Krzysztof Głomb

1. Krzysztof Głomb Czy rozwój eGovernment jest wystarczającym czynnikiem rozwoju państwa w perspektywie roku 2010 ? Wdrażanie polityki strukturalnej jako czynnik zmiany w Nowych Krajach Członkowskich

2. Nie szukajmy zastępców - to rządy i samorządy są odpowiedzialne za rozwój eGovernment • eGovernment jest centralnym elementem Planu Działań eEurope 2005. Jest jedynym obszarem „eEurope2005”, gdzie rządy krajów europejskich nie tylko powinny upewnić się, czy posiadają odpowiednie możliwości rozwoju, ale gdzie posiadają pełnie władzy, aby działania te zrealizować” [EC,2003] Definicja Komisji Europejskiej • wykorzystanie technologii komunikacji i informacji wspólnie ze zmianami organizacyjnymi i zastosowaniem nowych umiejętności w celu udoskonalenia usług publicznych i procesów demokratycznych oraz wzmocnienia wsparcia dla realizacji polityk społecznych i gospodarczych

3. Czy wdrażamy ICT na pustyni ?Czy wykorzystujemy europejski potencjał eGovernment?` W wielu krajach Unii Europejskiej dostępność usług publicznych on line jest bardzo wysoka i sięga nawet 80%. Jednakże wstępne wyniki badania wskazują na przepaść pomiędzy możliwością podaży usług on line, a zainteresowaniem korzystaniem z nich • w latach 2000-2004 zaawansowano badania nad eGovernment w Europie  rozpoczęto od strony podażowej, lecz szybko przekonano się, że trzeba badać przede wszystkim stronę popytową [bechmarkingi Capgemini] • strona podażowa [administracja] - podnoszenie jakości i generalnego wpływu eGovernment na e – Rozwój [projekty SIBIS, BISER,eUser] • strona popytowa [użytkownicy]- podnoszenie jakości i skuteczności obsługi użytkowników, ale także efektywności działań samej administracji • Podstawowe wnioski: • eGovernment powinno korzystać z ICT, lecz definiowanie usług publicznych powinno odbywać się zgodnie z potrzebami użytkowników - nie zaś rosnącą podażą możliwości technicznych • uwarunkowania społeczne, indywidualnych odbiorców oraz organizacji systemu usług mają daleko większe znaczenie niż ICT • kwestia zdecydowanych działań w ramach polityk krajowych oraz UE ma znaczenie dla wykorzystania potencjału eGovernment – bez nich będziemy pogłębiali „digital divide”

4. Rządy i samorządy tworzyły w znacznej mierze narzędzia eGovernment dla samych siebie Rozwój eGovernment ma tylko wtedy sens, jeśli służy realizacji potrzebspołecznych, ekonomicznych, etc 2. eAdministracja nie jest niczym innym niż administracja. Ona tylko pozwala działać szybciej, lepiej [A. Mother, eEnvoy Office] eGovernment winien być częścią optymalnych kanałów dostarczania usług dla mieszkańców i przedsiębiorców oraz wsparcia dla administracji 3. eGovernment nie stanowił zaplecza dla zarządzania zmianą prowadzącą do rozwoju krajów UE eGovernment wspomagać winnien procesy prorozwojowe w skali państwa na jego różnych poziomach Potwierdza się historyczny paradoks: Administracja tworzy eGovernment dla siebie samej.

5. Czynniki rozwoju eGovernment w latach 2005-2007 Technologia Rozwój wiedzy i technologii eGovernment w ramach projektów 5 i 6 Programów Ramowych buduje silne fundamenty rozwoju Konieczne jest zdecydowane usprawnienie transferu technologii z projektów IST do praktyki projektów wdrożeniowych w UE25 Prawo Działania standaryzacyjne oraz budowa podstaw prawnych dla rozwoju eGov przez Komisję Europejską wpływa na rozwój w EU25 Duże zapotrzebowanie na konsekwentne ramy prawne i standaryzacyjne dla rozwoju e Government w UE25, szczególnie w NKC Polityka Reformy ustrojowe oraz administracji w niektórych krajach członkowskich UE wymuszają zmiany w „środowisku wdrożeń eGov” Rozwój eGovernment w warunkach tradycyjnej administracji w wielu krajach UE oznacza brnięcie w ślepą uliczkę! Raport Willema Koka wskazuje na brak politycznego wsparcia dla reform i modernizacji państwa w krajach członkowskich jako krytyczny czynnik niepowodzenia Strategii Lizbońskiej [eEurope Action Plan]

