Julian Tuwim

1. Julian Tuwim poeta okresu międzywojennego poeta żydowskiego pochodzenia

2. Rok 2013 ogłoszony rokiem Juliana Tuwima W tym roku mija 60 lat od śmierci Tuwima,poety dla małych i dużych, autora nieśmiertelnej "Lokomotywy" ,"Rzepki", "Kwiatów Polskich" czy "Balu w operze". W 2013 roku minie teżsto lat od jego poetyckiego debiutu, publikacji wiersza "Prośba" w "Kurierze Warszawskim". “Obie rocznice stanowią okazję do oddania hołdu temu wielkiemu poecie, którykształtował język,wyobraźnię i społeczną wrażliwość wielu pokoleń Polaków, ucząc ich zarazem poczucia humoru i ukazując optymizm codziennego życia.”

3. Julian Tuwim (13 IX 1894 – 27 XII 1953) Nazwisko TUWIMA w pierwotnej formie Towim po hebrajsku oznacza „dobry”. Tuwim przez znaczną część swojego życia cierpiał na zaburzenia nerwicowe, depresję i lęki. Bał się wychodzić z domu, miał lęk przed tłumem ludzi. To ograniczało jego pracę i normalne funkcjonowanie. „Jestem tylko łowcą słów.Czujny i zasłuchanyWyszedłem w świat na łów.”

4. Znany był ze swojego specyficznego humoru objawiającego się bystrością umysłu i świeżością. Świeżości tej szukał najczęściej w języku – głównym orężu modernizmu, a szczególnie postmodernizmu. Swe badania językowe rozpoczął od nauki esperanto, jeszcze w latach gimnazjalnych. Poezja Tuwima uważana jest za jedną z najtrudniejszych ze względu na częste gry słów, zwielokrotnienia znaczeń jednego wyrazu poprzez inne. *Esperanto– "język międzynarodowy” najbardziej rozpowszechniony na świecie międzynarodowy język pomocniczy.

5. WIERSZE DLA DZIECI Julian Tuwim najbardziej znany jest z wierszy dla dzieci – rymowanych opowiastek o różnych postaciach, przedmiotach, jedzeniu i zwierzętach. Wiersze Tuwima nikogo nie wyszydzają, ani nie ośmieszają. Uczą szacunku i sympatii do świata. Poeta wyśmiewa w nich niektóre ludzkie zachowania i cechy, ale robi to łagodnie.

6. Poezja dla dorosłych „Szukamy siebie wzajem... I każdy się troska, Każdy się boi wiecznie strasznego spotkania... Więc błądzimy, wędrowce... Miasto, lasy, wioskaNa naszej drodze... Wszędzie te same pytania.” Oprócz dzieł charakteryzujących się niebywałym pięknem i kulturą słowa Julian Tuwim tworzył także wiersze pisane językiem potocznym lub nawet wulgarnym. (…) fragment z wiersza „Czyhanie na Boga” autorstwa Juliana Tuwima

7. W „Ptasim radiu” te same cechy języka wykorzystuje do oddania realistycznych odgłosów leśnych ptaków. Julian Tuwim kochał język, odkrywał ciekawostki z nim związane i sam je tworzył. W jego wierszach słowa przyjmują cechy opisywanej rzeczywistości, np. w wierszu „Lokomotywa” mistrzowsko wykorzystuje rytmikę, świszczące wyrazy, zgłoski języka polskiego, by oddać realistyczne dźwięki pędzącej lokomotywy.

8. Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim ustanowiona przez Ewę Tuwim-Woźniak, rozpoczęła działalność 15 września 2006 roku.  Fundacja jest jedynym właścicielem autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, a dochód Fundacji pochodzi wyłącznie ze sprzedażywyżej wymienionych praw. Główne cele Fundacji: *. Udzielanie pomocy niepełnosprawnym i nieuleczalnie chorym dzieciom i młodzieży zamieszkałej w Polsce.*. Opieka nad spuścizną literacką po Julianie Tuwimie i Irenie Tuwim.

9. GALERIA

10. Julian Tuwim z żoną Stefanią, mieszkanie na Wiejskiej 14

11. Tuwim z żoną Stefanią, dom w Aninie przed budową 1948r. Przed domem w Aninie, 1953r.

12. Tuwim wraz z żoną Stefanią i córką Ewą

13. Antoni Słonimski, Anna Iwaszkiewicz, Władysław Korsak, Jan Lechoń, Julian Tuwim

14. Ławeczka Tuwima przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi

15. GRUPA POETYCKA SKAMANDER • Główne cechy • koncepcja poety słowiarza, rzemieślnika słowa, nie wynoszącego się ponad tłum poety-uczestnika; • zachwyt nad życiem (również jego stroną biologiczną) i codziennością, zwrot ku sprawom „szarego” człowieka, najważniejsza jest teraźniejszość, nie przeszłość i przyszłość; • elementy języka potocznego, stosowanie kolokwializmów, neologizmów,wulgaryzmów; • żądanie doskonałości artystycznej; • nawiązanie do tradycji i dorobku kulturowego; • fascynacja tłumem i jego potęgą oraz nowoczesnością; Skamander– grupa poetycka, którą zaczęli formować około roku 1916 Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński oraz Jan Lechoń. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość Leopolda Staffa. Skamander istniał niemal do 1939 roku.

