230 likes | 440 Vues
Liczebność i zasady gospodarowania populacją łosia. Autor: Jan Goździewski. Liczebność łosia w nadleśnictwach i parkach narodowych. Stan na dzień 31 marca 2007r. Stan łosia w pn-wsch Polsce. Stan i pozyskanie łosia na obwodach kół łowieckich.
E N D
Liczebność i zasady gospodarowania populacją łosia Autor: Jan Goździewski
Liczebność łosia w nadleśnictwach i parkach narodowych. Stan na dzień 31 marca 2007r.
Stan i pozyskanie łosia na obwodach kół łowieckich
Wiosenne stany inwentaryzacyjne zwierzyny w latach 2009-2013
Straty w populacji łosia w Biebrzańskim Parku Narodowym Średnie roczne straty w populacji sięgały 3-6% stanów wiosennych, z tego48,2% to ubytki naturalne spowodowane śmiercią osobników starszych i chorych.
Struktura płci populacji winna wynosić: 1:1 do 1:1,5 na korzyść klęp Przyrost zrealizowany Nie powinien być ustalany na poziomie powyżej 20% wiosennego stanu populacji, tj. powinien kształtować się na poziomie średniego przyrostu zrealizowanego. Proporcja ta może być korygowana jedynie w przypadku dysponowania dla lokalnych populacji szczegółowymi danymi o wielkości realnego przyrostu w danym roku.
Zagęszczenie Za zagęszczenie pozwalające na prowadzenie właściwej gospodarki łosiem przyjmuje się zagęszczenie wynoszące ok. 5 osobników na 1000 ha powierzchni leśnej i bagiennej rejonu hodowlanego
Struktura pozyskania powinna wynosić: • w grupach płciowo - wiekowych • - Byki - około 40 % • - Klępy - około 40 % • - Łoszaki - do 20 % • Przy strukturze płci populacji na poziomie 1:1,5 należy bezwzględnie zachować równowagę ilościową byków i klęp w odstrzale. • b) w klasie wieku byków • Wyróżnianie klas wieku, jak to ma miejsce np. u jeleni, w przypadku łosi jest nieuzasadnione ze względu na brak wiarygodnych kryteriów morfologicznych i trudności w precyzyjnym rozpoznaniu wieku byków na podstawie sylwetki zwierzęcia
Selekcja klęp i łoszaków Pozyskanie klęp i łoszaków należy prowadzić w pierwszej kolejności poprzez odstrzał sztuk chorych i cherlawych, o masie tuszy mniejszej niż przeciętna oraz klęp starych i prowadzących słabe potomstwo. Klępy prowadzące bliźnięta oraz łoszaki – bliźnięta powinny być oszczędzane.
ŁOŚ Łosie byki populacji północno wschodniej Polski zwykle przybierają formę badylarza rzadziej łopatacza. Za poroże przyszłościowe uważa się wszystkie formy powyżej regularnego szóstaka. Wszystkie szpicaki, szydlarze, widłaki i szóstaki nieregularne uważa się za poroże selekcyjne. Byk łowny to stary osobnik poroże którego znajduje się jeszcze w szczytowej formie rozwoju i formie powyżej nieregularnego szóstaka bądź łopatacza.
Schematyczny rozwój poroża łopatacza i badylarza
Łoś w okolicach krtani ma charakterystyczna „brodę” o długości około 20 cm – narośl poszyta długim włosem. Najwcześniej rozwinięta jest w wieku 4-5 lat. Dorosły byk Łoszak Byk w wieku 2-3 lat
Poroże przyszłościowe Łopatacz Badylarz – szóstak regularny
Poroże selekcyjne Szpicak Widłak nieregularny
Poroże selekcyjne Widłak z uszkodzonym możdżeniem Widłak regularny
Byk łowny Badylarz - ósmak regularny Łopatacz