Download
1 / 26
310 likes | 700 Vues
Teoria kosztów. Plan zajęć:. Klasyfikacja kosztów produkcji Koszty całkowite Koszty przeciętne Koszty krańcowe Koszty w długim okresie czasu. Koszty produkcji. Ogół wydatków pieniężnych, jakie musi ponieść przedsiębiorstwo dla wyprodukowania odpowiedniej ilości dóbr.
E N D
Plan zajęć: • Klasyfikacja kosztów produkcji • Koszty całkowite • Koszty przeciętne • Koszty krańcowe • Koszty w długim okresie czasu
Koszty produkcji Ogół wydatków pieniężnych, jakie musi ponieść przedsiębiorstwo dla wyprodukowania odpowiedniej ilości dóbr.
Klasyfikacja kosztów według rodzaju: • Osobowe – płace pracowników za pracę, • Materiałowe – wydatki na materiały, energię i paliwa, • Amortyzacja – zużycie majątku trwałego.
Koszty indywidualne Inaczej nazywane prywatnymi; Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo, określane także mianem kosztów własnych
Koszty społeczne Są to oprócz kosztów prywatnych również tzw. Koszty zewnętrzne, ponoszone przez osoby trzecie, nie związane z daną działalnością produkcyjną.
Koszty alternatywne czynników wytwórczych Są równoważne przychodom, jakie mógłby uzyskać ich właściciel z alokacji tych czynników w inne przedsięwzięcie, najkorzystniejsze spośród pozostałych dostępnych dla niego. W przypadku kapitału ich rozmiary najczęściej określane są przez wysokość odsetek, jakie otrzymałby jego właściciel z lokaty bankowej.
Koszty utopione Inaczej historyczne; Są poniesionym wydatkiem, którego nie można odzyskać
Koszty stałe Koszty niezależne od rozmiarów produkcji. Występują w przedsiębiorstwie rozpatrywanym w krótkim okresie, a więc przy założeniu, że jego rozmiary, poziom techniczny i organizacja procesów technologicznych nie zmieniają się. Zwiększenie lub zmniejszenie produkcji nie wpływa na wielkość tych kosztów.
Koszty zmienne Koszty, które zmieniają się w zależności od rozmiarów produkcji danego przedsiębiorstwa. Są one funkcją rozmiarów produkcji.
Koszty w przedsiębiorstwie C - koszty Q - produkcja FC - koszty stałe VC - koszty zmienne TC - koszty całkowite MC - koszt krańcowy AFC - koszt przeciętny stały AVC - koszt przeciętny zmienny ATC - koszt przeciętny całkowity
Koszty względem produkcji w krótkim okresie TC = FC + VC C C C TC VC VC FC FC Q Q Q Qmax Qmax
Koszt krańcowy (MC) TC TC’ = ( FC + VC )’ TC’ = FC’ + VC’ C TC’ = VC’ VC TC VC = MC = Q Q Qo Qmax Q
VC VC VC C C C b punkt przegięcia funkcji kosztów Q Q Q MC MC MC min MC Q Q Q Qmax Q1 Qmax Qo Q2 Qmax Koszt krańcowy (MC) >
VC VC VC C C C g g b Q Q Q MC MC MC Q Q Q Qmax Qmax Q1 Q2 Qmax Q3 Q4 Q3 Q4 Qo Koszt krańcowy (MC) cd. > >
C FC b Q AFC QB Q Koszt przeciętny stały (AFC) C FC AFC = Q FC Q AFC > QA Q
C FC a b g g Q AFC QA QB Q QC Koszt przeciętny stały (AFC) cd. C FC AFC = Q FC Q AFC QC Q > >
C VC Q AVC = C a b Q Q AVC AVC Q Qmax Q Q6 Q7 Qmax Koszt przeciętny zmienny (AVC) > Q5
Koszt przeciętny zmienny (AVC) cd. C C VC Q AVC = a g g b Q Q AVC AVC AVC > > Q Q Q8 Qmax Q5 Q6 Q7 Qmax Q8
Koszt przeciętny całkowity (ATC) TC ATC = Q TC = FC + VC : Q FC TC VC = + Q Q Q ATC = AFC + AVC ATC AVC C C C AVC AFC AFC Q Q Q
Funkcje kosztów w krótkim okresie C MC ATC AVC min ATC min AVC min MC Qmax Q8 Q2 QT Q QT - optimum techniczne
Funkcje kosztów w krótkim okresie C SATC1 SATC5 LATC SATC4 SATC2 SATC3 Korzyści skali Niekorzyści skali Q Qo
Długookresowa krzywa kosztów przeciętnych • Składa się z najniższych kosztów przeciętnych dla coraz to większych rozmiarów produkcji. Każdy punkt na tej krzywej pokazuje najbardziej efektywne lub najmniej kosztowne technologie dla poszczególnych wielkości produkcji. Punkty powyżej krzywej i na krzywej są dostępne dla firmy przy danej technologii i cenach nakładów. Punkty poniżej krzywej nie są osiągalne.
Korzyści / niekorzyści skali produkcji • Korzyści skali (rosnące przychody ze skali produkcji, ekonomie skali) to dodatnie efekty produkcyjne notowane w długim okresie przy zwiększaniu rozmiarów produkcji, przejawiające się w spadku przeciętnych kosztów produkcji • Stałe korzyści skali (stałe przychody ze skali produkcji) występują wówczas, gdy LAC nie zmieniają się wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji. • Niekorzyści skali (dyzekonomie skali) pojawiają się wtedy, gdy wzrostowi rozmiarów produkcji towarzyszy wzrost długookresowych kosztów przeciętnych.
Korzyści i niekorzyści skali • Wewnętrzne – dla zakładu • Zewnętrzne – dla gospodarki
Źródła wewnętrznych korzyści skali • Zatrudnienie większej ilości osób umożliwia specjalizację pracy i zwiększa wydajność • Możliwość lepszego wykorzystania wiedzy technicznej • Większa siła przetargowa