6. Model agencyjnego świadczenia usług – administracja usług publicznych Zorientowanie na usługi Broker e-usług - współpraca administracji z sektorem prywatnym Funkcjonalność – użyteczność dla mieszkańca Model bazujący na efektywności ekonomicznej Usługi standardowe i oceniane przez rynek Społeczne środowisko rozwoju eGovernment 2005 Uwarunkowania eGovernment 2010 Profesjonalizacja zarządzania i „usieciowienie” pracy urzędników administracji Administracja oparta na wiedzy – nie manufaktura produktów „Urząd” przychodzi z usługami do obywatela Administracja transparentna Zmiany wymagają silnej koordynacji i przywództwa Politycy na ogół nie dostrzegają tych uwarunkowań Urzędnicy zarządzają podażą usług Demokratyzacja zapewnienie równości szans Nowoczesna infrastruktura dostepu do e-usług Większa wrażliwość na środowisko, bezpieczeństwo, jakość zarządzania Nowe priorytety, polityki, idee, usługi. Większa mobilność ludzi Większa ilość wolnego czasu u mieszkańców eGovernment może stać się czynnikiem rozwoju UE, ale konieczne są reformy ustrojowe i modernizacja administracji Podstawowa rola eGovernment w EU na początku XXI wieku - wspomaganie „zarządzania zmianą” – reformami państwa i modernizacja administracji

7. Efektywne wdrożenie polityki strukturalnej warunkiem intensywnego rozwoju eGovernment w NKC Nowe Kraje Członkowskie nie są zdolne do sfinansowania niezbędnych reform ustrojowych oraz modernizacji administracji bez silnego wsparcia z funduszy strukturalnych. Obecny model wdrażania polityki strukturalnej w NKC nie stwarza jednak możliwości dla rozwoju eGovernment w oczekiwanej skali. • Przyczyny ograniczonego wpływu polityki strukturalnej na rozwój eGovernment w NKC: • relatywnie niewielka podaż środków funduszy strukturalnej na projekty rozwoju eGovernment w NKC [w Polsce 250 ME na lata 2004-2007] • zachowawczość decydentów politycznych posiadających limitowaną wiedzę o eGovernment i jego roli jako narzędzia „zarządzania zmianą” – konieczne czytelne działania w skali UE • niewielka innowacyjność realizowanych projektów – słaby transfer nowoczesnych rozwiązań z projektów IST, brak możliwości realizacji projektów finansowanych w ramach „akcji innowacyjnych” do 2007 roku • niska kultura planowania strategicznego oraz realizacji strategii innowacyjności i rozwoju społeczeństwa informacyjnego na wszystkich poziomach administracji • deficyt wiedzy i specjalistów w zakresie programowania i projektowania projektów eGovernment – silny, nie zawsze pozytywny wpływ firm sektora ICT na kształt projektów • deficyt badań nad eGovernment, w tym badań społecznych dotyczących zapotrzebowania na usługi on line.

8. Jak wdrażać efektywnie eGovernment w najbliższych latach w Nowych Krajach Członkowskich – punkt widzenia SMWI Problematyka eGovernment powinna stać się priorytetem horyzontalnym strategii rozwoju na różnych poziomach zarządzania państwem: centralnym, regionalnym i lokalnym. Systemy eGov stanowić winny element politycznie uzgodnionej i profesjonalnie zaplanowanej reformy administracji publicznej oraz narzędzie „zarządzania zmianami” kreowanymi procesem reform. • Niezbędne czynniki sukcesu reform administracji NKC z wykorzystaniem eGovernment: • powiązanie przez KE priorytetów polityki strukturalnej z wymogiem reform i modernizacji administracji publicznej NKC z wykorzystaniem eGovernment jako narzędzia „zarządzania zmianą” i zwiększania efektywności administracji • wykreowanie programów modernizacji administracji publicznej, które uwzględniać będą realne uwarunkowania i zdiagnozowane potrzeby użytkowników oraz wyzwania nowoczesnych technologii ICT • wdrożenie przez KE efektywnych mechanizmów transferu wiedzy i innowacyjnych technologii IST kreowanych w ramach europejskich projektów badawczych do projektów modernizujących administrację • stworzenie warunków instytucjonalnych do efektywnego zarządzania eGovernment w skali kraju • wspomaganie tworzenia się profesjonalnego zaplecza eksperckiego dla wdrożeń projektów eGovernment, w tym instytucji wspomagających samorządy lokalne i regionalne w kreowaniu i wdrażania strategii rozwoju eGovernment

9. Dziękuję za uwagę! Kontakt: Krzysztof Głomb e-mail: k.glomb@mwi.pl mobile: 605.290.500 http://www.mwi.pl