów i palców, opuszek (nagich zgrubień skóry z gruczołami zapachowymi), kopyt i racic. Pozostawione w zimie na śniegu lub odciśnięte na wilgotnym podłożu są jak odciski palców u człowieka, po których można zidentyfikować nie tylko gatunek, ale także konkretnego osobnika.

8. Tropy mogą być najprzeróżniejsze. Niektóre zwierzęta (np. jeż, wiewiórka) odciskają całą stopę i widoczny jest wtedy jednocześnie kształt długich palców z pazurkami, a także kształt opuszek na palcach i pięcie. U psowatych (pies, wilk, lis) widoczny jest wzór opuszek i pazurów, a u kotowatych (ryś, żbik) brak jest śladów pazurów, gdyż podczas kroczenia są schowane. Nie zawsze jednak różnice są tak wyróżnica polega na ich wielkości. Niektóre tropy są na oko praktycznie identyczne, a jedyna  zmierzenie tropu i porównanie go ze standardami. Na początku będzie to na pewno dosyć uciążliwe i nie obędzie się bez dobrego przewodnika. Z biegiem czasu nabierzemy jednak wprawy i rozróżnienie np. tropu królika i zająca będzie dla nas tak proste, jak rozpoznanie wróbla i wrony. Warto także zwracać uwagę na układ tropów, gdyż dzięki temu możemy stwierdzić z jaką prędkością poruszał się ich właściciel.