16. Podstawowe założenia grupy Skamander • wiązanie poezji z teraźniejszością; • propagowanie wzorca poety-uczestnika, biorącego udział w życiu państwa (kontrast do roli artysty w Młodej Polsce); • wprowadzenie jako bohatera szarego człowieka oraz tematyki związanej z jego życiem; • używanie języka potocznego, gwarowego, pełnego humoru; • łączenie różnych form wypowiedzi (liryka, satyra, ironia); • dbałość o indywidualny rozwój talentów; • pochwała życia i jego przejawów • zwrot do postawy aktywnej;domaganie się klasycznych reguł wiersza; • Skamandryci „wyszli” do ludzi, spotykali się i recytowali wiersze w miejscach ogólnodostępnych

17. Tablica na budynku przy Nowym Świecie 57 w Warszawie upamiętniająca powstanie grupy.

18. Dla młodego Tuwima wzorem oraz źródłem inspiracji była twórczość Leopolda Staffa, z którym połączyła go serdeczna przyjaźń.

19. ZAiKS Tuwim był jednym z założycieli istniejącego do dziś Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych. Siedziba ZAiKS-u w Warszawie

20. CIEKAWOSTKI Posiadał wszelkie pasje – jego zainteresowania były bardzo szerokie: począwszy od tajników iluzjonisty, poprzez zbieranie ziół, eksperymenty chemiczne po bzik lingwistyczny z językiem esperanto na czele. Podczas wojny stracił całą swoją bibliotekę liczącą kilkanaście tysięcy tomów oraz wiele rękopisów zabranych do bagażu, który zaginął w trakcie wielu podróży. Udało sięocalić tylko niewielką część rękopisów zakopanych przed wyjazdem w niewielkiej walizeczce na podwórku jednego z domów. Krótko mieszkał w Rio de Janeiro, skąd przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Nowym Jorku. Jego ulubioną paryską kawiarnią była Café de la Régence.

21. "My, Żydzi polscy" to najbardziej osobisty i poruszający utwór Juliana Tuwima. Poeta napisał go na emigracji i opublikował w sierpniu 1944 roku w londyńskim miesięczniku „Nowa Polska”, redagowanym przez Antoniego Słonimskiego. Zadedykował go matce, która zginęła w warszawskim getcie. Usiłował w nim wyjaśnić Żydom, dlaczego czuje się Polakiem, a Polakom – dlaczego czuje się Żydem. ".... Jestem Polakiem, bo tak mi się podoba. (…) Polak - bo się w Polsce urodziłem, wzrosłem, wychowałem, nauczyłem; bo w Polsce byłem szczęśliwy i nieszczęśliwy; bo z wygnania chcę koniecznie wrócić do Polski, choćby mi gdzie indziej rajskie rozkosze zapewniano. Polak - bo dla czułego przesądu, którego żadną racją ani logiką nie potrafię wytłumaczyć, pragnę, aby mnie po śmierci wchłonęła i wessała ziemia polska, nie żadna inna. Polak - bo mi tak w domu rodzicielskim po polsku powiedziano; bo mnie tam polską mową od niemowlęctwa karmiono; bo mnie matka uczyła polskich wierszy i piosenek; bo gdy przyszedł pierwszy wstrząs poezji, to wyładował się polskimi słowami; bo to co w życiu stało się najważniejsze - twórczość poetycka - jest nie do pomyślenia w żadnym innym języku, choćbym nim jak najbieglej mówił. Polak - bo po polsku spowiadałem się z niepokojów pierwszej miłości i po polsku bełkotałem o jej szczęściu i burzach. Polak dlatego także, że brzoza i wierzba są mi bliższe niż palma i cytrus, a Mickiewicz i Chopin drożsi niż Szekspir i Beethoven. Drożsi dla powodów, których znowu żadną racją nie potrafię uzasadnić. Polak - bo przejąłem od Polaków pewną ilość ich wad narodowych. Polak - bo moja nienawiść do faszystów polskich jest większa, niż do faszystów innych narodowości. I uważam to wszystko za bardzo poważną cechę." (J. Tuwim: My, Żydzi Polscy… We, polish Jews…, wyd. Ch. Shemruk, Jerozolima 1984, s. 27–28. Odczyt wygłoszony w Nowym Jorku w maju 1944 r.

22. Julian Tuwim był złotym człowiekiem i wspaniałym poetą. Pamiętajmy o nim szczególnie w tym roku.

23. „Śpieszmy się kochać ludzi… Tak szybko odchodzą.” Dziękujemy za obejrzenie prezentacji. Prezentację wykonały uczennice klasy II „a” gimnazjum Marika Kuleta i Ewelina Gabrych.