Fjala për ta Jetuar

Fjala për ta Jetuar shkurt 2013

“Ne e dimë se kemi kaluar prej vdekjes në jetë, për arsye se i duam vëllezërit” (1Gjn 3,14)

Gjoni u shkruan bashkësive të krishtera të themeluara prej tij në një moment vështirësie të madhe.

Në fakt po fillonin të qarkullonin herezitë dhe doktrinat e rreme në lidhje me fenë dhe me moralin e ishte edhe mjedisi pagan, i ashpër dhe armiqësor ndaj frymës së Ungjillit, në të cilin të krishterët duhej të jetonin.

Duke dashur t’u vinte në ndihmë të vetëve, apostulli u tregon atyre zgjidhjen rrënjësore: të duan vëllezërit, ta jetojnë urdhërimin e dashurisë së marrë qysh prej fillimit, në të cilin ai sheh të përmbledhur të gjitha urdhërimet

Duke vepruar kështu, ata do të njohin se çfarë është “jeta”, pra, do ta njohin më mirë bashkimin me Hyjin, do ta jetojnë përvojën e Hyjit-Dashuri. Dhe duke e bërë këtë hap, do të përforcohen në fe dhe do të mund t’i përballojnë të gjitha sulmet, sidomos në kohë krize.

“Ne e dimë se kemi kaluar prej vdekjes në jetë, për arsye se i duam vëllezërit”

“Ne e dimë…”. Apostulli i referohet një njohjeje që vjen prej përvojës. Është sikur të thoshte: ne e kemi provuar, e kemi prekur me dorë

Është përvoja që të krishterët e ungjillëzuar prej tij kanë jetuar në fillimin e kthimit të tyre; dhe që domethënë se, kur zbatohen në jetë urdhërimet e Hyjit, në veçanti urdhërimi i dashurisë ndaj vëllezërve, hyjmë në vetë jetën e Hyjit.

Por a e njohin të krishterët e sotëm këtë përvojë? Ata e dinë me siguri që urdhërimet e Zotit kanë një pikësynim praktik. Vazhdimisht Jezusi ngulmon se nuk mjafton vetëm dëgjimi, por duhet vënë në zbatim Fjala e Hyjit (krh Mt 5,19-7,21-7,26).

Ajo që përkundrazi nuk është e qartë për pjesën më të madhe të tyre – ose sepse kanë për të një dije thjesht teorike, domethënë pa patur bërë përvojën – është ky aspekt i mrekullueshëm i jetës së krishterë i vënë në dukje këtu prej apostullit, e domethënë se, kur ne jetojmë urdhërimin e dashurisë, Hyji na merr në zotërim, dhe është një shenjë e pangatërrueshme ajo jetë, ajo paqe, ai gëzim, që ai na bën të shijojmë qysh prej kësaj toke.

Atëherë gjithçka ndriçohet, gjithçka bëhet e harmonishme. Nuk ka më shkëputje mes fesë dhe jetës. Feja bëhet ajo forcë që do të depërtojë dhe lidhë mes tyre të gjitha veprimet tona.

Kjo Fjalë për ta jetuar na thotë se dashuria ndaj të afërmit është rruga mbretërore që na çon tek Hyji.

Meqë të gjithë jemi bijtë e tij, ai nuk e ka asgjë më për zemër sa dashurinë për vëllezërit. Ne nuk mund t’i japim një gëzim më të madh se ai që i japim kur i duam vëllezërit tanë.

Dhe dashuria vëllazërore, sepse na siguron bashkimin me Hyjin, është një burim i pashtershëm drite të brendshme, është burim jete, prodhimtarie shpirtërore, përtëritje të vazhdueshme. .

Pengon formimin në popullin e krishterë të gangrenave, të sklerozave, të ngecjeve në vend; me një fjalë “na bën të kalojmë nga vdekja tek jeta”.

Kur, përkundrazi, mungon dashuria, gjithçka fishket dhe vdes. Dhe kuptohen atëherë disa simptoma të përhapura në botën në të cilën jetojmë: mungesa e entuziazmit, idealeve, mediokriteti, mërzia, humbja e vlerave, etj.

Vëllezërit, për të cilët flet këtu apostulli, janë mbi të gjitha anëtarë të bashkësive të të cilave bëjmë pjesë. Nëse është e vërtetë se duhet t’i duam të gjithë njerëzit, është gjithashtu e vërtetë se kjo dashuri e jona duhet të fillojë prej atyre, që në mënyrë të zakonshme jetojnë me ne, për t’u shtrirë pastaj në të gjithë njerëzimin

Pra, duhet të mendojmë para së gjithash për familjarët tanë, kolegët tanë të punës, anëtarët e famullisë, të shoqatës ose bashkësisë fetare së cilës i përkasin

Dashuria për vëllezërit nuk do të ishte e vërtetë dhe e rregulluar mirë, nëse nuk do të fillonte prej këtu. Kudo që takohemi, jemi të thirrur për të ndërtuar familjen e bijve të Hyjit.

Kjo Fjalë për ta jetuar na hap perspektiva të pafundme. Ajo na shtyn në aventurën hyjnore të dashurisë së krishterë me rrugëdalje të paparashikueshme

Para së gjithash na kujton se në një botë si e jona, në të cilën teorizohet lufta, ligji i më të fortit, i më dinakut, i më të paskrupullit dhe ku nganjëherë gjithçka duket e paralizuar prej materializmit dhe prej egoizmit, përgjigja për t’u dhënë është dashuria për të afërmin.

Është ky ilaçi që mund ta shëndoshë atë. Në fakt, kur jetojmë urdhërimin e dashurisë jo vetëm jeta jonë forcohet, por gjithçka rreth nesh e ndien atë; është si një dallgë nxehtësie hyjnore që rrezaton e që përhapet duke depërtuar në marrëdhëniet mes njerëzve, mes grupeve dhe duke e shndërruar pak nga pak shoqërinë.

Le të vendosim atëherë. Kemi të gjithë, kemi gjithmonë, vëllezër për të dashur në emër të Jezusit. T’i qëndrojmë besnikë kësaj dashurie e të ndihmojmë shumë të tjerë që të jenë besnikë. Do të njohim në shpirtin tonë çfarë do të thotë bashkim me Hyjin. Feja do të rigjallërohet, dyshimet do të zhduken, nuk do të dimë më se ç’është mërzia. Jeta do të jetë plot, plot.

“Ne e dimë se kemi kaluar prej vdekjes në jetë, për arsye se i duam vëllezërit”» “Parola di Vita”, pubblicazione mensile del Movimento dei Focolari. Testo di: Chiara Lubich, scritta nel 1985/8 Grafica Anna Lollo in collaborazione con don Placido D’Omina (Sicilia, Italia) Questo commento alla Parola di Vita è tradotto in 96 lingue e idiomi, e raggiunge vari milioni di persone in tutto il mondotramite stampa, radio, TV e via internet.Per informazioni www.focolare.orgQuesto PPS, in diverse lingue, è pubblicato su www.santuariosancalogero.org

Fjala për ta Jetuar